Bir yığın kundakçıdan yangın gören milleti,
Şimdi inmiş zanneder mutlak şu müthiş ayeti!
Ey vatansız ey derbederler, ey deni kundakçılar!
Milletin, az çok, duran bir dini, bir namusu var.
Şimdi tevbet onların... Yansın da onlar öyle mi?
Tarumar olsun bütün Müslümanlık alemi...
Ey, haya namında bir hissin vücudundan bile,
Pek haberdar olmayan yüzsüz, hayasız, bak hele!
Arkasından takla attın en deni bir şöhretin ;
Düştü takken, çıktı cascavlak o kel mahiyetin!
Bir külah kapmaksa şayet bunca hırsın gayesi,
Kendi namusun olur, ergeç onun sermayesi.
Yoksa, namusuyla, vicdanıyla halkın oynama...
Sonra kat kat nasiyeden sarkacak bir çok yama !
Bir kızarmaz çehre bulmuşsun ya, ey cani, burun;
Hem bütün dünyayı ifsad eyle, hem muslih görün!
Kendi ırzından cömert olmaksa mu'tadın eğer,
Kendi malındır senin, hakkın tasarruf, kim ne der?
Milletin, lakin henüz masun olan evladına
Verme bir mel'un temayül mübtezel mu'tadına!

Biz ki her mevcudu yıktık, gayesiz bir fikr ile ;
Yıkmadık bir şey bırakmadık... Sade bir şey: aile.
Hangi bir bünyanı mahvettik de ishal eyledik?
İşte viran memleket! Her yer delik, her yer deşik!

[

H2]

Bunların ta'miri kaabil... Olsa ciddiyetten, sebat;
Lakin, Allah etmesin, bir düşse şayet, ailat,
En kani kollarla kalkamaz imkanı yok,
Kim ki kalkar der, onun hayvan kadar iz'ani yok!
"Aili bir inkilab olsun!" diyen me'yus olur ,