Bir 5 dakikanýz var mý?

Büyükçe bir parkýn banklarýndan birinde orta yaþlý bir adam uzakta oynamakta olan
oðlunu seyrediyordu.
Bu sýrada yanýndaki banka bir kadýn iliþiverdi usulca. Kaydýraktan kayan kýrmýzý tiþörtlü
çocuðu iþaret etti: “Þu kayan benim oðlum!” “Allah baðýþlasýn, pek güzel bir çocuk!”
dedi adam.

“Salýngaçtaki mavi gömlekli de benim oðlum!” Sonra saatine bakýp, oðluna seslendi,
“Ne dersin Ahmetçiðim eve dönelim mi?” Ahmet yalvarýrcasýna konuþtu;
“N’olur baba, beþ dakika daha!” Adam baþýný sallayarak onayladý.
Ahmet salýnmaya devam etti. Aradan dakikalar geçti, adam oðluna tekrar seslendi:
“Gidelim mi Ahmet?” Ahmet tekrar yalvardý babasýna, “N’olur baba, beþ dakika daha!
” Bu sýrada, tahterevallide bir arkadaþ bulmuþtu kendine.
Adam tebessüm etti, yerine oturdu: “Tamam, tamam!”

Bu sýrada kadýnýn sesini duydu. “Ne güzel, pek sabýrlý bir babaya benziyorsunuz
!” Adamýn yüzünde buruk bir tebessüm belirdi, “Büyük oðlum Ali’ye geçen yýl tam burada
sarhoþ bir sürücü çarptý. Onun acýsý hâlâ yüreðimde.
Ali ile yeterince vakit geçiremedim. Þimdi hayatta olsaydý, bir beþ dakika onunla birlikte
olmak için neler vermezdim ki! O gün, ayný hatayý Ahmet’te yapmayacaðýma yemin ettim.
O her defasýnda sallanmak için bir beþ dakika daha kazandýðýný düþünüyor.
Ama aslýnda, ben onu seyretmek için beþ dakika daha kazanýyorum.”

Nice beþ dakikayý bir sonraki saatin baþýna yetiþmek için ayaðýnýn altýna taþ diye alýrsýn.
Aradan çýkarýlasý, önemsiz, kayda deðmez bir süredir beþ dakika…
Saat 10’a beþ varsa, yahut 10’u beþ geçiyorsa, görmezsin beþ dakikayý, yuvarlarsýn onu
hiçliðe. Belki önce sen yuvarlanýrsýn iðretiliðe; “saat 10” dersin kýsaca.
Yok gibidir beþ dakika… O yok olmasa bile, sen yoksundur onun içinde…
Kendini bir türlü yakýþtýramazsýn beþ dakikanýn aynasýna. Gölgelik bile deðildir o.
Telaþlarýn, koþturmalarýn hammaddesi, suskun ve uysal köþe taþlarý gibidir.
Yontulup atýlýr bir köþeye. Çýkýntýdýr en fazla; pürüzsüz akýp geçen zamanýn içinde
kendinden utanan bir tümsektir; ihmale gelir bir küsurattýr.

Sýðmaz ki insan beþ dakikaya…

Beþ dakikaya baþýný dayayýp uyuyamazsýn. Beþ dakikaya kalbini, arzularýný, ideallerini
sýðdýramazsýn. Þöyle koltuða kurulur gibi rahatça kurulamazsýn beþ dakikanýn içine.
Hasta karyolasýnýn ucuna bitiþir gibi oturursun orada.
Sanki düþecekmiþ gibisindir oradan. Birkaç dakikaya kalmaz kaldýrýlacaksýndýr.
Az sonra son nefesini verecek, alýp baþýný gidecek beþ dakika…
Kimsenin umurunda olmayan bir hasta gibi, kimsenin umursamadýðý son nefes gibi,
kimsenin þehir nüfusundan düþmeyi düþünmediði sýradan bir cenaze gibi…

Uzanamaz ki insan kalbi beþ dakikaya…

Beþ dakika eðreti durur. Sen de eðretileþip öyle girersin onun içine…
Hatýrý yoktur beþ dakikanýn ömründe. Z/amansýz bir býçak sýrtýdýr o.
Ne oradasýn, ne burada. Sanki yastýktan kalkmýþ bir baþýn ardý sýra býraktýðý bir çukur.
Uyumuþluk alameti, mahmurluk niþanesi. Beþ dakika geldiði gibi gidecek bir gemi.
Yandýðý gibi sönecek ince bir kývýlcým. Adýný bilmediðin bir daðýn hiç adým atamayacaðýn
yamacýnda bodur bir aðacýn dalýndan gece yarýsý düþüveren sarý kuru yaprak gibi düþer
beþ dakikalar ömrün rahminden…
Kimsenin caný yanmaz beþ dakika tükenirken.
Kimsenin içinden bir þey kopmaz beþ dakika daha ileri gitmiþse zaman.



Ömrün cüzdanýnda harcanacak bozuk paradýr beþ dakika…

Vitrinlerin parýltýsýyla dilenen, billboardlarýn ýþýltýsýyla dillenen tüketim dilencilerinin ellerine
býrakýrsýn onu umursamadan. Tesellileþirsin beþ dakikalar üzerinden.
Dilenciler “hiç yoktan iyidir” deyip rahatlar ya bozuk parayý. Sen de “elini boþ çevirmedim
hiç olmazsa” deyip rahatlarsýn beþ dakika ayýrmakla. “Hiç yoktan iyidir!”lerin dizi dibinde
yetim bir çocuk gibi elbisesiz, süssüz, tesellisiz sürünür beþ dakika…

Hayatýn yýrtýk cebinden kayýp düþen yarý çiðnenmiþ bir sakýzdýr beþ dakika…

Köþede unuttuðun, küstüðün kýrýk ve puslu ayna gibi, yüzünün rengini,
gözünün ýþýltýsýný çok görürsün ona.
Gövdeni koymazsýn karþýsýna.

Oysa, ömür dediðin ‘beþ dakika’lardan ibaret deðil mi?
Beþ dakikalarýn içinde saklý oysa kelebeklerin çiçekleri göðe katan kanat çýrpýþlarý.
Beþ dakikalarýn baþýnda bekliyor oysa hiç lekesiz tebessümü sevenlerinin.
Beþ dakikalarýn ortasýnda pusu kurmuþtur oysa, ömür boyu sürecek sevdalarýn ilk bakýþý.
Beþ dakikalarýn usulca örttüðü boþlukta kýpýr kýpýr yaþamaktadýr sonralara sürgün ettiðin
aþklarýn yalýmý.
Orada seni bekleyen “dudaklarýna borçlandýðýn ve hiç ifade edilememiþ sözlerin olmalý,
ürkek ve çekingen…”

Tir tir titreyen bir serçedir beþ dakika avuçlarýnýn içinde.
Parmaklarýnýn arasýnda bekliyor, olan bitenden habersiz…
Bir dokunsan gözlerinle, bir okþasan sözlerinle…
Beþ dakikaya kalmadan kanat çýrpacak serçe.
Beþ dakikaya kalmadan minik bedeninden dýþarý taþacak.
Beþ dakika içinde sonsuzun saklý olduðunu bilecek…
Göklere hayat dolu bir kanat daha deðecek…
Varlýðýn göðünde bir kanat da sen olacaksýn beþ dakikada…
Varlýðýn göðsüne bin can olacaksýn beþ dakikada…
Çok geç kalýp da, “Bir beþ dakika daha…
N’olur bir beþ dakika daha…”