*´¯`·.¸.·´¯`·.((( RAVDA.net ))).·´¯`·.¸ | SeVGiYe aÇILaN KaPI

	Anasayfa Yap
	Favoriye Ekle
	İrtibat

Üye Girişi

Üye Ol

Home

F o r u m

E-Kart

Tavsiye Et

Sitede Arama


» Kapsamlı Arama

Google`de Ara

Tavsiye Linkler

Kuran Kursu Mezunları

Önemli Linkler

Statü / İstatistik

En Son Üyemiz:
Didem_

53683 Toplam Üyemiz var.

Online Üyeler:

Online: 902 Misafir
Admin | Moderator | Vip | Üye

Giriş Vaktiniz: Çarşamba, 15. Mayıs 2024 - 21:45

Browseriniz:

IP Adresiniz: Hostname:

Toplam Forum: 69 *** Toplam Konu: 30100 *** Toplam Mesaj: 148193

Beni hatırla

Forum Anasayfa » EDEBİYAT / MAKALE / ŞİİR » ANZAKLI ÖMER

önceki konu diğer konu

3 okunmamış mesaj mevcut (Acik)

Sayfa (1): (1)

Gönderen

Mesaj

	suhedam

		ANZAKLI ÖMER

46 Mesaj -

1957 Yýlýnda Ýstanbul Týp Fakültesi'nden mezun olup ihtisas yapmak üzere

ABD'ye giden doktor Ömer Muþluoðlu, görev yaptýðý hastahanede baþýndan

geçen çok enteresan bir hadiseyi þöyle anlatýyor:

Amerika 'ya gittiðim ilk yýllar.. New York'da Medical Center

Hospital'da görev almýþtým. Fakat vazifem kan almak, kan vermek, serum

takmak, elektrokardiyografi çekmek gibi iþler.. Hastaya o kadar önem

veriyorlar ki yeni doktorlar hemen direkt olarak hasta muayenesine,

tedavisine verilmiyor.Diðer zamanlarda da laboratuarda çalýþýyorum. Bir

hastaya gittim. Yaþlýca bir adam, tahminen yetmiþ beþ yaþlarýnda.."Kan

vereceðim kolunuzu açar mýsýnýz?" dedim. Adamcaðýz kanserdi ve ayný

zamanda kansýzdý. Kolunu açtým, baktým pazusunda bir Türk bayraðý

dövmesi var. Çok ilgimi çekti, kendisine sormadan edemedim:

-"Siz Türk müsünüz?"

-Kaþlarýný yukarýya kaldýrarak "hayýr" manasýna bir iþaret yaptý.

-Ama ben hala merak ediyorum. "Peki bu kolunuzdaki Türk bayraðý nedir?"

-"Aldýrma öylesine bir þey iþte" dedi. Ben yine ýsrarla: "Fakat benim

için bu çok önemli, çünkü bu benim milletimin bayraðý, benim

bayraðým..."

Bu söz üzerine gözlerini açtý. Derin derin yüzüme baktý ve mýrýltý

halinde

sordu:

-"Siz Türk müsünüz?"

-"Evet Türk'üm..."

Ýhtiyar gözlerime tanýdýk bir göz arýyor gibi baktý.. Anlatmaya baþladý:

"Yýl 1915. Çanakkale diye bir yer var Türkiye'de.. Orada savaþmak üzere

bütün Hýristiyan devletlerden asker topluyorlardý. Ben, Avustralya

Anzaklarýndandým. Ýngilizler bizi toplayýp dediler ki: 'Barbar Türkler

Hýristiyan dünyasýný yakýp yýkacaklar. Bütün dünya o barbarlara karþý

cephe açmýþ durumda.. Birlik olup üzerine gideceðiz. Bu savaþ çok

önemlidir.' Biz de inandýk sözlerine ve savaþmak isteyenler arasýna

katýldýk.

Beynimizi yýkayan Ýngilizler Türklere karþý topladýðý askerlerin

tamamýný Çanakkale'ye sevkediyormuþ. Bizi gemilere doldurup Mýsýr'a

getirdiler, orada birkaç ay talim gördük, sonra da bizi alýp

Çanakkale'ye getirdiler. Savaþýn þiddetini ben ilk orada gördüm. Öyle ki

denize düþen gülleler sularý metrelerce yukarý fýþkýrtýyor, gökyüzünde

havai fiþekler geceyi gündüze çeviriyordu.

