*´¯`·.¸.·´¯`·.((( RAVDA.net ))).·´¯`·.¸ | SeVGiYe aÇILaN KaPI

	Anasayfa Yap
	Favoriye Ekle
	İrtibat

Üye Girişi

Üye Ol

Home

F o r u m

E-Kart

Tavsiye Et

Sitede Arama


» Kapsamlı Arama

Google`de Ara

Tavsiye Linkler

Kuran Kursu Mezunları

Önemli Linkler

Statü / İstatistik

En Son Üyemiz:
Didem_

53683 Toplam Üyemiz var.

Online Üyeler:

Online: 937 Misafir
Admin | Moderator | Vip | Üye

Giriş Vaktiniz: Çarşamba, 15. Mayıs 2024 - 20:35

Browseriniz:

IP Adresiniz: Hostname:

Toplam Forum: 69 *** Toplam Konu: 30100 *** Toplam Mesaj: 148193

Beni hatırla

Forum Anasayfa » BİLGİSAYAR / İNTERNET » ARADIKLARINIZ & DİĞERLERİ » İSİMLER

önceki konu diğer konu

2 okunmamış mesaj mevcut (Acik)

Sayfa (1): (1)

Gönderen

Mesaj

	asanyakan

İSİMLER

401 Mesaj -

ÂBAD: (Fars.) Er. 1. Þen, bayýndýr. 2. (Ar.) Sonsuz gelecek zamanlar.

ABADÎ: (Fars.) Er. - Þen, bayýndýr, mamurlukla ilgili. Abadý Mehmet Çelebi. Türk hukuk bilgini (1555).

ABAKA HAN: (Tür.)- Ýlhanlý hükümdarý Hülagu'nun oðlu.

ABAY (Tür.) Er. - Beceri. Sezgi, anlayýþ, dikkat. Abay Kunanbayoðlu. Kazak Türk þiirinin kurucusu.

ABAZA: (Tür.) - Karaçay-Çerkes Özerk bölgesinde yaþayan müslüman bir halk. - Abaza Hasan Paþa, Osmanlý vezirlerinden.

ABBAD: (Ar.) Er. -Allaha itaat ve ibadet eden, kulluðunu hakkýyla yerine getiren. Yasaklarýndan kaçýnan. -Abbad b. Biþr. Ashab'dan.

ABBAS (Ar.) Er: 1. Sert, çatýk kaþlý kimse. 2. Arslan (bkz. Esed, gazanfer, þiir). - Abbas b. Abdülmuttalib. Rasûlullah (s.a.s)'ýn amcasý, Mekke'nin fethinde müslüman olmuþtur.

ABBASE: (Ar.) Ka. - (bkz. Abbas). Ahmed b. Hanbel'in hanýmýnýn ismi. Hz. Abbas'a mensup olan.

ABBAZ: (Fars.) Er.- Yüzgeç, yüzücü.

ABD: (Ar.) Ka. - Köle, hizmetçi, itaat edici. Kul. Sonuna Allah'ýn isimleri getirilince bazý isimler meydana gelir. Abdullah, Abdurrahim, Abdulmelik gibi.

ÂBDAR: (Fars.) Ka. - 1. Sulu, taze. 2. Parlak. 3. Saðlam vücutlu. 4. Nükteli. 5. Zarif, güzel, hoþ. 6. Su veren hizmetçi.

ABDÝ: (Ar.) Er. - Kulluk ve itaat eden.

ABDULLAH: (Ar.) Er.- Allah'ýn kulu. Peygamber (s.a.s)'in en sevdiði isimlerden ayný zamanda babasýnýn adýdýr.

ABDURRAHMAN: (Ar.) Er. - Rahman'ýn kulu. Rahman; dünyada her canlýya, mü'min-kafir ayýrdelmeksizin herkese merhamet eden. Allah'ýn isimlerindendir. Abdurrahman Ýbn Avf: Sahabedendir.

ABDURRAUF: (Ar.) Er. - Rauf olan Allah'ýn kulu. (bkz. er-Rauf).

ABDUSSABUR: (Ar.) Er. - Sonsuz sabýr ve geniþlik sahibi Allah'ýn kulu. Allah'ýn isimlerinden, (bkz. es-Sabur).

ABDÜDDAR: (Ar.) Er. - Zararlý þeyleri ve sebeblerini bir hikmete mebni olarak yaratan Allah'ýn kulu. ed-Dar. Allah'ýn isimlerindendir.

ABDÜLAFUV: (Ar.) Er. - Geniþ Avf ve maðfiret sahibi yüce Allah'ýn kulu. Allah'ýn isimlerinden, (bkz. el-Afuv).

ABDÜLA'LA: (Ar.) Er. - En yüksek, en yüce ve yücelikte eþi olmayan Allah'ýn kulu. A'la kelimesi Kur'an-ý Kerim'in sýfatý olarak geçmektedir. Ünlü bir Ýslam bilgini.

ABDÜLALÝ: (Ar.) Er. - Yüce, ulu, þan ve þeref sahibi Allah'ýn kulu. Ali kelimesi Kur'an'da Allah'ýn yüceliðini vasfetme anlamýnda kullanýlmýþtýr.

ABDÜLALÝM (Ar.) Er. - Alim ve mükemmel bilgiyi uhdesinde bulunduran Allah'ýn kulu. Alim kelimesi Allah'ýn 99 isminden birisidir.

ABDÜLAZÝM: (Ar.) Er. - Azamet ve büyüklük sahibi Allah'ýn kulu. - Allah'ýn isimlerinden, (bkz. el-Azim).

ABDÜLAZÝZ: (Ar.) Er. - Büyük ve aziz olan, izzet ve þeref sahibi Allah'ýn kulu. (bkz. Aziz). Aziz Allah'ýn isimlerindendi r. - Sultan Abdülaziz: 32. Osmanlý padiþahýnýn adý.

ABDÜLBAKÝ: (Ar.) Er. - Sonsuz, ebedi olan ve ölmenin kendisi için sözkonusu olmadýðý. Allah'ýn kulu-Allah'ýn isimlerinden, (bkz. Baki).

ABDÜLBARÝ: (Ar.) Er. - Yaratan, yaratýcý Allah'ýn kulu. Bari ismi, Allah'ýn isimlerindendir. "Abd" takýsý almadan kullanýlmaz.

ABDÜLBASIT: (Ar.) Er. - Geniþlik, ferahlýk ve kolaylýk verici olan Allah'ýn kulu. - Allah'ýn isimlerinden (bkz. el-Basýt).

ABDÜLBASÝR: (Ar.) Er. - Her þeyi görüp gözeten ve gizliliðin kendisi için söz konusu olmadýðý yüce Allah'ýn kulu. - (bkz. el-Basir).

ABDÜLBEDÝ: (Ar.) Er. - Allah'ýn isimlerinden.- Bedi'nin kulu. (bkz. el-Bedi).

ABDÜLBERR: (Ar.) Er. - Berr'in kulu. Cömert ve ihsan edicinin kulu.-Berr, Allah'ýn isimlerindendir. (bkz. el-Berr).

ABDÜLCEBBAR: (Ar.) Er. - Cebredici, zorlayýcý, kuvvet ve kudret sahibi Allah'ýn kulu. Cebbar, Allah'ýn isimlerindendir.

ABDÜLCELÝL: (Ar.) Er. - Büyük, ulu, yüce Allah'ýn kulu. Celil, Allah'ýn isimlerindendir.

ABDÜLCEMAL: (Ar.) Er. - Güzellikleri kendinde toplayan Allah'ýn kulu.

ABDÜLCEVAT: (Ar.) Er. - Cömert olan Allah'ýn kulu.

ABDÜLEHAD: (Ar.) Er. - Þeriki ve ortaðý bulunmayan, tek olan Allah'ýn kulu. Ehad, Allah'ýn isimlerindendir.

ABDÜLESED: (Ar.) Er. - Aslan'ýn kulu.- Hz. Rasûlullah (s.a.s)'m reddettiði isimlerdendir. Müslümanlar kullanmazlar.

ABDÜLEVVEL: (Ar.) Er. - Herþe-yin evveli, ilk olan, varlýðýnýn baþlangýcý bulunmayan Allah'ýn kulu.

ABDÜLEZEL: (Ar.) Er. - Ezelden beri var olan varlýðý için baþlangýç söz konusu olmayan Allah'ýn kulu.

ABDÜLFERÝD: (Ar.) Er. - Tek, eþsiz, eþi olmayan, kýyas kabul etmez, üstün olan. Allah'ýn kulu. (bkz. Ferid).

ABDÜLFETTAH: (Ar.) Er. – Zafer kazanmýþ, üstün gelmiþ, fetheden-açan, kullarýnýnýn kapalý-müþkil iþlerini açan Allah'ýn kulu. (bkz. Fettah). Allah'ýn isimlerindendir.

ABDÜLGAFFAR: (Ar.) Er. - Kullarýnýn günahlarýný affeden Allah'ýn kulu. - (bkz. Gaffar). Allah'ýn isimlerindendir. "Abd" takýsý almadan kullanýlmaz.

ABDÜLGAFUR: (Ar.) Er. - Kullarýnýn günahlarýný tekrar tekrar baðýþlayýcý olan Allah'ýn kulu. - (bkz. Gafur). "Abd" takýsý almadan kullanýlmaz.

ABDÜLGANÝ: (Ar.) Er. - Zengin, varlýklý, bol, doygun olan Allah'ýn kulu.- Allah'ýn isimlerinden, (bkz. Gani).

ABDÜLHABÝR: (Ar.) Er. - Her þeyin iç yüzünden, gizli ve saklýlýklarýndan haberdar olan Allah'ýn kulu. (bkz. el-Habir). Allah'ýn isimlerinden.

ABDÜLHADÝ: (Ar.) Er. - Hidayet eden, doðru yolu gösteren Allah'ýn kulu. - Allah'ýn isimlerinden, (bkz. Hadi).

ABDÜLHAFIZ: (Ar.) Er. - Herþeyi bütün ayrýntý ve inceliðiyle kayýtlayýp tutan ve dilediði zamana kadar bela ve afetlerden koruyan Allah'ýn kulu. -(bkz. el-Hafýz). Allah'ýn isimlerinden.

ABDÜLHAK: (Ar.) Er. - Hak ve gerçek olan, varlýðý hiç deðiþmeden duran Allah'ýn kulu. - Hak, Esmau'l-Hüsna'dandýr.

ABDÜLHAKEM: (Ar.) Er. Bütün iþlerin kendisine döndürüldüðü, onun adalet ve kararýna baþ vurulduðu yüce Hakem Allah'ýn kulu. - (bkz. el-Ha-kem). Allah'ýn isimlerinden.

ABDÜLHAKÝM: (Ar.) Er. - Her þeye hükmeden Allah'ýn kulu.- Hakim, Allah'ýn isimlerindendir. "Abd" takýsý almadan kullanýlmaz.

ABDÜLHALÝK: (Ar.) Er. - Yaratan, yoktan vareden, yaratýcý Allah'ýn kulu. - Halik, Allah'ýn isimlerinden. "Abd" takýsý almadan kullanýlmaz.

ABDÜLHALÝM: (Ar.) Er. - Tabiatý yavaþ olan, yumuþak huylu, hikmetli Allah'ýn kulu. - (bkz. Halim). Allah'ýn isimlerinden.

ABDÜLHAMÝD. (Ar.) Er. - Hamdolunmuþ, övülmüþ, bütün varlýðýn diliyle övülmüþ Allah'ýn kulu. - Hamid; Allah'ýn isimlerindendir. (bkz. Hamid).- Türk dil kurallarý açýsýndan "d/t" olarak kullanýlýr.

ABDÜLHASÝB: (Ar.) Er. - Bütün varlýklarýn takdir edilen hayatlarý boyunca yaptýklarý bütün iþlerin ayrýntýlarýyla hesabýný en iyi bilen Hasib'in kulu. - Hasib; Allahýn isimlerindendir.

ABDÜLHAY: (Ar.) Er. - Daima diri olan, ebedi hayat sahibi, her þeye gücü yeten Cenab-ý Allah'ýn kulu. -(bkz. el-Hay). Allah'ýn isimlerinden.

ABDÜLKADÝR: (Ar.) Er. - Bitmez tükenmez kuvvet sahibi olan, her þeyi yapmaya gücü yeten Allah'ýn kulu.-Kadir; Allah'ýn isimlerindendir. (bkz. Kadir).

ABDÜLKAVÝY: (Ar.) Er. - Sonsuz güç ve kuvvet sahibi Allah'ýn kulu. -Kaviy kelimesi Esmau'l-Hüsna'dandýr. (bkz. el-Kaviyy).

ABDÜLKAYYUM: (Ar.) Er. - Bu isim her þeyin bir varlýk olarak durabilmesi için neye ihtiyacý varsa onu veren, gökleri, yeri ve her þeyi tutan, baki, kaim Allah'ýn kulu. - Kayyum, Allah'ýn isimlerindendi. (bkz. el-Kayyum).

ABDÜLKEBÝR: (Ar.) Er. - Kebir'in, büyüklük ve Azamette eþsiz olan Allah'ýn kulu. - Kebir; Allah'ýn isimlerindendi. (bkz. el-Kebir).

ABDÜLKERÝM: (Ar.) Er. - Keremi bol, cömert olan Aziz ve Celil Allah'ýn kulu. - Kerim; Allah'ýn isimle -rindendir. (bkz. Kerim).

ABDÜLLATÝF: (Ar.) Er. - Latif, güzel, yumuþak, hoþ, nazik olan bütün olaylarýn ve eþyanýn inceliklerini bilen Allah'ýn kulu. - el-Latif; Allah'ýn isimlerindendi. (bkz. Latif).

