Yeryüzünde yaratýlmýþ olan insan türü önce kendisine bahþedilen vahiy nimetinin yönlendirdiði istikamette tek bir millet olarak yaþamýný sürdürüyordu. Sonra hak ile batýl arasýnda iradeli tercihler sonucu oluþan kutuplaþma ve ayrýlýklar baþladý (10/19). Yanlýþ tercihlerde bulunanlar; kurtuluþ, adalet ve mutluluk yolu olarak kendilerine lütfedilen dinlerini parçaladýlar. Bu insanlar bölük bölük oldular. Ve her bölük kendini farklý kýlan deðerleriyle övünmeye baþladý (30/32).

insanlarýn ayrýlýða düþmelerinin nedeni; heva ve heveslerini aþamamalarý (25/43), kendilerine Rabbleri katýndan doðru yolu gösterecek ve þifa olacak kitaplar verilmesine raðmen aralarýnda yaþattýklarý kýskançlýklarý kýramamalarý (2/213) ve dolayýsýyle Allah'ýn kitabýný gereðince akledememeleriydi (2/44). Bir çok konuda ihtilaflar sökün etti. Ve sonra iþlerini aralarýnda parçaladýlar, çeþitli kitaplara ayýrdýlar (23/53). Yani dinlerini parça parça edip, grup grup oldular (6/159).

Kendisine kelimeler verilen (2/37) Adem(a)'dan bu yana tüm insanlýk için kurtuluþ yolu hep ayný olmuþtur. Bu yolun özü ve adý birdir: Allah katýnda din islam'dýr (3/19). Daha sonra oluþan tahrifatlara raðmen Ýbrahim(a)'in dininin adý da budur. Hz. isa'nýn ki de. Tahrif olmuþ din anlayýþýnýn ve cahili geleneðin çürümüþlüðü karþýsýnda hayatý yeniden ýslah etmek ve insanlarý aydýnlýða ulaþtýrmak üzere Hz. Muhammed'e tamamlanmýþ olarak vahy edilen (5/3) dinin adý da Ýslam'dýr. Ama toplumsal yaþamda dile getirilen önceki ihtilaflar ve ayrýþmalar Rasulullah(s)m vefatýndan sonra Ýslam dünyasýnda da varlýðýný göstermiþ ve devasa sorunlara neden olmuþtur.

Oysa yüce Rabbimiz Kur'an'ý Kerim'de müminlerin bilerek hakka þahitlik etmelerini istemiþti (42/86). Onlarýn kardeþ olduðunu (49/10) ve Allah yolunda birbirlerine kenetlenmiþ bir bina gibi sat baðlayacaklarýný (61/4) ifade etmiþti. Ayrýlýða düþülmesini olumsuzlamýþtý (42/14). Ve Kitapta, ihtilaflardan arýnma yolunun Allah'a ve Rasul'üne yönelmek olduðu gösteriliyordu (4/59). Ayrýca kendilerine apaçýk ayetler sunulduðu halde ihtilaflardan vazgeçmeyenleri kötü bir akibetin beklediði hatýrlatýlýyordu (3/105).