*´¯`·.¸.·´¯`·.((( RAVDA.net ))).·´¯`·.¸

	Anasayfa Yap
	Favoriye Ekle
	İrtibat

Üye Girişi

Üye Ol

Home

F o r u m

E-Kart

Tavsiye Et

Sitede Arama


» Kapsamlı Arama

Google`de Ara

Tavsiye Linkler

Kuran Kursu Mezunları

Önemli Linkler

Statü / İstatistik

En Son Üyemiz:
Didem_

53683 Toplam Üyemiz var.

Online Üyeler:

Online: 827 Misafir
Admin | Moderator | Vip | Üye

Giriş Vaktiniz: Perşembe, 9. Mayıs 2024 - 07:55

Browseriniz:

IP Adresiniz: Hostname:

Toplam Forum: 69 *** Toplam Konu: 30100 *** Toplam Mesaj: 148193

Beni hatırla

Forum Anasayfa » D İ N / İ S L A M » SİYER-İ NEBİ » EFENDIM

önceki konu diğer konu

21 okunmamış mesaj mevcut (Acik)

Sayfa (1): (1)

Gönderen

Mesaj

	KaLBeNuR

EFENDIM

1686 Mesaj -

EFENDÝM

Yokluðunda seni özledik.Sana deðen rüzgarý, seni örten bulutu özledik.
Özlemeyi özlenilmeyi, sevmeyi sevilmeyi, sevindirmeyi sevindirilmeyi özledik efendim.

Aský, gözyaþýný, müsamahayý, ahlaki, adabý, ihsaný, irfaný, iz'aný,
feraseti, basireti, secaati, celadeti, adaleti, meveddeti, muhabbeti özledik.
Senden sonra tefrika meþrebimiz, taklit mezhebimiz, cehalet mektebimiz,
Atalet fýtratýmýz, hamakat þöhretimiz, ihanet sýfatýmýz, küffar velinimetimiz oldu..

Efendim..
Sen kendini Abduhu ve resuluhu (O'nun kulu ve resulü göz kırpma

olarak takdim etmiþtin.
Sana iman eden bazýlarý, sana hürmet adý altýnda seni kulluktan "kurtarýp" melekleþtirerek, hayattan dýþladýlar. Bu ifrat'a karþý bazýlarý da tefrit'e sapýp, seni bir güzel örnek olmaktan çýkarýp, Bir "postacý" bir "ara kablo" seviyesinde görerek seni hayattan dýþladýlar.

Bunlarýn hepsi sana iman ediyordu. Ama seni hayatýmýzdan çýkarmanýn ýzdýrabýný çektirdiler bize.
Bu iþi göðe çekerek yada yere sokarak yapmalarý hiç bir þeyi deðiþtirmedi sonuçta.
Allah seni güzel örnek olarak gösterdi.
Sen, Kur'anýn konuþaný, yürüyeni, hareket edeniydin.
Týpký bir aðaçta suyun meyve ye, bir çiçek tozunun bala, bir tavukta darýnýn yumurtaya, bir koyunda samanýn süte dönüþmesi gibi, Ayetlerde sende hayata dönüþüyordu.

Allah ýsrarla seni örnek gösterirken, birileri ýsrarla "kitabý" kitablarý örnek göstermekte direndiler. Öylesi iþlerine geliyordu. Çünkü cansýz bir nesne ile canlý bir insani örnek edinmek hiç bir olurmuydu.

Efendim...
Biz kitabsýzlýktan deðil, Peygambersizlikten kýrýldýk. Yokluðumuz Peygamber yokluðu.
Seni andýran seni hatýrlatan insanlarýn yokluðunu çekiyoruz. Çocuklarýmýz Peygamberi sorunca, "evladým onun ahlaký týpký falancanýn ahlaki gibiydi" diyeceðimiz insanlar yok denecek kadar az.
Ýnsanlýk destanýyla birlikte bir çok kitap gönderilmeyen Peygamber gelmiþti de, bir tek bile olsun "Peygambersiz kitap gelmemiþti. Sayemizde yaþlý dünya ona da þahit oldu.

Efendim...
Bu dünya Peygambersiz kitaba, Muhammed (s.a.v) siz Ýslam’a da þahit oldu. Þimdi Kur'an mahzun Efendim. Kur'an öksüz. Seninle Kur'anýn arasýný ayýrdýk. Etle týrnaðýn, toprakla tohumun, anayla evladýn arasýný ayýrýr gibi.

Gel de bir bak Efendim, bu mazlum milletin haline. Býraktýðýn din tanýnmaz hale geldi, býraktýðýn sitenin harabelerinde simdi baykuþlar tünedi.
Gün geçmez ki ümmetin coðrafyasýndan feryat yükselmesin, oluk oluk kan akmasýn.
Bir olarak býraktýðýn ümmetin kaç parçaya ayrýldýðýnýn sayýsýný onu parçalayanlar dahi unuttu.
Býraktýðýn kutlu mirasý hovarda mirasyediler gibi parçalayarak paylaþtýk efendim.

Efendim...
Nebevi, mirasýn irfaný ve ahlaki boyutuna bir hizip, ilmi ve fikri boyutuna bir baþka hizip, siyasi ve hareki boyutuna ise daha baþka bir hizip sahip çýktý. Yüzyýllardýr tüm bu hizipler, ellerindeki parçanýn bütününün kendisi olduðunu iddia etmekle ömür tükettiler. Her hizip ellerindeki parçayla övünüp durdu. Hepimiz hakikatin merkezine kendimizi oturtup hak benim dedik.
Oysa ki efendim, bazen parçalanan hakikat, hakikat olmaktan çýkar. Ait olduðu bütün içerisinde anlamlý bir parça o bütünden ayrýlýnca anlamsýzlaþabilir. Bunu fark edemedik efendim.

Efendim...
Ýsrailoðullarý peygamberlerini katlediyorlardý.
Bizde senin güzel hatýraný, emanetini, adýný ve sünnetini katlettik. Seni katlettik efendim.

Kimilerimiz için sen hiç ölmedin, O ender bahtiyarlar seni hep içlerinde, iþlerinde, hayatlarýnda, düþüncelerinde, duygularýnda, eylemlerinde, evlerinde yaþattýlar.
Kimilerimiz içinde sen hiç doðmadýn. Onlar hep senden mahrum yaþadýlar. Derya içteydiler, deryayý bilmediler.
Varlýðýnýn kaç bahara bedel olduðunu bilmeyenler, yokluðunun ýzdýrabýný nasýl duysunlar efendim?
Seni çok seviyoruz, seni çok özlüyoruz...

Bize kýrgýn mýsýn sevgili Efendim?

Bize kýrgýn mýsýn Sevgili Efendim?

MUSTAFA ÝSLAMOÐLU

Gönderen: 30.09.2007 - 03:57

	YALNIZ_KURT

843 Mesaj -

Gözlerimden Akar Sevdam..Oluk Oluk Avuçlarýma..
Yokluðunda..
Siyahi Matemleri Barýndýrýr Gece YAR!!
Hasretin Süzülür..Süzülür de Çöker Yüreðime..
Dudaðýmdan HÜZÜN Damlar..EFENDÝM..Heceler Edebinden susar!!

sensiz matemlidir yüreðimiz
sewdana hasret burç burç yüzler
sewdalar dolu aþkýna susamýþ gönüller,
dudakta kalmaz sözcükler,
senin için yazýlan metihler,
boþaltýr hawaya uzaanan eller,aþkýn yüreðimi derbeder,
efendim insanlýk seni arar...heceler edebinden susar

gözlerden hüzün damlar..sözlerim imalý..
asýrdýr insanlýk sana sewdalý
dillerde dualar,sözcükler seni anmalý..
duygugal içten derin we manalý
efendim sensizim neylerim,gözlerim ufka dalmýþ nurunu beklerim.

Gönderen: 30.09.2007 - 04:04

YALNIZ_KURT üyenin diger mesajlarini ara

	Maksat kelam olsun

1463 Mesaj -

s.a kardeþþim çok güzel bir yazý okumuþtum ellerine saðlýk

Gönderen: 30.09.2007 - 11:56

Maksat kelam olsun üyenin diger mesajlarini ara

Maksat kelam olsun üyeye özel mesaj gönder

Maksat kelam olsun üyeyi arkadas listeme ekle

	KaLBeNuR

1686 Mesaj -

Aleyküm selam sizlerden de Allah razi olsun abilerim...Fakir kardesiniz razi sizlerden...

Gönderen: 02.10.2007 - 00:41

	KaLBeNuR

Kördügüm Gibi

1686 Mesaj -

Hz.Aise,Peygamberimiz
(aleyhi efdalüssalavat ve ekmelüttahiyyat) le yeni evlenmisti.
Esinin kendisini sevip sevmedigini merak etmekteydi.
Ya da kendisini ne kadar ve nasil sevdigini.
Hz.Aise bu düsüncesini
Peygamberle (aleyhi efdalüssalavat ve
ekmelüttahiyyat) konusmadan edemedi.

Hz.Aise:'Ey ALLAH`in Resulu,beni seviyormusun?'
'Evet,ya Aise tabi seviyorum!'
Aise dahasini da merak ediyordu.Acaba nasil seviyordu?
Hemen sordu.
'Beni nasil seviyorsun?"
Peygamberimiz sevgi seklini tanimladi esine:
'Kördügüm gibi.'
Bu cevap Hz.Aise yi cok sevindirdi.Cünkü kördügüm açilmazdi.
Açilmayan,bitmeyen sirli bir sevgi demekti.

Alacagi cevap onu cok mutlu ettigi için,Hz Aise sik sik sorardi:
'Ey ALLAH in Resulü,kördügüm ne alemde?'
Peygamberimiz,Hz.Aise yi memnun eden cevabi verdi
her defasinda: "ilk günkü gibi..."

alinti...

Gönderen: 02.10.2007 - 00:47

	Nur_Beyza

714 Mesaj -

Abla ne guzel bir yazi bu.Sagolasin paylasimin icin cok zevkle okudum.

Gönderen: 02.10.2007 - 01:05

	KaLBeNuR

1686 Mesaj -

Kördügüm gibimiyiz nurbeyza??? Güle Güle

Gönderen: 02.10.2007 - 13:38

	Nur_Beyza

RE:

714 Mesaj -

Alıntı
Orijýnalý cananberraramazan

Kördügüm gibimiyiz nurbeyza??? Güle Güle

Cok sukur ablam hemde ne kordugum.Allahim cozdurmesin Güle Güle

Gönderen: 02.10.2007 - 14:25

	VuSlaT_ZaMbaK

Kördügüm Gibi

455 Mesaj -

Alıntı
Orijýnalý cananberraramazan

Hz.Aise,Peygamberimiz
(aleyhi efdalüssalavat ve ekmelüttahiyyat) le yeni evlenmisti.
Esinin kendisini sevip sevmedigini merak etmekteydi.
Ya da kendisini ne kadar ve nasil sevdigini.
Hz.Aise bu düsüncesini
Peygamberle (aleyhi efdalüssalavat ve
ekmelüttahiyyat) konusmadan edemedi.

