Adamın biri bir pislik böceği görür.
"Bu yaradılışı çirkin, pis kokulu bir yaratıktır. Allah bunu niçin yaratmış ki?" der.
Aradan zaman geçer, adamın yüzünde bir çıban çıkar. Nereye başvurduysa derdine bir derman bulamaz. Çıban yara haline gelir. Bir gün sokakta dolaşırken, yüzündeki yara bir yolcunun dikkatini çeker.
Ayak üstü sohbetten sonra yolcu kendine yardım edebileceğini, bu tip çıbanların oluşturduğu yaraların tedavisini bildiğini söyler. Adam her ne kadar inanmadıysa Allah'tan umut kesilmez diyerek kabul eder.
Yolcu bir pislik böceğinin getirilmesini ister. Orada bulunanlar bu isteğe gülerler. Fakat hasta olan adam, o böcek hakkında söylediği sözleri o an hatırlar ve der ki:
"Adamın isteğini yerine getirin, ne diyorsa yapın."
Yolcu getirilen böceği yakar ve külünü yaranın üzerine serper. Yara Allah'ın hikmetiyle iyileşir. Bunun üzerine hasta olan adam etrafına der ki:
"Unutmayın! Allah-u Teala'nın yarattıklarının, yaratılışında bir hikmet vardır, bir derde deva vardır. Velev ki pislik böceği olsa dahi..."