*´¯`·.¸.·´¯`·.((( RAVDA.net ))).·´¯`·.¸ | SeVGiYe aÇILaN KaPI

	Anasayfa Yap
	Favoriye Ekle
	İrtibat

Üye Girişi

Üye Ol

Toplam Kategori: 69 *** Toplam Konu: 30100 *** Toplam Mesaj: 148193

Forum Anasayfa » ENGLISH / DEUTSCH / OTHER » INTERNATIONAL » Mijn dochter is de reden...

önceki konu sonraki konu
Bu konuda 9 mesaj mevcut

Ekleyen

Mesaj

	Tan

Mijn dochter is de reden...

26 Mesaj -

Kayıt Tarihi: 14.10.2003

En Son On: 19.07.2006 - 15:08

Cinsiyeti: Erkek

Dit is een verhaal van een jongeman die op een zeer mooie
maar tegelijkertijd tragische manier geleid is door Allah. Hij
vertelt:

" Ik was een persoon die graag bij zijn vrienden was. Wij
waren altijd samen, altijd op zoek naar manieren om onszelf bezig
te houden met verwerpelijk vermaak en verdorven zaken, waar we onze
dagen mee vulden en onze nachten mee doorbrachtten. Dit terwijl
mijn lieve arme vrouw thuis eenzaam haar dagen voorbij zag gaan.
Zij klaagde steeds vaker over de eenzaamheid en de dagelijkse
ellende waarin zij leefde maar ik had daar geen oor voor, en
negeerde het.

Op een nacht kwam ik, zoals gewoonlijk in die tijd, rond een
uur of drie thuis. Mijn vrouw en dochter lagen al lang te slapen.
Ik ging naar de woonkamer en zette mijn verdorven gedrag waar ik
net van thuiskwam gewoon binnenshuis voort door wat vieze films te
gaan kijken. Plotseling ging de deur van de kamer open !!! Daar zat
ik dan, oog in oog met mijn vijfjarige dochter. Ik keek haar recht
in de ogen, aan de andere kant werd er tot mijn grote verdriet
teruggekeken met een teleurgestelde en trieste blik.

Verstijfd was ik, elke poging om iets te zeggen op dat
moment stokte al bij de eerste klank. Na een seconde of wat die in
mijn verlamde situatie als een eeuwigheid voelde bereikten de
eerste klanken mijn bewustzijn. Het was haar lieve stem waarmee ze
zei: "Papa, je zou je moeten schamen, ben je niet bang voor
Allah.Heb toch vrees voor Allah!" en zij zei dit drie maal, deed
de deur dicht en ging terug naar haar kamer.

Ik bleef onthutst achter en wist niet hoe te reageren. Een
tijd lang zat ik als door de bliksem getroffen stil en
bewegingsloos voor me uit te staren met open mond. Toen ik een
beetje uit mijn toestand begon te raken irriteerde ik mij gelijk
mateloos aan de verachtelijke beelden die nog steeds speelden en
die er nu opeens heel anders uitzagen. Ik stond op, deed de tv uit
en begon na te denken over de gebeurtenis die mij voor de rest van
mijn leven haarscherp zou bijblijven, uit nervositeit begon ik door
de kamer te ijsberen. Haar woorden hadden mij heel diep geraakt.
Zij riepen bij mij een gevoel op dat ik tot dan toe nooit had
ervaren.

Ik besloot voor mijzelf dat het het beste was om naar haar
kamer toe te gaan, dus ik begaf mij zenuwachtig die kant op terwijl
ik nog klampachtig zat te bedenken wat ik zou zeggen. Eenmaal daar
aangekomen, zag ik dat zij weer in slaap was gevallen. Ik ging
kapot van binnen en dacht dat ik gek werd. In het holst van de
nacht zat ik mijzelf op te vreten terwijl ik niks dan de stilte
hoorde. Ik voelde mij ellendig als nooit tevoren, maar wat moest ik
doen? Wat kon ik doen? Ineens werd de oorverdovende stilte
onderbroken door een geluid dat alles veranderde, een geluid dat ik
altijd al heb gehoord maar waar ik nooit naar heb geluisterd, een
geluid waar ik de laatste jaren liever mijn oren voor sloot en pas
blij was als die afgelopen was. Het was de oproep tot het
ochtendgebed. Een rustig gevoel kwam over mij en ik begon na te
denken. Aarzelend besloot ik om de kleine wassing te gaan
verrichten, toen ik daar klaar mee was besloot ik mij op weg te
begeven naar de moskee. Ik had niet veel zin om te gaan maar de
woorden van mijn kleine dochter bleven mij achtervolgen.

De Imam opende het gebed en las een aantal verzen uit de
Koran. Op het moment dat hij knielde en ik hem volgde, barstte ik
spontaan in tranen uit. Ik kon mij niet inhouden al zou ik het
gewild hebben. Dit was de eerste keer in zeven jaar dat ik weer
voor Allah stond om het gebed te verrichten. De huilbui deed mij
goed. Ik was opgelucht en het voelde alsof alle ongeloof,
hypocrisie en verdorvenheid die ik in mij had, samen met de tranen
uit mij wegstroomden. Thuis aangekomen, ging ik zitten en wachtte
totdat het tijd was om naar mijn werk te gaan. Nog steeds zat ik
mij te verwonderen om de reeks gebeurtenissen.

