*´¯`·.¸.·´¯`·.((( RAVDA.net ))).·´¯`·.¸ | SeVGiYe aÇILaN KaPI - AH ANNECİĞİM AH (okumanızı tavsiye ederim )

	Anasayfa Yap
	Favoriye Ekle
	İrtibat

Üye Girişi

Üye Ol

Home

F o r u m

E-Kart

Tavsiye Et

Sitede Arama


» Kapsamlı Arama

Google`de Ara

Tavsiye Linkler

Kuran Kursu Mezunları

Önemli Linkler

Statü / İstatistik

En Son Üyemiz:
Didem_

53683 Toplam Üyemiz var.

Online Üyeler:

Online: 991 Misafir
Admin | Moderator | Vip | Üye

Giriş Vaktiniz: Salı, 14. Mayıs 2024 - 18:55

Browseriniz:

IP Adresiniz: Hostname:

Toplam Forum: 69 *** Toplam Konu: 30100 *** Toplam Mesaj: 148193

Beni hatırla

Forum Anasayfa » D İ N / İ S L A M » İBRET TABLOLARI » AH ANNECİĞİM AH (okumanızı tavsiye ederim )

önceki konu diğer konu

1 okunmamış mesaj mevcut (Acik)

Sayfa (1): (1)

Gönderen

Mesaj

	ebrar83

AH ANNECİĞİM AH (okumanızı tavsiye ederim )

113 Mesaj -

Dogus gazetesinde yayinlanan bir mektub. ibret alýcý!

Annem!

Anneciðim..,

3 yýl kadar önceydi, 16 yaþýndaydým, hatýrlýyor musun? Doðuþta yayýmlanan
Bir Annenin Feryadý baþlýklý bir yazýyý kaç kere okutturmuþ ve gözyaþlarý
arasýnda o acýlý anneye dualar etmiþ, onun için üzülmüþ ve kimsenin böyle
bir duruma düþmemesi için dilekler dilemiþtik...

Özellikle bizim aile ve kendimiz için dualar etmiþtik...

Dizinin dibine oturur, baþýmý gül kokulu göðsüne yaslar; bal akýtan
dilinden nasihatler dinlerdim. Yüreðinin atýþýnda ve her anlatýþýnda
bizler vardýk. Verdiðin o öðütler, yolumu aydýnlatýr, ufkumu açar, kendime
olan güvenimi artýrýr, hayata bakýþýmý þekillendirirdi.

Beynim dinç, ruhum diri, yüreðim huzura kavuþmuþ olarak ayrýlýrdým
yanýndan... Ve biz aile olarak asla parçalanmayacaðý derdim kendi
kendime...
Arkadaþ seçimine dikkat et; Sibelle iliþkilerini sýnýrlý ve mesafeli tut
derdin... Dinlerdim ve tutardým da nasihatlerini...

Ama ne oldu da bu hale geldik, hala anlayabilmiþ ve sýrrýný çözebilmiþ
deðilim... Gelsem, kapýný çalsam; hem evinden hem de yüreðinden içeri
alacaksýn, biliyorum; ama, yüzüm yok.... Utanç yýðýnýyým anne... Hep 16
yaþýndaki bebeðin olarak kalsaydým da, sana bu acý ve utancý
tattýrmasaydým...

Ýki yýl Atheneumda okudum; benimle gurur duyuyordunuz. Yüzümüzü
güldürecek, topluma hizmet eden bir insan olacaksýn yavrum; diye, benden
herkese övgüyle bahsediyordunuz... Ýkinci yýl sýnýfta kaldým, üzerinde
durup, nedenlerini araþtýrmadýnýz; sorup/soruþturmadýnýz...

O yýl ben, Sibelin internet alýþkanlýðýnýn kurbaný oldum. Sanal ortamda
yazýþmalar hoþuma gitmiþti ve uzun zaman biriyle haberleþmiþtim. Dersleri
askýya almýþ, gece-gündüz bilgisayarýn baþýnda arkadaþýmla yazýþýyorduk...
Benim bu halimden bile övgüyle bahsediyor, Aferin benim yavruma!
Gece-gündüz ders çalýþýyor diyordunuz...

Aðabeyimle chat arkadaþlýðým
Uzun zaman intenette yazýþtýðýmýz, hatta kim olduðunu bilmeden, yüzünü
görmeden aþýk olduðum gençle tanýþmak üzere randevulaþtýk. Korkuyor,
çekiniyordum; ama daha fazla dayanamadým ve randevu sözü verdim...

Okanla bir kütüphanede buluþacak ve ben elimde, Kerime Nadirin, hiçkýrýk
adlý romanýnýn okuyor olarak onu karþýlayacaktým... Okan, tarif ettiði
giyimiyle sözleþtiðimiz saatte karþýmda duruyordu...

