Resûlullah (s.a.v) Efendimiz bütün insanlýgý hizmet hedefi göstermiþ ve þöyle buyurmuþtur:
Bütün halk Allah'ýn bir ailesi durumundadýr. Bu aile içindeki insanlarýn en hayýrlýsý onlara en faydalý olandýr.(Ebu Ya'la, Müsned, No: 3302; Bezzar, Müsned, No: 1949 Ýbnu Hacer, el-Metalib, No: 897. Heysemi, Mecmauz-Zevaid, VIII, 191.)

Rabbim bizleri o hayýrlýlardan eyler inþallah

AMÝN

Allah rýzasý için bir hizmetin içinde bulunmak kadar kazançlý bir iþ yoktur. Resûlullah (s.a.v) Efendimiz hizmet ehlini þöyle övmektedir:

Bir topluluk içinde en büyük sevabý onlara hizmet eden alýr.

Ýnsanlarýn en hayýrlýsý, diðer insanlara en faydalý olandýr.

Sadakalarýn en faziletlisi, Allah yolunda hizmet etmektir.

Kardeþlere yapýlan hizmet, nafile ibadetten daha üstündür. Bu konuda þu hadisleri hatýrlatmamýz yeterlidir:

Resûlullah (s.a.v) Efendimiz bir müminin ihtiyacý için koþmanýn faziletini ve þerefini þöyle belirtiyor:

Bir mümin kardeþimin ihtiyacýný görmek için yürümem bana, þu mescidde (Mescid-i Nebide) oturup bir ay itikafa girmekten daha sevimlidir.

Hizmetin en büyük kerameti insaný Allahu Teala'nýn sevgi ve yardýmýna mazhar etmesidir. Efendimiz (s.a.v) buyuruyor ki:

Bir kul, din kardeþinin yardýmýnda bulunduðu sürece, Allah da onun yardýmýnda olur.

Ashabtan Abdullah Ýbnu Abbas (r.a), Hz. Peygamber'in (s.a.v) mescidinde itikafa girmiþti. Yanýna bir adam geldi, selam verdi ve oturdu. Ýbnu Abbas (r.a) adamýn yüzüne baktý, onu biraz kederli gördü:

-Ey falancý! Seni kederli ve üzüntülü görüyorum, bir sýkýntýn mý var? Diye sordu. Adam:

-Evet, ey Allah Rasülünün amcasýnýn oðlu. Falancýnýn üzerimde velâ hakký var, para karþýlýðýnda beni hürriyetime kavuþturdu. Fakat þu kabirde yatan Peygamber hakký için söylüyorum, üstlendiðim borcu ödeyecek gücüm yok dedi. Ýbnu Abbas (r.a):

-Ona senin hakkýnda konuþsam olur mu? Diye sordu. Adam:

-Ýstersen bir konuþ dedi. Ýbnu Abbas (r.a) hemen ayakkabýlarýný giydi, mescitten çýktý. Adam:

-Ýtikafta olduðunuzu unuttunuz herhalde! diye hatýrlatmada bulundu. Ýbnu Abbas (r.a):

-Hayýr unutmadým. Fakat ben þu kabirde yatan Hz. Peygamber'i (s.a.v) iþittim. O aramýzdan ayrýlalý çok geçmedi. Bu arada Ýbnu Abbas'ýn gözlerinden yaþlar boþandý. Sözüne devam etti: Efendimiz (s.a.v) þöyle buyurdu:

Kim bir din kardeþinin ihtiyacýný gidermek için yürür ve sýkýntýsýný giderirse, bu yaptýðý onun için on senelik itikaftan daha hayýrlýdýr. Halbuki, kim Allahu Teala'nýn rýzasý için bir gün itikafa girse Allahu Teala onunla cehennem ateþi arasýnda üç hendek koyar. Her bir hendeðin arasý doðu ile batý arasý kadar uzaktýr.

Ashabýn büyüklerinden Muaz b. Cebel (r.a) demiþtir ki: Allah yolunda cihada giden arkadaþlarýmýn eþyalarýný hazýrlamam, yüklerini düzeltmem ve bineklerini çekip çevirmem bana on nafile hacdan daha sevimlidir.

Ebu Kilabe el-Basri (rah.), þu hadiseyi anlatmýþtýr:

Resûlullah (s.a.v), yolculuk yaparken ashabýný gruplara ayýrýyordu. Bir defasýnda grubun birisi Efendimiz'in (s.a.v) huzuruna gelerek gruptaki bir þahsý þöyle övmeye baþladýlar:

Ey Allah'ýn Resûlü! Biz bunun gibisini görmedik. Bir yere indiðimizde hemen namaza koþar; durmadan namaz kýlar. Hareket edince tek iþi Kur'an okumaktýr. Bir de devamlý oruç tutuyor. dediler. Resûlullah (s.a.v):

Ona bunlarý yapma imkanýný kim veriyor. O bunlarý yaparken ihtiyaçlarýný kim görüyor? diye sordu. Arkadaþlarý:

Bizler! diye cevap verdiler. Resûlullah (s.a.v), ayný soruyu bir kere daha sordu. Onlar tekrar:

Bizler! diye cevap verince, Efendimiz (s.a.v):

Bu durumda sizin hepiniz ondan daha hayýrlýsýnýz buyurdu.

Hace Ubeydullah Ahrar (k.s) hizmetin ibadetler içindeki sevap ve yerini þöyle belirtir:

Hizmette ben yoktur, biz vardýr. Benlik birlik için feda edilmelidir ki güzel geçim olsun. Hizmetteki kardeþlerimiz ile doðruyu bulmak için konuþuruz, tartýþýrýz, araþtýrýrýz, fakat sonuçta bir noktada anlaþýrýz. Katiyyen fitne ve ayrýlýða kapý açamayýz. Birbirimize nefis için kýzýp küsülü duramayýz. Özellikle baþýmýzdaki idareciler ile farklý düþündüðümüz durumlarda ya onlarý bizim tercih ettiðimiz doðruya ikna etmeliyiz, ya da onlarýn tercih ettiði doðruya ikna olmalýyýz. Aksi tavýr ve davranýþlar ile hizmeti aksatma hakkýmýz yoktur. Þu örneði iyi düþünelim.

-Biliyorsun Resûlullah (s.a.v) Efendimiz bana ve sana: “birbirinize karþý gelmeyin!” diye tenbihatta bulundu. Öyleyse ya sen bana uyacaksýn, ya da ben sana uyacaðým” dedi. Amr b. As:

-Caným kardeþim! Resûlullah (s.a.v) Efendimiz bana ve ona: “birbirinize karþý gelmeyin!” diye tenbihatta bulundu. Ona itaat etmeseydim Rasulullah’a (s.a.v) asi olurdum, halk iþin içine karýþýrdý. Fitneden korktum. Vallahi ben Medine’ye dönünceye kadar ona tabi olacaðým, dedi.134

Resûlullah (s.a.v) Efendimiz, hizmet için yola çýkan kimsede þu niyet ve ahlaklarýn bulunmasýný gerekli görmüþtür:

Kendisini baþkalarýndan kýymetli görenin ve bunun için herkesten hizmet bekleyenin Allah katýnda gübre kadar deðeri yoktur. Cenab-ý Hakk’ýn katýnda ve halkýn yanýnda kýymetli olmak isteyen kimse, hizmete talip olmalýdýr. Ýnsana verilen sevgi baþkasýna merhamet içindir. Ýkram edilen nimet, cömertlik içindir. Akla verilen feraset adalet içindir. Vücuda verilen kuvvet, Hakk’a ibadet, halka hizmet içindir.