Toen ik op mijn werk kwam, zag ik mijn collega verbaasd en
vreemd naar mij kijken. Het was natuurlijk een vreemde
gewaarwording voor hem dat ik zo vroeg binnen was, terwijl ik
daarvoor door mijn levensstijl vaak ofwel altijd laat was. Hij
wilde meteen het fijne ervan weten. Ik vertelde hem wat mij
overkwam, waarna hij zei: "Wees Allah dankbaar voor het geven van
zo'n dochter die jou aan het denken heeft gezet en wees Hem ook
dankbaar voor het niet sterven in de toestand waarin je verkeerde."

Ik voelde mij na een tijdje werken onwijs vermoeid (ik had
namelijk nog steeds niet geslapen) en vroeg om een halve dag vrij
te nemen om de rest van de dag uit te rusten. Ik verlangde ook naar
het zien van mijn kleine dochter. Ik kon gaan, dus vol goede moed
ging ik onderweg naar huis. Ik keek er zo naar uit om mijn
dochtertje te spreken, mijn excuses aan te bieden, haar te bedanken
en te omhelzen. Er stond mij heel wat anders te wachten.

Toen ik het huis binnenliep, kwam mijn vrouw in paniek en
huilend op mij af. Mijn hart begon sneller te bonzen, ik vreesde al
het ergste. Ik vroeg angstig wat er aan de hand was en zij
overdonderde mij met precies dat ergste waar ik voor vreesde. Ze
was dood, mijn vijfjarige bloempje, waar ik sinds de nacht ervoor
nog meer van was gaan houden, was overleden. Ik kon het niet
geloven. Haar woorden die mij zo diep hadden geraakt waren de
laatste die ik van haar gehoord heb. Een onbeschrijfelijk heftige
pijn kwam over mij. Ik kon mijzelf niet meer beheersen en tranen
begonnen wild te stromen.

Ik besefte mij na een tijdje dat dit een beproeving van
Allah was om mijn geloof op de proef te stellen, en wist dat ik mij
sterk moest houden. Ik belde mijn collega op en vertelde moeizaam
wat er gebeurd was. Toen ik hem vroeg of hij kon komen om mij te
helpen met het wassen en begraven van mijn dochter, gaf hij hier
meteen gehoor aan. Wij verrichtten het gebed voor haar en droegen
haar naar de begraafplaats. Op de begraafplaats zei mijn collega
tegen mij: "Het is niet gepast dat een ander dan jij jouw dochter
in het graf plaatst." Ik pakte haar met tranen in mijn ogen en
legde haar voorzichtig in het graf terwijl ik dacht; ik ben niet
mijn dochter aan het begraven maar het licht dat mij weer naar
Allah heeft geleid."

Dit is een waargebeurd verhaal, verteld door de trieste
vader in het Arabisch en vertaald door al-Yaqeen.com.

Ekleme Tarihi: 28.12.2003 - 19:59

Forum Düzeni - imzaları göster

önceki konu sonraki konu

Mesajlar

Ekleyen

Tarih

Mijn dochter is de reden...

Tan

28.12.2003 - 19:59

Mijn dochter is de reden...

AyCeM

05.01.2004 - 16:21

RE:

Kübra_54_06

05.01.2004 - 16:58

Ontzettend mooi verhaal

windsofchange

07.01.2004 - 19:51

Mijn dochter is de reden...

acizane

09.01.2004 - 15:57

RE:

AYCiCeK

10.01.2004 - 00:30

Mijn dochter is de reden...

Tan

10.01.2004 - 13:25

RE: Ontzettend mooi verhaal

AyCeM

10.01.2004 - 19:41

Mijn dochter is de reden...

GencSair

10.01.2004 - 21:36

Kategori Seç:

Sitemizde şu an Yok üye ve 540 Misafir mevcut. En son üyemiz: Didem_

[ Admin Moderator Vip Üye ]

Bu üyelerimizin doğum günlerini tebrik eder, sıhhat ve afiyet dolu bir ömür dileriz:
Mecced (42), tilve (45), alsancak55 (54), kobra111 (49), ihlumut (39), salih1960 (64), morsel (35), zeynep17 (31), alperen_58 (58), mushab60 (50), MEDINENIN GÜLÜ (36), lazkopat_tr (37), ilhanebrar (50), turkthunder (46), selcukserdar (45), sedaseda (35), orhanaksoy (58), selimkum (40), ege-men (37), adigesav (58), osman__ulker (44), azize (38), muhittin19 (40), faruk1453 (40), BüCüR (37), mücahit444 (46), yilmaz keskin (53), daricali (39), ilkahmet (44), aktashakan (38), mücella (41), fatih avc&yacut.. (52), GurbetGülü (36), abdulbakiucar (40), MaRsS (39), metince (52), sercan_21998 (42)

24 Saatin Aktif Konuları

Copyright © ((( RAVDA.net ))) * İrtibat * RAVDA Reklam Servisi * Tüm hakları saklıdır, izinsiz alıntı yapılamaz.
Sitemizde yayınlanan imzalı yazıların içeriğinden yazarları, forum ve yorumlardan ekleyen şahıslar sorumlu olup, kesinlikle sitemiz sorumlu değildir.

Sayfa 0.51382 saniyede açıldı