ABDÜLMACÝD: (Ar.) Er. - Kadru þaný büyük, cömertlik ve keremi bol olan, Allah'ýn kulu. - Macid kelimesi, Allah'ýn isimlerindendi. (bkz. el-Ma-cid).

ABDÜLMALÝK: (Ar.) Er. - Sahip olan, her þeyin mülkiyetinin sahibi olan Allah'ýn kulu. - Malik; Allah'ýn isimlerindendi. "Abd" takýsý almadan kullanýlmaz.

ABDÜLMECÝD: (Ar.) Er. - Þaný büyük ve yüksek olan, þan ve onur sahibi yüce Allah'ýn kulu. - Mecid kelimesi Allah'ýn 99 isminden biridir. Sultan Abdülmecid Han: 31. Osmanlý padiþahý.

ABDU'L-MELÝK: (Ar.) Er. - Her þey üzerinde tasarruf ve hükmeden tek hükümdar Allah'ýn kulu. el-Melik, Allah'ýn isimlerindendir.

ABDÜLMENNAN: (Ar.) Er. – Çok ihsan eden, ihsaný bol olan Allah'ýn kulu. - Mennan kelimesi, Allah'ýn sýfatlarýndandýr.

ABDÜLMESÝH: (Ar.) Er. - Hastalara þifa veren, mesih Ýsa'nýn kulu.-(bkz. Mesih). Ýsim olarak kullanýlmaz.

ABDÜLMETÝN: (Ar.) Er. - Metanetli, saðlam, dayanýklý olan Allah'ýn kulu. - (bkz. Metin). Allah'ýn isimlerin-dendir.

ABDÜLMUCÝB: (Ar.) Er. - Kendisine yönelip yalvaranlarýn isteklerine cevap veren, onlarýn dua ve tevbelerine icabet eden yüce Allah'ýn kulu. Mucib, Esmau'l-Hüsna'dandýr. - (bkz. el-Mucib).

ABDÜLMUHSÝ: (Ar.) Er. - Bütün varlýklarýn sayýsýný tek tek bilen Allah'ýn kulu. - Muhsi, Esmau'l-Hüsna'dandýr.

ABDÜLMUHYÝ: (Ar.) Er. - Hayat veren, can ve ruh veren, bütün canlýlarý ve hayatý diri tutan Allah'ýn kulu. - Muhyi, Allah'ýn 99 isminden birisidir, (bkz. Muhyi).

ABDÜLMUÝD : (Ar.) Er. - Yaratýlmýþlarý yokettikten sonra tekrar dirilten Allah'ýn kulu. - Muid Allah'ýn 99 isminden birisidir, (bkz. el-Muid).

ABDÜLMUÝZ: (Ar.) Er. - Muiz'in, izzet veren, þereflendiren Allah'ýn kulu. - (bkz. el-Muiz). Allah'ýn isimlerindendir.

ABDÜLMÜMÝN: (Ar.) Er. - Gönüllerde iman nurunu yerleþtiren, kendisine yönelenlere, iman nasib ederek onlarý hidayetine alan, koruyan yüce Allah'ýn kulu. - Mü'min, Allah'ýn isimlerindendir.

ABDÜLVACÝD: (Ar.) Er. - Yoktan vareden, meydana getiren, dilediðini anýnda elde eden, zenginlik ve servetine nihayet bulunmayan Vacid'in kulu. Vacid, Allah'ýn isimlerindendir. -(bkz. el-Vacid).

ABDÜLVAHÝD: (Ar.) Er. - Tek ve eþsiz olan, zatýnda sýfatlarýnda, hükümlerinde, iþlerinde asla benzeri olmayan Allah'ýn kulu. - Vahid kelimesi Cenab-ý Hakk'ýn Kur'an'da zikredilen 99 isminden birisidir, (bkz. el-Vahid).

ABDÜLVALÝ: (Ar.) Er. - Bütün alemleri ve meydana gelen bütün olaylarý tedbir ve idare eden Allah'ýn kulu. - Vali, Esmau'l-Hüsna'dandýr. (bkz. el-Vali).

ABDÜLVARÝS: (Ar.) Er. - Gerçek servet ve zenginliklerin mutlak sahibi. Bütün zenginliklerin son ve asýl sahibi olan yüce Allah'ýn kulu. - Varis kelimesi Allah'ýn isimlerindendir. (bkz. el-Varis).

ABDÜLVASÝ: (Ar.) Er. - Vasi'nin kulu.Geniþlik sahibi ve müsade edici, darlýk, fakirlik ve sýkýntýdan münezzeh olan Allah'ýn kulu. - Vasi kelimesi, Allah'ýn isimlerindendir. (bkz. el-Vasi).

ABDÜLVEDUD: (Ar.) Er. - Vedud'un kulu.- Allah'ýn isimlerinden. Vedud; iyi amel sahibi kullarýný seven, onlara rahmet ve rýzasýný yönelten, sevilmeye ve sayýlmaya, dostluðu kazanýlmaya yegane layýk olan yüce Allah anlamýndadýr.

ABDÜLVEHHAB: (Ar.) Er. - Çok çeþitli nimetleri daima baðýþlayan Allah'ýn kulu. Vehhab, Allah'ýn isimle-rindendir. - "Abd" takýsý almadan kullanýlmaz.

ABDÜLVEKÝL: (Ar.) Er. - Kendisine tevekkül edilen, kudretiyle kullarýnýn iþlerini halleden, onlara yardýmcý olan yüce Allah'ýn kulu. - Vekil. Allah'ýn isimlerindendir. (bkz. el-Vekil).

ABDÜLVELÝ: (Ar.) Er. - Kendisine iman edenlerin dostu ve yardýmcýsý. Yarattýklarýna mütevelli ve nazar edici olan Allah'ýn kulu. - el-Veliyy kelimesi Allah'ýn isimlerindendir. (bkz. el-Veli).

ABDÜNNAFÝ: (Ar.) Er. - Yararlý þeyleri ve sebeplerini kudretiyle yaratan Allah'ýn kulu. - Nafý kelimesi, Allah'ýn isimlerindendir. (bkz. en-Nafý göz kırpma

.

ABDÜNNASIR: (Ar.) Er. - Yardým eden, Yardýmcýlarýn en hayýrlýsý, mü'minlere nusrct ve zafer veren Allah'ýn kulu. - Nasýr, Allah'ýn sýfatla-rýndandýr.

ABDÜNNASIR: (Ar.) Er. - Yardýmcý, yardým eden Allah'ýn kulu.

ABDÜNNUR: (Ar.) Er. - Nur sahibi, aydýnlýk, parlaklýk sahibi olan Allah'ýn kulu. - Nur, Allah'ýn isimlerindendir.

ABDÜRRAFÝ: (Ar.) Er. - Rafý'nin kulu. (bkz. er-Rafi). Allah'ýn isimlerinden

ABDÜRRAHÝM: (Ar.) Er. - Merhametli, esirgeyen, koruyan, acýyan, ahirette mümin kullarýna merhamet eden Allah'ýn kulu.- er-Rahim, Allah'ýn isimlerindendir.

ABDÜRRAUF: (Ar.) Er. - Çok lütuf, þevkat ve rahmet eden. Onlarý belli nimetlerle dengeli yaþatan, seviyelendiren Allah'ýn kulu. (bkz. Rauf).

ABDÜRREÞÝD: (Ar.) Er. - Allah'ýn isimlerinden. Reþid'in kulu.- (bkz. er-Reþid).

ABDÜRREZZAK: (Ar.) Er. - Bütün mahluklarýn rýzkýný veren Allah'ýn kulu. - Rezzak, Allah'ýn isimlerindendir. "Abd" takýsý almadan kullanýlmaz.

ABDÜSSAMED: (Ar.) Er. - Kimseye hiçbir þeye muhtaç olmayan, Allah'ýn kulu. - Samed, Allah'ýn isimlerindendir. "Abd" takýsý almadan kullanýlmaz. Türk dil kuralý açýsýndan "d/t" olarak kullanýlýr.

ABDÜSSELAM: (Ar.) Er. - Barýþ, rahatlýk, selamete çýkaran, selam eden, zevalsiz ebedi olan Allah'ýn kulu. - es-Selam kelimesi, Allah'ýn isimlerindendir. "Abd" takýsý almadan kullanýlamaz.

ABDÜSSEMÝ: (Ar.) Er. - Her þeyden arýnmýþ olarak bütün sesleri, sözleri ve kelimeleri iþitip ayýrdeden yüce Allah'ýn kulu. (bkz. es-Semi').

ABDÜSSETTAR: (Ar.) Er. - Günahlarý örten, gizleyen Allah'ýn kulu.

ABDÜÞÞAHÝD: (Ar.) Er. - Þahid'in kulu. Görünen ve görünmeyen eþyanýn hepsini görücü ve tasarruf edici olan ve her þeyi müþahade altýnda bulunduran Allah'ýn kulu. - Þahid, Allah'ýn isimlerindendir. (bkz. eþ-Þahid).

ABDÜÞÞEKÜR: (Ar.) Er. - Emrine uyan, yasaklarýndan sakýnan kullarýný seven ve çok ikramda bulunan Allah'ýn kulu. - Þekür, Allah'ýn isimlerindendir. "Abd" takýsý almadan kullanýlmaz.

ABDÜZZAHÝR: (Ar.) Er. - Varlýk ve birliði sonsuz sayýda eserler ve delillerle belli olan Allah'ýn kulu. - ez-Zahir, Allah'ýn isimlerindendir. (bkz. ez-Zahir).

ABER: (Ar.) Er. - Hz. Nuh'un erkek torunu.

ABENDAM: (Fars.) Ka. - Güzel vücutlu, güzellik.

ABGUN: (Fars.) Er. - 1. Mavi renk. Gök. 2. Parlak. 3. Niþasta.

ABHER: (Ar.) Er. 1. Nergis çiçeði. 2. Yasemin. 3. Zerrin kadehi çiçeði. 4. Dolu kab.

ABILAY HAN: (Tür.) Er. - Orta cüz Kazak Haný. Ülkesini Çinlilere, Hive hanlýklarýna karþý ustaca savundu (1711-1781).

ABIÞKA NOYAN: (Tür.) Er. - Ýlhanlý komutan. (XIII-XIV. yy.) bkz. Abuþga.

ABHÝZ: (Fars.) Er. 1. Büyük dalga. 2. Kaynak. 3. Su yolu.

ABÝD: (Ar.) Er. Allah'a ibadet eden, çok ibadet eden, zahid. Kullar, köleler.

ABÝDE: (Ar.) Er. - Anýt. Önemli ve deðerli yapýt.

ABÝDÝN: (Ar.) Er. - Ýbadet edenler-Zeyne'l-Abidin'den kýsaltma isim ad. Zeynelabidin: Hz. Ali'nin torunlarýndan biri, ibadet edenlerin ziyneti.

ABÞAR: (Ar.) Ka.- Þelale.

ABUÞKA: (Tür.) Er. - Koca, zevc, yaþlý erkek.

ABUZER: (f.a.i.) Er. - Altýn suyu. Altýn suyu gibi parlak ve görkemli. Yahut Ebu Zer (el-Gýfarî göz kırpma

isminin fonetik deðiþikliðe uðramýþ þekli.

ABUZETTÝN: (Ar.) Er. - Din yolunda çabuk, hýzlý giden

ACA: (Tür.) Er. 1. Amca, aðabey. 2. Güçlü kuvvetli, baþladýðý iþi bitiren. 3. Büyük

ACABAY: (Tür.) Er. - (bkz. Aca).

ACAHAN: (Tür.) Er. - (bkz. Aca).

ACAR: (Tür.). 1. Becerikli. 2. Atýlgan, ele avuca sýðmaz. 3. Halk. 4. Yeni, taze- Erkek ve kadýn adý olarak kullanýlýr (örfte). Acar, Sýrrý: 1967 Dünya Güreþ þampiyonu Türk.

ACARALP: (Tür.) Er. - Yiðit, becerikli, cesur kiþi.

ACARBAY: (Tür.) Er. - Doðan Acarbay, olimpiyatlarda yarýþmýþ Türk atlet, 1948.

ACARER: (Tür.) Er. - (bkz. Acaralp).

ACARKAN: (Tür.) Er. - (Acaralp).

ACARMAN: (Tür.) Er. - Çevik, becerikli, giriþken.

ACARÖZ: (Tür.) Er. - Özünde yiðitlik bulunan.

ACARSOY: (Tür.) Er. - Yiðit, soylu.

ACEM: (Ar.) Er. 1. Arap olmayan milletlerin hepsi 2. Açýk ve doðru Arapça konuþamayan kimse 3. Özellikle Ýranlý, Ýran halkýndan biri. Acem Bekir Efendi: Türk Reisü'l-Küttab, 1723.

ACER: (Ar.) Ka. - Hz. Ýsmail (a.s.)'in annesi (bkz. Hacer).

ACLAN: (Ar.) Er. - Hýzlý, çabuk, telaþlý. Osman Bey ile çaðdaþ olan 14. yy. ortalarýnda yaþamýþ Karasi Beyi.

ACUN: (Ar.) Er. - Dünya, varlýk.

ACUNAL: (Tür.) Er. - Dünyayý kapsayan, dünyayý fetheden.

ACUNALP: (Tür.) Er. - (bkz. Acunal).

ACUNMAN: (Tür.) Er. - Dünyaca tanýnmýþ, ünlü.

AÇANGÜL: (Tür.) Ka. - (bkz. Gül).

AÇE: (Tür.) Ka. - Sumatra adasýnýn en kuzey kýsmý. Önceleri burada Açe Ýslam devleti hüküm sürerdi. Þimdi ise Hollanda sömürgesidir.

