*´¯`·.¸.·´¯`·.((( RAVDA.net ))).·´¯`·.¸ | SeVGiYe aÇILaN KaPI - Yaşamı ve Yaşamın Anlamını Unutan Her İnsana ,Yaşamın İçinden Bir Mektup

	Anasayfa Yap
	Favoriye Ekle
	İrtibat

Üye Girişi

Üye Ol

Home

F o r u m

E-Kart

Tavsiye Et

Sitede Arama


» Kapsamlı Arama

Google`de Ara

Tavsiye Linkler

Kuran Kursu Mezunları

Önemli Linkler

Statü / İstatistik

En Son Üyemiz:
Didem_

53683 Toplam Üyemiz var.

Online Üyeler:

Online: 1874 Misafir
Admin | Moderator | Vip | Üye

Giriş Vaktiniz: Salı, 17. Aralık 2024 - 11:44

Browseriniz:

IP Adresiniz: Hostname:

Toplam Forum: 69 *** Toplam Konu: 30100 *** Toplam Mesaj: 148193

Beni hatırla

Forum Anasayfa » EDEBİYAT / MAKALE / ŞİİR » MAKALELER » Yaşamı ve Yaşamın Anlamını Unutan Her İnsana ,Yaşamın İçinden Bir Mektup

önceki konu diğer konu

1 okunmamış mesaj mevcut (Acik)

Sayfa (1): (1)

Gönderen

Mesaj

	Ukab

Yaşamı ve Yaşamın Anlamını Unutan Her İnsana ,Yaşamın İçinden Bir Mektup

575 Mesaj -

yaþamý ve yaþamýn anlamýný unutan her insana yaþamýn içinden bir mektup

Lakin öyle bir hâl ki, tüm annesiz ve babasýz çocuklar ise, geceyi sokak ve cadde köþelerinde, kuytu bir sýðýnakta geçirmektedirler. Kim bilir aç, susuz veya elinde kendini zehirleyen, günden güne eriten bir sigara yahut da burnuna çektiði tiner veya uyuþturucularla o masum çocukluðunu kirletmektedir.