Hz.Aise:'Ey ALLAH`in Resulu,beni seviyormusun?'
'Evet,ya Aise tabi seviyorum!'
Aise dahasini da merak ediyordu.Acaba nasil seviyordu?
Hemen sordu.
'Beni nasil seviyorsun?"
Peygamberimiz sevgi seklini tanimladi esine:
'Kördügüm gibi.'
Bu cevap Hz.Aise yi cok sevindirdi.Cünkü kördügüm açilmazdi.
Açilmayan,bitmeyen sirli bir sevgi demekti.

Alacagi cevap onu cok mutlu ettigi için,Hz Aise sik sik sorardi:
'Ey ALLAH in Resulü,kördügüm ne alemde?'
Peygamberimiz,Hz.Aise yi memnun eden cevabi verdi
her defasinda: "ilk günkü gibi..."

alinti...

YARABBÝ sen bizleride böyle birbirimize kenetleyerek kördüðüm baðýyla baðla YARABBÝ
ayýrma bizi birbirimizden,ayýrmak isteyenlerede sen fýrsat verme YARABBÝ

agla

CaNN

Gönderen: 02.10.2007 - 14:38

VuSlaT_ZaMbaK üyenin diger mesajlarini ara

VuSlaT_ZaMbaK üyeyi arkadas listeme ekle

	züMrütüaNka

351 Mesaj -

Yetim kýzýn basýný oksayan mübarek el,
Ben de yetim býr kýzým ne olur bana da gel!
Yetim kizi kendine evlat sayan Muhammed,
Ben de yetim bir kizim beni alip kabul et!

Gül sevgin yeter bana ey sevgili resulüm,

Öyle muhtacim sana ne verirsen kabulüm!
Ya Resulallah kimsesizlerin sahibi senmissin...
Öyle demisti dedem.
Bugün sokakta cocuklar sek sek oynarken yine aralrina almadilar beni ittiler.
Cok üzüldüm agladim
Dedemle babanem teselli etti
ya resulallah uyurken de oyuncagima sarilip yatiyorum
Bazen teselli ediyor ama cogu zaman aglyiorum,
Benimde annem olsa bana masal okur ninni söler uyuturdu,
Benim annem de babamda sen ol ya resulallah!
Benim basimi da sen oksa, beni de sen sev!
Biliyorum geliyorsun basimi okusuosun üstümü ürtüosun,
Cünkü bazi geceler kalktigim da biri üzerimi örtüyor,

Benim annemde babam da sensin ya Resulallah!
Sensin ya Resulallah! Sensin ya Resulallah! Sensin ya Resulallah

Gönderen: 02.10.2007 - 21:56

züMrütüaNka üyenin diger mesajlarini ara

	KaLBeNuR

MASUM OLMAYAN SEVMELER

1686 Mesaj -

"EÐER SENDEN yüz çevirecek olurlarsa, de ki: Allah bana yeter." -Tevbe, 9:129

"Biz insanlarý her zaman sýnarýz." -Mü’minûn, 23:30

BÜYÜLÜ AÞKLAR PEÞÝNDE koþuyordum. Aþkýn sihri içinde kaybolup gitmek, erimek, yok olmak istiyordum. ‘Bir insan’ý saatlerce düþünmenin, onu dünyamýn içine alýp orada hep canlý tutmanýn aþkýyla yanýp tutuþuyor, onun varlýðýný kendi varlýðýma katmaya çabalýyordum. Bir kere yetmiyordu. Yaþam boyu zihnimde ve hayallerimde kimbilir kaç aþk yaþadým, kaç kiþiyi sevmeyi hayal ettim, kaç kiþi için sanal dünyalar kurdum, kurduklarýmý yýktým, yýkýntýlarýn altýnda kaldým. Kurgular sýnýrsýzdý. Zihin alabildiðine kurgular kurguluyor, insanýn kalbi sevgiye hiç doymuyor, hiç "Beni daha çok sevme ne olur" demiyor, hep ‘daha çok’un peþinde oluyordu. Sevgi dur-durak bilmiyordu. Peþi sýra sürüklüyor, dünyanýn ve dünyamýn rengini belirliyordu.

Aþýk olunmanýn büyülü havasý çok çekiciydi. Aþk, sevgi, yalnýzlýða karþý en büyük kalkandý. Dipsiz bir kuyuya doðru salýnýrken tutunduðum bir daldý. Kendi baþýna olduðumu anladýðým an, yaþam anlamýný yitiriyor, duygular inciniyor, dünya üzerime çöküyor, yaþamak için bir neden kalmýyordu. Sancýlarý kesen ilaç gibi, acýlara sürülen bir merhemdi aþk. Sebeb-i hayat olmadan yaþamak imkânsýzdý. Ýþte o an aþk imdada yetiþiyordu. Yaþamda birisi olsun isteniyordu. Yalnýzca ve yalnýzca ona "Düþlerimde sen varsýn. Dünyamda tek olan sensin" diyebileceðimiz biri. O öyle biri olmalýydý ki, bir baþkasýný deðil, yalnýzca onu gördüðümüzde kalbimiz çarpsýn, heyecanýmýz ortaya çýksýn. Ona özel biri olduðunu hissettirmek isterdim. "Yalnýz senden etkileniyorum. Sana hissettiðim duygular çok özel" diyebileceðim; ondan da "Sen benim için çok özelsin. Yalnýzca sana karþý böyle duygular hissediyorum" sözünü duyacaðým birini arayýp duruyordum. Yalnýzca benim dünyama ait olacak biri. Bunu söylediðimde dünya deðiþiyordu. Yaþamak kolaylaþýyor, anlam kazanýyor, renkleniyordu. Biliyordunuz ki þimdi o sizi düþünüyor. Onun zihninde siz varsýnýz. O size baðlý. Size deðer veriyor. Yaþamý için bir anlam ifade ediyordunuz. Ýçinizde hisssettiðiniz ‘hiçlik’ silinip gidiyordu. Varlýðýnýz tanýnýyor, biliniyor, deðerli bulunuyordu. Artýk vardýnýz.

Birisi bana âþýk olduðunu söylediðinde âþýk olan ve olunan kiþiyi kýskanýr, olan ve olunan olmak isterdim. Bana hayatý ele geçirmiþ biri gibi gelirdi bu insanlar. Yokluðun önü kesilmiþ, hiçliðin önemi kalmamýþ, tutunacak bir dal bulunmuþtu. Ben ise boþluðun içinde yol alýp giden biri gibiydim.

Artýk sevilen ve sevenleri kýskanmýyorum. Bu ne karþýlýksýz aþklarýmdan, ne de terkedilip gitmelerden. Birinci elden dinlediðim yüzlerce aþk hikâyesinden. Eðer aþk kendi baþýna insana mutluluk ve huzur getirseydi, gezegen yüzeyinden acý, elem, keder silinir giderdi. Ben bunun tersini gördüm. Aþký, âþýk olduklarý için acý çeken yüzlerce insanýn kendisinden dinledim Yüzlerce kiþi aþk hikâyelerinin acýyla sonlandýðýný anlattý hep. Aþk ardýndan acý býrakýyordu. Bir yerde bir yanlýþlýk olmalýydý.

Artýk aþka güvenmiyorum. Artýk sevilen ve seven insanlarý kýskanmýyorum. Sevmek ve sevilmek, âþýk olmak ve olunmak yoruyor. Hatta âþýk olmak korkutuyor.

Âþýk olmanýn bir baþkasýný sevmek olduðunu sanýrdým. Aþkla, sevmek ve sevilmekle, yaþamýn aðýrlýðýnýn yok olacaðýný sanýrdým. Ama artýk aþka güvenmiyorum. Sevmek ve sevilmenin, âþýk olmak ve olunmanýn kendisi hayat kadar aðýr. Sevmek ve sevilmek, âþýk olmak ve olunmak duygularýmýza oturan yorucu bir yük.

Yýllardýr sevme ve sevilme çabalarý ile yoruldum. Kendi sorunumu kendimde hiç farkedemedim. Sevme ve sevilmede ne hata vardý ki? Sonra bu insanýn elinde de deðildi. Ben masum bir duygunun peþindeydim. Sevme ve sevilme yanlýþ bir duygu olamazdý. Ama niye yanýnda acýyý taþýyordu? Niye yoruyordu insaný? Niye her zaman istediðinizi elde edemiyordunuz? Masumca sevgiler neden karþýlýk bulmuyordu? Bulunan karþýlýklar neden bir köpüðün ömründen daha kýsaydý? Yýllarca kimbilir kaç kere yaþamýþtým. Sevmek istediklerim beni sevmemiþ, beni sevmek isteyenleri ben sevmemiþtim. Ne onlarý çözebildim, ne de kendimi. Yine de sevgiye olan güvenim hep devam etti.

Sevgiye ve aþka karþý ilk düþ kýrýklýðý bana aþk hikayelerini, sevgilerini anlatan ve ayrýlýk yaþayan insanlarý dinledikten sonra oluþtu. Sevgilerinin hikâyelerini dinledikçe, gördüm ki, aslýnda bu benim hikâyemdi. Anlatýlan her sözcük, her cümle ve her vurguda sevgideki çýkmazlarýmý gördüm. Sanki benim yerime konuþuyorlardý. Bu onlarýn hikâyesi deðildi. Bu ‘bizim’ hikâyemizdi. Bu onlarýn çýkmazý deðildi. Bu ‘bizim’ çýkmazýmýzdý.

Âþýk olan birine, aþkýný kaybeden bir insana sormadan edemediðim bir soru vardýr. Sabýrsýzlýkla onun anlatacaklarýný beklerim. Bir çýrpýda biten sözcüklerin ardýndan o can alýcý soruyu sorarým. "Bu insan tarafýndan sevilmek sana ne ifade ediyor?" Verilen cevaplar beni hep þaþýrtýyordu. Bir insanýn aðzýndan nasýl bu cümleler çýkabiliyordu? Bir insan nasýl oluyor da böylesine deðersiz bir konuma geliyordu? Bir insan nasýl oluyor da karþýdakini böylesine yüceltebiliyordu. Ve ben nasýl olmuþtu da bunlarýn benzerini yaþamýþtým.

Cevaplar þöyle baþlýyordu: "O benim herþeyim"di. "Onsuz yapamayacaðým. O yaþamýmdaki tek destekti. Yaþamým onunla anlam kazanýyordu. Onu kaybettikten sonra herþeyimi kaybettim. Dünyada sahip olduðum hiçbir þey kalmadý. Kendimi tek baþýma hissediyorum. Issýz bir evrende yaþýyorum. Yaþýyorum da denemez aslýnda. Çünkü yaþamýmýn anlamý elimden alýndý."

