*´¯`·.¸.·´¯`·.((( RAVDA.net ))).·´¯`·.¸ | SeVGiYe aÇILaN KaPI

	Anasayfa Yap
	Favoriye Ekle
	İrtibat

Üye Girişi

Üye Ol

Toplam Kategori: 69 *** Toplam Konu: 30100 *** Toplam Mesaj: 148193

Forum Anasayfa » ENGLISH / DEUTSCH / OTHER » INTERNATIONAL » Mijn dochter is de reden...

önceki konu sonraki konu

Bu konuda 9 mesaj mevcut

Sayfa (1): (1)

Ekleyen

Mesaj

	Tan

Mijn dochter is de reden...

26 Mesaj -

Kayıt Tarihi: 14.10.2003

En Son On: 19.07.2006 - 15:08

Cinsiyeti: Erkek

Dit is een verhaal van een jongeman die op een zeer mooie
maar tegelijkertijd tragische manier geleid is door Allah. Hij
vertelt:

" Ik was een persoon die graag bij zijn vrienden was. Wij
waren altijd samen, altijd op zoek naar manieren om onszelf bezig
te houden met verwerpelijk vermaak en verdorven zaken, waar we onze
dagen mee vulden en onze nachten mee doorbrachtten. Dit terwijl
mijn lieve arme vrouw thuis eenzaam haar dagen voorbij zag gaan.
Zij klaagde steeds vaker over de eenzaamheid en de dagelijkse
ellende waarin zij leefde maar ik had daar geen oor voor, en
negeerde het.

Op een nacht kwam ik, zoals gewoonlijk in die tijd, rond een
uur of drie thuis. Mijn vrouw en dochter lagen al lang te slapen.
Ik ging naar de woonkamer en zette mijn verdorven gedrag waar ik
net van thuiskwam gewoon binnenshuis voort door wat vieze films te
gaan kijken. Plotseling ging de deur van de kamer open !!! Daar zat
ik dan, oog in oog met mijn vijfjarige dochter. Ik keek haar recht
in de ogen, aan de andere kant werd er tot mijn grote verdriet
teruggekeken met een teleurgestelde en trieste blik.

Verstijfd was ik, elke poging om iets te zeggen op dat
moment stokte al bij de eerste klank. Na een seconde of wat die in
mijn verlamde situatie als een eeuwigheid voelde bereikten de
eerste klanken mijn bewustzijn. Het was haar lieve stem waarmee ze
zei: "Papa, je zou je moeten schamen, ben je niet bang voor
Allah.Heb toch vrees voor Allah!" en zij zei dit drie maal, deed
de deur dicht en ging terug naar haar kamer.

Ik bleef onthutst achter en wist niet hoe te reageren. Een
tijd lang zat ik als door de bliksem getroffen stil en
bewegingsloos voor me uit te staren met open mond. Toen ik een
beetje uit mijn toestand begon te raken irriteerde ik mij gelijk
mateloos aan de verachtelijke beelden die nog steeds speelden en
die er nu opeens heel anders uitzagen. Ik stond op, deed de tv uit
en begon na te denken over de gebeurtenis die mij voor de rest van
mijn leven haarscherp zou bijblijven, uit nervositeit begon ik door
de kamer te ijsberen. Haar woorden hadden mij heel diep geraakt.
Zij riepen bij mij een gevoel op dat ik tot dan toe nooit had
ervaren.

Ik besloot voor mijzelf dat het het beste was om naar haar
kamer toe te gaan, dus ik begaf mij zenuwachtig die kant op terwijl
ik nog klampachtig zat te bedenken wat ik zou zeggen. Eenmaal daar
aangekomen, zag ik dat zij weer in slaap was gevallen. Ik ging
kapot van binnen en dacht dat ik gek werd. In het holst van de
nacht zat ik mijzelf op te vreten terwijl ik niks dan de stilte
hoorde. Ik voelde mij ellendig als nooit tevoren, maar wat moest ik
doen? Wat kon ik doen? Ineens werd de oorverdovende stilte
onderbroken door een geluid dat alles veranderde, een geluid dat ik
altijd al heb gehoord maar waar ik nooit naar heb geluisterd, een
geluid waar ik de laatste jaren liever mijn oren voor sloot en pas
blij was als die afgelopen was. Het was de oproep tot het
ochtendgebed. Een rustig gevoel kwam over mij en ik begon na te
denken. Aarzelend besloot ik om de kleine wassing te gaan
verrichten, toen ik daar klaar mee was besloot ik mij op weg te
begeven naar de moskee. Ik had niet veel zin om te gaan maar de
woorden van mijn kleine dochter bleven mij achtervolgen.