Gökyüzünün eþsiz güzelliðindeyim
Bulutlar yine hüzne kuþanmýþ
Aðlamaktalar yeryüzüne
Kim bilir neler sunmaktalar
Yüce Rabbimin rahmetiyle birlikte.
Aðaçlarýn sevincine de bir bak,
Yaðmura sunduklarý þükrana….
Topraðýn kokusuna…
Ve tüm canlý ve cansýz
Dünya mahlûkatýnýn mutluluðuna…
Hani kimi zaman sahile iner insan ve kendini oracýkta farklý duygularýn yoðunlaþmasýna býrakýr ve orada yoðunlaþýverir. Bu yoðun duygularla birlikte uçan kuþlara takýlýr gözü ve gökyüzüne, bulutlarýn güzelliðine…
Masmavi gök ve pamuk pamuk bulutlarýn arasýndan kýrýlan güneþin ýþýklarý saçak saçak daðýlýverir etrafa. Gökyüzünde ise, bir uçtan bir uca uçuþan güvercinler, leylekler, kýrlangýçlar…
Sonra bir ikindi vaktine rastlar zaman…
Saatin kaçý vurduðu mühim deðil; gün ufuktadýr ve güneþ, kýzýllaþmýþ yanan bir ateþi anýmsatýr âdeta…
Kýzýl bir ýþýk alýr her yaný. Gün kýzýla boyanýr. Daðlarýn ardýndan güneþ batmak üzeredir. O kadar güzeldir ki, güne veda ediþiyle güneþin, kararan gökyüzünün rengiyle insanlarý bir telaþ kaplar.
Akþamýn ilk saatleri ay belirir bir köþede sessiz ve sakin. O da ayrý bir hâli anlatýr her gün apayrý bir güzellikle... Ve yavaþ yavaþ gece olmaya baþlamýþtýr, her yer karanlýk ve sessiz… Gecenin sessizliði bambaþkadýr. Sanki terk edilmiþtir tüm þehir ve içindeki her þey… Birbirini kýskandýracak güzellikteki yýldýzlara serânat yapan cýr cýr böceklerinin sesinden baþka bir þey yoktur gecede. Bir de sessiz sakin bir hâlde geceyi dinleyen dolunay…
Ýnsanlar yarýnlarý umut ederek en güzel rüyalara dalmýþtýr. Sýcacýk bir yuva, anne– baba sevgisi, çocuk þefkati sýzar çoðu evden. Lakin öyle bir hâl ki, tüm annesiz ve babasýz çocuklar ise, geceyi sokak ve cadde köþelerinde, kuytu bir sýðýnakta geçirmektedirler. Kim bilir aç, susuz veya elinde kendini zehirleyen, günden güne eriten bir sigara yahut da burnuna çektiði tiner veya uyuþturucularla o masum çocukluðunu kirletmektedirler.
Kimi çocuklar ise, evde eþini bekleyen annenin çilesine ortak oluverir, sorumsuz bir babanýn yokluðunu yaþarlar ezik ve çaresiz.
Sevgiler yok olmuþtur.
Anne demek baba demek özlem olmuþtur.
Okþanmak ister saçlarý,
Öpülmek ister yanaklarý.
Masum ve kimsesiz çocuklarýn.
Çevresine bakýnýrken arayýþýnda bir kin bir hýnç vardýr. "Neden?" diye sorular sormaktadýr ve çoðu zaman cevabýný alamadýðý sorular…
Yalnýzlýðýný kimsesizliðini, sevgisizliðini, çaresizliðini gömmek ister geceye ve karanlýða, beton duvarlara sýmsýký bir anne kucaðý özlemiyle sarýlýrken. Neyin bedelini ödediðini bile anlayamadan bir þeyleri feda etmekte ve günden güne o masum çocukluðu kaybolmaktadýr.
Ve sabahýn ilk ýþýklarý…
Tan aðarýrken bir horozun sesi, sabahýn oluþunu haber verir. Gün aðarmakta ve insanlarý bir telaþ kaplamaktadýr yine. Sabahýn ilk saatlerinde sokak insanlarla dolmaya baþlar. Ve tüm sokaklar sessizliðini bozarken, kimisi iþine yetiþmek ister koþar adýmlarla, kimi okuluna, kimi de evine…
Bir simitçi çocuk geçer daha sonra ayný caddeden, "Sýcak simitlerim var!.. Sýmsýcak taze simitler…" diye baðýrarak. Güne ilk baþlayanlardandýr bu simitçi çocuk. Bu yaþýnda neyin mücadelesini vermektedir? Bunu kendisi de bilmemektedir.
Týka basa dolmuþ olan minibüsler, otobüsler ve içindeki insanlar, telaþ içindeler. Birisi baðýrýr:
"Hadi be kardeþim iþe geç kalýyoruz!" Sonra sýra þoföre gelir:
"Acele edin kardeþim…" Bu insanlar neden telaþ içindedirler?
Nedir bunlarý böylesine koþuþturan? Ekmek parasý, karýn tokluðu ve oldum olasý bitmeyen insan arzularý… Bir ömür didinmektedir insan. Niçin? Dünya için! Hoþ, güzel de bu gidiþat hep böyle mi sürecek? Bugün güneþ son defa doðmuþ olsa veya evden çýkan bir adamýn son çýkýþý olsa ve bugün sevdiklerinizle son defa beraber olsanýz, yani bugün yaþadýðýnýz son gün olsa, yine ayný telaþ olur muydu acaba?
Sonra günü yarýlayan bir vakit gelir güneþ tam tepedeyken. Eðer mevsim yaz ise, insanlar aðaçlarýn gölgesine atar kendilerini. Ya da serin serin akan bir akarsuya. Aðaçlarýn kimi, yapraklarýný sarmýþ uca doðru, meyvelerini taþýrmakta ve taþýyamamakta… Her biri apayrý bir güzellikte… Kenarda akan bir dere sesi daha bir rahatlatýr insaný. Ruhumuz enginlerde, ruhumuz farklý âlemlerde dolaþýr. Ne stres kalýr ve ne de endiþe ya da kaygý... Yorgunluklarýmýz o kadar hafifler ki, aylarýn, yýllarýn yorgunluðunu gideriveririz bir anda.
Ýnsan tepelere doðru çýktýkça kýr çiçeklerine özenir. Baþtanbaþa bezenen lale tarlalarýndan gözlerini alamaz. Bir yanda bembeyaz papatyalar, misk saçan çiçekler, Peygamber kokulu güller; diðer yanda ise cývýl cývýl öten kuþlar…
Güle yanan bülbüle ne demeli bilmem ki.
Öyle sarmýþ ki gülün aþký bülbülü:
Bülbül, gülü canýndan öte sevmekte.
Yeter ki gül, bülbüle bir gülsün,
Bülbül canýndan da vazgeçmekte…
Pamuk pamuk bulutlar, masmavi gökyüzü ve taþýndan topraðýna, denizinden okyanusuna yeryüzü. Her biri ayrý bir güzellikte, Eþsiz Yaratýcý'yý tesbih etmekte… Öyle güzel, öylesine düzen içinde yaratmýþ ki yaratan, dokunduðumuz her þey gerçek, ta kendisi kadar.
Mevsim baharsa hiç doyulmaz tadýna. Yeniden baþlangýcýn sembolüdür bahar. Ýnsana doðmayý ve coþkuyu, yaþama tutkusunu verir.
Ya mevsim kýþsa!.. Lapa lapa yaðan kar insanlarý farklý bir sevince boðar. Ta ki buz hâline dönüþen bir kar kütlesinin, saçak altýndan geçen bir insanýn baþýna düþtüðünde "of" diyerek neye uðradýðýný þaþýrana kadar. Karda yürümek daha inanýlmaz bir coþku sunar insana. Hele bir de kar hafif hafif yaðmaya devam ediyorsa…
Ne güzeldir yaðan yaðmuru pencereden izlemek ve dinlemek yaðmur sesini! Yaðmurdan sonraki toprak kokusu ise, daha bir baþkadýr. Ve ikindi olur bir günün ortasýndan akþama doðru. Yorulmuþ insanlar özlem duymaktadýr akþam olup eve dönmeye, sýcacýk bir kâse çorbaya, soba baþýnda uyuyan kediyi okþamaya ve bir köþede onu izlerken uyuyup kalmaya…
Diðer bir insan ise, akþam haberlerine takýlýverir. Bu memleketin hâline acýr. Hükümete çatar ve bir çýrpýda düzeltiverir her þeyi… Diðeri hava raporlarýna takýlmýþtýr vesselâm…
Akþamlardan bir akþamdýr iþte.
Kimi çocuklar üzülür akþam olunca. Oynamak, eðlenmek, koþmak, uçurtma uçurtmak için sabahý beklemek zor gelir onlara. Kimi çocuklar da günün hâsýlatýna gölge düþürdüðü için üzülür gün bitimine. Bir an önce sabahýn olmasýný beklerler boyacý sandýðýný sýrtlarýna alýp:
"Boyacý, boyacý!.." diye baðýrmak veya taze simitlerini bir an önce satmak için…
Ve yine gece baþlamýþtýr. En çok simitçi çocuklarý, peçete satan çocuklarý, ayakkabý boyayan çocuklarý düþünürüm gece olunca. Onlarýn yorgunluklarýný, acýlarýný, omuzlarýndaki yükü düþünürüm… Günün hâsýlatý inþallah güldürmektedir yüzlerini diye dua ederim hep. Ve kaybolan masum çocukluklarýna bir iç çekerim. Küçücük bedenlerin kocaman adam oluþuna…
Yaðmurlar yine yaðar ve yeþile döner yeryüzü.
Yeni hayatlarýn doðuþudur bu…
Bir ümit kývýlcýmýdýr bu…
Bu günler geçivermektedir.
Geçivermektedir ân–gün…
Yetiþmezse sonra bu ömür.
Bir günün zaferinden yoksun kaldýðý vakit
Dayanýr mý sanýrsýn bu can… Bu yürek…
Günleri günlere katmak gerek.
Eksik olmamalý…
Kopuk olmamalý hiçbir vakit.
HÝÇ BÝR AN YENÝK DÜÞMEMELÝ YARINLARA.
Yeni günler doðmakta
Umursamaz baþlara raðmen.
Dolu dolu yürekler kalkmalý ayaða,
Geçivermekte zaman…
Þimdi… Evet, þimdi;
Kanat olmak, kol olmak zamaný.
Baþ olmak, düþünce olmak zamaný
Yürek olmak, gönül olmak zamaný
Zaman…
Zaman bizim için, þimdi ZAFER ANI.