AÇELYA: (Yun.i.) Ka. - Kokusuz, fundagillerden çeþitli renklerde çiçekler açan bir bitki.

AÇIL: (Tür.) Ka. - Açýlmak eyleminden emir; serpil

AÇILAY: (Tür.) Ka. - Ayýn dolunay halinde olmaya baþlamasý

AD: (Ar.) Er. - Çok eskiden Yemen taraflarýnda bulunan ve Hud peygamber tarafýndan imana getirilemediði için Allah tarafýndan yok edildiðine inanýlan bir kavmin adý. Kur'an-ý Ke-rim'de bu kavim ayný isimle anýlmýþ ve baþlarýndan geçen hadiseler geniþçe ele alýnmýþtýr.

ADAHAN: (Tür.) Er. - Adanýn hakimi, yöneticisi.

ADAL: (Tür.) Er. - "Adýn yayýlsýn, ün kazan" manasýnda.

ADALEDDÝN : (Ar.) Er. - Dinin adaleti- Türk dil kuralý açýsýndan "d/t" olarak kullanýlýr.

ADALET: (Ar.) Ka./Er. - 1. Hakka riayctkarlýk, hak tanýrlýk, haklýlýk, doðruluk. 2. Haksýzlýktan uzaklaþma. 3. Düzenli ve dengeli davranma. 4. Hakkaniyet.

ADANIR: (Tür.) Ka./Er. - Þanlý, þöhretli

ADEM: (Ýb.h.i.) Er. 1. Allah'ýn yarattýðý ilk insan, insan soyunun atasý ve ilk peygamberi. 2. Adam. 3. Ýyi, temiz kimse. Âdem (a.s.) ilk insan ve ilk isimlendirilen varlýk. Kur'an'da Hz. Adem'in 25 yerde ismi geçer.

ADETULLAH: (Ar.) Er. - Allah'ýn kanunu, ilahi sünnet.

ADEVÝYE: (Ar.) Ka. 1. Ýyilik, yardýmseverlik. 2. Ünlü haným mutasav-výfe.

ADIGÜZEL: (Tür.). Ka./Er. - Güzel isim. Verilen ismin güzel olmasý.

ADÝL: (Ar.) Er. 1. Doðruluk gösteren. Doðru. 2. Eþit, eþ, müsavi. 3. Adaletli davranan. Kur'anî bir isimdir. Allah'ýn emirlerini hakkýyla uygulayan anlamýna gelir. Raþid halifelerin 2. cisi Ömer b. el-Hattab'ýn meþhur lakabý.

ADÝLE: (Ar.) Ka. 1. Doðruluk gösteren. 2. Doðru- Her iþinde adalet, doðruluk bulunan hükümet. 3. Adile Sultan; Osmanlý döneminde Baðdat'ta valilik yapan Süleyman Paþa'nýn hanýmý. Adýna bir cami bir de kervansaray yapýlmýþtýr.

ADÝLHAN: (a.t.i.) Er. - Adil yönetici.

ADÝL GÝRAY: (a.t.i.) Er. - Kýrým ve-liahtý. (1548- Kazvin 1579) Devlet Giray'ýn oðlu. Osmanlý-Ýran savaþýnda Osmanlýlara yardýmcý oldu. Ýkinci Þa-

mah savaþýný kazanan Ýranlýlarca tutsak edildi ve Kazvin'de öldü.

ADÝN: (Ar.) Er. - Cennet (Adn).

ADÝY: (Ar.) Er. - Savaþçý, savaþtan geri durmayan, mücahid. Adiy b. Hatim et-Tai: 630 yýlýnda müslüman oldu. Babasý gibi cömertti. Kabilesinde Ýslam'dan dönme eðilimleri görünce engel oldu. Cemel vakasýnda Hz. Alinin yanýnda yer aldý.

ADNAN: (Ar.) Er. - Cennette ölümsüzlüðe kavuþan kimse.

ADNÝ: (Ar.) Er. 1. Adýn'a mensup, (bkz. Adnan). 2. Cennete girmeye hak kazanan. Adni Recep Dede. Türk mutasavvýf, þair. (Belgrat 1688).

ADNÝYE: (Ar.) Ka. - (bkz. Adni).

AFAFET: (Ar.) Ka. 1. Afýflik, temizlik, temiz olan. 2. Fenalýktan, günah iþlemekten kaçýnma. 3. Namuslu olmak.

AFET: (Ar.) Ka. 1. Büyük felaket, bela, musibet. 2. Çok güzel kadýn, dilber

AFFAN: (Ar.) Er. - Kötü þeylerden kaçýnan, kötülüklerden uzaklaþan, temiz. Ashab'dan bu ismi kullananlar olmuþtur.

AFGAN: (Ar.) Er. - Heyecanlý, çabuk öfkelenen. Orta Asya'da yaþayan müslüman bir kavim. Cemalettin Af-gani: Müslüman alimlerden.

AFÝF: (Ar.) Ka. 1. Ýffetli, namuslu, ýrz ve namus sahibi kadýn. 2. Doðru, haramdan sakýnan, yolsuzluða sapmaz kiþi.

AFÝFE: (Ar.) Ka.. - (bkz. Afif). IV. Mehmed'in hanýmý.

AFÝL: (Ar.) Er. 1. Uful eden, gurub eden, batan (güneþ, yýldýz). 2. Görünmez olan, kaybolan

AFÝTAB: (Fars.) Ka.l. Güneþ, gün ýþýðý. 2. Çok güzel, dilber, parlak yüz.

AFRA: (Ar.) Ka. 1. Ayýn onüçüncü gecesi. 2. Beyaz toprak. Afra binti Ubeyde: Sahabe hanýmlardan.

AFÞAR: (Tür.) Er. 1. Oðuz Türklerinin 24 boyundan biri. Türkiye, Iran, Azerbaycan ve Afganistan'da daðýnýk olarak yaþamaktadýrlar. 2. Çabuk iþ gören, çevik, atýlgan

AFÞÝN: (Tür.) Er. - Zýrh, silah. Afþin bey: Selçuklu komutaný. ( XI. yy.). Gümüþtigin'le birlikte Anadolu savaþlarýna çýktý. Malatya'da Bizans ordularýný yendi. Marmara kýyýlarýna kadar ilerledi (1079).

AFTABE: (Fars.) Ka. - 1. Su kabý. 2. Güneþ biçiminde yapýlan mücevher.

AFUV: (Ar.) Er. - Daima affeden, merhametli. Esmaü'l-Hüsna'dandýr. "Abd" takýsý alarak kullanýlýr.

AGAH: (Fars.) Er. - Bilgili, haberli, uyanýk, afif. Vakýf olmuþ, malumatlý. Agah Efendi: (1744-1824). Türk devlet adamý.

AÐAN: (Tür.) Ka.- Akanyýldýz, aðma

AGER: (Tür.) Er. - Temiz, doðru kimse

AGRA: (Ar.) Er. - Çok sevimli, çok yakýþýklý.

AÐA: (Tür.) Er. 1. Yaþlanma manasýna gelen "aðmak"tan. Büyük, efendi. Büyük kardeþ, aðabey. 2. Amir, baþ, reis. Eski devlet teþkilatýmýzda bazý idarecilere verilen unvan. 3. Osmanlý devletinde okuma-yazma bilenlere verilen þeref unvaný. 4. Halkýn saygýsýný kazananlara verilen unvan. 5. Er-kek, eþ, koca. 6. Eski büyük konaklarda çalýþan hizmetlilerin baþý. Eski Türklerde soylu aileye mensup kadýnlar da bu unvaný kullanmýþlardýr.

AÐAHAN: (Tür.) Er. - Nizari Ýsmaili imamlara verilen unvan. Doðu Türk-çesinde aðabey anlamýnda da kullanýlmýþtýr. Türk kökenli Kaçarlarýn onur unvanýydý. Aða Han: Nizari Ýsmailîlerin dini önderi.

AÐAR: (Tür.) Er. - 1. Beyaz renkli. 2. Açýk tavýrlý, samimi. 3. Asil, onurlu, þerefli.

AÐANER: (Tür.) Er. - Saf, temiz, duru insan.

AÐCA: (Tür.) Ka. - Beyaz tenli kadýn.

AÐGÜL: (Tür.) Ka. - Beyaz gül, ak gül.

AHAD: (Ar.) Er. 1. Bir, kiþi, kimse. 2. Birler, birden dokuza kadar olan sayýlar. 3. Ünlü Türk denizcilerinden Ahad bey (Umur bey donanmasýndan).

AHAVÝ: (Ar.) Er. - 1. Kardeþçe, dostça. Kardeþ gibi.

AHBARÎ: (Ar.) Er. - Haber veren, rivayet eden.

AHDÝ: (Ar.) Er. - Ahd, and icabý veya ahd ve ahda müteallik. Ahdî, Türk tezkire yazan ve Divan þairi (Baðdat 1593).

AHENK: (Fars.) Ka. 1. Uygun, uyum düzen, armoni. 2. Renkler arasýnda uygunluk. Sesler arasýnda uygunluk, düzen, makam. 3. Çalgýlý eðlence-Saz takýmýnca icra edilen beste. 4. Kasýt, niyet.

AHFA: (Ar.)- Kalb, ruh, sýr, hafi, ah-fa þeklinde sýralanan "Ietafet-i hamse" sonuncusuna verilen ad.- Erkek ve kadýn adý olarak kullanýlýr.

AHFAZ: (Ar.) Er. - 1. Belleði çok kuvvetli. 2. Kur'an'ý en iyi hýfzetmiþ kiþi. 3. Alçak gönüllü.

AHFEÞ: (Ar.) Er. 1. Küçük gözlü, zayýf bakýþlý. 2. Yalnýz gece gören kimse. Ahfeþ lakabýnda üç büyük Arap alimi vardýr. Abdülhamid, Said b. Mes'ade, Ali b. Süleyman.

AHÝ: (Ar.) Er. 1. Ahi ocaðýna mensup olan kimse. 2. Cömert, eliaçýk. Ahi Benli Hasan. Türk þairi. Yavuz döneminde yaþamýþ ve Þirinu Perviz mesnevisini yazmýþtýr.

AHÝD: (Ar.) Er. 1. Bir þeyin yerine getirilmesini emretmek. 2. Söz vermek. Emir, talimat, taahhüt, anlaþma, yükümlülük.

AHKAF: (Ar.) Er. 1. Kum fýrtýnasý 2. Kur'an-ý Kerim'in 6. suresi. Araplar bu ismi, Arabistan'ýn güneyinde, kimsenin bilmediði ve giremediði çöle vermiþlerdir.

AHLA: (Ar.) Ka. - Çok tatý. Pek þirin.

AHLAS: (Ar.) Er. - 1. Saf, halis, ka-rýþýmsýz. 2. Ýyi yürekli, temiz kimse. 3. Kur'anî ýstýlahta, Allah'a halis olarak yönelip ihlaslýlýkta ileri bir dereceye varmýþ kul.

AHMED: (Ar.) Er. - Çok, en çok övülmüþ, methedilmiþ. Kur'an-ý Kerim'de Saf suresinin 2. ayetinde: Hz.Ýsa, Ýsrailoðullarýna: "...adý Ahmed olan peygamberi de müjdeleyici olarak geldim" þeklinde geçen isimlendirme ile Peygamberimizin isimlerinden birisi olarak anýldý ve kullanýlmaya baþlandý.- Türk dil kuralý açýsýndan "d/t" olarak kullanýlýr. Ahmed-i Muhtar, Hz. Muhammed (s.a.s).

AHMER: (Ar.) Er. - Kýrmýzý, kýzýl.

AHNEF: (Ar.) Er. 1. Ayaklan çarpýk ve eðri büðrü olan. Daha çok lakap olarak kullanýlýr. Ahmet b. Kays, as-habdan.

AHNES: (Ar.) Er. - Basýk ve sivri burunlu. Daha çok lakap olarak kullanýlýr.

AHRA: (Ar.) Ka. - Daha layýk, münasip, uygun

AHSA: (Ar.) - Arabistan'ýn Kuveyt-Katar kýsmýna verilen isim- Erkek ve kadýn adý olarak kullanýlýr

AHSEN: (Ar.) - Daha güzel, çok güzel, en güzel. Erkek ve kadýn adý olarak kullanýlýr. Ahsen-i takvim: En güzel þekil. Kur'an-ý Kerim'in Tin suresinin 3. ayetinde insanýn ahsen-i takvim üzere yaratýldýðý beyan buyurulmaktadýr. Ahsen kelimesi, Kur'an'da 16 yerde zikredilmiþtir.

AHTER: (Fars.) Ka. - Yýldýz.

AHU: (Fars.) Ka. 1. Ceylan, karaca, gazal. 2. Güzel, ince alýmlý kadýn. 3. Gözleri ceylan gözüne benzeyen kadýn. 4. Kardeþ, dost

AHVER: (Ar.) Er. -1. Müþteri yüzlü, güzel gözlü adam. 2. Zeki, akýllý.

AHVES: (Ar.) Er. - Cesur, kahraman, yiðit.

AÝÞE: (Ar.) Ka. - 1. Yaþayan, zenginlik ve bolluk gören. Yaþayýþ. Aiþe binti Ebu Bekir. Peygamberimiz (s.a.s)'in hanýmlarýndan. Muhterem annelerimizden biri olan Aiþe (r.a.) Ýslami bilgisi ve fakihliði ile de meþhurdur (bkz. Ayþe).

AJDA: (Tür.) Ka. 1. Filiz sürgün. 2. Çentik çentik olan þey

AKABE: (Ar.) Er. 1. Sarp geçit, çýkýlmasý zor yokuþ. 2. Tehlike. Atlatýlmasý zor güçlük, muhtýra.