De Imam opende het gebed en las een aantal verzen uit de
Koran. Op het moment dat hij knielde en ik hem volgde, barstte ik
spontaan in tranen uit. Ik kon mij niet inhouden al zou ik het
gewild hebben. Dit was de eerste keer in zeven jaar dat ik weer
voor Allah stond om het gebed te verrichten. De huilbui deed mij
goed. Ik was opgelucht en het voelde alsof alle ongeloof,
hypocrisie en verdorvenheid die ik in mij had, samen met de tranen
uit mij wegstroomden. Thuis aangekomen, ging ik zitten en wachtte
totdat het tijd was om naar mijn werk te gaan. Nog steeds zat ik
mij te verwonderen om de reeks gebeurtenissen.

Toen ik op mijn werk kwam, zag ik mijn collega verbaasd en
vreemd naar mij kijken. Het was natuurlijk een vreemde
gewaarwording voor hem dat ik zo vroeg binnen was, terwijl ik
daarvoor door mijn levensstijl vaak ofwel altijd laat was. Hij
wilde meteen het fijne ervan weten. Ik vertelde hem wat mij
overkwam, waarna hij zei: "Wees Allah dankbaar voor het geven van
zo'n dochter die jou aan het denken heeft gezet en wees Hem ook
dankbaar voor het niet sterven in de toestand waarin je verkeerde."

Ik voelde mij na een tijdje werken onwijs vermoeid (ik had
namelijk nog steeds niet geslapen) en vroeg om een halve dag vrij
te nemen om de rest van de dag uit te rusten. Ik verlangde ook naar
het zien van mijn kleine dochter. Ik kon gaan, dus vol goede moed
ging ik onderweg naar huis. Ik keek er zo naar uit om mijn
dochtertje te spreken, mijn excuses aan te bieden, haar te bedanken
en te omhelzen. Er stond mij heel wat anders te wachten.

Toen ik het huis binnenliep, kwam mijn vrouw in paniek en
huilend op mij af. Mijn hart begon sneller te bonzen, ik vreesde al
het ergste. Ik vroeg angstig wat er aan de hand was en zij
overdonderde mij met precies dat ergste waar ik voor vreesde. Ze
was dood, mijn vijfjarige bloempje, waar ik sinds de nacht ervoor
nog meer van was gaan houden, was overleden. Ik kon het niet
geloven. Haar woorden die mij zo diep hadden geraakt waren de
laatste die ik van haar gehoord heb. Een onbeschrijfelijk heftige
pijn kwam over mij. Ik kon mijzelf niet meer beheersen en tranen
begonnen wild te stromen.

Ik besefte mij na een tijdje dat dit een beproeving van
Allah was om mijn geloof op de proef te stellen, en wist dat ik mij
sterk moest houden. Ik belde mijn collega op en vertelde moeizaam
wat er gebeurd was. Toen ik hem vroeg of hij kon komen om mij te
helpen met het wassen en begraven van mijn dochter, gaf hij hier
meteen gehoor aan. Wij verrichtten het gebed voor haar en droegen
haar naar de begraafplaats. Op de begraafplaats zei mijn collega
tegen mij: "Het is niet gepast dat een ander dan jij jouw dochter
in het graf plaatst." Ik pakte haar met tranen in mijn ogen en
legde haar voorzichtig in het graf terwijl ik dacht; ik ben niet
mijn dochter aan het begraven maar het licht dat mij weer naar
Allah heeft geleid."

Dit is een waargebeurd verhaal, verteld door de trieste
vader in het Arabisch en vertaald door al-Yaqeen.com.

Ekleme Tarihi: 28.12.2003 - 19:59

	AyCeM

Misafir

Kayıt Tarihi: 03.05.2024

En Son On: 19.07.2006 - 15:08

Cinsiyeti: -----

Dit is echt een mooi en tegelijkertijd ook een triest verhaal :S

Ekleme Tarihi: 05.01.2004 - 16:21

	Kübra_54_06

RE:

13 Mesaj -

Kayıt Tarihi: 16.12.2003

En Son On: 28.08.2007 - 00:19

Cinsiyeti: Bayan

Dit VerHaal is Echt er om van wat te leren.
maar is ook erg..:S wat er gebeurt met zijn dochtertje.

