KÂFİRLERE BENZEMENİN HÜKMÜ

İnsan bu konuda şu üç halden birindedir:

1- İcmâ ile onu İslâm milletinden çıkaran, zâhirde ve bâtında (açık ve gizli) onlara uymasıdır, yâni küfürdür.

2- Yine: Onu İslâm milletinden icmâ ile çıkaran, yalnız bâtında (gizli olarak, içinden) uyması vardır ki, bu da küfürdür. Çünkü bu itikâdi olması hasebiyle büyük münâfıklık, İslâm’dan Çıkartan bir haslettir. (Kişinin içindeki hali bizce belli olamıyacağından kişinin küfrüne hükmedemez; ancak zahirde görülene göre hüküm verebiliriz).

3- Yalnız zâhirde (görünüşte) onlara benzemek. Bu ise iki türlüdür:

a) Mücerred tehdit olmamak kaydıyla; dövülmek, işkence v.b. zorlamalardan dolayı onlara uymak. Bu uyma yalnız dil ile olduktan sonra, kişi imanından mutmain oldukça onu tekfir edemeyiz. Zirâ, Allahu Teâlâ: ×Kalbi imanla mamur olduğu halde, inkâra zorlanan hâriç, kim iman ettikten sonra, Allah’ı inkâr eder, kalbini inkâra açık tutarsa, Allah’ın gazabı onların üzerindedir. Bunlara büyük bir azap da vardırØ (Nahl, 106) buyurmaktadır.

b) Mal, mülk, makam sevgisi; idârecilik hırsı gibi dünyevi bir sebepten dolayı görünüşte onlara uymak. Bu konuda âlimler iki görüş üzeredirler.

Birincisi: ×Bunun sebebi, dünya hayatını Âhirete tercih etmeleri ve Allah’ın kâfirleri doğru yola sevk etmemesidirØ (Nahl, 107) âyetinin zâhirini delil olarak o kişinin, İslâm milletinden çıkan bir kâfir olduğu yolunda;

İkincisi; bunun milletten çıkaran büyük bir küfür olmadığı, sahibinin büyük günah yüklendiğidir.

Aşâğıdaki sebeplerden dolayı tercihimiz ikinci görüştür. En iyisini bilen şüphesiz Allah Celle Celâlûhü’dür.

a) Bâtını (içi) İslâm’dır.

b) Mal-mülk, dünya sevgisi fasıkların özelliklerinden, onların zevklerindendir.

c) Âyet kafirleri muhatap almaktadır.

Bir not:

Kâfirlere olan düşmanlığımız, onlara kötü sözler sarf edeceğimiz ve kötü davranış içerisine gireceğimiz manasına gelmemektedir. Bilâkis:

×Ey insan! Eğer anne ve baban seni bilmediğin bir şeyi bana ortak koşmaya zorlarsa, onlara itaat etme. Dünya işlerinde onlara gayet iyi davran...Ø (Lokman, 15) âyeti doğrultusunda müslümanın kâfir veyâ müşrik de olsalar anne ve babasına iyilikle muâmelede bulunması gerekir.

Böylece her akrabayla güzel muamelede bulunmak ve onlara sılâ-i rahim yapmak gerekmektedir. Hatta herkesle bu güzel davranışta bulunmak savaş olmadığı sürece zorunludur. Bu Şer’î bir emirdir.