AKAD: (Tür.) Er. - Doðruluðuyla, dürüstlüðüyle tanýnmýþ kimse.

AKALP: (Tür.) Er. - Doðruluðu ve dürüstlüðüyle tanýnan kimse.

AKALIN: (Tür.) Er. - Alný açýk, suçu olmayan, onurlu. Akalýn (Besim Ö-mer Paþa). Türk hekim.

AKANAY: (Tür.) Ka. - Yýldýz kümesi.

AKANSEL: (Tür.) Er. 1. Akarsu. 2. Uzun mesafeler geçerek denize dökülen akarsu.

AKAR: (Tür.) Er. 1. Akýp geçen. 2. Gelir getiren.

AKASMA: (Tür.) Ka. - Beyaz, mavi, morumsu, pembe çiçek veren yabani, týrmanýcý bir bitki.

AKASOY: (Tür.) Er. - Sevilen, sayýlan soydan gelen

AKASYA: (Yun.i.) Ka. - Küçük sýra yapraklý, gölgeli küçük cinsleri süs için yetiþtirilen baklagillerden bir aðaç. Salkým aðacý da denir.

AKAY: (Tür.)- Beyaz ay, ayýn tam bir daire olarak dolgun, parlak göründüðü evre. Ak ve ay kelimelerinden

birleþik isim. Erkek ve kadýn adý olarak kullanýlýr.

AKBATU: (Tür.) Er. - Yiðit erkek.

AKBATUN: (Tür.) Er. - (bkz. Akbatu).

AKBEHMEN: (Tür.) Er. Peygamber çiçeðinin eþanlamlýsý.

AKBÝLGE: (Tür.) - Alim, bilgili, dürüst kimse.- Erkek ve kadýn adý olarak kullanýlýr.

AKBOÐA: (Tür.) Er. - Boða gibi güçlü ve temiz þahsiyetli. Akboða Celayir: Moðol emir ve komutaný.

AKBORA: (Tür.) Er. - (bkz. Bora)

AKBUDUN: (Tür.) Er. - Temiz, tanýnmýþ soydan gelen

AKBURAK: (Tür.) Er. - (bkz. Burak)

AKÇAN: (Tür.) Ka. - Temiz, dürüst kimse

AKCEBE: (Tür.) Er. - Beyaz zýrh sahibi yiðit.

AKÇA: (Tür.) Ka. 1. Oldukça ak, beyazca. 2. Eskiden kullanýlan küçük gümüþ para, nakit. 3. Temiz, saf, iyi niyetli kiþi.

AKÇAKÝRAZ: (Tür.) Ka. - Bir kiraz çeþidi.

AKÇAKOCA: (Tür.) Er. - Temiz ve namuslu erkek. - Osman Gazi ve Orhan Gazi'nin silah arkadaþý.

AKÇALI: (Tür.) Er. - Varlýklý, zengin.

AKÇAM: (Tür.) Er. - Kuzey Amerika'da yetiþen bir çam türü.

AKÇAR: (Tür.) Er. - iyi ruhlar.

AKÇIL: (Tür.) - Beyazýmsý, solgun Erkek ve kadýn adý olarak kullanýlýr.

AKÇÝÇEK: (Tür.) Ka. - Beyaz çiçek- Daha çok örfte kullanýlýr.

AKÇORA: (Tür.) Er. - Ýyi ruhlar.

AKDA: (Ar.) Ka. - Himaye altýnda olan cariye, kadýn, köle.

AKDEMÝR: (Tür.) Er. - Demir gibi güçlü ve temiz yürekli. Yiðit.

AKDES: (Ar.) Er. - En kutsal.

AKDÝL: (Tür.) Er. - Ýyi, doðru, güzel konuþan kiþi.

AKDOÐAN: (Tür.) Er. - (bkz. Doðan).

AKDORU: (Tür.) Er. - Doruðu bulutlu dað.

AKEL: (Tür.) Er. 1. Doðru, dürüst iþler yapan kimse. Dürüst, güvenilir erkek.

AKERGÝN: (Tür.) Er. - (bkz. Akerman).

AKERMAN: (Tür.) Er. - Dürüst, soylu, temiz kiþi.

AKGÝRAY: (Tür.) Er. - (bkz. Akergin)

AKGÜL: (Tür.) Ka. - Beyaz gül.

AKGÜN: (Tür.) Er. - Mutlu, sevinçli gün.

AKHAN: (Tür.) Er. - Dürüst hakan.

AKALP: (Tür.) Er. - Cömert, eli açýk yiðit.

AKIMAN: (Tür.) Er. - Cömert, eli açýk kimse.

AKIN: (Tür.) Er. - Her engeli aþan, güçlüklerden yýlmayan, hýzlý hareket kabiliyetine sahip.

AKINALP: (Tür.) Er. - Akýn yapan yiðit. Yiðit.

AKINCI: (Tür.) Er. -Osmanlýlarda ileri karakol. Ani vurkaçlarla düþmanlarýnýn moralini bozan uç süvarileri. Hafif süvari.

AKINER: (Tür.) Er. - (bkz. Akýnalp)

AKINTAN: (Tür.) Er. - Tan yeri aðarýrken yapýlan akýn

AKÝF: (Ar.) Er. 1. Bir þeyde sebat eden. 2. Ýbadet eden, ibadet maksadýyla mübarek bir yere çekilen. Ý'tikafa giren. 3. Direnen. M. Akif Er soy: Ünlü þair ve yazarýmýz. Safahat'ýn yazan. Ýstiklal marþýný telif etmiþtir.

AKÝFE: (Ar.) Ka. 1. Bir þey üzerinde azimle duran, sebatlý, kararlý. 2. Ýbadet eden haným.

AKÝL: (Ar.) Er.- Akýllý, akýl sahibi. Uslu, kavrayýþlý. Ali b. Ebi Talib'in kardeþi. Akil b. Ebi Talib.

AKÝLE: (Ar.) Ka.- (bkz. Akil)

AKÝPEK: (Tür.) Ka. - Ýpek gibi kadýn.

AKÝS: (Ar.) Ka. 1. Yanký. 2. Iþýðýn veya bir þeklin bir satha çarpýp orada görünmesi, yansý. 3. Zýt, ters, muhalif.

AKKOR: (Tür.) Ka. - Iþýk saçacak aklýða varýncaya kadar ýsýtýlmýþ olan.

AKKIZ: (Ar.) Ka.- Beyaz kadýn.

AKMAN: (Tür.) Er. 1. Temiz, beyaz, güzel insan. 2. Yaþlý kimse.

AKMANER: (Tür.) Er.- (bkz. Akman).

AKMAR: (Ar.) Ka. - Aylar, yýldýzlar.

AKMER: (Ar.) Ka. - Ay gibi beyaz (yüz)

AKNUR: (t.a.i.) Ka. - Beyaz nur.

AKÖZ: (Tür.) Er. - Özü sözü doðru kiþi, temiz kiþilikli.

AKPINAR: (Tür.)- (bkz. Pýnar).

AKSAN: (Tür.) Er.- Ýyi ve temiz tanýnmýþ kimse.

AKSEN: (Tür.) Ka.- Sen aksýn, temizsin, doðru ve namuslusun.

AKSEVÝL: (Tür.) Ka. - (bkz. Sevil).

AKSIN: (Tür.) Er.- Temiz, doðru, dürüstsün.

AKSOY: (Tür.) Er. - Temiz soylu.

AKSUN: (Tür.) Er. - (bkz. Aksu).

AKSUNA: (Tür.) Ka. -Ak renkli yaban ördeði.

AKSUNER: (Tür.) Er.- (bkz. Aksungur).

AKSUNGUR: (Tür.) Er.-Doðan cinsinden bir nevi av kuþu. - Aksungur b. Abdullah. Melikþah zamanýnda Halep'in hakimliðini, yöneticiliðini yapan Türk Emiri.

AKSU : (Tür.) Ka. 1. Temiz, pýrýl pýrýl su gibi. 2. Nehir

AKSÜYEK: (Tür.) Er. - Eski Türklerde soylu anlamýnda kullanýlýrdý.

AKÞEMSEDDÝN: (t.a.i.) Er.- Dinin güneþi.- Türk din bilgini ve hekim. (Þam 1389-Göynük 1459). Fatih'in hocasýdýr. Ýstanbul'un fethinde bulundu. Ünlü sahabi komutan Eba Eyyub el-Ensari'nin mezarýný bulduðu söylenir. Türk dil kuralýna göre "d/t" olarak kullanýlýr.

AKÞIN: (Tür.) 1. Az ak, akýmsý.2. Derisinde, kýllarýnda ve gözlerinde doðuþtan boya maddesi bulunmadýðý için her yaný beyaz olan (insan, hay-

van). Erkek ve kadýn adý olarak kullanýlýr.

AKÞÝT: (Tür.) Er. - Kutlu uðurlu. 2. Ak. 3. Güneþ, nur, aydýnlýk. Akþit Muhammed b. Tugac: Ýhþidiler devletinin kurucusu.

AKTAY: (Tür.) Er. - Beyaz tay. Türkler'de çok kullanýlan bir isimdi.

AKTAÇ: (Tür.) Er. - Beyaz taç.

AKTAN: (Tür.) - Aydýnlýk, mehtaplý gece.

AKTAR: (Tür.) Er. - Parlak, aydýnlýk sabah.

AKTAÞ: (Tür.) Er. - Mermer.

AKTEKÝN: (Tür.) Er. - Parlak, görkemli, temiz huylu yiðit.

AKTEMÜR: (Tür.) Er. - Akdemir.

ARTÝMUR: (Tür.) Er. - (bkz. Aktemur).

AKTOLGA: (Tür.) Er. - (bkz. Tolga).

AKTUÐ: (Tür.) Er. - (bkz. Aytuð göz kırpma

.

AKYIL: (Tür.) Er. -Temiz, güzel sene. - Erkek ve kadýn adý olarak da kullanýlýr.

AKYILDIZ: (Tür.) - Akþama doðru doðan parlak yýldýz. Çoban yýldýzý, sabah yýldýzý.

AKYÝÐÝT: (Tür.) Er.- Dürüstlüðü ve temizliðiyle tanýnmýþ yiðit.

AKYOL: (Tür.) Er. - Dürüst, doðru ve iyi yol.

ALAADDÝN: (Ar.) Er. -Dini yüceltmek için din uðruna çalýþan kimse. Alaaddin Keykubad (1192-1237) Anadolu Selçuklu Sultaný. - Türk dil kurallarý açýsýndan "d/t" olarak kullanýlýr.

ALACAN: (Tür.) Er. - (bkz. Akan).

ALAGÜN: (Tür.) Ka. - Yazýn güneþ buluta girdiði zamanki gölgeli hava.

ALAMET: (Ar.) Ka. 1. Ýþaret, iz, niþan. 2. Remiz, sembol. 3. Belirti, emare. 4. Çok iri, þaþýlacak büyüklükte (mec.).

ALANALP: (Tür.) Er. - Ülke alan, fetheden, fatih.

ALANAY: (Tür.) Er. - (bkz. Alanalp).

ALANER: (Tür.) Er. - (bkz. Alanalp).

ALANGOYA: (Moð.) Ka. 1. Altýn geyik. 2. Ünlü Moðol destanýnýn kutsal sayýlan kadýn kahramaný.

ALANGU: (Tür.) Er. -Altýn geyik.

ALANUR: (Ar.) Ka. - (bkz. Nur).

ALAPINAR: (Tür.) Ka. - (bkz. Pýnar).

ALATAN: (Tür.) Er. - Güneþ doðmadan önce ufukta beliren karýþýk renkler.

ALATAY: (Tür.) Er. - Derisinde benekler olan tay.

ALCAN: (Tür.) Ka. - Can alýcý güzel. Can alan, cesur, yürekli.

ALEMDAR: (a.f.i.) Er. 1.Bayrak veya sancak tutan, taþýyan, bayraktar, sancaktar. 2. Ýþe önderlik eden. Alemdar Mustafa Paþa: Osmanlý veziri.

ALEV: (Tür.) Ka. 1. Ateþten ve yanýcý cisimlerden çýkan parlak, çeþitli þekillere giren gazlardan meydana gelen þeffaf dil, yalým. 2. Aþk ateþi, sevda. 3. Alýmlý, cazibeli kadýn.

ALEVÝ: (Ar.) Er. - Hz. Ali soyundan, Hz. Ali'ye hususi ilgi gösteren, ona taraftar olan. Þii mezhebinin kollarýndan biri.

ALGAN: (Tür.) Er. - Alan, fetheden, fatih.

ALGIN: (Tür.) Er. 1. Güçlü, iyi, güzel, sýcakkanlý, sevimli. 2. Sevdalý, aþýk, vurgun. 3. Hýzlý akan su. 4. Renksiz, cýlýz, zayýf.

ALGUHAN: (Tür.) Er. - Çaðatay hanlýðý hükümdarý. (1266). Orta Asyayý ele geçirip Harezmden Afganistan'a kadar sýnýrlarýný geniþletti. Cengiz'in yasalarýný þiddetle uyguladý.

ALGUN: (Fars.) Ka. 1. Aklý alýnmýþ. 2. Al renginde, koyu ve parlak pembe. 3. Tümsek, tepe.

ALGUNE: (Fars.) Ka. 1. Serap. 2. Allýk.

ALGÜL: (Tür.) Ka. - Kýrmýzý gül.

ALÝ: (Ar.) Er. 1. Yüce, ulu, yüksek. 2. Hz. Ali: Ebu Talib'in oðlu. Peygamberimizin amcazadesi ve kýzý Fatma (r.anha)'nýn kocasý. Dördüncü halife.