Ama bu olamazdý anne!!! Çünkü karþýmda aðabeyim Erhan duruyordu... Aylarca
yazýþtýðým, þiirler gönderdiðim, sevda þarkýlarý bestelediðim ve hatta
sevdiðimi haykýrdýðým kiþi kardeþim Erhanmýþ... Göz göze geldik,
bakýþlarýmýz mum gibi birbirimizi eritiverdi. Bir utanç yýðýnýydýk..
Kanýmýn donduðunu, dünyanýn durduðunu hissettim bir an... Gözlerinde yanan
ýþýðýn söndüðünü, alev fýþkýran bir ocaða döndüðünü gördüm. Onurluydu,
namusluydu ve o bir erkekti... Dövmedi, sövmedi; beni utancýmla baþ baþa
býraktý ve çekip gitti...

Onunla dövüþür, kapýþýr, kýrgýn ve küsülü gezerdik ya anne; þimdi onu ne
çok özlüyorum bir bilsen!.. Gömlek ve pantolonlarýný ütülemeyi, odasýna
çay-kahve gotürmeyi, yataðýný düzletmeyi bile özledim anne... O gidince
dünyanýn yükü omzuma bindi sanki...Aðabeyimin evi neden terk ettiðini hep
merak ederdin ya anne, iþte gizlenen bu sýr ve utançtandý...

Aðabeyimi görmedim ondan sonra; ama, onu görenlerden haberini aldým.
Ýyiymiþ, saðlýklý ve çalýþýyormuþ. Evlenmiþ ve bir de kýzý olmuþ... Ýsmini
de bu yaþamýyasýca kýzýnýn adýný koymuþ...Elif diyorlarmýþ yeðenime...
Aðabeyimin beni affettiðinin bir iþareti mi bu anne?

Onun evden gidiþinin ve ailenin büyük bir acýyla karþýlaþmasýnýn müsebbibi
olarak her þeyi askýya almýþ, okulu boþlamýþ ve sigaraya baþlamýþtým.
Aþk Çocuklarýyla Tanýþýklýðým
Anne, yine Doðuþt editör imzalý bir yazýda, genç kýzlar;Fuhuþ Tuzaðýna
düþmemeleri hususunda uyarýlýyordu hatýrlýyor musun? Ýnsanoðlu ne çok
unutkan oluyor...

Okula artýk lafolsun diye takýlýyor ve yaþadýðým o olayýn etkisinden bir
türlü kurtulamýyor, deðiþik yollar deniyor, bir çýkýþ arýyordum... Okul
önünde, sarý saçlarý, yeþil gözleri, pahalý giysileri ve son arabasý
olan bir genç sürekli beni izlemeye baþladý. Her türlü konuþma ve
arkadaþlýk tekliflerini reddettim; diretti, inat etti ve beni pes ettirdi.
Beraberce çýkmaya baþlamýþtýk. Beni her gün güllerle; bazen de pahalý
hediyelerle karþýlýyordu...

Önceleri sadece elimi tutuyor, öpmeye bile yanaþmýyordu. Her hali, tavrý
beni kendine baðlamýþ ve sýrýlsýklam aþýk olmuþtum. Onunda beni
sevdiðinden ve dürüst olduðundan dim. Çünkü benden istifade etmeye
asla yanaþmýyordu. Her þeyi evliliðe saklamalýyýz, seni tertemiz olarak ak
duvaðýnla kabul etmek istiyorum iyordum
Romantizmin doruðunda bir aþk yaþýyorduk. Ayaklarým yer deðmiyordu. Annem,
caným anneciðim! Senin öðütlerini ve baþýma nelerin geleceðinin hesabýný
çoktan unutmuþtum.

Bir gün Serhanýn oldum; nasýl oldu hala anlamýþ deðilim. Þu an müptelasý
olduðum uyuþturucuyu, ilk o gün içirmiþ olabilir mi diye zaman zaman
düþünüyorum.. Ama ne fayda!
Zordayým, dardayým, dipsiz karanlýk kuyulardayým anne!... Feryadýmý
duyduðunu ve her gün gözyaþlarý içerisinde yolumuzu beklediðini
biliyorum...
Anne! Aðabeyimin evi terk ediþine alýþamamýþken, benim de ortalardan
kayboluþum sizi fena halde yýktý biliyorum. Benimle ilgili gerçekleri
öðrendiðinizde kahrolacaðýnýzý bildiðimden gitmek zorundaydým anne... Her
þeyi anýnda sana anlatsam bu hallerin hiçbiri baþýma gelmeyecekti; ama
bunun için artýk çok geç...

Serhan, kendisiyle olduðum o utanç anýný video olarak görüntülemiþ. Bu
rezil kaseti size gösterme tehdit ve þantajýyla beni sizden kopardý.
Birbirimizi seviyorsak, ailemi evliliðe razý ederim, böyle bir çirkefliðe
neden gerek duydun diye sorduðumda verilen cevap benim bitiþimin
baþlangýcýydý....