Cümleler ürkütücüydü. Bu cevaplarý her duyuþumda herþeyim, onsuzluk, anlam kelimeleri zihnimde uçuþur durur. "Herþeyimdi." Þaþýrtýcý bir ifade. Bir varlýða yüklenilen bu anlam, bu varlýðýn kaldýramayacaðý kadar aðýr bir yüktü. "Onsuz yapamam." Bir yalaný ifade etmiyor muydu bu cümle? Onunla mý dünyaya gelmiþtik?. Varlýðýmýzý yokluðun karanlýðýndan varlýk âlemine taþýyan o muydu? "Hayatýmýn anlamý kalmadý" ise anlamsýz bir cümleydi. Varoluþumuza katkýsý olmayan bir insan, nasýl hayatýn anlamý olabilirdi?. Bunlar hayatým boyu yaptýðým sevgi yanlýþlarýydý. Bu tanýmlamalar insan üstü tanýmlamalardý. Hiçbirimiz bu yükü kaldýramazdýk. Ne hiçbir þey herþeyimiz olabilir, ne bir þeyin herþeyi olabilirdik .

Verilen cevaplar benim cevaplarýmdý. Yýllardýr kendi cevabýmýn da bu olduðunu hiç farketmeden yaþamýþtým. Yýllardýr yalanlarla yaþamýþtým. Sevdiðimi söylerken sevdiðimi ve sevgimi kullanmýþtým. Beni sevdiðini söyleyenler, beni ve sevgilerini kullanmýþlardý aslýnda. Birbirimize neler söylememiþ, neler yazmamýþtýk. Ýnanmadýðýmýz þeyleri ekleyerek. Hissetmediðimiz þeyleri ekleyerek. Bir hissediyorsak on yazýyorduk. Onu etkilemeye çalýþýyorduk. Ve onun tarafýndan böylelikle etkilenmek istiyorduk. Onu kendimize baðlamaya uðraþýyorduk. Onun bize tapýnmasýný bekliyordukóbiz olmadan yapamasýn diyerek. Sevgiyi kullanýyordum. Hayran býrakýlmak için, "Sana hayraným" diyordum. Yalan! Aslýnda, "Bana hayran ol ne olur" demeye geliyordu sözlerim..

Bunlar masum olmayan sevmelerdi. Çünkü sevginin etrafýný yalanlar örüyordu. Sevdiðimizi söylediðimiz kiþiyi yüceltiyorduk. Çünkü ihtimaldir ki, o da bizi sevecek, o da bizi yüceltecek. Böylelikle yüce biri tarafýndan sevilme ihtiyacýmýzý doyurmaya çalýþýyorduk.

Bir hayatýn anlamý olmak; birisinin bizim için "Sen hayatýmdaki en anlamlý þeysin. Sen beni hayata baðlayansýn. Sen olmasan yaþamanýn anlamý kalmayacak. Sen benim herþeyimsin" demesi narsizmimizi okþuyordu. Benliðimiz bundan çok hoþnut kalýyor, sanki tapýnýlmak hoþumuza gidiyordu. Bir ikonun önünde diz çökülmesi gibi, önümüzde diz çökülmesi hoþumuza gidiyordu. Ýþte burada yalan söylüyorduk. Seviyoruz derken sevgiyi kullanýyorduk. Hayýr, tapýnýlmak istemek gibi birþeydi bu. Dünyaya gelmesinde hiçbir katkýmýz olmayan, hiçbir þekilde varlýðýný sürdürmede etkili olmadýðýmýz bir varlýðýn nasýl var oluþ gerekçesi olabilirdik ki?

Tüm çabalarým, tüm çabalarýmýz "Bana deðerli olduðumu hissettir" mesajý taþýyordu. "Ona deðer verdim, çünkü bu, o insandan deðer bulma arayýþýmdý." Bir hastamýn yaptýðý bu itirafý hayatýmda hiç yapamadým. Ben habire "Seni seviyorum" yalanýný söylüyordum. Ya da "Sana deðer veriyorum" yalaný ile avunuyor ve avutuyordum.

Bir hastam vardý. Babasý ölünce bana gelmiþti. Onu çok sevdiðini anlatýyordu. Onun hayatýndaki deðerinden söz ediyor, acýsýný dile getiriyordu. Konuþmasýnýn bir yerinde ona çok kýzdýðýný söyledi. "Tam ona ihtiyacým olduðu bir dönemde bizi býrakýp gitti" dedi. Ona olan acýma hissim gitmiþti. Sevgideki yalancýlýk bir baþka þekilde kendini gösteriyordu. "Bizi býrakýp gitti"de bir menfaatçýlýk vardý. Sanki ölmek onun elinde imiþ, zamanýný o belirleyebilirmiþ gibi. Ölen baba umurunda bile deðildi. Baba öldüðü için belki de mutluydu, huzurluydu. Dünyanýn zorluklarýndan kurtulmuþ, ruhu bedeninin aðýrlýðýndan sýyrýlmýþtý. Nefsin özelliði olsa gerekti. Önce kendini düþünüyordu. Ýrkilmiþtim. Sevilmeye olan inancým bir kere daha darbe almýþtý. Burada kalmadým. Bunu kendime uyarlamalýydým.

Hayatta en çok iliþki halinde olduðum, en çok zamanýmý beraber geçirdiðim hastalarýmý düþündüm. Onlar tarafýndan sevildiðimi, deðer verildiðimi, saygý gördüðümü, onlar için birþey ifade ettiðimi biliyordum. Onlara elimden geleni yapýyor, mesleði en iyi þekilde icra etmek için uðraþýp duruyordum. Bu uðraþýlarýmýn farkýna onlar da varýyor ve bunu takdir ediyorlardý. Bir gün bir sýnama yapmaya karar verdim. Ama bu sýnamadan onlarýn haberi olmayacaktý. Kendimi bir an için ölmüþ olarak hayal ettim. Bir tabutun içindeyim. Oradan alýnýp mezara götürülüyorum. Yalnýzým. Yanýmda kimse yok. Üzerime toprak örtülüyor. Sorgu melekleri geliyor. Sorularýný soruyorlar. Yardým alacaðým, danýþacaðým hiç kimsem yok. Nasýl doðmuþsam, öylesine yalnýzým. Beni seven insanlar cenazeme gelmiþ. Hastalarým üzgün ve mutsuz. Çoðunun zihnindeki düþünce "Bizi býrakýp gittin doktor. Biz þimdi ne yapacaðýz?" Beni düþünen yoktu. Kabirde ne yaptýðýmý, sorgu meleklerine ne cevap verdiðimi merak eden de olmayacaktý. Bunu merak edecekler on-onbeþ kiþiyi aþmayacaktý. Gerisi kendini düþünecek ve yalnýz býrakýldýklarýna hayýflanacaklardý.

Yýkýldým. Sevgi üzerime çöktü. Sevgi ile kurguladýklarýmýn yýkýntýlarý üzerime çöktü. Sevilen ben deðildim. Ýnsanlar önce kendi nefislerini seviyorlardý. Kendileri için seviyorlardý. Kendi menfaatleri için. Artýk sýnanmamýþ sevgilere güvenmiyordum.

Birisini sevdiðimi anladýðýmda onu sevmediðimi anlamam ilk düþ kýrýklýðýmdý. Birisi tarafýndan sevildiðimde sevilenin ben olmadýðýný anlamam ikinci düþ kýrýklýðý olmuþtu. Sevdiðim þeyleri severken, ondaki özellikleri seviyordum. Güzelliði seviyordum, ondaki meziyetleri, yetenekleri, kemali, iyiliði, ihsaný, cömertliði seviyordum. Birisi beni sevdiðini söylerken bendeki özellikleri seviyordu aslýnda. Hiçbir varlýktaki özellikler kendine ait deðildi. Güzel bir yüzdeki güzellik yokluktan yaratýlmýþtý. Güzel bir yüzü severken, onun karþýsýnda hayran olurken hayran olunan o güzelliði yaratan deðil miydi aslýnda? Bir insandaki yeteneði överken, hayran olurken hayran olunan onu Yaratan deðil miydi? Yaratýcý adýna sevilmeyen her güzellik, her yetenek boþa gitmiþ, tükenmiþ, övünüp bitmiþti.

Bütün sevgiler, Yaratýcýnýn yaratýklarda yansýyan güzel özelliklerine idi aslýnda. Sevgi de Yaratýcýnýn verdiði bir ihsandý. O’na aitti. Kendisinin bilinmesi, tanýnmasý, sevilmesi için vermiþti. Bu açýdan hayatta her an sýnanýyorduk. Her ilgi, her sevgi, verilen herþey, alýnan herþey bir sýnamaydý. Sabahýn þafaðý bir sýnama. Gecenin karanlýðý bir sýnama. Kucaðýmýza konan her çocuk bir sýnama. Her musibet, her dert, her tasa bir sýnama. Yüreðimize konan her sevgi bir sýnama. Her öfke bir sýnama. Bize duyalan her sevgi, her ilgi, her þefkat bir sýnamaydý. Sevmeye vesile her ne var ise, O’nun yaratmasýydý. Ama bunu nefsimiz kendine maletmek istiyordu. Ýnsanlar sevgiyi O’nun elinden alýp kendilerine maletmek isterler. Haince onu tüketmek, kullanmak, kendi duygusal çýkarlarý için sömürmek isterler. Bunu baþkalarý için kullandýklarý "Seni seviyorum" tuzaðý altýnda yaparlar. Bunu senin tarafýndan sevilmek istiyorum adý altýnda yaparlar. Yaratýcýnýn onlara kendini sevmek için verdiði sevgiyi sahiplenirler ve kendileri için kullanýrlar. Kendilerini deðerli hissetmek için. Özel biriyim duygusunu tatmak için. Benlik duygusunu þiþirmek için.

Ýnsanlar "Seni seviyorum" derken sonsuz bir ömrü istiyorlar bizden. Sonsuz bir ömrü elimizden almak istiyorlar. Hayatýmýzý kendileri için feda etmemimizi bekliyorlar. Veya bizler baþkalarýna "Seni seviyorum" derken, baþkalarýnýn sonsuz ömürlerini istiyor; hayatlarýný bizim için feda etmelerini istiyoruz. Aslýnda bizden istenilen, bizim sonsuz hayatýmýz. Sevgiler bir insana harcanamayacak kadar sonsuz ve büyük. Sonsuz ve sýnýrsýz. Bizi Yaratýcý dýþýnda kim sonsuz sevebilir? Biz Yaratýcý dýþýnda kimi sonsuz sevebiliriz? Yaratýcý adýna sevme dýþýnda gerçek bir sevgiden bahsetmek mümkün mü? Kim Yaratýcý dýþýnda ‘herþey’imiz olabilir, her istediðimizi verebilir? Kim O’nun dýþýnda bize sonsuz merhamet edebilir? Kim O’nun dýþýnda bizi tanýyabilir ve anlayabilir, deðer verebilir? Kim O’ndan baþka bizim için neyin en iyi olduðunu en iyi bilebilir? Kim O’ndan baþka bizim için en iyi olaný bildiði gibi, bunu irade edip yapmak ister?