ALÝCAN: (a.f.i) Er. - Ali ve can isimlerinin bir araya gelmesinden meydana gelmiþtir. - (bkz. Ali ve Can).

ALÝCENGÝZ: (a.t.i.) Er. - Akla gelmez, þeytanca, beklenmedik ve umulmadýk tarzda anlamlan ile "Alicengiz oyunu" deyiminde geçer.

ALÝGÜHER: (a.f.i.) Er. - Yaratýlýþý ve mayasý yüce ve deðerli olan.

ALÝ HAN: (a.t.i.) Er. - Yüce han.

ALÝKADR: (Ar.) Er. 1. Yüksek kýymette olan, çok kýymetli, çok takdir edilen, çok saygýdeðer. 2. Meþhur bir çeþit lale.

ALÝM: (Ar.) Er. 1. Çok okumuþ, bilgin.,2. Çok bilen. 3. Sonsuz. Ýlim sahibi. Allah'ýn sýfatlarýndandýr. Kur'an'da Cenab-ý Hakk'ýn ismi olarak 13 yerde geçer. "Abd" takýsý alarak da kullanýlýr.

ALÝME: (Ar.) Ka. - (bkz. Alim).

ALINAK: (Tür.) Er. - Doðru, güvenilir.

ALÝÞAH : (a.f.i.) Er. - Hükümdarlarýn en yücesi. Aliþah Taceddin. (?-1324). Ýlhanlý veziri.

ALIÞAN: (a.f.i.) Er. - Þan ve þerefi yüce ve yüksek olan çok deðerli.

ALÝYAR : (a.f.i.) Er. 1. Yar, dost, sevgili. 2. Alinin dostu, sevgili adý. 3. Yüce dost. - Birleþik isim

ALÝYE: (Ar.) Er. - Yüce, yüksek, bir þeyin en yukarýsý, tepesi. - (bkz. Ali).

ALKAN: (Tür.) Er. - Kýrmýzý kan. Alkan bey: Türk denizci. Selçuklularýn egemenliðindeki Ýznik'te Ebu'l-Kasým'ýn donanma komutaný.

ALKIM: (Tür.) Er. - Gökkuþaðý. Alkým (Uluð Bahadýr) Türk Arkeolog.

ALKIN: (Tür.) Er. 1. Sevdalý, aþýk, vurgun. 2. El çýrpma, övme.

ALKUR: (Tür.) Er. - Hep, bütün, herkes.

ALLAHVERDÝ: (a.t.i.) Er. - Ýran'da yaþayan bir Türkmen kabilesinin adý.

ALP: (Tür.) Er. 1. Eski Türklerde kahraman, yiðit, cesur, bahadýr, pehlivan. 2. Seyfi kola mensup, savaþçý, fütüvvct ehli. Alperen, Alpgazi. Bu isim Ýslam'dan sonra da Türkler arasýnda kullanýlmaya devam etti.

ALPAGU: (Tür.) Er. 1. Tek baþýna düþmana saldýran yiðit. 2. Eski Türklerde bir rütbe adý. 3. Eski Türklerde bir kurt adý.

ALPAÐAN: (Tür.) Er. - Cesur, yiðit, kahraman.

ALPAK: (Tür.) Er. - Dürüst, kahraman, yiðit.

ALPARTUR: (Tür.) Er. - Kendine güveni olan yiðit.

ALPASLAN: (Tür.) Er. - Arslan gibi cesur ve yiðit, savaþ beyi. Büyük Selçuklu hükümdarý. Selçuklularýn en büyük zaferi sayýlan Malazgirt zaferi onundur (l071).

ALPAY: (Tür.) Er. - Cesur, yiðit kimse.

ALPAYDIN: (Tür.) Er. - (bkz. Alpay).

ALPBÝKE : (Tür.) Er. - genç, delikanlý, (bkz. Alp).

ALPÇETÝN: (Tür.) Er. - (bkz. Alpay).

ALPDE.MÝR: (Tür.) Er. - (bkz. Alpay).

ALPDOÐAN: (Tür.) Er. - Doðuþtan yiðit olan.

ALPER: (Tür.) Er. - (bkz. Alp).

ALPEREN: (Tür.) Er. - Yiðit, bahadýr.

ALPERTUNGA: (Tür.) Er. - Efsanevi Türk hükümdarý ve destan kahramaný. M.Ö. 626 yýllarýnda yaþayýp Ýranlýlarla uzun savaþlara giren Turan (Saka) hükümdarý olduðu söylenir.

Türk, Ýran, Arap, Hint, Eski Yunan ve Asur kaynaklarýnda kendisinden deðiþik adlarla bahsedilir.

ALPGÝRAY: (Tür.) Er. - Yiðit hükümdar. Kýrým veliahtý. Bir ara Kýrým Haný da oldu.

ALPHAN: (Tür.) Er. - Yiðit hükümdar.

ALPKAN: (Tür.) Er. - Yiðit soydan gelen.

ALPKIN: (Tür.) Er. - Keskin kýlýç.

ALPMAN: (Tür.) Er. - Yiðit, cesur, kahraman.

ALPNUR: (Tür.) Ka. - (bkz. Alp).

ALPSOY: (Tür.) Er. - (bkz. Alpkan). Yiðit ve cesur soya mensub.

ALPTEKÝN: (Tür.) Er. - Kahraman þehzade. Birleþik isim. Alp: Kahraman, Tekin: Þehzade.

ALTAN: (Tür.) Er. 1. Sabahýn güneþ doðarkenki zamaný. 2. Hakanlara verilen unvan, sultan, padiþah.

ALTAY: (Tür.) Er. 1. Asya'da Batý Sibirya ile Moðolistan'ý ayýran daðlýk bölge. 2. Altay daðlan bölgesinde yaþayan Türklerin genel adý.

ALTIN: (Tür.) Ka. 1. Parlak, san renkte, paslanmayan, kolay iþlenebilen, ziynet eþyasý olarak da kullanýlan maden, zer, zeheb. 2. Örfte kadýn adý olarak kullanýlýr. Zerrin (bkz. Zerrin).

ALTINBAÞAK: (Tür.) Ka. - Deðerli kimse.

ALTINBÝKE: (Tür.) Ka. - (bkz. Altýnbaþak).

ALTINIÞIN: (Tür.) Ka. - Iþýðýn en güçlü aný.

ALTINÝZ: (Tür.) Ka. - (bkz. Altýnýþýk).

ALTINTAÇ: (Tür.) Ka. - Altýndan taç.

ALTUÐ: (Tür.) Er. - (bkz. Tuð göz kırpma

.

ALTUNAY: (Tür.) Er. - Ay'ýn san renkli hali

ALTUNÇ: (Tür.) Er. 1. Bakýr alaþýmý. 2.Kýrmýzý bakýr. 3. Kýrmýzý, al gözlü.

ALTUNER: (Tür.) Er. - Deðerli kimse.

ALTUNHAN: (Tür.) Er. - Zengin hakan. Türklerin, Çin'de hüküm süren Türk-Moðol hükümdarlarýna verdikleri ad.

ALYA: (Ar.) Er. 1. Yüksek yer, yükseklik. 2. Gök, sema.

AMANULLAH: (Ar.) Er. - Allah'ýn baðýþlamasý. Allah'ýn korumasý.

AMÝD: (Ar.) Er. 1. Çok hasta. 2. Aþk hastasý. 3. Baþlýca nokta. 4. Önder, þef, komutan. 5. Diyarbakýr'ýn eski adý. Ortaçað'da Ýslam Türk devletlerinde kullanýlan bazý unvanlar ve memuriyet isimleri.

AMÝL: (Ar.) Er. 1. Fail, yapan, iþleyen. 2. Ýslam devletlerinde zekat, vergi tahsildarý veya valiler ve devlet memurlan.

AMÝNE: (Ar.) Ka. - Gönlü emin, kalbinde korku olmayan. - Peygamber'in (s.a.s) annesinin adý. (bkz. Emine).

AMÝR: (Ar.) Er. 1. Mamur eden, þenlendiren. 2. Ýmar olunmuþ. 3. Devlete ait. 4. Kendisine baðlý görevliler bulunan. Amir b. Abdullah b. Mes'ud: Tabiindcndir. Ýslam fýkýh bilgini.

AMÝRE: (Ar.) Ka. - (bkz. Amir).

AMMAR (Ar.) Er. 1. Memur eden. 2. Bayýndýrlaþtýran. (bkz. Amir). - Ammar b. Yasir. Sahabeden. Ýlk müslüman olanlardandýr. Çok iþkence gördü. Habeþistan'a hicret etti. Annesi ilk Ýslam þehidcsi Sümeyye (r. anha)'dir.

AMR: (Ar.) Er. - Uzun yaþamak, uzun ömürlü olmak. Amr b. Madikerib: 631'de Medine'ye gitti ve müslüman oldu. Çok yaþlýyken bile iyi savaþtý.

AMRE: (Ar.) Ka. - (bkz. Amr).

AMUZ: (Fars.) Er. - Bilen, öðrenmiþ, öðreten.

ANBER: (Ar.) Ka. 1. Ada balýðýnýn baðýrsaklarýnda toplanan yumuþak, yapýþkan ve misk gibi kokan, kül renginde madde. 2. Güzel koku. 3. Güzellerin saçý.

ANDAK: (Tür.) Er. - Hemen, o anda. - Erkek ve kýz adý olarak kullanýlýr.

ANGIN: (Tür.) Er. 1. Tanýnmýþ, ünlü, namlý. 2. Bayýndýr.

ANI: (Tür.) - Yaþanmýþ olaylardan belleðin sakladýðý. - Erkek ve kadýn adý olarak kullanýlýr.

ANIL: (Tür.) Ka. 1. Anýlmak eylemi. 2. Meþhur, ünlü. 3. Hatýrlanan.

ANÝF: (Ar.) Er. 1. Sert, þiddetli. 2. Haþin. 3. Geçmiþte, pek yakýnda, burnun ucu denecek kadar yakýndan geçen. 4. Biraz önce, belirtilen, bahsedilen.

ANÝFE: (Ar.) Ka. - (bkz. Anif).

ARAF: (Ar.) Er. 1. Cennet ile cehennem arasýndaki yer. 2. Sert, tepe. 3. Adetler, usuller. Arafat: Mekke'nin yakýnýnda bulunup hacýlarýn arefe günü durduklarý yerdir. Bu duruþ haccýn rükünlerindendir.

ARAL: (Tür.) - Birbirine yakýn adalar topluluðu. Orta Asya'da bir göl.

ARAM: (Fars.) Ka. 1. Dinlenme, sükun, karar. 2. Rahat, huzur, istirahat. 3. Oturma, eðlenme, ikamet etme.

ARAMCAN: (Fars.) Ka. -1. Gönül rahatý. 2. Sevgili, sevilen güzel.

ARAMDÝL: (Fars.) Er. 1. gönül rahatý. 2. Sevilen güzel. 3. Yer mekan.

ARCA: (Ar.) Ka. -1. Temiz, namuslu. 2. Aksak, topal.

ARDA: (Tür.) Er. 1. Eskiden bazý çavuþlarýn elde tuttuklarý uzun deðnek. 2. Ýþaret için dikilen deðnek. -3. Çýkrýkçý kalemi. 4. Sonra gelen.

ARDALI: (Tür.) Er. - (bkz. Arsal).

ARDAN: (Tür.) Er. - (bkz. Arsal).

AREF: (Ar.) Er. 1. Pek maruf, çok bilinen. 2. Arif, anlayýþlý ve bilgili.

AREFE: (Ar.) Ka. 1. Arife, dini bayramlardan bir evvelki gün. 2. Bir önceki gün.

AREL: (Tür.) Er. - Temiz, dürüst kimse.

ARGU: (Tür.) Er. 1. Ýki dað arasý, uçurum. 2. Orta Asya'da Issýk gölü çevresinde Çu ve Talaþ havzalarýnda yaþamýþ Kýrgýzlarýn en büyük boyu. Argu Türkleri.

ARGUN: (Tür.) Er. 1. Zayýf, güçsüz, düþkün, dermansýz, zebun. 2. Yanyana iki kamýþ düdüðünden veya kartal kemiðinden yapýlmýþ kaval. - Argun: Ýlhanlý hükümdarý. Abaka Han'ýn oðlu.

ARGÜN: (Tür.) Er. - Temiz, aydýnlýk gün.

ARGUN ÞAH: (Tür.) Er - (bkz. Argun). Argunþah. (Nizameddin) Anadolu Selçuklu Sultaný Kýlýç Aslan II'nýn oðlu. Babasý ülkeyi oðullan arasýnda pay edince, hissesine Amasya düþmüþtü.

ARHAN: (Tür.) Er. - Üstün nitelikli, gururlu bakan.

ARICAN: (Tür.) Er. - Temiz, doðru kimse.

ARIÇ: (Tür.) Er. - Barýþ, asayiþ.

ARIER: (Tür.) Er. - Çalýþkan kimse.

ARÝF: (Ar.) Er. 1. Meþhur, çok tanýnmýþ, mütearif. 2. Bilgi sahibi. Bilen, bilgili, irfan sahibi. 3. Sýbyan mektebi hocasý veya kalfasý.

ARÝFE: (Ar.) Ka. - Bilgi ve irfan sahibi kadýn. Uyanýk, ince ruhlu, latif.

ARIHAN: (Tür.) Er. - (bkz. Arhan).

ARIKAL: (Tür.) Er. - Temiz, doðru, dürüst kal.

ARIKAN: (Tür.) Er. - Temiz soy.