Her taaruzda bizden de Türklerden de yüzlerce insan hayatýnýn baharýnda

can veriyordu. Fakat biz hepimiz Türklerdeki gayret ve cesareti gördükçe

þaþýrýyorduk. Teknolojik yönden çok çok üstün olduðumuz gibi sayý

bakýmýndan

da fazlaydýk. Peki onlara bu cesaret ve kuvveti veren þey neydi? Ýlk

baþlarda zannediyordum ki Ýngilizlerin bize anlattýðý gibi Türkler

barbarlýktan böyle saldýrýyorlar. Meðer bu barbarlýktan deðil,

kalplerindeki vatan sevgisinden kaynaklanýyormuþ. Biz karaya

cýktýk.Taarruz edeceðiz, bizi püskürtüyorlar.. Tekrar taaruz ediyoruz,

bizi gene püskürtüyorlar. Tekrar taaruz ediyoruz.. Derken böyle bir

taarruzda baþýmdan yediðim bir dipcik darbesiyle kendimden geçmiþim.

Gözlerimi açtýðýmda kendimi yabancý insanlarýn arasýnda buldum. Nasýl

korktuðumu anlatamam. Ýngilizler bize Türkleri barbar, vahþi kimseler

olarak tanýttý ya... Ama dikkat ettim, bana hiç de öfkeli bakmýyorlar,

yaralarýmý sarmýþlar. Ýyice kendime gelince bu defa çantalarýnda bulunan

yiyeceklerden ikram ettiler bana. Ýyi biliyorum ki onlarýn yiyecekleri

çok çok azdý. Bu haldeyken bile kendileri yemeyip bana ikram

ediyorlardý. Þoke oldum doðrusu..Dedim ki kendi kendime:

-'Bu adamlar isteseler þu anda beni öldürürler, ama öldürmüyorlar...

Veyahut

isteseler önceden öldürebilirlerdi.. Halbuki beni cephenin gerisine

götürdüler..' Biz esirlere misafir gibi davranýyorlardý. Bu duygularla

'Yazýklar olsun bana' dedim. 'Böyle asil insanlarla ben niye

savaþýyorum, niye savaþmaya gelmiþim?

Bu Ýngiliz milleti ne yalancýymýþ, ne kadar Türk düþmanýymýþ' diyerek

piþman oldum.. Ama bu piþmanlýðým fayda etmiyor ki... Bu iyiliðe karþý

ne yapsam diye düþündüm durdum günlerce.. Nihayet bizi serbest

býraktýlar.

Memleketime döndüm. Ýþte memlekette Türk milletini ömür boyu unutmamak

için koluma bu Türk bayraðý dövmesini yaptýrdým. Bu bayraðýn esrarý bu

iþte.."

Benim gözlerim dolu dolu ihtiyara bakarken o devam etti:

Talihin cilvesine bakýn ki, o zaman ölmek üzere iken yaralarýmý

iyileþtirerek, sýhhate kavuþmama çaba sarfeden Türkler idi. Þimdi de

Amerika gibi bir yerde yýllar sonra yine iyileþtirmeye çaba sarfeden bir

Türk... Ne garip deðil mi? Avustralya 'dan Amerika'ya gelirken bir

Türkle karþýlaþacaðýmý hiç tahmin etmezdim. Siz Türkler gerçekten çok

merhametli insanlarsýnýz. Bizi hep kandýrmýþlar, buna bütün kalbimle

inanýyorum.

Peþinden nemli gözlerle "Bana adýnýzý söyler misiniz?" dedi. "Ömer"

cevabýný verdim. Merakla tekrar sordu: "Peki niçin Ömer ismini vermiþler

sana?"

-"Babam müslümanlarýn ikinci halifesinin isminden ilham alarak bana Ömer

adýný vermiþ."

-"Senin adýn müslüman adý mý?" Ben -"Evet, müslüman adý" deyince yüzüme

baktý, doðrulmak istedi. Onun yatakta oturmasýna yardým ettim. Gözleri

dolu doluydu. Yüzüme bakarak dedi ki: "Senin adýn güzelmiþ. Benim adým

þimdiye kadar Josef Miller idi, þimdiden sonra "Anzaklý Ömer" olsun."

-"Olsun" dedim.

-"Peki doktor beni müslüman eder misin? Müslüman olmak zor mu ?"

Þaþýrdým, nasýl da birdenbire müslüman olmaya karar vermiþti. Meðer o

bunu hep düþünüyormuþ da kimseyle konuþup soramadýðý için

gerçekleþtirememiþ..

-"Tabii" dedim. "Müslüman olmak çok kolay." Sonra kendisine imanýn ve

Ýslamýn þartlarýný anlattým, kabul etti. Hem kelime-i þehadet

getiriyor,hem de aðlýyordu.. Mýrýldandý: "Siz müslümanlar tesbih

çekersiniz, bana da bir tesbih bulsan da ben de yattýðým yerden tesbih

çekerek Allah'ýmý ansam olur mu?"