Sevmeler, ancak O’na yönelirse masumdur.

Aðaç yaþken de, kuruyken de...

Mustafa Ulusoy

Gönderen: 03.10.2007 - 03:07

	gul-ay

ESSELAMUNALEYKUM

128 Mesaj -

COK GUZEL DI

ALLAH YAZANDAN RAZI OLSUN
SIZEDE TESEKKURLER
HERKES BU YAZIDA KENDISINI OLCMELI...!

gül

Gönderen: 03.10.2007 - 11:13

	der_ya

875 Mesaj -

KARDEÞÝM BI TANESIN...YUREGINE SAGLIK.... AH EFENDIM O ÝLK GUNKU GIBI DIYEN DUDAKLARA ÖLEYDIM.....MANZARA ÇOK TATLI...ANNEMIZ BIR BASKA GUZEL SULTANIM BIR BASKA......SEN CANAN BI TANESIN..... PAYLAÞTIGIN ÝÇÝN SAGOL...SELAM VE DUA ÝLE... sevinçli

Gönderen: 03.10.2007 - 11:42

	der_ya

875 Mesaj -

MASUM OLMAYAN SEVMELER

458 Mesaj -

Kayýt Tarihi: 20.07.2007
En Son On: 03.10.2007 - 05:53
Cinsiyeti: Bayan
"EÐER SENDEN yüz çevirecek olurlarsa, de ki: Allah bana yeter." -Tevbe, 9:129

"Biz insanlarý her zaman sýnarýz." -Mü’minûn, 23:30

BÜYÜLÜ AÞKLAR PEÞÝNDE koþuyordum. Aþkýn sihri içinde kaybolup gitmek, erimek, yok olmak istiyordum. ‘Bir insan’ý saatlerce düþünmenin, onu dünyamýn içine alýp orada hep canlý tutmanýn aþkýyla yanýp tutuþuyor, onun varlýðýný kendi varlýðýma katmaya çabalýyordum. Bir kere yetmiyordu. Yaþam boyu zihnimde ve hayallerimde kimbilir kaç aþk yaþadým, kaç kiþiyi sevmeyi hayal ettim, kaç kiþi için sanal dünyalar kurdum, kurduklarýmý yýktým, yýkýntýlarýn altýnda kaldým. Kurgular sýnýrsýzdý. Zihin alabildiðine kurgular kurguluyor, insanýn kalbi sevgiye hiç doymuyor, hiç "Beni daha çok sevme ne olur" demiyor, hep ‘daha çok’un peþinde oluyordu. Sevgi dur-durak bilmiyordu. Peþi sýra sürüklüyor, dünyanýn ve dünyamýn rengini belirliyordu.

Aþýk olunmanýn büyülü havasý çok çekiciydi. Aþk, sevgi, yalnýzlýða karþý en büyük kalkandý. Dipsiz bir kuyuya doðru salýnýrken tutunduðum bir daldý. Kendi baþýna olduðumu anladýðým an, yaþam anlamýný yitiriyor, duygular inciniyor, dünya üzerime çöküyor, yaþamak için bir neden kalmýyordu. Sancýlarý kesen ilaç gibi, acýlara sürülen bir merhemdi aþk. Sebeb-i hayat olmadan yaþamak imkânsýzdý. Ýþte o an aþk imdada yetiþiyordu. Yaþamda birisi olsun isteniyordu. Yalnýzca ve yalnýzca ona "Düþlerimde sen varsýn. Dünyamda tek olan sensin" diyebileceðimiz biri. O öyle biri olmalýydý ki, bir baþkasýný deðil, yalnýzca onu gördüðümüzde kalbimiz çarpsýn, heyecanýmýz ortaya çýksýn. Ona özel biri olduðunu hissettirmek isterdim. "Yalnýz senden etkileniyorum. Sana hissettiðim duygular çok özel" diyebileceðim; ondan da "Sen benim için çok özelsin. Yalnýzca sana karþý böyle duygular hissediyorum" sözünü duyacaðým birini arayýp duruyordum. Yalnýzca benim dünyama ait olacak biri. Bunu söylediðimde dünya deðiþiyordu. Yaþamak kolaylaþýyor, anlam kazanýyor, renkleniyordu. Biliyordunuz ki þimdi o sizi düþünüyor. Onun zihninde siz varsýnýz. O size baðlý. Size deðer veriyor. Yaþamý için bir anlam ifade ediyordunuz. Ýçinizde hisssettiðiniz ‘hiçlik’ silinip gidiyordu. Varlýðýnýz tanýnýyor, biliniyor, deðerli bulunuyordu. Artýk vardýnýz.

Birisi bana âþýk olduðunu söylediðinde âþýk olan ve olunan kiþiyi kýskanýr, olan ve olunan olmak isterdim. Bana hayatý ele geçirmiþ biri gibi gelirdi bu insanlar. Yokluðun önü kesilmiþ, hiçliðin önemi kalmamýþ, tutunacak bir dal bulunmuþtu. Ben ise boþluðun içinde yol alýp giden biri gibiydim.

Artýk sevilen ve sevenleri kýskanmýyorum. Bu ne karþýlýksýz aþklarýmdan, ne de terkedilip gitmelerden. Birinci elden dinlediðim yüzlerce aþk hikâyesinden. Eðer aþk kendi baþýna insana mutluluk ve huzur getirseydi, gezegen yüzeyinden acý, elem, keder silinir giderdi. Ben bunun tersini gördüm. Aþký, âþýk olduklarý için acý çeken yüzlerce insanýn kendisinden dinledim Yüzlerce kiþi aþk hikâyelerinin acýyla sonlandýðýný anlattý hep. Aþk ardýndan acý býrakýyordu. Bir yerde bir yanlýþlýk olmalýydý.

Artýk aþka güvenmiyorum. Artýk sevilen ve seven insanlarý kýskanmýyorum. Sevmek ve sevilmek, âþýk olmak ve olunmak yoruyor. Hatta âþýk olmak korkutuyor.

Âþýk olmanýn bir baþkasýný sevmek olduðunu sanýrdým. Aþkla, sevmek ve sevilmekle, yaþamýn aðýrlýðýnýn yok olacaðýný sanýrdým. Ama artýk aþka güvenmiyorum. Sevmek ve sevilmenin, âþýk olmak ve olunmanýn kendisi hayat kadar aðýr. Sevmek ve sevilmek, âþýk olmak ve olunmak duygularýmýza oturan yorucu bir yük.

Yýllardýr sevme ve sevilme çabalarý ile yoruldum. Kendi sorunumu kendimde hiç farkedemedim. Sevme ve sevilmede ne hata vardý ki? Sonra bu insanýn elinde de deðildi. Ben masum bir duygunun peþindeydim. Sevme ve sevilme yanlýþ bir duygu olamazdý. Ama niye yanýnda acýyý taþýyordu? Niye yoruyordu insaný? Niye her zaman istediðinizi elde edemiyordunuz? Masumca sevgiler neden karþýlýk bulmuyordu? Bulunan karþýlýklar neden bir köpüðün ömründen daha kýsaydý? Yýllarca kimbilir kaç kere yaþamýþtým. Sevmek istediklerim beni sevmemiþ, beni sevmek isteyenleri ben sevmemiþtim. Ne onlarý çözebildim, ne de kendimi. Yine de sevgiye olan güvenim hep devam etti.

Sevgiye ve aþka karþý ilk düþ kýrýklýðý bana aþk hikayelerini, sevgilerini anlatan ve ayrýlýk yaþayan insanlarý dinledikten sonra oluþtu. Sevgilerinin hikâyelerini dinledikçe, gördüm ki, aslýnda bu benim hikâyemdi. Anlatýlan her sözcük, her cümle ve her vurguda sevgideki çýkmazlarýmý gördüm. Sanki benim yerime konuþuyorlardý. Bu onlarýn hikâyesi deðildi. Bu ‘bizim’ hikâyemizdi. Bu onlarýn çýkmazý deðildi. Bu ‘bizim’ çýkmazýmýzdý.

Âþýk olan birine, aþkýný kaybeden bir insana sormadan edemediðim bir soru vardýr. Sabýrsýzlýkla onun anlatacaklarýný beklerim. Bir çýrpýda biten sözcüklerin ardýndan o can alýcý soruyu sorarým. "Bu insan tarafýndan sevilmek sana ne ifade ediyor?" Verilen cevaplar beni hep þaþýrtýyordu. Bir insanýn aðzýndan nasýl bu cümleler çýkabiliyordu? Bir insan nasýl oluyor da böylesine deðersiz bir konuma geliyordu? Bir insan nasýl oluyor da karþýdakini böylesine yüceltebiliyordu. Ve ben nasýl olmuþtu da bunlarýn benzerini yaþamýþtým.

Cevaplar þöyle baþlýyordu: "O benim herþeyim"di. "Onsuz yapamayacaðým. O yaþamýmdaki tek destekti. Yaþamým onunla anlam kazanýyordu. Onu kaybettikten sonra herþeyimi kaybettim. Dünyada sahip olduðum hiçbir þey kalmadý. Kendimi tek baþýma hissediyorum. Issýz bir evrende yaþýyorum. Yaþýyorum da denemez aslýnda. Çünkü yaþamýmýn anlamý elimden alýndý."

Cümleler ürkütücüydü. Bu cevaplarý her duyuþumda herþeyim, onsuzluk, anlam kelimeleri zihnimde uçuþur durur. "Herþeyimdi." Þaþýrtýcý bir ifade. Bir varlýða yüklenilen bu anlam, bu varlýðýn kaldýramayacaðý kadar aðýr bir yüktü. "Onsuz yapamam." Bir yalaný ifade etmiyor muydu bu cümle? Onunla mý dünyaya gelmiþtik?. Varlýðýmýzý yokluðun karanlýðýndan varlýk âlemine taþýyan o muydu? "Hayatýmýn anlamý kalmadý" ise anlamsýz bir cümleydi. Varoluþumuza katkýsý olmayan bir insan, nasýl hayatýn anlamý olabilirdi?. Bunlar hayatým boyu yaptýðým sevgi yanlýþlarýydý. Bu tanýmlamalar insan üstü tanýmlamalardý. Hiçbirimiz bu yükü kaldýramazdýk. Ne hiçbir þey herþeyimiz olabilir, ne bir þeyin herþeyi olabilirdik .