ARIKHAN: (Tür.) Er. - (bkz. Arhan)

ARIN: (Tür.) Er. 1. Temiz, arý, saf. 2. Alýn. 3. Yüz, cephe. Daðlarýn, tepelerin yüzü.

ARINÇ: (Tür.) Er. 1. Temiz, saf, arý. 2. Barýþ.

ARISAL: (Tür.) Er. - An gibi çalýþkan kimse.

ARISAN: (Tür.) Er. - Temiz, doðru tanýnmýþ kimse.

ARISOY: (Tür.) Er. - (bkz. Arýsan).

ARITAN: (Tür.) Er. - Temizleyen, arý duruma getiren.

ARKAN: (Ar.) Er. 1. Temiz, ari kandan gelen. 2. Üstün galip. Arkan (Seyfý göz kırpma

Türk mimar (1903-1966).

ARKIN: (Tür.) Er. - Yavaþ, aðýr, sakin, gelecek yýl.

ARKUT: (Tür.) Er. - Temiz, uðurlu, kutlu.

ARMAÐAN: (Fars.) 1. Hediye, peþkeþ, tuhfe, bergüzer. 2. Birinin gördüðü iþe veya baþarýsýna karþýlýk olarak verilen þey, mükafat.3. Bir ilim adamýný tanýtmak veya çalýþmalarýndan ötürü mükafatlandýrmak maksadýyla adýna çýkarýlan ilmi eser. (Köprülü Armaðaný göz kırpma

. - Erkek ve kadýn adý olarak kullanýlýr.

ARMAN: (Fars.) Er. 1. Hasret, özleme. 2. Zahmet, sýkýntý. 3. Teessüf. 4. Piþmanlýk.

ARMÝNE: (Ýbr.) Ka. - Ýbranice isim. (bkz. Emine).

ARRAF: (Ar.) Er. l Falcý, kahin. Müneccim. 2. Hekim. 3. Göçebe Arap aþiretlerinin örfe vakýf umumi bilgileri.

ARRAFE: (Ar.) Ka. - (bkz. Arraf).

ARSAL: (Tür.) Er. - Temiz huylu, namuslu.

ARSEBÜK: (Ý.) Er. - 1. Temiz ruhlu ve çabuk. 2. Toy. 3. Namus konusunda titiz.

ARSLAN: (Tür.) Er. 1. Kuvvet ve saldýrganlýðýyla tanýnan hayvan, esed, þir. 2. Cesur adam, bahadýr. 3. Bir çeþit çiçek. Arslan Argun: Alpaslan'ýn oðlu (1097).

ARSLANGÝRAY: (Tür.) Er. Cesur, korkusuz han. Arslan Giray: Kýrým haný (1702-1767).

ARSLANÞAH: (Tür.) Er. - Arslan gibi cesur ve yiðit þah, kral. Cesur komutan. Arslan Þah: Kirman Selçuklu hükümdarý (l 145). ,

ARTAN: (Tür.) Er. 1. Yarar, fayda. 2. Üstünlük, meziyet, nitelik.

ARTUÇ: (Tür.) Er. - Ucu sivri demirle donanmýþ mýzrak.

ARTUK: (Tür.) Er. - Selçuklu Emiri. (XI. yy.). Selçuklularýn ünlü hakaný Alpaslan'ýn emrinde Malazgirt savaþýna katýldý.

ARÜSEK: (Fars.) Ka. 1. Gelin, küçük gelin. 2. Bebek gibi güzel kýz. 3. Ýþlemecilikte kullanýlan yeþil parlak sedef. 4. Ateþ böceði. 5. Küçük bir mancýnýk çeþidi.

ARZIK: (Tür.) Er. - Dindar, sofu.

ARZU: (Ar.) Ka. 1. Ýstek, bahþiþ. 2. Emel, heves, meyl. 3. Özlemek, müþtak olmak. "Arzum" olarak da kullanýlýr. Meþhur halk hikayelerinde Kamber'in sevgilisi.

ARZUMAN: (Ar.) Ka. - (bkz. Arzu).

AS: (Ar.) Er. 1. Mersin aðacý. 2. (Fars.) Deðirmen.

ASAF: (Ar.) Er. 1. Vezir. 2. Erdem, ileri görüþlülük, yönetimde baþarý. Hz. Süleyman'ýn ünlü veziri. Süleyman (a.s.)'ýn en çok güvendiði kiþiydi. Neml suresinde anlatýlanlar Asaf üzerine yorumlandý. Daha sonra padiþahýn vezirlerine Asaf unvaný verildi.

ASAL: (Tür.) Er. - Baþlýca, esaslý, temel.

ASALET: (Ar.) Er. - Soy temizliði, soyluluk.

ASENA: (Tür.) Er. - Kurt.

ASFA: (Ar.) Er. - Çok saf, en temiz, halis.

ASGAR: (Ar.) - En küçük, daha küçük. - Erkek ve kadýn adý olarak kullanýlýr.

ASHAB: (Ar.) Er. 1. Sahib'in çoðulu. 2. Hz. Muhammcd (s.a.s)'i görüp ona tabi olan kiþiler. Ýnsanlýk aleminin en seçkin simalarý ve örnek neslidirler. Haklarýnda varid olan naslarla korunmuþlar, Allah'ýn yardýmýný müþahade etmiþler ve büyük peygamberin öðretilerini harfiyyen yaþamýþlardýr. Ashab-ý Kiram: Yüce sahabeler.

ASIF: (Ar.) Er. - Pek sert, pek þiddetli, þiddetle esen.

ASIFE: (Ar.) Ka. - Þiddetle esen rüzgar. Kur'an'da Yunus 22, Ýbrahim 18 ve En'am suresi 81. ayetlerde geçer.

ASÝL: (Ar.) Er. 1. Saðlam. 2. Ýyice kökleþmiþ, yüksek duygularla hareket eden. 3. Kendi kendine hareket eden. 4. Soyu, sopu belli. Necip.

ASIM: (Ar.) Er. 1. Yasak, yanýna yaklaþýlamayan. 2. Günahtan, haramdan çekinen. 3. Ýffetli, afif, ismetli, perhizkar. Asým b. Umeyr: (749). Ýslam komutanlarýndan. Maveraünnehir fethine katýldý ve yiðitliðiyle ün saldý.

ASIMA: (Ar.) Ka. - (bkz. Asým).

ASÝME: (Fars.) Er. - Akýlsýz, beyinsiz, þaþkýn, sersem. - Ýsim olarak kullanýlmaz.

ASÝYE: (Ar.) Ka. 1. Sütun, direk, kolon. 2. Mersingiller, mersin aðacý türünden aðaçlar. 3. Ýsyan eden, itaatsiz, baþkaldýran, serkeþ, bagi. 4. Allah'ýn emirlerini yerine getirmeyen, günahkar. 5. Haydut, þaki. -Bu isim Rasulullah tarafýndan yasaklanmýþtýr. Ýçerdiði anlam Ýslami anlayýþa terstir.

ÂSÝYE: (Ar.) Ka. - 1. Kederli üzüntülü. Musa (a.s.)'ý daha bebekken Nil'den kurtarýp sarayda büyüten ve sonra onun peygamberliðine iman eden kadýn. Kur'an'da Fir'avun'un karýsý olduðu belirtilmiþtir. Fakat ismi zikredilmemiþtir. - (bkz. Kasas: 9; Tahrim: 11). Firavun'a karþý gelerek müslüman olmuþtur. Tahrim suresinde mü'mine bir kadýnýn en son noktada yapmasý gerekenlere örnek olarak gösterilen haným.

ASKER: (Ar.) Er. 1. Ordu, ordu örgülüyle ilgili. Vazife yapan. 2. Ülke savunmasýnda istihdam edilmek üzere eðitilip donatýlan kimse. 3. Rütbesiz asker, er.

ASKERÎ: (Ar.) Er. - Orduya mensup. Orduyla alakalý. Askeri (Ebu Ahmed el-Hasan b. Abdullah el): Zamanýnýn ünlü alimlerdendir (903-993). Ebu Davud esSicistani'nin talebesiydi.

ASLI: (Ar.) Ka. 1. Asýl, tek, dip, kütük, temel, esas, kaide, kural, hakikat. 2. Soy, sop, nesep. 3. Bir þeyin belli baþlý kýsmý, baþlangýç, baþ yer, sýhhat. 4. Hakiki, esaslý, halis, safi. 5. Esasen, zaten, baþlýca, en ziyade, hakikaten.

ASLIHAN: (a.t.i.) Ka. - Aslý ve Han kelimelerinden türetilmiþ birleþik bir isimdir. Kerem ile Aslý hikayesinin kadýn kahramanýdýr. Güzelliðinin yanýnda saçlarýnýn uzunluðu ve gürlüðünden bahsedilir.

ASRÝ: (Ar.) Er. - Zamana uygun, çaðdaþ.

ASUDE: (Fars.) Ka. 1. Rahatlamýþ, sükuna ermiþ, keder ve sýkýntýdan uzak, müsterih. 2. Sakin, sessiz.

ASUMAN: (Fars.). - Gök, sema, felek. Asuman ile Zeycan hikayesinin erkek kahramaný. Doðu Anadolu'da yaygýn olarak anlatýlýr. Erkek ve kadýn adý olarak kullanýlýr.

ASUTAY: (Tür.) Er. - Hýrçýn tay.

ASYA: (Tür.) Ka. - Dünyadaki kýtalarýn en büyüðü.

AÞIK: (Tür.) Er. 1. Bir baþkasýný aþkla seven. 2. Dalgýn, unutkan. 3. Tasavvufta Allah'a muhabbet duyan kiþi. Aþýk Çelebi (1520-1572) Osmanlý þair ve yazarlardan.

AÞÝR: (Ar.) Er. 1. Ondabir, onuncu. 2. Samimi dost ve arkadaþ. 3. Koca. 4. Aþar toplayan. 5. Kur'an-ý Kerim'den 10 ayetlik bir bölümü okuma. Aþir Efendi (Mustafa). Osmanlý Þeyhülislamý (1728-1804).'Bursa, Mekke ve Ýstanbul kadýlýklarýnda bulundu. 1758-1800'de Þeyhülislamlýk görevini ifa etli.

AÞKIN: (Tür.) 1. Geçkin, aþmýþ olan. 2. Ölçüyü kaçýran, coþkun. 3. Fazla. 4. Sonra. 5. Benzerlerinden daha üstün. - Erkek ve kadýn adý olarak kullanýlýr.

AÞKINAY: (Tür.) Ka. - (bkz. Aþkýn).

AÞKINER: (Tür.) Er. - (bkz. Aþkýn).

ATA: (Tür.) Er. 1. Baba. 2. Soyun geçmiþte yaþamýþ ferdi. 3. Vermiþ, veriþ. Baðýþlama, ihsan. 4. Yesevi tarikatýnda mürþid. Ata b. Ebi Rabah: Fýkýh alimi (Mekke 733). Ebu Meysere b. Ebu Hüseyin el-Fikri'nin azatlý kölesiydi. Birçok hadis rivayet etmiþtir.

ATABEK: (Tür.) Er. 1. Selçuklu devletinde þehzadelerin terbiyesiyle vazifeli þahýs. 2. Lala. Devlet idaresinde yetki taþýyan naip.

ATABEY: (Tür.) Er. - Devlet yönetiminde bir san. Lala.

ATACAN: (Tür.) Er. - (bkz. Ata).

ATAÇ: (Tür.) Er. - Atalardan gelen, atalarla ilgili olan.

ATAERGÝN: (Tür.) Er. - (bkz. Ata).

ATAHAN: (Tür.) Er. - (bkz. Ata).

ATAKAN: (Tür.) Er. -1. Düþünmeksizin her iþe sokulan adam. 2. Ýleri atýlan.

ATALAY: (Tür.) Er. - (bkz. "Ata" göz kırpma

. Ünlü, namlý, þöhretli. Atalay Mahmut, Türk güreþçi. Balkan, Avrupa, Dünya ve Meksika Olimpiyatlarý þampiyonu oldu (1968).

ATAMAN: (Tür.) Er. - (bkz. "Ata" göz kırpma

. 1. Ata kiþi, baþkan, önder. 2. Don kazaklarýnýn önderlerine verilen ad.

ATANER: (Tür.) Er. - (bkz. Ata).

ATASAGUN: (Tür.) - Eski Türklerde hekimlere verilen isim.

ATASAN: (Tür.) Er. - (bkz. Ata).

ATASEVEN: (Tür.) Er. - (bkz. Ata).

ATASOY: (Tür.) Er. - (bkz. Ata).

ATATUÐ: (Tür.) Er. - (bkz. Ata).

ATAULLAH: (Ar.) Er. - Birleþik isim. - Allah'ýn baðýþladýðý, hediye ettiði, ihsaný, lütfü. Ataullah Efendi. (Arapzade). Osmanlý Þeyhülislamý (1719-1785) Þam, Mekke, Ýstanbul kadýlýklarýnda bulundu.

ATAY: (Tür.) Er. - Bilinen, tanýnmýþ.

ATIF: (Ar.) Er. 1. Çevirme, meylettirme, imale. 2. Yükletme, birinin iþi veya sözü olduðunu iddia etme, hami, isnad. 3. Yüzünü çeviren, meyleden, mail, müteveccih. 4.Merhamet sahibi, þefkatli, acýyan. 5. Beðenen. Atýf Efendi (Mehmet Kuyucaklý. (-Ýst. 1847). Osmanlý matematik bilgini. Þam ve Ýstanbul kadýlýklarýnda bulundu.

ATIFA: (Ar.) Ka. - (bkz. Atýf).

ATIFET: (Ar.) Ka. 1. Birine iyi niyet ve sevgi ile yönelme, teveccüh, meyi. 2. Karþýlýk beklemeden gösterilen sevgi, ihsan.

