Rabbimiz!
Güçsüzlüðümüzü ve Senin isteklerini yerine getirmedeki yeteneksizliðimizi Sana þikayet ediyoruz.
Üzüntümüzü ve tasamýzý da yalnýz Sana arz ediyoruz.
Özünün hakikati ve yüzünün nuru üzerine yemin ederiz ki Sana duyduðumuz ihtiyaç Senin zenginliðine denk! Sana olan ihtiyacýmýz Senin büyüklüðün kadar...
Bildirdiðin ve gizlediðin tüm isimlerini ve Kur'an-ý Kerim'i kalbimizin baharý gönlümüzün nuru sýkýntýmýzýn ilacý yap.
Ey Âlemlerin Rabbi olan ’ým
Herkesin gönlünü yaratýp da o gönüllerin isteklerini veren Sensin.
Adýný konuþmaya baþlayan çocuða öðreten Sonra o çocuða adýný andýracak rýzýklarý veren yine Sensin.
Biz o çocuk gibi Sen’in lütfuna talip olduk.
Bizleri de o gibi layýk olabilenlerden kýl.
Ömrümüzü günlerimizi ve bu Cumamýzý mübarek kýl.
Bizleri doðru olabilen ve de kalabilenlerden eyle!
Adýnýn rahmetini öðrenen ve de öðretenlerden kýl
Huzuruna varýrken bir çocuk timsali gibi çýkabilmeyi nasib eyle.
***Hayýrlý Cumalar***
Günleriniz böylesine hayýrlý ve de bereketli olsun.
----------------------------------------------------------------------------------------------
ALLAH için sevmek
Muhyiddin Arabi (k.s.)’nýn bir hocasý vardýr. Kendisine çok þeyler öðretmiþ, derin minnettarlýk duymaya baþlamýþtýr. Ne var ki Ebu Medyen adýndaki bu muhterem insanýn mizacý sert, sözleri acýtýcýdýr. Vaazlarýnda hep sert konuþur, doðrularý yumuþatmadan anlatýr. Bu yüzden onu sevmeyen cemaat söz konusudur. Muhyiddin de hocasýný sevmeyen bu insanlarý sevmez. Hatta birlikte saf tuttuklarý bu insanlara gönlünden de buðzetmekten geri kalmaz. Ýþte bu sýralarda bir gece rüyasýnda Efendimiz (S.a.v.) Hazretlerini gören Muhyiddine Efendimiz (s.a.v.)den þöyle bir soru gelir: Niçin
- Muhyiddin, birlikte safta namaz kýldýðýnýz o kimseleri niçin sevmiyor, buðzediyorsun?
Der ki:
– Onlar benim hocamý sevmiyorlar da onun için.
Arkasýndan þu soruyu yöneltir Efendimiz (S.a.v.):
– Peki, der, onlar Allah’ý, Resulullâh’ý seviyorlar mý?
– Elbette diye karþýlýk verir. Allah’ý sevmeseler farzlarý kýlmazlardý, Resulullâh’ý sevmeseler sünnetleri eda etmezlerdi. Halbuki bunlarýn hepsini de yerine getiriyorlar. Demek ki Allah’ý, Resulullâh’ý seviyorlar.
Bu defa Efendimiz (s.a.v.) þunu sorar
- Muhyiddin der, senin buðzettiðin bu insanlarý, Allah’ý, Resulullâh’ý sevdikleri için sevsen olmaz mý da, hocaný sevmedikleri için sevmemeyi esas alýyor, olumsuzluðu tercih ediyorsun?
Efendimiz, sorusuna þunu da ekler:
– Allah’ý, Resulullâh’ý sevmeleri basit mi geliyor yoksa?
…ve ölçüler yumuþar
Bu olaydan sonra Muhyiddin’de (k.s.) ölçüler yumuþar. Allah’a ve Resulullah’a imaný olan herkesi sevmeyi tercih eder, olumsuzluklarýný öne alýp da o taraflarýndan dolayý soðuk bakmayý sürdürmez.
Bilmem bu vaka bizlere bir þeyler fýsýldýyor mu? Çevremizdeki insanlarýn Allah’a, Resulullah’a imanlarý kâfi gelmeli, bunun yanýndaki farklý düþüncelerine bakýp da uzaklaþma duygusuna kapýlmamalý mýyýz? Her insanda olabilecek kusur ve yanlýþlarý öne çýkarýp da kendimizi kusursuz insan gibi görme yanýlgýsýndan uzak mý kalmalýyýz? Allah’a ve Resulüllah’a iman gereði, din kardeþi olarak birbirimize baðlanmaya yetmeli mi?..