Verilen cevaplar benim cevaplarýmdý. Yýllardýr kendi cevabýmýn da bu olduðunu hiç farketmeden yaþamýþtým. Yýllardýr yalanlarla yaþamýþtým. Sevdiðimi söylerken sevdiðimi ve sevgimi kullanmýþtým. Beni sevdiðini söyleyenler, beni ve sevgilerini kullanmýþlardý aslýnda. Birbirimize neler söylememiþ, neler yazmamýþtýk. Ýnanmadýðýmýz þeyleri ekleyerek. Hissetmediðimiz þeyleri ekleyerek. Bir hissediyorsak on yazýyorduk. Onu etkilemeye çalýþýyorduk. Ve onun tarafýndan böylelikle etkilenmek istiyorduk. Onu kendimize baðlamaya uðraþýyorduk. Onun bize tapýnmasýný bekliyordukóbiz olmadan yapamasýn diyerek. Sevgiyi kullanýyordum. Hayran býrakýlmak için, "Sana hayraným" diyordum. Yalan! Aslýnda, "Bana hayran ol ne olur" demeye geliyordu sözlerim..

Bunlar masum olmayan sevmelerdi. Çünkü sevginin etrafýný yalanlar örüyordu. Sevdiðimizi söylediðimiz kiþiyi yüceltiyorduk. Çünkü ihtimaldir ki, o da bizi sevecek, o da bizi yüceltecek. Böylelikle yüce biri tarafýndan sevilme ihtiyacýmýzý doyurmaya çalýþýyorduk.

Bir hayatýn anlamý olmak; birisinin bizim için "Sen hayatýmdaki en anlamlý þeysin. Sen beni hayata baðlayansýn. Sen olmasan yaþamanýn anlamý kalmayacak. Sen benim herþeyimsin" demesi narsizmimizi okþuyordu. Benliðimiz bundan çok hoþnut kalýyor, sanki tapýnýlmak hoþumuza gidiyordu. Bir ikonun önünde diz çökülmesi gibi, önümüzde diz çökülmesi hoþumuza gidiyordu. Ýþte burada yalan söylüyorduk. Seviyoruz derken sevgiyi kullanýyorduk. Hayýr, tapýnýlmak istemek gibi birþeydi bu. Dünyaya gelmesinde hiçbir katkýmýz olmayan, hiçbir þekilde varlýðýný sürdürmede etkili olmadýðýmýz bir varlýðýn nasýl var oluþ gerekçesi olabilirdik ki?

Tüm çabalarým, tüm çabalarýmýz "Bana deðerli olduðumu hissettir" mesajý taþýyordu. "Ona deðer verdim, çünkü bu, o insandan deðer bulma arayýþýmdý." Bir hastamýn yaptýðý bu itirafý hayatýmda hiç yapamadým. Ben habire "Seni seviyorum" yalanýný söylüyordum. Ya da "Sana deðer veriyorum" yalaný ile avunuyor ve avutuyordum.

Bir hastam vardý. Babasý ölünce bana gelmiþti. Onu çok sevdiðini anlatýyordu. Onun hayatýndaki deðerinden söz ediyor, acýsýný dile getiriyordu. Konuþmasýnýn bir yerinde ona çok kýzdýðýný söyledi. "Tam ona ihtiyacým olduðu bir dönemde bizi býrakýp gitti" dedi. Ona olan acýma hissim gitmiþti. Sevgideki yalancýlýk bir baþka þekilde kendini gösteriyordu. "Bizi býrakýp gitti"de bir menfaatçýlýk vardý. Sanki ölmek onun elinde imiþ, zamanýný o belirleyebilirmiþ gibi. Ölen baba umurunda bile deðildi. Baba öldüðü için belki de mutluydu, huzurluydu. Dünyanýn zorluklarýndan kurtulmuþ, ruhu bedeninin aðýrlýðýndan sýyrýlmýþtý. Nefsin özelliði olsa gerekti. Önce kendini düþünüyordu. Ýrkilmiþtim. Sevilmeye olan inancým bir kere daha darbe almýþtý. Burada kalmadým. Bunu kendime uyarlamalýydým.

Hayatta en çok iliþki halinde olduðum, en çok zamanýmý beraber geçirdiðim hastalarýmý düþündüm. Onlar tarafýndan sevildiðimi, deðer verildiðimi, saygý gördüðümü, onlar için birþey ifade ettiðimi biliyordum. Onlara elimden geleni yapýyor, mesleði en iyi þekilde icra etmek için uðraþýp duruyordum. Bu uðraþýlarýmýn farkýna onlar da varýyor ve bunu takdir ediyorlardý. Bir gün bir sýnama yapmaya karar verdim. Ama bu sýnamadan onlarýn haberi olmayacaktý. Kendimi bir an için ölmüþ olarak hayal ettim. Bir tabutun içindeyim. Oradan alýnýp mezara götürülüyorum. Yalnýzým. Yanýmda kimse yok. Üzerime toprak örtülüyor. Sorgu melekleri geliyor. Sorularýný soruyorlar. Yardým alacaðým, danýþacaðým hiç kimsem yok. Nasýl doðmuþsam, öylesine yalnýzým. Beni seven insanlar cenazeme gelmiþ. Hastalarým üzgün ve mutsuz. Çoðunun zihnindeki düþünce "Bizi býrakýp gittin doktor. Biz þimdi ne yapacaðýz?" Beni düþünen yoktu. Kabirde ne yaptýðýmý, sorgu meleklerine ne cevap verdiðimi merak eden de olmayacaktý. Bunu merak edecekler on-onbeþ kiþiyi aþmayacaktý. Gerisi kendini düþünecek ve yalnýz býrakýldýklarýna hayýflanacaklardý.

Yýkýldým. Sevgi üzerime çöktü. Sevgi ile kurguladýklarýmýn yýkýntýlarý üzerime çöktü. Sevilen ben deðildim. Ýnsanlar önce kendi nefislerini seviyorlardý. Kendileri için seviyorlardý. Kendi menfaatleri için. Artýk sýnanmamýþ sevgilere güvenmiyordum.

Birisini sevdiðimi anladýðýmda onu sevmediðimi anlamam ilk düþ kýrýklýðýmdý. Birisi tarafýndan sevildiðimde sevilenin ben olmadýðýný anlamam ikinci düþ kýrýklýðý olmuþtu. Sevdiðim þeyleri severken, ondaki özellikleri seviyordum. Güzelliði seviyordum, ondaki meziyetleri, yetenekleri, kemali, iyiliði, ihsaný, cömertliði seviyordum. Birisi beni sevdiðini söylerken bendeki özellikleri seviyordu aslýnda. Hiçbir varlýktaki özellikler kendine ait deðildi. Güzel bir yüzdeki güzellik yokluktan yaratýlmýþtý. Güzel bir yüzü severken, onun karþýsýnda hayran olurken hayran olunan o güzelliði yaratan deðil miydi aslýnda? Bir insandaki yeteneði överken, hayran olurken hayran olunan onu Yaratan deðil miydi? Yaratýcý adýna sevilmeyen her güzellik, her yetenek boþa gitmiþ, tükenmiþ, övünüp bitmiþti.

Bütün sevgiler, Yaratýcýnýn yaratýklarda yansýyan güzel özelliklerine idi aslýnda. Sevgi de Yaratýcýnýn verdiði bir ihsandý. O’na aitti. Kendisinin bilinmesi, tanýnmasý, sevilmesi için vermiþti. Bu açýdan hayatta her an sýnanýyorduk. Her ilgi, her sevgi, verilen herþey, alýnan herþey bir sýnamaydý. Sabahýn þafaðý bir sýnama. Gecenin karanlýðý bir sýnama. Kucaðýmýza konan her çocuk bir sýnama. Her musibet, her dert, her tasa bir sýnama. Yüreðimize konan her sevgi bir sýnama. Her öfke bir sýnama. Bize duyalan her sevgi, her ilgi, her þefkat bir sýnamaydý. Sevmeye vesile her ne var ise, O’nun yaratmasýydý. Ama bunu nefsimiz kendine maletmek istiyordu. Ýnsanlar sevgiyi O’nun elinden alýp kendilerine maletmek isterler. Haince onu tüketmek, kullanmak, kendi duygusal çýkarlarý için sömürmek isterler. Bunu baþkalarý için kullandýklarý "Seni seviyorum" tuzaðý altýnda yaparlar. Bunu senin tarafýndan sevilmek istiyorum adý altýnda yaparlar. Yaratýcýnýn onlara kendini sevmek için verdiði sevgiyi sahiplenirler ve kendileri için kullanýrlar. Kendilerini deðerli hissetmek için. Özel biriyim duygusunu tatmak için. Benlik duygusunu þiþirmek için.

Ýnsanlar "Seni seviyorum" derken sonsuz bir ömrü istiyorlar bizden. Sonsuz bir ömrü elimizden almak istiyorlar. Hayatýmýzý kendileri için feda etmemimizi bekliyorlar. Veya bizler baþkalarýna "Seni seviyorum" derken, baþkalarýnýn sonsuz ömürlerini istiyor; hayatlarýný bizim için feda etmelerini istiyoruz. Aslýnda bizden istenilen, bizim sonsuz hayatýmýz. Sevgiler bir insana harcanamayacak kadar sonsuz ve büyük. Sonsuz ve sýnýrsýz. Bizi Yaratýcý dýþýnda kim sonsuz sevebilir? Biz Yaratýcý dýþýnda kimi sonsuz sevebiliriz? Yaratýcý adýna sevme dýþýnda gerçek bir sevgiden bahsetmek mümkün mü? Kim Yaratýcý dýþýnda ‘herþey’imiz olabilir, her istediðimizi verebilir? Kim O’nun dýþýnda bize sonsuz merhamet edebilir? Kim O’nun dýþýnda bizi tanýyabilir ve anlayabilir, deðer verebilir? Kim O’ndan baþka bizim için neyin en iyi olduðunu en iyi bilebilir? Kim O’ndan baþka bizim için en iyi olaný bildiði gibi, bunu irade edip yapmak ister?

Sevmeler, ancak O’na yönelirse masumdur.

Aðaç yaþken de, kuruyken de...

Mustafa Ulusoy

Mükemmel

HEPSINI EKLEDIM ÇUNKU HER SATIRI ÇOK GUZEL VE GERCEGIN TAA KENDISI....