Maar volgens mij heeft hij dat aan zicht zelf te danken..!!

Ekleme Tarihi: 05.01.2004 - 16:58

	windsofchange

Ontzettend mooi verhaal

Misafir

Kayıt Tarihi: 03.05.2024

En Son On: 28.08.2007 - 00:19

Cinsiyeti: -----

Echt een prachtig verhaal, en het is niet zo erg voor dat meisje, zei gaat insallah regelrecht de hemel in. ik heb gehoord dat kinderen die de pubertijd niet bereikt hebben zonder een plicht tot verantwoording de hemel mogen betreden..

P.S. bercht aan Aycem:

Wat een mooie uitspraak heb je onder je bercht staan. ik heb het gelijk overgenomen, prachtig:

"Mogen Allah's woorden eeuwig in je oren klinken en je liefde voor hem altijd in je hart bestaan.
Moge zijn licht ons volgen naar elke weg die we inslaan".

Ekleme Tarihi: 07.01.2004 - 19:51

	acizane

20 Mesaj -

Kayıt Tarihi: 19.11.2003

En Son On: 04.07.2006 - 16:42

Cinsiyeti: Bayan

ik heb na het lezen van dit verhaal kippenvel , sooooooooo ik moet even bijkomen

Ekleme Tarihi: 09.01.2004 - 15:57

	AYCiCeK

RE:

329 Mesaj -

Kayıt Tarihi: 10.10.2003

En Son On: 30.01.2006 - 20:36

Cinsiyeti: Bayan

Alıntı
Orijinali acizane

ik heb na het lezen van dit verhaal kippenvel , sooooooooo ik moet even bijkomen

mij gaat het ook zo

Ekleme Tarihi: 10.01.2004 - 00:30

	Tan

26 Mesaj -

Kayıt Tarihi: 14.10.2003

En Son On: 19.07.2006 - 15:08

Cinsiyeti: Erkek

Esselamünaleyüm broeders en zuster,

Het is een droevig verhaal...het is een verhaal waar we misschien iets van kunnen leren. Het is een verhaal die je daadwerkelijk in je hart kan raken. Maar het is geen exclusief verhaal. Zulke dingen gebeuren, de dood is niet te voorkomen en de een verlaat ons eerder als de ander. Ik kan me nog herinneren dat ik vroeger bang was voor de dood. Ik was bang omdat ik niet voorbereid was! Ik hield me niet volledig aan de 5 zuilen van de Islam en praatte het voor mezelf goed door te zeggen dat mijn hart wel goed was en ik als ik er klaar voor zou zijn wel zou beginnen met bidden, want dat was mijn probleem. Als ik er nu over nadenk, moet ik erom lachen, wat was ik stom! Ik ben blij dat Allah (cc) mij op een gegeven moment de ogen heeft geopend. Ik begon weer te bidden...voor de rest waren er gelukkig weinig dingen waar ik me niet aan hield. Ik betaalde gewoon mijn zakaat en deed gelukkig mee aan de ramadan. Verder had ik ook geen slechte gewoontes als alcohol gebruik, roken, blowen, gokken of wat dan ook! Nu nog ben ik dankbaar dat mijn ogen op dat moment geopend werden. Want nu ben ik voorbereid op de dood...ik snap dat je nooit voor de volle 100% voorbereid kan zijn, maar de weg die ik aan het bewandelen ben is gelukkig de juiste weg. Ik begon mijn verhaal eigenlijk om aan te geven dat er verhalen bestaan die nog erger zijn, nog droeviger zijn en je nog dieper in je hart kunnen raken. Laten we dat voorop stellen. Ik hoop dat degene die de verhalen op deze schitterende site niet alleen lezen, maar ook via hotmail of een ander soort emailadres doorsturen naar de mensen uit hun omgeving. Je moet de mensen natuurlijk niet doodgooien met emails, maar zo nu en dan een keer een mail die jou echt raakt doorsturen. Misschien moet je ze aan de mensen van wie je denkt dat die het echt nodig hebben apart doorsturen. Dat helpt meer en ze zullen eerder bereid zijn om te lezen. Mijn ogen zijn geopend, ik ga er vanuit dat die van jullie ook open zijn...laten we met zijn allen proberen om meer mensen vast te pakken en weer terug op de goede weg te zetten. En misschien helpen deze verhalen wel daarbij. Ik bedank jullie voor het nemen van de tijd om dit te lezen en hoop dat via jullie mensen weer op de juiste weg gezet zullen worden.

