O'ndan kuluna, kulundan O'na

Enfal suresinin bir ayetinde icâbet ters yönde çalýþýyor:
Dua ederken biz çaðýrýyoruz, O karþýlýk veriyor.
Bize can veren emirlerde O çaðýrýyor,
bizden icâbet istiyor, ne güzel bir iliþki...

Rabbimiz buyuruyor:

yâ eyyuhellezîne âmenû
8:24 Ey iman edenler

istecîbû lillâhi velir-resûli
Allah'a ve elçiye karþýlýk verin (icâbet edin)

izâ da'âkum limâ yuhyîkum
size can veren þeye çaðýrdýklarý zaman

va'lemû ennellâhe yahûlu beynel-mer°i veqalbihî
bilin ki, Allah kiþi ile kalbi arasýna girer

veennehû ileyhi tuhþerûn
ve O(nun katýnda toplanacaksýnýz

Bu ayet-i kerime karþýmýza üç durak çýkarýyor. Birincisi ilk çaðrýda: "Ey iman edenler, Allah'a ve elçiye icâbet edin, size can veren þeye çaðýrdýklarý zaman"

Þunu akýldan hiç çýkarmamalý: Ýnsan çok kýymetli. Elbette ki, âlemde ne varsa O'ndan izler taþýr, O'na ayna olur ama tüm varlýklarýn en deðerlisi insandýr. Ýnsan aynalarýn en parlaðýdýr. O'ndan en çok sýfatla tezyin edilmiþ olandýr. O'na kulluðunu bilenler gökkuþaðýndaki su zerreleri misâli rengarenk ýþýklar yansýtýr. Bir baþýmýzý kaldýrsak da görsek, aslýnda ortalýk ýþýl ýþýl... Çünkü insan, en güzel yaratýlýþla yaratýlmýþtýr. Çünkü O, kuluna Ruh'undan üflemiþtir.

Ayný zamanda insana, emaneti yüklenip, uzaklarýn en uzaðýna gitmesi de yazýlmýþtýr. Beden kalýbýna sokulmuþtur. Ýnsan, bu hâliyle teslim olmayý bilir ve dahi olmasý gerektiði gibi dosdoðru olur ise Rabbimiz onu mükafatlandýrdýkça mükafalandýrýr. Kalbine itminan indirir. Onu razý olmuþ ve razý olunmuþ kýlar. Kendisine yaklaþtýrýr. Cemâlullahý bahþeder.

Ýnsanýn yaratýlýþý ve ona bahþedilenler onun taþýdýðý potansiyel kýymeti ve bundan dolayý izzet sahibi olmasý gerektiðini zaten ziyadesiyle söyler. Ama Rabbimiz bu ikramlarýný iki lütfuyla daha pekiþtirir. Birincisi, Rabb-ul âlemîn'in "Vedûd" ism-i þerifidir. O seven ve dahi sevilendir. Sevgi iki yönlü iþler. Ýkincisini de bu âyetle öðreniriz: Ýcabet etmek.

2:186. Kullarým sana beni soracak olurlarsa bilsinler ki, ben, þüphesiz onlara çok yakýným. Bana dua edenin duasýna icabet ederim. O halde onlar da bana icabet etsinler ve bana iman etsinler. Tâ ki, bu sayede doðru yola ulaþmýþ olsunlar.

Ýcabet de demek sevgi gibi... O kulunun duasýna, kulu O'nun davetine karþýlýk verir.

Ey Rabbimiz, bu ne büyük lütuftur. Bu ne sonsuz rahmettir. Biz aciz, bîçare, zayýf kullarken, biz ancak Sana muhtaçken bu ne sonsuz bir baðýþtýr. Biz Senin davetine icabet eder can buluruz, kurtuluþa ereriz. Sen bizim duamýza icabet eder, bize can verir, kurtuluþa erdirirsin.

Hamd Sana.

Elbette bu muhatap oluþun bir yönü daha vardýr. O'nun çaðrýsýna icabet etmemek ne büyük nankörlüktür. Nasýl bir kendini bilmezliktir. Nasýl bir göz kapayýþtýr. Hem O'nun ve Rasul'unun çaðrýsý ancak bize hayat verirken. Ýnsaný esas öldüren, nefesinin tükenmesi, kalbinin durmasý deðil ancak O'nun yolundan sýrt çevirmesi olur iken.