Ne evliliði be! Bundan böyle benim malýmsýn ve istediðim þekilde hareket
etmek zorundasýn! Aksi halde baþýna gelebilecekleri sen hesapla!..
Fuhuþ ve uyuþturucu bataklýðýndayým
Parasýz kaldýðýný söyleyerek baþka erkeklere pazarlandým, uyuþturucu
bulamama korkusuyla her denilene boyun eðdim. Ýnsanlýðýmdan, kadýnlýðýmdan
zerre kalmadý anne. Ýçimde yanan koca bir ateþ her gün beni yakýp
bitiriyor. Ateþten sýcak olan o kucaðýný özledim, gül kokunu, yüreðinin
atýþýný, þefkatli bakýþýný özledim anne!..

Bir gün bu hayata elveda diyeceðim, belki de senden önce göçeceðim..
Saçlarým ve gözlerim artýk gece siyahý deðil!.. Sarý ve yeþil oldular
anne.. Burnum düzeltildi...
Öldüðümde teþhis için seni çaðýrýrlarsa tanýmakta zorlanýr ve belki de,bu
benim nazlý kýzým Elifim deðilder çeker gidersin.. Beni yadellere býrakma
anne, beni de al yanýna; beni de gotür gideceðin yere....

Beni, sol göðsümün, tam yüreðimin üstüne yaptýrdýðým ve ANNEM; yazdýrdýðým
dövmeden taný anne!..
Pezevenkler, bu dövmeyi, fuhuþ pazarýnda kimse kimsenin de malýný
kullanmasýn diye kazdýrýrlarmýþ, ama ben sana olan sevgimin bir niþanesi
olarak kazdýrdým ve beni ölünce rahat tanýyasýn diye yazdýrdým anne!...

Serhaný polise þikayet ettim, üç gün sonra çýkýp geldi ve daha da azýttý,
korkuyorum anne!.. Bu þebekeyi durduracak tek güç; aileler ve özgüvenle
donatýlmýþ gençlerdir anne...

Anne, bu mektubu sana mý yazdým, yoksa benden sonra bu tuzaða düþmesini
istemediðim genç kýzlara mý bilemiyorum...

Ben söylenen sözlerden, edilen nasihatlerden ders alsaydým bu hale
gelmezdim elbette, benim yazdýklarýmdan da gençlik ibret almayacak ve bu
fuhuþ þebekesi, bu uyuþturucu ve organ mafyasý kirli çarklarýný iþletip
duracaklardýr.

Nice masum gencin caný yanacak, onuru, namusu incinecektir. Ama ben son
bir kez bana düþen insanlýk görevimi yapayým ve sana sesimi ulaþtýrayým
istedim... Sen beni mutlaka duyacak ve affedeceksin biliyorum ama,
Müslüman-Türk kýzlarý bu çýðlýðýma kulak verecek mi bilmiyorum...

Seni seven kýzýn Elif...

(alýntý göz kırpma

Gönderen: 12.12.2005 - 13:50

Pozisyon - İmzalar göster

Sayfa (1): (1)

önceki konu diğer konu

Lütfen Seçiniz:

Şu an Yok üye ve 991 Misafir online. En son üyemiz: Didem_
2243 üye ile 29.03.2024 - 11:40 tarihinde en fazla ziyaretçi online oldu.

[Admin | Moderator | Kıdemli Üye | Üye]

Doğum gününüzü tebrik eder, sıhhat ve afiyet dolu ömür dileriz:
Maksat kelam ol.. (54), betl_22 (37), erdogan955 (69), adaletli (55), erdoganisik (53), osman.d. (51), mehmetyz (44), yucelirfan (43), yazioba (53), °*°SiBeL°*° (32), haydem (45), ORGENERAL (43), yolcu_38 (44), karadað (51), cumali ak (43), adnanmuzaffer (70), MEMOLÝ2 (64), saara (31), plumbi (44), zeynebiye29 (43), mdemirbasci (50), muhammed_fatih (571), meslus (50), adnan65 (59), kýr&yacu.. (51), elisranur (40), ben_ölecem (44), asayan (49), yakamoz_38 (40)

Son 24 saatin aktif konuları - Top Üyeler

Copyright © ((( RAVDA.net ))) * İrtibat * RAVDA Reklam Servisi * Tüm hakları saklıdır, izinsiz alıntı yapılamaz.
Sitemizde yayınlanan imzalı yazıların içeriğinden yazarları, forum ve yorumlardan ekleyen şahıslar sorumlu olup, kesinlikle sitemiz sorumlu değildir.

Sayfa 0.58512 saniyede açıldı

Reklamlardan
RAVDA sitesi
hiçbir şekilde
sorumlu değildir.