BU YAZIYI SENSIZ YASAYAMAM ÖLURUM CANIMA KIYARIM GIBI SAFSATALARLA ÖMUR GECIRENLERE OKUTMAK LAZIM...SEN KIMIN VERDIGI CANI KIM ÝÇÝN VERIYOSUN YA HU! ASL OLAN ALLAH CC VE RASULALLAH SEVGISIDIR....HA DIGERI RABBIMIZIN KALPLERIMIZE YERLESTIRDIGI BIRBIRIMIZE ISINMA VESILEMIZ OLAN SEVGIDIR...AMA VEREN ALLAH CC DIR.BIRBIRIMIZI SEVERKENDE ARAMIZDA BU MUHABBETI YARATANA ÞÜKR EDIP EVVELA KALPLERIMIZE BU SEVGIYI YERLESTIRENI EN ÇOK SEVMEK; VE SONRA VAR OLMA SEBEBIMIZ EFENDIMIZE BIR KEZ DAHA ÞÜKRANLARIMIZI SUNUP VARLIÐIMIZIN SEBEBI OLDUGU VE BIZIMDE BIRBIRIMIZI TANIMAMIZA VESILE OLDUGU ÝÇÝNÝ ...VE EÞÝMÝZÝ SEVMELIYIZ BU SEVGILERLE BIRLIKTE GUZEL BIR YUVAYI PAYLAÞTIGIMIZ ÝÇÝN.... SELAM VE DUA ÝLE... aşık

Gönderen: 03.10.2007 - 11:51

	KaLBeNuR

1686 Mesaj -

züMrütüaNka
gül

cok ara verme özlüyoruz ablam....

gul-ay gül

Allah razi olsun okuma zahmetine katlandigin icin....

der_ya gül

canim bacim deryam sana ne denir bilmem ki cok güzel yazmisin....bilesin ki sevgimizde saygimizda karsilikli.... aşık

Gönderen: 03.10.2007 - 15:50

	züMrütüaNka

351 Mesaj -

Gönlümün Sultaný

Naz makamýnýn Efendisi, gecelerimin lem’asý…
Biliyorum bu gece de beni yalnýz býrakmadýn…
Hissedebiliyorum varlýðýný, Sýcaklýðýný ve kokunu…
Duyuyorum;
Gecenin sessizliðinin bile duyulduðu bu zamanda
Damlalarýn tenimle konuþtuðunu duyuyorum,
Onlarýn dahi Sana, salât ve selamýný duyuyorum…

Az önce Rabbimi ve Seni andým Ey Sevgili,
Boþ hayallerim, günahlarým, acizliðim ve gafletimden dolayý
Rabbimin af, Senin þefaat kapýný gözyaþýmla çaldým…
Çünkü biliyorum ki;
Af ve þefaat fermanýn mürekkebi gözyaþýdýr.
Duasý aðlamak ve sermayesi ümit olan bir ÜMMETÝN olarak
Kapýna geldim,
Yine diz çöktüm önünde, kerraten beyat ettim…

Ümmetin olarak dedim,
Dedim çünkü ümit ettim…
Senin tarafýndan sevilmek için,
Ümmetin olabilmek için Seni sevmek yetiyorsa
Seviyorum, elbette seviyorum, canýmdan çok seviyorum
Ey Sevgili, En Sevgili, Gönlümün Sultaný…

Hem, hem nasýl sevmem ki;
Sen,
Sevginin kaynaðý deðil misin, ?
Rabbimin Habibi, Resulü Sensin…
Sen,
Mevlamýn övdüðü deðil misin,
Dürrü yekta, Hatibi enbiya Sensin..
Sen,
Sevginin kaynaðý, varlýðýn sebeb-i vücudu deðil misin,?
“Levlake levlak, lema halaktul eflak” sözünün muhatabý Sensin…
Sen,
Hz. Ýsa’nýn müjdelediði, Hz. Ýbrahim’in muþtuladýðý deðil misin?
18 bin âleme rahmet olarak gönderilen Sensin…
Nasýl sevmem Seni Ya Rasulallah…
Seviyorum, elbette seviyorum, canýmdan çok seviyorum…

Bakiliðimiz oldun, faniliðimizin içinde
Yolum, Senin yolun olunca
Senden baþka kime bel baðlayayým.
Nurum ve þefaatim Senden gelecekse
Seni býrakýp kime gideyim…
Allah (c.c) ‘ ýn duasý içinde Sen,
Senin duan içinde ben varken
Söyle, Seni býrakýp kimi seveyim…

Ey Sevgili;
Bak, salati fecr vakti yaklaþmakta…
Susma…
Ne olur susma, kalbime dokun, bu karanlýk odamý nurunla þereflendir.
Ey Fahri Kâinat;
Kapýna geldim diyorum, susuyorsun…
Þefaat dileniyorum, susuyorsun…
Kalkan ellerime dokun diyorum, susuyorsun…
Susma, ne olursun susma Sevgili…
Biliyorum , ellerim kirli, zihnim bulanýk, nefsim hodbin..
Ama yine biliyorum ki
Sen, Sana uzanan ellerimi geri çevirmezsin
Çünkü Sen Ahmed-i Mahmud-u Muhammed Mustafa (sav) ‘sýn,
Habibi kibriyasýn…Hatemu’n Nebiyyinsin…

Sen deðil miydin “ Yeryüzünde Allah-ü teala’nýn seyyah melekleri vardýr, ümmetimin selamýný bana ulaþtýrýrlar” buyuran.
Sana binler, Sana yüz binler, Sana milyonlar, Sana kâinatýn zerratý adedince
Salât olsun ya Rasulallah,
Selam olsun ya Nebiyallah,
Salât ve Selam olsun ya Habiballah…
Ne olur cevapsýz býrakma bu mücrimi
Biliyorum günahkârým ama Senin sevginin üzerine hiçbir sevgi tanýmadým,
Senin kadar hiçbir sevgiliyi arzulamadým, hasret kalmadým…

Bak Rasul, bak þu damlalara…
Ýnan, inan senin için akýyor.
Rabbim biliyor ki; bir o kadar da içime damlýyor…
Bu damlalar hürmetine, Senin sevginin hürmetine þereflendirir misin beni,
Alýr mýsýn selamýmý…
Týpký, yýldýzlarýndan olan Hubeyb (r.a) ‘ýn Mekke’den Sana gönderdiði selamý
Medine’de ayaða kalkarak aldýðýn gibi benim selamýmý da alýr,
Ümmetinden sayar ve “Ve Aleykes Selam Hakan” der misin?
Ve þu gece gibi zifiri karanlýk olan yüreðimi nurlandýrýr mýsýn?
Ýþte, iþte bak karþý apartmandaki komþum Hayrullah amca…
Yine beni yalnýz býrakmadý,
Her gece olduðu gibi aldý penceresi önündeki yerini.
Belli, o da bekliyor birisini,
O da bekliyor Sevgililer Sevgilisini…
14 asýr geçti ama hala talaal bedrularla bekleniyorsun Ey sevgili…

Kimileri ümmeti Muhammed karanlýklar içinde diyor
Ben inanmýyorum, inanmýyorum Ya Rasulallah.
Madem ki Sen karanlýðý boðan nurunla doðdun, karanlýðýn adý anýlmaz
Sen karanlýk gecelerimize sabahsýn,
Kýþta özlenen baharsýn, Senli gönüllerde gece yaþanmaz
Karanlýk Seni görmeyen gözlerde,
Kadrini bilmeyen gönüllerde olsa gerek…

Ey Nebi…
Bilmiyorum, Sana ahir zaman ümmetinin hangi halini þikayet edeyim!
Senin aþkýnla yanmayan kalpleri mi?
Senin nurundan mahrum ruhlarý mý?
Seni görmeye layýk olmayan gözleri mi?
Senin unutulduðun haneleri mi?
Neleri unuttuk þu fani hayat meþgalesi içinde bir bilsen,
Ne cürümler iþledik utanmadan,
Bahaneler yaptýk üstüne üstük havadan sudan…

Ya Rasul, kapýnda ümmet olamadýk,
Gül deðil diken dahi olamadýk,
Toprak deðil taþ dahi olamadýk
Belki rýza gösterdik kadere ama Sana layýk ümmet olamadýk…
Sen dünyaya geldiðin anda bile “ümmeti ümmeti” diye aðlarken
Biz Sana kýsýk sesle bile olsa selam gönderemedik,
Seni savunamadýk, anlatamadýk…
Buna raðmen biliyorum ki Sen bizi unutmazsýn..
Sahi unutmazsýn deðil mi Sevgili…
Ne olur affet bizi…

Efendim, artýk elim kalemi tutamaz, gözüm kâðýdý göremez oldu yaþlardan,
Yüreðim aðrýyor artýk, yüreðim sýzlýyor…
Gücüm takatim kalmadý artýk, yardým et…
Ey þefkat yaðmuru, ey mü’minlerin umudu!
Þefkat kanatlarýnla kucakla beni,
Sen sil gözyaþlarýmý,
Býrakma beni ve býrakmama izin verme Seni…

Ve Rabbime sesleniyorum;
Ey ahdinde vefalý, ey vefasýnda kuvvetli, ey kuvvetinde yüce, ey yüceliðinde yakýn, ey yakýnlýðýnda latif, ey lütfunda þerif, ey þerefinde aziz, ey izzetinde azim, ey azametinde mecid, ve ey yüceliðinde hamid olan Rabbim…
Kalbim Sana emanet, biliyorsun beni ve biliyorsun bendeki Seni…
Ulaþtýr selamýmý ve sevgimi…
Esselatu vesselamu aleyke ya Resulallah,
Esselatu vesselamu aleyke ya Habiballah,
Esselatu vesselamu aleyke ya Seyyidel evveline vel ahirin
Ve selamun alel murselin ve alihim velhamdulillahi Rabbil âlemin…

“GuL” kokusu doldu odama…

Gönderen: 03.10.2007 - 23:18

	KaLBeNuR

Siz Hiç Eşinizle Yarıştınız mı?

1686 Mesaj -

YÝNE BÝR sefer vaktiydi. Hz Peygamber ile, hanýmý Ayþe gelmiþti. Allah’ýn Resulü her seferinde bir hanýmýný yanýnda götürürdü. Bu defa kura Ayþe’ye çýkmýþtý. Ýslam ordusu çölün kýzgýn kumlarýnda yol alýrken Hz Peygamber hanýmýna yavaþlamasýný söyledi. Orduya da devam edin iþareti yaptý. Nihayet ordu uzaklaþmýþ, Hz Peygamber ve eþi geride kalmýþlardý. Kâinatýn yüzüsuyu hürmetine yaratýldýðý Allah elçisi hanýmýna sordu?

-Yarýþalým mý ya Ayþe?

Ordu savaþa gidiyordu. Savaþtan daha önemli bir mesele yoktu ve bu bir ölüm kalým meselesi idi. Bu durumda bile Allah’ýn Resulü hanýmýný ihmal etmiyor ve hatta bugün için bile bize çok ayýp gelecek, hatta koca koca adamlarýn hayatta yapamayacaklarý bir þeyi istiyordu hanýmýndan.

-Yarýþalým mý ya Ayþe?