Bu sözden de anladým ki dedelerimiz savaþ esnasýnda Hakký zikretmeyi

ihmal etmiyormuþ. Hemen bir tesbih bulup kendisine getirdim. Hasta

yataðýnda tesbih çekiyor, biz de tedavisiyle ilgileniyorduk. Bir gün

yanýna gittiðimde samimi bir þekilde rica etti. -"Beni yalnýz býrakma

olur mu?" "Ne gibi Ömer amca?" "Ara sýra gel de bana Ýslamiyeti anlat!..

Sen çok güzel þeylerden bahsediyorsun. O sözleri duydukça kalbim

ferahlýyor." O günden sonra her gün yanýna gittim, bildiðim kadarýyla

dinimizi anlattým.

Fakat günden güne eriyip tükeniyordu. Kaç gün geçti tam hatýrlamýyorum,

hastanenin genel hoparlöründen bir anons duydum. "Doktor Ömer, lütfen

217 numaralý odaya gelin!" Hemen yukarý çýktým. Ömer amcanýn odasýna

vardýðýmda gördüðüm manzara aynen þöyleydi: Sað elinde tesbih, açýk

duran sol kolunun pazusunda dövme Türk bayraðý, göðsünde imaný ile

koskoca Anzaklý Ömer son anlarýný yaþýyordu. Hemen baþucuna oturdum,

kendisine kelime-i þehadet söylettirdim, o þekilde kucaðýmda teslim-i

ruh etti...

Bir Çanakkale gazisi görmüþtüm. Yýllar sonra da olsa Müslüman Türk

Milletine olan sevgisi sayesinde kendisine iman nasip olmuþtu. Ne yalan

söyleyeyim, aðladým...

Gönderen: 02.10.2003 - 17:19

	MeLiH

Admin

280 Mesaj -

Cok guzel..Allah razi olsun..Rabbim cumlemizi ruhunu iman ile, Kelime-i Sehadet ile teslim etmeyi nasibi muesser eylesin insallah..

Saygi, Selam ve dua ile..

Gönderen: 02.10.2003 - 23:31

	bulbulunalan

487 Mesaj -

ALLAH razi olsun

Gönderen: 03.10.2003 - 09:01

bulbulunalan üyenin diger mesajlarini ara

Pozisyon - İmzalar göster

Sayfa (1): (1)

önceki konu diğer konu

Lütfen Seçiniz:

Şu an Yok üye ve 902 Misafir online. En son üyemiz: Didem_
2243 üye ile 29.03.2024 - 11:40 tarihinde en fazla ziyaretçi online oldu.

[Admin | Moderator | Kıdemli Üye | Üye]

Doğum gününüzü tebrik eder, sıhhat ve afiyet dolu ömür dileriz:
hümeyra24 (43), güllüm (41), alitufan (48), semsuddin (39), f_erturk (39), zafercezlan (54), benbuamellerimi.. (53), seyma_05 (39), yenilmezburuk (46), mhmmdky (37), sivaslihakan (46), sunam6 (41), konya28 (37), mardinlimemo (44), @hasan@ (39), _huzurislamda_ (39), Seda_ (35), BOPPON (43), faziltopal (55), ahmetserkankaya (43), eLsina (38), AZRA66 (37), sulukapo (34), HAKANCETIN (46), mentese (48), palanxdöken (53), ADEM BAKIRHAN (60), ceyhan (71), ReSuLe_HaSrEtt (38), Forever_Love (40), mutlu69 (55), islam yusuf (54), sofi32 (49), yesil_bahar19 (37), makhorsa (48), erihna (41), veysi irdam (88), abdullah özkul (27), nur58 (60), fedayi (55), RAMAZAN69 (37), seyyidali47 (50), gocer (55), suleyman yildiz (57), vuslat_wien (41), KASIM EROL (50), isanurun (39), koeroglu (48), ardaci (49), ardaburda (50), gunesgunes (42), Burcu89 (35), BMW (43), ZLH (), hafiz_34 (68), bestebuse (51), Aysegül (36), seroar (55), hacirizeli (53), sonmezNL (53), zeko (), CILGIN KURT (51), BERGE00 (42), sevki (51), fth (41), muhammetmustafa (44), bsapmaz (59), siyah_gül (36), ekrem144 (), Cicekci (37), rooster79 (45), mehmetx (44), furkan42 (42), yunus ata (61), GangstAdem (39), orhan06 (44), kamuran (51), dinimiseviyorum (39), esm (40), buzmavisi61 (58)

Son 24 saatin aktif konuları - Top Üyeler

Copyright © ((( RAVDA.net ))) * İrtibat * RAVDA Reklam Servisi * Tüm hakları saklıdır, izinsiz alıntı yapılamaz.
Sitemizde yayınlanan imzalı yazıların içeriğinden yazarları, forum ve yorumlardan ekleyen şahıslar sorumlu olup, kesinlikle sitemiz sorumlu değildir.

Sayfa 0.59537 saniyede açıldı

Reklamlardan
RAVDA sitesi
hiçbir şekilde
sorumlu değildir.