EsSelam Aleykum...

Gönderen: 19.03.2007 - 16:05

Pozisyon - İmzalar göster

Sayfa (1): (1)

önceki konu diğer konu

Lütfen Seçiniz:

Şu an Yok üye ve 1874 Misafir online. En son üyemiz: Didem_
16977 üye ile 13.07.2024 - 11:50 tarihinde en fazla ziyaretçi online oldu.

[Admin | Moderator | Kıdemli Üye | Üye]

Doğum gününüzü tebrik eder, sıhhat ve afiyet dolu ömür dileriz:
dadas2539 (53), KaNuNi (41), sefinetunnecat (35), kul_olamadim (53), ela gozlu cocuk (49), marziye (52), byfortius (38), becýrman (63), feest (234), YeLiZ79 (45), feyza86 (38), Sufi (58), memmed (46), sandox (49), *mürside* (32), ummet (38), Gencbey (44), kadirkirik (42), AHAT (54), adnan61 (63), yaren43 (49), CyBeR41 (39), alimagno (46), hakim63 (42), Erdem Akarsu (54), mukaddes85 (39), müh52 (47), ahmettorer (49)

Son 24 saatin aktif konuları - Top Üyeler

Copyright © ((( RAVDA.net ))) * İrtibat * RAVDA Reklam Servisi * Tüm hakları saklıdır, izinsiz alıntı yapılamaz.
Sitemizde yayınlanan imzalı yazıların içeriğinden yazarları, forum ve yorumlardan ekleyen şahıslar sorumlu olup, kesinlikle sitemiz sorumlu değildir.

Sayfa 1.70661 saniyede açıldı

Reklamlardan
RAVDA sitesi
hiçbir şekilde
sorumlu değildir.