Ordu silahlarýný kuþanmýþ, düþman üzerine süzülüyordu. Dünyevi anlamda bundan daha büyük bir konu olamazdý. Savaþ, ölüm ve kan belki de biraz sonra yollara dökülecekti. O ise hanýmýna soruyordu:

-Yarýþalým mý ya Ayþe?

Geçenlerde bir arkadaþýmýz eþi ile çok þiddetli kavga etmiþlerdi. Sebep evin beyi hanýmýna vakit ayýrmýyordu. “Zaten bütün gün para peþinde koþuyorum, akþam bir de seninle mi uðraþayým” diyordu adam.

Yýllar sonra bir öðrencimle karþýlaþtým dün yolda. Altýndaki güzel arabasýyla bizi eve býraktý. Evlenmiþ, çocuklarý olmuþ. Neler yapýyorsun diye sordum. Hafta içi her gün sabahýn yedisinde okula gidiyormuþ. Öðlenden sonralarý bir dershanede çalýþýyormuþ. Hafta sonlarý ise özel ders veriyormuþ. Ailece sabah kahvaltýsý yapmayalý üç ay oldu diyordu. Genç yaþýnda ev ve araba sahibi olmuþtu. Gördüðümüzde yeni bir þeyler almayý planlýyordu. Ama onbir aylýk çocuðunun nasýl büyüdüðünü fark edememiþti.

Bir baþka arkadaþýmýzýn ailesi farklý þehirde, kendisinin iþi farklý yerdeydi. Ýki haftada bir, iki üç günlüðüne eve gidiyordu. Niye böyle yaptýðýný sorduðumda, hanýmý orada iyi bir iþte çalýþýyordu, çocuklarýndan biri de orada iyi bir dershaneye gidiyordu. “Peki hanýmýnýn ve çocuklarýnýn sana on beþ günde birkaç günlüðüne mi ihtiyaçlarý var” diye sordum. “Ne yapalým çocuklarýn istikbali için katlanýyoruz” dedi. Nasýl bir istikbalse?

Sonunda Hz Ayþe de yarýþa razý oldu. Bir çizgi çizip yarýþa baþladýlar. Hz Ayþe ve âlemlere Rahmet olarak gönderilen yarýþýyorlardý. Birden hanýmýmla hiç de yarýþmadýðým aklýma düþtü. Acaba þu yan taraftaki boþ arsada yarýþacak olsak komþularýmýz ne derlerdi? Ya dostlarýmýz?

Niye bu kadar resmi olduk acaba? Meþru dairedeki pek çok þeyi kendi kendimize haram kýldýk.

Bediüzzaman Münazarat’ta “Meþru daire içinde insanlarýn ÞAHANE hür olmalarýndan” bahsediyordu. Biz ise kendi kendimize hürriyet kýsýtlamalarýnda pek mahir olduk.

Ve yarýþý Hz Ayþe kazandý.

Öylece orduya vâsýl oldular. Hz Peygamber iþ olsun diye deðil, bugün idrak dahi edemeyeceðimiz bir tarzda savaþa giderken dahi hanýmýna vakit ayýrmýþtý. O’nun gönlünü hoþ eylemiþti. Ve bu hadiseyi savaþa giden mücahitlerden hiç birinin kýnadýðýna, aleyhine konuþtuðuna dair bir kayýt yok.

Sonra bir baþka seferde orduyu yine ileriye gönderdi Hz Peygamber. Hanýmýna yine sordu:

-Yarýþalým mý ya Ayþe.

Ve hanýmý yine tamam dedi. Yarýþtýlar kýzgýn kumlarýn üstünde yürüyen orduya doðru. Bu defa Hz Peygamber kazanmýþtý.

-Bu dedi, âlemlere Rahmet olarak gönderilen. Geçen seferkinin rövanþý idi ve tebessümle baktý hanýmýna.

Sahi siz hiç hanýmýnýzla yarýþtýnýz mý?

Yoksa böyle þeyler bizi bozar mý?

Levent Bilgi

Gönderen: 04.10.2007 - 06:48

	KaLBeNuR

BİR GÜN PEYGAMBERIMIZ KAPINIZI ÇALSA

1686 Mesaj -

Yýllardýr internette dolaþan, kimi meclislerde sýk dile getirilen bir metin var; þiir gibi etkileyici bir metin...
Metnin yazarýnýn kim olduðunu ne ben çözebildim bugüne kadar ne de baþkasý. Özgün halinin Ýngilizce olduðu rivayet ediliyor.

"Hz. Peygamber size gelse" baþlýðý taþýyor bu metin. Görünürde bir meraký dile getiriyor, bir meraký sorguluyor.

Ve þöyle baþlýyor...

"Bir gün Peygamber ziyaretinize gelse, Yalnýzca birkaç günlüðüne çalsa kapýnýzý,
Merak ediyorum neler yapacaðýnýzý..."
Bunu okuduðunuz anda, inancý sýký veya gevþek nasýl biri olursanýz olun hafiften sarsýlýyorsunuz.
Gerçekten de ne yaparýz Peygamber kapýmýzý çalýverse! Hele O'nu dilinden düþürmeyen ama bir yandan da hayatýn harala gürelesi içine "düþen"ler nasýl bir telaþa kapýlýrlar acaba?

Ancak bu þiirimsi metni yazan aslýnda neler yapacaðýmýzdan emin. Diyor ki...

"Biliyorum
Böylesine þerefli bir konuða en güzel odanýzý açacaðýnýzý,
Ona sunacaðýnýz yemeklerin en iyisi olacaðýný,
Ve inandýrmaya çalýþacaðýnýzý,
Onu evinizde görüyor olmaktan mutluluk duyacaðýnýzý;
Fakat söyleyin bana,
Evinize doðru gelirken gördüðünüzde,
O'nu hemen kapýda mý karþýlayacaksýnýz?
Yoksa içeri almadan önce, aceleyle,
Bazý dergileri, gazeteleri çarçabuk saklayýp
Yerine Kur'an'ý mý koyacaksýnýz? "

Diyor ki...

"Peki ya dünyalýk müziðinizi, kasetlerinizi de saklayacak mýsýnýz?
Ve bunun yerine ortalýða,
Kitaplýðýnýzýn raflarýnda tozlanmýþ,
Hadis kitaplarý mý çýkaracaksýnýz?
Hemence içeriye girmesine izin verecek misiniz?
Yoksa telaþla ne yapayým diyerek,
Saða sola mý koþturacaksýnýz?"

Diyor ki...

"Tanýþtýrmaktan onur duyacak mýsýnýz en yakýn arkadaþýnýzý onunla?
Yoksa hiç karþýlaþmamalarýný mý umardýnýz,
Peygamberin ziyareti bitene dek birbirleriyle?
Þimdi söyleyin açýk yüreklilikle,
Onun kalmasýný ister misiniz sizinle?
Sonsuza dek, hep birlikte...
Yoksa rahat bir nefes mi alacaksýnýz,
Ziyareti bitip gittiðinde?"

***
Kabul edelim ki çok etkileyici bir sorgulama bu!
Ýnananlarýn kendilerini hep eksik, hep kusurlu görme (ama alttan alta da kendilerini deðil de çaðý suçlu çýkarma) eðilimini destekleyici mahiyette bir etkisi var.

Ve adým gibi eminim ki, bu metin þimdi Mevlit Kandili ve Kutlu Doðum Haftasý nedeniyle yine internette sýk sýk karþýmýza çýkacak, e-mektup yoluyla ondan ona dolaþacaktýr.

Yalnýz namazýnda niyazýnda olanlara deðil, belki daha çok da benim çevremden insanlara; yani az çok bu manevi iklimi soluyan ama kafasý hep bulanýk kalanlara ulaþacaktýr.

O yüzden, belki "senin üzerine vazife deðil ki" diyeceksiniz bana ama konuyla ilgili bir iki satýr not

düþmek istiyorum þu köþeye...
Çünkü bu gönül çalan, inananlarý hemen etkileyen metnin ciddi sorunlarý var.

***

Asrý Saadet, bazýlarýnýn uzaktan uzaða sandýðýnýn aksine ayný bugün gibi insani ve toplumsal eksikler, kusurlar, hýnçlar, nefretler, düþmanlýklar, ayrýlýklar, açgözlülükler ve yalan imanlarýn iktidarýyla doluydu.

Merak eden açar kitaplarý okur, okuyunca da þaþkýnlýktan küçük dilini yutar.
O çaðý "saadetli" kýlan O'nun varlýðýydý.
O'nun yaþadýðý bir dönemde yaþamak, ayný vakti ve atmosferi solumaktý saadet...

"Peygamber ziyaretimize gelse ne yapardýk?" diye dövünmeye kalkýþmadan önce bunu bilmek gerekir. O, içerisinde hangi rüzgarlar esiyor olursa olsun, ziyaretinin deðerini bilen her evin deðerini vermiþti!

O'nu yakýndan tanýyanlarýn deyiþiyle "umaný umutsuzluða düþürmeyen, güleryüzlü, yumuþak huylu,

asla baðýrýp çaðýrmayan" Peygamber'in ziyaret ettiði bir eve "bakalým içeride ne kusurlar ne sapkýnlýklar göreceðim" fikri ve duygusuyla gireceðini hayal etmek ve ettirmek yanlýþtýr.

Ziyaret edilenler açýsýndan da asýl olan O'na gönüllerini açmalarýdýr.
Yoksa yalancýktan çeki düzen
verilmiþ evlerini deðil...
Korkuya, telaþa ne gerek var?
Huysuzluða, karamsarlýða ne gerek var?
Gelen Peygamber...

***

"Bir an önce gitmesini isteme" konusuna gelince...
Kimsenin bu konuda baþkasý yerine konuþma, bu soruyu siyasal-toplumsal bir sorgulama haline getirme hakký yok.
Çünkü...
Gelen "sevgili"yse eðer, kim gitmesini ister?

Haþmet BABAOÐLU

Gönderen: 10.10.2007 - 00:36

	KaLBeNuR

şeytan bu AŞK A KIZACAK KISKANACAK!