Bu mesaj 1 kez ve en son Tan tarafından 10.01.2004 - 13:31 tarihinde değiştirilmiştir.

Ekleme Tarihi: 10.01.2004 - 13:25

	AyCeM

RE: Ontzettend mooi verhaal

Misafir

Kayıt Tarihi: 03.05.2024

En Son On: 19.07.2006 - 15:08

Cinsiyeti: -----

Begendigin icin sevindim..

Alıntı
Orijinali windsofchange

Echt een prachtig verhaal, en het is niet zo erg voor dat meisje, zei gaat insallah regelrecht de hemel in. ik heb gehoord dat kinderen die de pubertijd niet bereikt hebben zonder een plicht tot verantwoording de hemel mogen betreden..

P.S. bercht aan Aycem:

Wat een mooie uitspraak heb je onder je bercht staan. ik heb het gelijk overgenomen, prachtig:

"Mogen Allah's woorden eeuwig in je oren klinken en je liefde voor hem altijd in je hart bestaan.
Moge zijn licht ons volgen naar elke weg die we inslaan".

Ekleme Tarihi: 10.01.2004 - 19:41

	GencSair

89 Mesaj -

Kayıt Tarihi: 27.12.2003

En Son On: 28.06.2007 - 17:39

Cinsiyeti: -----

ja dat is waar een kind die niet in de pubertijd zit gaat regelrecht naar hemel het was echt een mooie en een verhaal waarvan we een lesje moeten leren we moeten altijd een voorbeeld zijn voor onze kinderen en kleine zusters en broeders
Selam ve dua ile.........

Ekleme Tarihi: 10.01.2004 - 21:36

Pozisyon düzeni - imzaları göster

Sayfa (1): (1)

önceki konu sonraki konu

Kategori Seç:

Sitemizde şu an Yok üye ve 763 Misafir mevcut. En son üyemiz: Didem_

[ Admin Moderator Vip Üye ]

Bu üyelerimizin doğum günlerini tebrik eder, sıhhat ve afiyet dolu bir ömür dileriz:
osman12 (77), vahvah71 (53), ssercan (50), sabr_yolcusu (56), Yorumsuz_91 (33), Asya6666 (62), angel (42), cankalemdar (39), meltem6666 (59), MeCaL (56), emiremre (44), ozdalomer (53), ayþeayd&#2.. (40), talha_34 (47), mhammettelo (43), leto18 (59), sinepuryan (42), Yalnizlik (39), BATAKLIK60 (55), kamil33 (54), hmfatih (62), Soldat34 (54), MrVoLKaN (37), yusuf kuyu (44), Yusuf_Adiyaman (53), farfarlone (41), Osman_20 (39), yunusemre_56 (58), eminecanersoy (46), eren.06 (60), tugba1986 (38), tanerok (41), MAHMUT2005 (48), musbaba18 (41), Bahar38 (40), ehhan ünlü (37), ard75 (68), ofliayhan61 (54), osman42 (45), enver66 (40), ayten66 (36), adem2007 (57), uludag64 (60), kadir ibraimi (35), Hace Türkistan (52), tufan03 (48), hasimpakirbaba (48), kuscu (60), ONUR45 (41), Allah_Asigi (41), _Hilal_ (40), aydin_yilmaz (42), cemil_keskin (64), cesurkagan (37)

24 Saatin Aktif Konuları

Copyright © ((( RAVDA.net ))) * İrtibat * RAVDA Reklam Servisi * Tüm hakları saklıdır, izinsiz alıntı yapılamaz.
Sitemizde yayınlanan imzalı yazıların içeriğinden yazarları, forum ve yorumlardan ekleyen şahıslar sorumlu olup, kesinlikle sitemiz sorumlu değildir.

Sayfa 0.55931 saniyede açıldı