ATÝK: (Ar.) Er. 1. Sýrtýn üst kýsmý. 2. Berrak, saf, karýþmamýþ, kýymetli. 3. Eski, kadim, kühen, dirin. 4. Azatlý, hür. 5. Güzel genç kýz. 6. Çok hareketli, çevik, hýzlý hareket eden. 7. Asil. 8. Hz. Ebubekir'in lakabý. Peygamber (s.a.s)'in "Sen ateþten kurtulmuþ kimsesin" müjdesine kavuþmuþ olmasýndan ötürü bu lakapla anýldýðý söylenir.

ATÝKE: (Ar.) Ka. - (bkz. Atik). Atike: Kureyþ kabilesinden Zeyd b. Amr'ýn kýzýdýr. Hicretten önce Ýslamiyeti kabul etmiþtir. Medine'ye hicret edenler arasýndadýr. Hz. Ebubekir'in oðlu ile evlenmiþtir. Abdullah, Taif te þehid olunca Hz. Ömer'le O þehid edilince Zübeyr b. el-Avvam ile, o da þehid edilince Hz. Hüseyin ile evlendi. Ve Hz. Hüseyin de þehid olunca þehid zevcesi olarak anýldý.

ATIL: (Tür.) Er. - Giriþken ol, ilerlemek için çaba göster.

ATILAY: (Tür.) Er. 1. Ünlü, namlý, þöhretli. 2. Atilla'dan sonra tahta geçen ünlü hükümdar.

ATILGAN: (Tür.) Er. 1. Karþýsýna çýkabilecek engellerden ve tehlikelerden korkmadan her zaman ileriye atýlan. 2. Karþý çýkan, çekinmesi olmayan, cüretkar. 3. Hevesli.

ATÝLLA: (Tür.) Er. 1. Büyük, ünlü. 2. Babacýk. 3. Savaþçý, fatih. 4. Hun Türklerinin büyük imparatoru (400-453).

ATÝYE: (Ar.) Ka. 1. Baðýþ, bahþiþ, ihsan. Hediye. 2. Gelecek, istikbal.

ATKIN: (Tür.) Er. - Atýlmýþ. Kumaþ dokumada kullanýlan tabir.

ATLAN: (Tür.) Er. - Ata bin.

ATLAS: (Tür.) Er. 1. Üstü ipek, altý pamuk kumaþ, diba. 2. Düz, havasýz, tüysüz. 3. Büyük harita. 4. Atlas okyanusu. 5. Kuzey Afrika'da Fas, Cezayir'i geçerek Tunus Körfezi'ne kadar uzanan sýradaðlara verilen ad.

ATLIHAN: (Tür.) Er. - Ata binmiþ süvari. - Birleþik isim. Atlýhan: Alýnca Hanýn oðlu. Tatar'ýn kutsal göbek soyundan sekizinci kuþak.

ATSAN: (Ar.) Ka. - Susuz, susamýþ, teþne.

ATTAB: (Ar.). - Yumuþak huylu. Sertlik yanlýsý olmayan. Uyumlu. Attab b. Esid. Sahabeden. Mekke valiliði yapmýþtýr. Rasulullah tarafýndan atanmýþtýr.

ATTAR: (Ar.) Er. 1. Güzel kokulu bitki özleri, yaðlan vb. satan, güzel koku ticareti yapan kimse. 2. Ýlaç maddeleri vb. þeyler satan adam. 3. Mahalle aralarýnda bazý baharatlar ile iðne, iplik vb. satan dükkan sahibi. Attar: Meþhur Ýranlý þair.

ATUF: (Ar.) Er. - Birine sevgisi olan, sevgi duyan. Allah'a karþý sevgi duyan.

ATUFET: (Ar.) Ka. - Þefkat, merhamet.

ATYEB: (Ar.) Ka. - Çok güzel, pek güzel.

AVCI: (Tür.) Er. l. Avlanan, av sporu yapan kiþi. 2. Bir þeyi elde etmeye uðraþan. 3. Osmanlý sarayýnda þikariler diye adlandýnlan askeri grup.

AVFÝ: (Ar.) Er. Arap düþünür (Basra- ? ) Ýhvanu's-Safa denilen Ýslam felsefe akýmýnýn kurucularýndan biri.

AVNÝ: (Ar.) Er. 1. Yardýmla ilgili, yardýma ait. 2. Fatih Sultan Mehmed'in þiirde kullandýðý mahlas.

AVNÝYE: (Ar.) Ka. 1. Yeniçeriler tarafýndan ve daha sonra Sultan Mecid ve Sultan Aziz zamanlarýnda giyilen bir çeþit yaðmurluk. 2. Yardým etmiþ. Yardýmla ilgili.

AVNULLAH: (Ar.) Er. Allah'ýn yardýmý. - Birleþik isim.

AVÞAR: (Tür.) Ka. - Oðuzlarýn önemli bir kolu. Büyük Selçuklu Devleti'nin kurulmasý ve yakýndoðunun Türkleþmesinde büyük rol oynamýþlardýr.

AVVAD: (Ar.) Er. - Ud çalan, udçu. Avvad (Tevfik Yusuf): Lübnanlý yazar, gazeteci. Diplomat.

AY: (Tür.) Er. 1. Yýlýn on iki bölümünden biri. 2. Dört hafta, 29-30, 31 günden oluþan zaman dilimi. 3. Kutsal kitapta adý geçen kent. Kudüs'ün kuzeyi. 4. Dünyanýn uydusu. Ay: Mýsýr kralý. Amarnada memurdu. Genç kral Tutank Hamon'un danýþmaný oldu. Daha sonra o ölünce dul karýsýyla evlenip tahta çýktý (Ý.Ö. 1320).

AYABA: (Tür.) Er. - Muhammed Tapar'ýn oðlu. Büyük Selçuklu Sultaný Sancar'ý Oðuzlarýn elinden tutsaklýktan kurtarýp tahtýna oturttu. Selçuklularý istila etmek isteyen Harizm Þahlan uzun süre engelledi.

AYALP: (Tür.) Er. - Ay kadar parlak ve güzel, yiðit.

AYANA: (Tür.) Er.-Saygý.

AYANFER: (Ar.) Ka. - Gözün ýþýðý, nuru.

AYANOÐLU: (Ar.) Er. - Ayan: Açýk, belirli. Ayan'ýn oðlu.

AYAS: (Ar.) 1. Dolunay, mehtap. 2. Ýskenderun Körfczi'nin batý kýyýsýnda Ceyhan nehrinin aðzýnýn vücuda getirdiði Yumurtalýk limaný veya Ayaþ koyunun kuzeydoðu kenarýnda, Adana ilinin Yumurtalýk ilçesinin idare merkezidir. Ayaþ Paþa: Osmanlý sadrazamlarýndan birinin adý.- Erkek ve kadýn adý olarak kullanýlýr.

AYASUN: (Tür.) Ka. - (bkz. Aysun).

AYAYDIN: (Tür.) Er. - Ay ýþýðý, aydýnlýðý.

AYAZ: (Tür.) Er. - Soðuk ve Durgun hava. Dondurucu soðuk. Ayaz: Selçuklu emin (Öl. 1105).

AYBAR: (Tür.) Er. 1. Gösteriþli, heybetli, görkemli. 2. Korku veren.

AYBEG: (Tür.) Er. -Ay gibi temiz ve aydýn yönetici, ileri gelen, bey. Abeg Kutbeddin (Öl. 1210): Delhi Memlükler Devleti'nin kurucusu. Ýslam'ýn Ortaasya'da yayýlmasýnda büyük baþarýlar gösteren, Gazne sultaný Muiziddin'le birlikte savaþýp onun ölümüyle Delhi sultanlýðýna gelen ünlü komutan.

AYBEK: (Fars.) - Put, sanem. - Ýsim olarak kullanýlmaz.

AYBEN: (Tür.) Ka. - Ay benizli.

AYBER: (Tür.) - Ay meyvasý. - Erkek ve kadýn adý olarak kullanýlýr.

AYBERK: (Tür.) Er. 1. Saðlam ay, saðlam kiþilik. 2. Þimþek, ay'ýn þimþek gibi parlaklýðý. 3. Yaprak, ay yapraðý.

AYBÝGE: (Tür.) - Büyük ay, dolunay. - Erkek ve kadýn adý olarak kullanýlýr.

AYBÝKE: (Tür.) Ka. - (bkz. Ayben).

AYBÝKEN: (Tür.) Ka. - Eski Türk hükümdarlarýndan birinin hanýmýnýn ismi.

AYCA: (Tür.) Ka. - Ay gibi güzel, ýþýklý, parlak.

AYÇAN: (Tür.) Ka. - Ay gibi parlak güzel ve sevimli.

AYCÝHAN: (a.f.i.) - Cihaný aydýnlatan ýþýk. - Erkek ve kadýn adý olarak kullanýlýr.

AYÇA: (Tür.) Ka. 1. Ayýn yeni doðduðu günlerdeki þekli, yeni ay, hilal. 2. Cami kubbelerine ve minare külahlarýna konulan hilal þeklindeki süs. 3. Ay kadar güzel, aydýnlýk.

AYÇETÝN: (Tür.) Er. - Zor, güç ay.

AYÇIL: (Tür.) Ka. 1. Iþýk saçan, sürekli parlaklýk veren ay. 2. Ay gibi.

AYDAN: (Tür.) Ka. - Ay'a dahil olan. Ay gibi.

AYDANUR: (Tür.) Ka. - Ay'ýn ýþýðý, aydan yayýlan ýþýk.

AYDEMÝR: (Tür.) Er. - Marangozlarýn kullandýðý kavisli bir keser çeþidi.

AYDERUSÝ: (Ar.) Er. - Güney Arabistan'ýn eski ve tanýnmýþ bir derviþ ailesinden olup (1722-1778) yýllarý arasýnda yaþamýþ, Hindistan, Mýsýr, Taif, Suriye ve Ýstanbul'a ziyaretler yapmýþtýr.

AYDÝLEK: (Tür.) Ka. - Ay ve dilek isimlerinden oluþmuþ birleþik isim. -Ay'a ait arzu, istek.

AYDIN: (Tür.) 1. Aylý gece, mukmin. 2. Aydýnlýk, ýþýklý, parlak, ruþen, ziyadar, münevver. 3. Açýk, belli, ortada, vazýh, aþikar, bahir. 4. Kutlu, uðurlu, mübarek, mesut. 5. Okumuþ, kültürlü ileri fikirli, münevver. Kýlýçarslanýn hanýmýnýn ismidir. Erkek ve kadýn ismi olarak kullanýlýr.

AYDINALP: (Tür.) Er. - Münevver, bilgili, yiðit, kahraman kiþi. Konya Selçuklulan'ndan ünlü bir komutan.

AYDINAY: (Tür.) Ka. - (bkz. Aydýn).

AYDÝNÇ: (Tür.) Er. - Cesur, aydýn.

AYDINER: (Tür.) Er. - (bkz. Aydýn).

AYDINTAN: (Tür.) Er. - Þafak vakti.

AYDINTUÐ: (Tür.) Er. - (bkz. Aydýn).

AYDOÐDU: (Tür.) Ka. - Doðmakta olan ay. Ay doðdu Bey. Ertuðrul Gazi'nin oðlu veya torunu (1302).

AYDOLUN: (Tür.) Er. - Dolunay, mehtap.

AYETULLAH: (Ar.) Er. 1. Allah'ýn ayetleri. 2. Özellikle Þii mollalarýnýn kullandýðý isimlerdendir. Allah'ýn göndrermiþ olduðu yasalar ve emirler. 3. Mucizeler, hikmetler. 4. Ýz, niþan.

AYFER: (t.f.i.) Ka. 1. Ayyüzlü, ay gibi güzel, parlak ýþýk saçan. 2. Þan, haþmet sahibi.

AYGEN: (Tür.) Ka. 1. Dost, arkadaþ. 2. Sevgili, yar. 3. Temiz yaratýlýþtý.

AYGUT: (Tür.) Er. - Karþýlýk, mükafat.

AYGUTALP: (Tür.) Er. - (bkz. Aygut). Aygutalp: (XIV. yy.) Türk komutan. Osman Gazi'nin silah arkadaþý. Ýlk Türk denizcisi Ýmralý fatihi Kara Ali'nin babasý. Yýldýrým Bayezid'le birlikte Timur'a esir düþen Timurtaþ Paþa'nýn dedesi.

AYGÜL: (Tür.) Ka. - Ay'ýn gülü.

AYGÜN: (Tür.) Ka. - Gösteriþli, ay ve güneþ kadar güzel anlamýnda.

AYHAN: (Tür.) Er. - Ay sahibi, ay hakimi. Oðuz Kaðan Destaný'na göre, Oðuz'un altý oðlundan biri. Efsanede bahsedilen, Oðuz'un ýþýktan doðan karýsýndan olan 3 oðlundan biri. Ayhan'ýn 4 oðlu 24 Oðuz boyunun 4'ünü oluþturur. Bunlar Bozoklu soyudur.

AYHATUN: (Tür.) Ka. - Ay yüzlü kadýn. Ay ve hatun kelimelerinden birleþik isim.

AYÝLKÝN: (Tür.) Ka. - Ýlk çocuklara takýlan isim.

AYKAÇ: (Tür.) Er. 1. Söyleyen, konuþan. 2. Akýl veren. 3. Ozan, þair.

AYKAN: (Tür.) Er. - Soylu, asil, temiz kiþi.

AYKE: (Ar.) Ka. - Sýk koruluk.

AYKUT: (Tür.) Er. 1. Kutlu, uðurlu ay. 2. Karþýlýk, mükafat.

