Bunlardan biri çocuklar, sahipsiz kadýnlar ve güçsüz/yaþlý
erkeklerdir; ki bunlar, mazlumiyetlerinde mazurdurlar. (4:98)
Ýkincisi, hakkýný savunduðu halde, kendisinden daha güçlü zalim
karþýsýnda hakkýný koruyamadýðý için mazlum olanlar; ki bunlar da,
zaten haklarýný son sýnýrýna kadar savunduklarý için
mazlumiyetlerinde mazurdurlar ve onlarýn haklý mücadelelerinde
eninde sonunda baþarýya ulaþacaklarý müjdelenmektedir. (28:5)
Üçüncüsü ise, haklarýný savunmayan, savunmaya yanaþmayan,
mazlumiyetlerini zulme gönüllü boyun eðmelerine bir gerekçe olarak
sunanlar. Kur'an, bu tür "zalime gönüllü koltuk deðneði olan"
mazlumlar için, korkunç bir sonu peþinen haber vermektedir. (4:97)

Sorumluluktan kaçmak için, en doðal ve insani haklarýndan
vazgeçmeye hazýr olanlarýn yüreklerinin ta derinliklerini yoklayýn;
orada "halkýn" ve "haklý olmanýn" bedelni ödeme korkusunun
yattýðýný görürsünüz. Evet, hakký savunmak bedel ister. Hem de,
savunduðunuz "hak" ne kadar yüce ve deðerli ise, ödemeniz
gereken "bedel" de o kadar aðýr ve acý olur.

Benim bu soruya ne cevap vereceðimi, bu satýrlarý takip eden
herkes bilir: Ýnsan kumaþýnýn kalitesini artýrmalý. Kiþinin ameli
bilgisini aþamaz; kiþinin bilgisi bilincini aþamaz; kiþinin bilinci,
inancýný aþamaz. Bunlar hep birbirini besleyen unsurlardýr.

Etrafýnýza bakýnýz: Özgüveni olmayan, kendi kendisini "adam" yerine
koymayan, dolayýsýyla sistemin kendisini adam yerine koymayýþýna
aldýrmayan bir sürü insan göreceksiniz. Bu tiplerin, Firavun'un Ýnek
Tanrýsý (Hotor)'na aþýk olan Ýsrailoðullarý gibi, düþmanýna aþýk
olmasýný, özgürlüðünü "soðan ve sarýmsaða" fade etmesini
önleyecek hiçbir güç yoktur.

"Ben kendime zulmettim!", "ben sorumluluðumu yerine
getirmedim!", "ben hakkýmý savunmadým!" diyebilecek bir
dürüstlüðe sahip olmak dahi, aynada kendi yüzünü çýplak
seyredecek kadar özgüvene sahip olmaktan geçiyor.

Umutsuzluða ve yýlgýnlýða hiç gerek yok. Tolstoy "Ýtiraf eden
kurtulur" diyor; fakat biz itiraf etmekle pek kurtulacaðýmýzý
sanmýyoruz; fakat itiraf etmeden de hiç kurtulamayacaðýz.

O halde, hadi, önce doðruyu itiraf edelim; hem de bir istiðfar bir
tevbe gibi:

Biz sorumluluðumuzu yerine getirmedik.