Ey Rabbimiz, kalplerimizi canlandýran Sensin. Bize can ver. Bizi ýþýðýnla aydýnlat. Iþýklarýmýzý söndürme. Üzerimize mehtap gibi doðan o Rasulun ýþýðý da, zerre zerre kullarýn renklere ayýrdýðý ýþýk da, güle can veren ýþýk da, hepsi Senden.

Lâ muhyiye illâ hû!
Lâ nûre illâ hû!
Lâ ilâhe illâ hû!

Gelelim, âyet-i kerimedeki ikinci adýma. En can alýcý kýsma:
"Bilin ki, Allah kiþi ile kalbi arasýna girer"

Biliriz ki, kalp imanýn yeri. Rabbimiz yerlere göklere sýðmaz da, mümin olan kulun kalbine sýðar. Ýþte tam da bu yüzden gönüller temiz tutulmalýdýr:

"Sür çýkar aðyârý dîlden, tâ tecelli ede Hak
Padiþah konmaz saraya hâne mâmur olmadan"

Ama burada biraz farklýdýr: "Bilin ki, Allah kiþi ile kalbi arasýna girer". Demek, artýk bunu da bilmeliyiz.

Bu cümlede vasfedilen hâl iki þekilde anlaþýlabilir. Ýlkin, bizatihi kalbin ünsiyet kurma özelliðinden yola çýkmalý... O'nun esmâýný gösteren aynalar çoktur. Ýnsanýn kalbi hayran olur. Sever. Baðlanýr. Ancak biliriz ki, insanlar imtihan edilmeden, "inandýk" demeleriyle býrakýlmazlar. Zaten tüm imtihanlarýmýz kalbimizin yöneliþlerinden olmaz mý? Saðlýk isteriz, varlýk isteriz. Yalnýz kalmamak dileriz, evlad-u iyâl olsun, deriz. Devlet isteriz, güç isteriz. Ýlim öðrenmek, hizmet etmek, hayra koþmak arzumuz olur. Ama istisnâsýz hepsi bize imtihanlarla döner. Herþeyi dört dörtlük giden varsa eðer, onun imtihaný da þükrünün edasýyla olur. Baþlý baþýna þükür sýnavý kolay sýnav mýdýr? Ýþte, kalbinin baðlarýyla kiþinin arasýna Allah-u Teala imtihanlar koyarak girer ki, kiþi o aynalara deðil O'na baðlansýn. Ýstikametini doðru tutsun.

Ýkinci olarak þunu da hatýrlamalý. Âyet-i kerîme "Ey iman edenler" diye baþlýyor, iman edenlere hitap ediyor. Ýmaný kalbine yerleþen insanlar için her yöneliþ aslýnda O'nadýr. Herþey Allah'ý hatýrlatýr. Allah için sever. Allah için buðzeder. Allah'ýn aziz kýldýðýný yüceltir, O'nun zelil kýldýðýný aþaðý bilir. Hayattaki duruþunda mihenk taþý bellidir: O'nun rýzasý. Kalbi hep böyle bir kontrol altýndadýr. O hep kalbiyle kiþi arasýndadýr.

Rabbim kalbimizi kendisine yönelenlerden eylesin. Her iþimizde kalbini hak üzere sabitleyenlerden kýlsýn. Bizi sevsin.

Velhâsýl, bu pek kerîm âyet, bize can veren çaðrýya icabet davetiyle baþladý. Bize izzetimizi hatýrlattý. Bize kalbimizi gösterdi. Kalbimizdeki sevgileri tarttýrdý. Ve bitti: "Ve O(nun katýnda toplanacaksýnýz"

Ýnsan ve hayat ancak ebedî sonla anlamýný buluyor. Özlediðimiz kavuþmalar hep orada.. Bu dünya imtihanýndan yüzünün akýyla çýkanlar için artýk orada hiçbir keder ve dert yok.

O zaman O'na yönelip dua edelim. Çünkü,

40:60. Rabbiniz buyurdu ki: "Bana dua edin, size karþýlýk vereyim.

Rabbimiz! Bizi, bize can veren çaðrýna kulak verenlerden eyle!
Bizi bir an olsun nefsin ve þeytanýn aldatýcý tuzaklarýna düþürme!
Kalbimizi düzelt! En güzel sevgilerle kalbimizi doldur!
Kusur ve hatalarýmýzý baðýþla!
Sana kavuþma günümüzü en mutlu günümüz kýl!
Katýnda toplandýðýmýz hesap gününde hesapsýz cennetine eriþtir!
Âmin.