AYKUTALP: (Tür.) Er. - Mükafat veren kahraman, iyi karþýlýk veren bahadýr.

AYLA: (Tür.) Ka. - Ay'ýn ve güneþin etrafýnda bazý zamanlarda görülen halka, ayla. Beyaz ýþýk. (bkz. Hale).

AYLÝN: (Tür.) Ka. - Ay'a ait.

AYMAN: (Tür.) Er. - Ay gibi güzel, ýþýklý kimse.

AYMETE: (Tür.) Er. - (bkz. Mete).

AYMUTLU: (Tür.) Er. - (bkz Mutlu).

AYNAMELEK: (t.a.i.) Ka. - Melek gibi, melek görünüþlü kadýn.

AYNDÝLGE: (a.t..i.) - Pýnar, su, kaynak. - Antakya-Halep arasýnda, Suriye sýnýrýna çok yakýn bir yerde bulunan kaynak su. Tarihte bu kaynak dolayýsýyla önemli yerleþim bölgesi olmuþtur. - Erkek ve kadýn adý olarak kullanýlýr.

AYNÝ: (Ar.) Er. 1. Ayn'a ait. 2. Pýnar, kaynak, göz. 3. Karþýlýðý mal olarak ödenmiþ. el-Ayni, (1360-1451) yýllan arasýnda yaþamýþ Ýslâm âlimi.

AYNIHAYAT: (Ar.) Ka. – Hayatýn gözü, hayat pýnarý.

AYNÞEMS: (Ar.) 1. Güneþ kaynaðý. 2. Mýsýr'da bir kasaba. 3. Bir cins deðerli taþ. - Erkek ve kadýn adý olarak kullanýlýr.

AYNUR: (t.a.i.) Ka. - Ay ýþýðý.

AYNÜDDEVLE: (Ar.) Er. - 1. Devletin gözü. 2. Devletin kaynaðý. Aynüddevle (Öl. 1152). Daniþmendli hükümdar. Melikþah'ýn oðlu.

AYPARE: (f.t.b.i.) Ka. - Ay parçasý.

AYPERÝ: (t.f.i.) Ka. - Ay yüzlü güzel, dilber.

AYRAL: (Tür.) - Benzerlerinden farklý olan, kendine özgü, deðiþik. -Erkek ve kadýn adý olarak kullanýlýr.

AYSAL: (Tür.) - Ay gibi, ay'a benzeyen. - Erkek ve kadýn adý olarak kullanýlýr.

AYSAN: (Tür.) - Ay gibi, ay yüzlü. -Erkek ve kadýn adý olarak kullanýlýr.

AYSEL: (Tür.) Ka. 1. Bol ýþýk saçan, ay. 2. Ay'ýn en parlak zamanýnda doðan.

AYSEMA: (t.a..i.) Ka. - Ay gözlü.

AYSEN: (Tür.) Ka. - Ay gibi güzel. Parlak ve nurlu.

AYSEV: (Tür.) - Ay gibi sevgili. -Erkek ve kadýn adý olarak kullanýlýr.

AYSEVEN: (Tür.) Ka. - (bkz. Aysev).

AYSU: (Tür.) Ka. - Su gibi berrak ay.

AYSUDA: (Tür.) Ka. - Suya yansýyan ay.

AYSUN: (Tür.) Ka. - Ay gibi ýþýltýlý ve güzelsin anlamýnda.

AYSUNA: (Tür.) Ka. - (bkz. Aysu).

AYSUNAY: (Tür.) Ka. - (bkz. Aysu).

AYSUNGUR: (Tür.) Er. - (bkz. Sungur).

AYÞAN: (Tür.) - Ay gibi þanlý, görkemli, parlak. - Erkek ve kadýn adý olarak kullanýlýr.

AYÞE: (Ar.) Ka. - Yaþayan. Rahat yaþayan. (Geniþ bilgi için bkz. Aiþe).

AYÞEN: (Tür.) Ka. - Neþeli ay, gülen ay.

AYÞENUR: (Ar.) Ka. - Nurlu, ýþýltýlý hayat.

AYÞIL: (Tür.) Ka. - Ay gibi ýþýl ýþýl. - Ay ve þýl kelimelerinden birleþik isim.

AYÞÝN: (Tür.) Ka. - (bkz. Ayþýl).

AYÞÝRÝN: (Tür.) Ka. - Sevimli ay, ay gibi sevimli. Þirin.

AYÞULE: (t.a.i.) Ka. 1. Ay kývýlcýmý. 2. Ay ýþýðý.

AYTAÇ: (Tür.) Er. - Baþa takýlan ay þeklinde taç.

AYTEK: (Tür.) Er. - Ay gibi (Eski Türkçede tek/teg olarak kullanýlmýþtýr).

AYTEKÝN: (Tür.) Er. - Ay þehzadesi, ay prensi.

AYTEN: (Tür.) Ka. 1. Ay yüzlü. 2. Teni beyaz ve parlak olan. 3. Güzel vücutlu.

AYTÝGÝN: (Tür.) Er. - (bkz. Tigin).

AYTOLUN: (Tür.) Er. 1. Dolunay. 2. Ay'ýn ondördü gibi güzel.

AYTUÐ: (Tür.) Er. 1. Mýzraðýn ucuna yapýlmýþ ayýn üstüne yapýlan tüy. 2. Tuð, tüy, fars gibi.

AYTUNA: (Tür.) - Erkek ve kadýn adý olarak kullanýlýr, (bkz. Tuna).

AYTUNCA: (Tür.) - (bkz. Tunca).

AYTÜL: (Tür.) Ka. - Ay ve tül kelimelerinden oluþan birleþik isimlerden. - Son zamanlarda yapýlmýþ, uydurma bir isimdir.

AYTÜN: (Tür.) Er. - Ay ve gece.

AYVAZ: (Ar.) Er. 1. Arapça ivaz kelimesinin bozulmuþ þekli. 2. Eskiden kibar konaklarda yemek servisi yapan ve sokak iþlerinde kullanýlan Vanlý Ermenilere verilen ad. Ermeni uþak. 3. Karagöz perdesinin belli baþlý tiplerinden biri. 4. Köroðlu destanýnda bir kahraman.

AYYÜKSEL: (Tür.) Ka. - Yükselen ay.

AYZER: (l.a.i.) 1. Altýn renginde ay. 2. Ay'ýn altýn rengini aldýðý an. - Erkek ve kadýn adý olarak kullanýlýr.

AZAD: (Fars.) Er. l. Hür, serbest. 2. Kimseye baðýmlý olmayan. 3. Kurtulmuþ. 4. Müberra. 5. Zarif, nazik. -Türk dil kuralý açýsýndan "d/t" olarak kullanýlýr.

AZADE: (Fars.) Ka. - (bkz. Azad).

AZAM: (Ar.) Er. - En büyük, daha büyük, ulu. Ýmam-ý Azam Ebu Hanife: Hanefi mezhebinin kurucusu. Büyük alim ve müctehid.

AZAMEDDÝN: (Ar.) Er. - Dinin ululuðu, emaneti. - Türk dil kuralý açýsýndan "d/t" olarak kullanýlýr.

AZAMET: (Ar.) Er. - Büyüklük, ululuk.

AZER: (Fars.- Ýbr.) Er. - Ateþ. Ýbrahim (a.s.)'in babasý olduðu söylenir.

AZÝM: (Ar.) Er. 1. Büyük, ulu, cesim, iri, muhteþem. 2. Kuvvetli, þiddetli, derecesi yüksek. 3. Ehemmiyetli, mühim, müthiþ.

AZÝME: (Ar.) Ka. 1. Kesin kararlýlýk, niyet, sebat. 2. Cin, yýlan ve benzeri þeylerin þerrinden kurtulmak için okunan dua. 3. Büyük iþ, büyük günah, büyük bela.

AZÝMET: (Ar.) Ka. 1. Kuvvetli bir iradeye dayanan karar, yemin anlamýna gelmektedir. 2. Herhangi bir kolaylýða baþvurmaksýzýn bütün güçlüklerin irade gücüyle yenilerek yapýlmasý gerekli olan dini vecibeler.

AZÝZ: (Ar.) Er. 1. Muhterem, sayýn. 2. Sevgili. 3. Veli, evliya, ermiþ. 4. Az bulunur. 5. Allah'ýn izzetli kýldýðý, mü'min. - Aziz (Ýmadettin Abulfeth Osman el-Aziz): Selahaddin Eyyubi-'nin II. oðlu. Kardeþi el-Efdal, Melik iken kendisi Þam'ý terkederek Mýsýr Eyyubileri hükümdarlýðýný ilan etti. Fakat daha sonra kardeþiyle barýþtý.

AZÝZE: (Ar.) Ka. - (bkz. Aziz).

AZÝZÝ: (Ar.) Er. - Aziz'e ait. - XVI. yy.'da yaþamýþ Türk þairi. "Yedikuleli Azizi' lakabýyla tanýnýr. Asýl adý Mustafa'dýr.

AZMÝ: (Ar.) 1. Kasýt, niyetlilik karar. 2. Kemikli. 3. Güçlü, kuvvetli. Azmi Pir Mehmet (-1583): Þehzade Mehmed'in ve III. Mehmed'in hocalýðýný yapmýþtýr.

AZMÝDÝL: (a.f.i.) Ka. - Gönül yüceliði.

AZMÝYE: (Ar.) Ka. - (bkz. Azmi).

AZMUN: (Fars.) Er. - Deneme, sýnama, tecrübe.

AZRA: (Ar.) Ka. 1. Bakire, kýzoðlan kýz. 2. Ayak deðmemiþ kum. 3. Delinmemiþ inci. 4. Hz. Meryem'e verilen adlardan. 5. Medine þehrinin adlarýndan biri. 6. Masal kahramaný "Vamýk"'ýn sevgilisi.

AZRAF: (Ar.) Er. 1. Zarif. 2. Pek ince, pek nazik. 3. Çok zeki.

AZREF: (Ar.) 1. Çok zarif, en zarif. 2. Çok zeki. - Erkek ve kadýn adý olarak kullanýlýr.

AZZAM: (Ar.) Er. - En büyük, en ulu. Abdullah Azzam: Afganistan Ýslâmî hareketinin siyasi liderlerinden. Bir suikast sonucu þehit olmuþtur.

AZZE: (Ar.) Ka. 1. Diþi ceylan yavrusu. 2. Yüce, þerefli.

Gönderen: 19.12.2003 - 07:42

	endulus

611 Mesaj -

Allah razi olsun..

Yalniz bütün isimleri buraya aktaracaginiza, buraya aktardiginiz linki verseniz daha iyi olur.

Simdi A hafrini göndermissiniz. bütün harfleri göndermeye kalkarsaniz sitemizde yer kalmayacak. telaşlı

En iyiyisi linki verin ve kardesler o linkten aradiklari isimlerin anlamina oradan baksinlar.

Gönderen: 19.12.2003 - 08:57

Pozisyon - İmzalar göster

Sayfa (1): (1)

önceki konu diğer konu

Lütfen Seçiniz:

Şu an 1 üye ve 937 Misafir online. En son üyemiz: Didem_
2243 üye ile 29.03.2024 - 11:40 tarihinde en fazla ziyaretçi online oldu.

[Admin | Moderator | Kıdemli Üye | Üye]

Doğum gününüzü tebrik eder, sıhhat ve afiyet dolu ömür dileriz:
hümeyra24 (43), güllüm (41), alitufan (48), semsuddin (39), f_erturk (39), zafercezlan (54), benbuamellerimi.. (53), seyma_05 (39), yenilmezburuk (46), mhmmdky (37), sivaslihakan (46), sunam6 (41), konya28 (37), mardinlimemo (44), @hasan@ (39), _huzurislamda_ (39), Seda_ (35), BOPPON (43), faziltopal (55), ahmetserkankaya (43), eLsina (38), AZRA66 (37), sulukapo (34), HAKANCETIN (46), mentese (48), palanxdöken (53), ADEM BAKIRHAN (60), ceyhan (71), ReSuLe_HaSrEtt (38), Forever_Love (40), mutlu69 (55), islam yusuf (54), sofi32 (49), yesil_bahar19 (37), makhorsa (48), erihna (41), veysi irdam (88), abdullah özkul (27), nur58 (60), fedayi (55), RAMAZAN69 (37), seyyidali47 (50), gocer (55), suleyman yildiz (57), vuslat_wien (41), KASIM EROL (50), isanurun (39), koeroglu (48), ardaci (49), ardaburda (50), gunesgunes (42), Burcu89 (35), BMW (43), ZLH (), hafiz_34 (68), bestebuse (51), Aysegül (36), seroar (55), hacirizeli (53), sonmezNL (53), zeko (), CILGIN KURT (51), BERGE00 (42), sevki (51), fth (41), muhammetmustafa (44), bsapmaz (59), siyah_gül (36), ekrem144 (), Cicekci (37), rooster79 (45), mehmetx (44), furkan42 (42), yunus ata (61), GangstAdem (39), orhan06 (44), kamuran (51), dinimiseviyorum (39), esm (40), buzmavisi61 (58)

Son 24 saatin aktif konuları - Top Üyeler

Copyright © ((( RAVDA.net ))) * İrtibat * RAVDA Reklam Servisi * Tüm hakları saklıdır, izinsiz alıntı yapılamaz.
Sitemizde yayınlanan imzalı yazıların içeriğinden yazarları, forum ve yorumlardan ekleyen şahıslar sorumlu olup, kesinlikle sitemiz sorumlu değildir.

Sayfa 0.64156 saniyede açıldı

Reklamlardan
RAVDA sitesi
hiçbir şekilde
sorumlu değildir.