Ey Ümmet-i Muhammed! Dinine, memleketine, milletine, kardeþlerine sahip çýkma zamaný geldi de geçiyor bile… Kâfirlere karþý cihat bayraðýný yükseltmek, ömürleri kýsaltmaz, evde oturup zelilliði kabul etmek ise ömürleri uzatmaz. Dünya malý ise elbet bir gün terk edip gidecek. Çoluk çocuk ise mezar baþýndan öteye geçmez.

Haçlý ordusu ve Siyonistler, Ýslam memleketlerini tek tek iþgale baþladýlar. Bugün yaþananlar Ýslam-Küfür savaþýdýr. Bunun baþka bir adý yoktur. Saflar artýk belirginleþmiþtir. Ne demiþti haydut devletin baþý Bush “Ya bizdensiniz ya onlardan” yani; “Ya haçlýsýnýz ya da Müslüman”… Hangi saftayýz, nerede duruyoruz, bunu artýk netleþtirmemiz lazým.

Kimin neye gücü yeterse, kim ne yapabiliyorsa, kim nasýl savaþabiliyorsa öyle savaþmalý ve kâfirlere karþý cihat sancaðý her yerde yükseltilmelidir.

“Kim Allah'ý, Resulü’nü ve iman edenleri dost (veli) edinirse, hiç þüphe yok, galip gelecek olanlar, Allah'ýn taraftarlarýdýr.” (Maide: 56)

Kalplerde kurulu olan iman otaðýnýn yerinde yeller eseli çok zaman oldu… Diriliþ vermekten uzak olan ümitlerimizin son kýrýntýlarýný da yitirmiþ bulunmaktayýz nicedir. Ve bu yüzden mazlumlarýn feryatlarýnýn arþa yükseldiði, üzerinde yaþanan zulüm ve katliamlardan dolayý dünyanýn da dengesini yitirdiði bir zamaný yaþýyoruz. Artýk kýyametin ayak sesleri çok daha yakýnýmýzdan geliyor. ‘Güneþin katlanýp dürüleceði, yýldýzlarýn döküleceði, daðlarýn yürütüleceði, gebe develerin salýverileceði, vahþî hayvanlarýn toplanýp bir araya getirileceði, denizlerin kaynatýlacaðý, ruhlarýn (bedenlerle) birleþtirileceði, diri diri topraða gömülen kýza, hangi günah sebebiyle öldürüldüðünün sorulacaðý, amel defterlerinin açýlacaðý…’ (1) günün gölgesi üzerimize düþtü. Zaman daraldýkça daraldý. Yeni bir silkiniþ, yeni bir uyanýþ, yeni bir direniþ için gayrete gelmenin vakti geçmek üzere… Atalet, yeis ve korku kalpleri terk etmeli artýk. Zaman, ümitle ayaða kalkýp yeni bir ruhla mükellefiyetlerimizi en güzel þekilde yerine getirme zamaný… Ýman ve ümit silahý yeni bir cilayla parlatýlýp yeniden kuþanýlmalý… Nefes alýndýðý, kalp çarptýðý, damarda akan kan bulunduðu müddetçe bir þeyleri deðiþtirmek için ümit vardýr çünkü…

Damarlarýmýza zerk edilen uyuþukluðu, pýsýrýklýðý, kanýksamýþlýðý yeniden, ama süratle iman ateþiyle yakmak zorundayýz. Eski gözü pekliðimizi, serdengeçtiliðimizi, gayretkeþliðimizi, þehadete olan tutkumuzu, Allah’tan baþkasýna boyun eðmeyi zillet bilen özgürlük aþkýmýzý tarihin tozlu sayfalarýndan çýkarýp yeniden anlamalýyýz. Yeniden, ama süratle Kur’an’ý rehber, Resulullah Aleyhisselatu Vesselam’ý önder bildiðimiz günlerin zafer kokulu havasýný ciðerlerimize doldurmalýyýz. Öyle ki, ümitlerimiz yeniden canlansýn; önümüzde, aþýlmaz sanýlan daðlar eðilsin, denizler yol olsun ayaklarýmýzýn altýnda… Ezanýmýz, Bilal’in ezaný gibi yürekten çýksýn; Tekbirlerimiz, Halit’in Tekbirleri gibi zafere çekilsin; zikirlerimiz, Ala b. El–Hadremi gibi denizlerde yürütsün bizi… Gece abid, gündüz mücahid askerlerden oluþan ordularýmýz, Fars ve Bizans’ý dize getiren Sa’d’ýn ve Ebu Ubeyde’nin askerleri gibi süper güçleri yýksýn… Esaret kabul etmez yüreklerimiz olduðunu yeniden hatýrlayýp ümitsizlikten kurtulmanýn zamaný geçmeden davranmak zorundayýz. ‘Haydi, ya Allah!’ deyip doðrulduðumuzda, dað ve taþýn, aðaç ve kuþlarýn, yer ve göðün de bizimle birlikte ‘Ya Allah!’ dediðini duyacaðýz. Yeter ki, bütün karanlýklara raðmen, en gür sadanýn Ýslam’ýn sadasý olacaðýna dair ümitlerimizi canlandýralým. Ümit, karanlýða doðan güneþ gibi kalplerimize zafer tohumlarýný serpecektir çünkü…