1686 Mesaj -

MUHAMMED 'E S.A.V OLAN AÞKIMIZI ÇEKEMEYECEK
MUTTAKÝ GENCE DÜÞMAN OLACAK BUÐZ EDECEK
SABRIMIZI BÝLÝYORUM BEÐENMEYECEKSÝN
ÞÜPHELÝ ÞEYLERDEN KAÇAN ALÝMÝ HÝÇ SEVMEYECEK
SABIRLI FAKÝRDEN ÞÜKREDEN ZENGÝNDEN HOÞLANMAYACAKSIN
TEKBÝR ALDIÐIMIZDA NAMAZA ÞEYTANI SITMA TUTUCAK
SECDELERDE RABBÝMÝZLE BULUÞMAMIZI ÇEKEMEYECEK
HER SECDEYLE GÜNAHLARIMIZIN BAÞIMIZDAN DÖKÜLDÜÐÜNÜ GÖRÜP TÝTREYECEKSÝN
ÞEYTAN BU AÞKI! ÇOK KISKANACAK ALLAH A OLAN YAKINLIÐIMIZA ÝMRENECEK KEÞKE DÝYECEK KEÞKE BENDE SECDE EDENLERDEN OLSAYDIM PÝÞMANLIK FAYDA VERMEYECEK.ADEME SECDE ETMEDÝÐÝNE HEP AÐLAYACAKSIN ÞAHÝTLERDEN OLMADIÐINA YANACAKSIN CEHENNEM YÜREÐÝNDE YANACAK ,YAKACAK ODUNLAR ARAYACAKSIN BÝLÝYORUZ BEÞERÝ HEP AZDIRMAYA YEMÝNLÝSÝN .
ORUÇLA ÞEYTANI BAÐLAYACAÐIZ,DÝLERÝM BAÐIN ÇÖZÜLMESÝN.
HACI OLUP AÞKIN DERYASINA DALDIKÇA ÞEYTANI ÇILDIRTACAGIZ.
KUR AN LA RABBÝMÝZLE KONUÞTUÐUMUZDA KUR ANI AÞKLA OKUDUÐUMUZDA ERÝM ERÝM ERÝYECEKSÝN !
ATEÞTEKÝ KURÞUNLARVARÝ ERÝYECEKSÝN HASEDÝNDEN BÝTECEKSÝN CEHENNEMÝ HER NEFESÝNDE YAKACAK VE YANACAKSIN
YA SADAKA VERÝNCE MÜMÝN VAY HALÝNE TESTERELERLE KESÝLECEKSÝN .
BU AÞKA ADANAN RUHLARI ÖMRÜNCE SEVMEYECEKSÝN BÝLÝYORUM DÜÞMANLIÐIN BÝTMEYECEK KÝNÝN EKSÝLMEYECEK
FAKAT ALLAH IN SEVDÝÐÝ HALÝS SALÝH KULLARA ZARAR VEREMEYECEKSÝN
DUA KALASINI GEÇEMEYECEKSÝN BÝZ VAR OLDUKÇA DÜNYA SANA DAR OLUCAK .
SANA DÜÞMANLIÐIMIZ HÝÇ KAYBOLMAYACAK
ÞEHADET ALEMÝNDE ÞAHÝT OLMAMIZI KISKANACAKSIN HER FIRSATDA KANIMIZA GÝRMEYE ÇALIÞACAKSIN
SEN TOPRAK KADAR AZÝZ OLAMADIN O ÞAHÝT YAPRAK KADAR OLAMADIN
YER VE GÖK ARASINDA HER ÞEY ÞAHÝT TEK SANA UYANLAR ÞAKÝ ALLAH A ASÝ
ÞERLERÝNDEN KORUSUN RAHMAN MÜ'MÝNLERÝ,
ÝNSÝ VE CÝNNÝ ÞEYTANLARIN ÞERRÝNDEN SIÐINIYORUZ ALEMLERÝN RABBÝ OLAN ALLAH A!

alinti-

Gönderen: 04.12.2007 - 17:37

	KaLBeNuR

FARAN DAĞLARINDA AÇAN SEVGİLİ

1686 Mesaj -

Selâm sana nazlý Nebî
Selâm sana gözbebeði
Mevlâ'nýn kudretiyle selâm.

Selâm sana nûr-i dilâra
Selâm sana Hakk hâbibi
Rahman'ýn kudretiyle selâm.

Selâm sana Andelîb_i Zîþan
Selâm sana Muhammedî
Cebrail'in yüreðiyle selâm
Ýbrahim'ce selâm sana
Rahim'ce selâm sana
Gafûr'ca selâm.

Selâm sana ey yetimler padiþahý
Selâm sana Ahmedî nefesli yâr
Eyyup'ça selâm sana

Selâm sana ya Habiballah
Selâm sana ya Nebiallah
Selâm sana ya Resûlallah.

Ya Resûlallah!
Sen, sevmek için istenen
Can, dudakta istenen
Sevda ikliminin en güzel mevsiminin
En güzel çiçeðisin.

Cemre gibi düþtün kâinatýn kýþýna
Bahar, senin elinde doðdu
Senin elinle indi topraða
Öyle bir sevildin ki
Candan aziz bilerek
Uðruna can verildi
Ama bu, ölüm deðildi
Adýný bir kez anan
Bir kez gönülden anan
Rahmetin nûr kaynaðý gözlerinde dirildi
Þimdi biz de seni anýyoruz
Mevlâ'mýzýn yeminleriyle anýyoruz seni

Ey Faran Daðlarý'nda açan sevgili !
Fecre,
On geceye,
Her þeyin çiftine ve tekine,
Akþamýn alacakaranlýðýna,
Kararýp bürüdüðü zaman geceye,
Açýlýp aydýnlattýðý zaman,
Gündüze and olsun ki;
Sen olunca sitem yok,
Serzeniþ yok,
Eyvah yok.
Âlemlere ambersin
O'ndan baþka ilâh yok
Sen, en son peygambersin.

Beni ilk öksüz oluþun vurdu
Yetim kalýþýn yaraladý önce
Elden ele dolaþmýþtýn
Herkesin gözbebeðiydin
Ama mahzun,
Ama kederli,
Bir yanýn arþa kadar azamet,
Bir yanýn ürkek...

Mekke akþamlarý yanar
Verdiðin her nefeste
Ve gökten inen bir sesle
Allah korumasýna alýr.

Senin derdin Allah'tý
Hüznün, kederin Allah
Senin dostun Allah'tý
Sana en yakýn Allah.

Biz seni göremedik ya Resûlallah
Uhud Daðý'ný seyrettik
Okçular tepesinden bir sabah
Bir Medine sabahýnda
Uhud'u seyrettik
Seni göremedik
Ebu Ubeyde bin Cerrah sanki ordaydý
Sanki mübarek yüzüne batan miðfer halkalarýný
Diþleriyle sökmek için nefes nefeseydi
Kalbi yerinden fýrlayacakmýþ gibiydi
Seni öyle seviyordu ki
Tenine bir dikenin batmasý bile
O kalbi durdururdu.

Biz seni göremedik ya Resûlallah
Uhud'u gördük bir sabah
Malik bin Sinan olamadýk
Mübarek kanýnýn, kanýna karýþtýðý
Malik bin Sinan sanki oradaydý
Ve inemedik okçular tepesinden
Sanki sen inin demeden inersek
Uhud tekrar cehenneme dönerdi.

Ey Faran Daðlarý'nda açan sevgili !
Güneþe ve onun ýþýðýna,
Ardýndan gelmekte olan aya,
Onu ortaya koyan gündüze,
Onu bürüyen geceye,
Göðe ve onu meydana koyana,
Yere ve onu yayana and olsun ki;
Sen olunca sitem yok,
Serzeniþ yok,
Eyvah yok.
Âlemlere ambersin
O'ndan baþka ilâh yok
Sen, en son peygambersin.

Vazgeçtim seni hep ötelerde aramaktan
Seni yüzyýllar öncesine hapsetmekten vazgeçtim
Mesafelerden usandým ya Resûlallah
Sana sesleniyorum!

Âlemlere rahmetsin
Seslenince yanýmdasýn, burdasýn
Günahkârým,
Ama sen günahkârlarýn umudusun
Temizle beni ya Resûlallah!
Temizle beni ya Resûlallah!
Temizle beni ya Resûlallah!

Mescid-i Nebevi'de gördüm
Mübarek sözlerinden birini süsleyip duvara asmýþlar:
"Benim þefaatim, ümmetimden büyük günahlarý olanlar için."
Buyurmuþsun
Ýçimde her þey üþür,
Rüzgar üþür,
Yaðmur üþür,
Dua üþür,
Melekler üþür.
Isýtýrsan bir sen ýsýtýrsýn
Medine'ye akan nûr gibi ak kalbime
Ey ban-u cihan
Yorgunum,
Güçsüzüm,
Çaresizim.
Sen çaresizlerin yardýmcýsýsýn

Yüreðimi koþturdum
Sana doðru
Çatlarcasýna koþturdum
Kimseye hakkým yok
Huzurunda sana ait varlýklarý dâvâ etmem
Ben bir dâvâlýyým
Tükendim ya Resûlallah
Hicretimi kabul et ya Resûlallah!
Hicretimi kabul et ya Resûlallah!
Hicretimi kabul et...

Dursun Ali ERZÝNCANLI

Gönderen: 18.12.2007 - 01:22

	birbenim

62 Mesaj -

Gönderen: 25.12.2007 - 09:33

Pozisyon - İmzalar göster

Sayfa (1): (1)

önceki konu diğer konu

Lütfen Seçiniz:

Şu an Yok üye ve 827 Misafir online. En son üyemiz: Didem_
2243 üye ile 29.03.2024 - 11:40 tarihinde en fazla ziyaretçi online oldu.

[Admin | Moderator | Kıdemli Üye | Üye]

Doğum gününüzü tebrik eder, sıhhat ve afiyet dolu ömür dileriz:
mouharem68 (56), Mavi mutluluk (42), gardiyan (51), hüzünn (36), yanardag (49), kalebeyi (43), Trabzon61 (34), Kameraman_63 (61), Rabia1 (52), MaviguL (42), YSMNT (45), kardelen_06 (40), PembeGül (39), aliosmantr (37), safak13 (46), secere (47), yasargokmen (51), mehmet23 (53), HaBeSii (43), tkardelen (42), MUSTAFA ONUR (63), efendi54 (54), cemilakgun (48), þip&thorn.. (45), cemilakgün (48), Moehh80 (44), ismailbaturay (47), tümtürk (36), SaBoTaJ (124), resadiyeli84 (40), muhammedali_x (49), metinx (49), Fatih almanya (44)

Son 24 saatin aktif konuları - Top Üyeler

Copyright © ((( RAVDA.net ))) * İrtibat * RAVDA Reklam Servisi * Tüm hakları saklıdır, izinsiz alıntı yapılamaz.
Sitemizde yayınlanan imzalı yazıların içeriğinden yazarları, forum ve yorumlardan ekleyen şahıslar sorumlu olup, kesinlikle sitemiz sorumlu değildir.

Sayfa 0.65078 saniyede açıldı

Reklamlardan
RAVDA sitesi
hiçbir şekilde
sorumlu değildir.

Gül sevgin yeter bana ey sevgili resulüm,

Benim annemde babam da sensin ya Resulallah! Sensin ya Resulallah! Sensin ya Resulallah! Sensin ya Resulallah

Gönlümün Sultaný

“GuL” kokusu doldu odama…

Benim annemde babam da sensin ya Resulallah!
Sensin ya Resulallah! Sensin ya Resulallah! Sensin ya Resulallah