0
0
0
0
Forum Giris Giris Üyeler Ekibimiz Arama
Toplam Forum: 69     ***     Toplam Konu: 30100     ***     Toplam Mesaj: 148193
  
  Beni hatırla
Forum Anasayfa » SERBEST KÜRSÜ » Pismanlik Hayatim Oldu

önceki konu   diğer konu
1 okunmamış mesaj mevcut (Acik)
Sayfa (1): (1)
Gönderen
Mesaj
Muhtazaf su an offline Muhtazaf  
Pismanlik Hayatim Oldu
Moderator


4254 Mesaj -
PISMANLIK HAYATIM OLDU
Günah gider, izi kalýr. Bir zehirli tortudur bu izler. Ýþlenen tek günah bile bir ömrü acýlarla doldurmaya yeter.

Günahlar, yaralar açar. Kalbi dinmez elemlerle doldurur. Her günah bir damla kezzaptýr. Deldiði ruhun sancýsý asla bitmez. Cehennemin dünyaya ve içimize uzanmýþ bir alevidir bu sancý.

Bir kara lekedir günahlar. Damla damla düþer kalbe ve nokta nokta karartýr onu. Kalbi körleþenin âlemi de kararýr.

Baþka dünyaya ait bir muharrir de hissetmiþ bu gerçeði. Kahramaný bir cinayet iþler. Günah kirini su ile temizlemek ister ve devamlý ellerini yýkar. Mümkün mü? Nihayet, acýlar içinde kahrolur.

Bu yaralar tevbe merhemiyle þifa bulur ancak. Ruhu temizlemek için gözyaþý yaðmuru ve istiðfar suyu gerek. Merhamet elini ve ilâhî af silgisini harekete geçiren, dua iniltisidir.

Allah, dilerse affeder. Çünkü, sonsuz merhamet sahibidir. Rahmeti gazabýný geçmiþtir. Onun þefkati, yürüyerek geleni koþarak karþýlamaktadýr. Kabirde eza, âhirette cefa etmeyebilir. Fakat...

Fakat dünyada bir azap var ki, kurtuluþu yok. Utanan kalbin derununda bin cehennem yanar. Ýnsan yaþadýkça sönmez bu ateþ. Ýçimizin derinliklerinde kurulu manevî mahkemede vicdanýn tasdik ettiði bir kararýn infazýdýr bu. Bir ömür vicdan azabý ve bir hayat dolusu piþmanlýk iþkencesi!

Evet, Allah insaný affedebilir, ama insan kendi kendini affedemez, affetmemeli. Affederse insan deðildir! Þu periþan hâlimize raðmen insan kalabiliyorsak, günahýmýzdan utandýðýmýz, nedametiyle yandýðýmýz içindir.

Buna da þükür!

Günah iþlendi mi, artýk hayat defterinden silinemez. Ýnsan yaþadýkça o da yaþar. "Keþke iþlemeseydim!" nidasý sessiz bir çýðlýk hâlinde kalbin kulaðýný týrmalar durur.

Ne çare, olan olmuþtur artýk!

...

Burada bir çocukluk günahýmdan bahsedeceðim:

Oyun çocuðuydum. Mahallede bir samimi arkadaþým vardý. Benden büyüktü. Bir aðabey gibi davranýr, üstüme titrer, bilmediðimi öðretir ve beni korumak için her tehlikeye atýlýrdý. Beraber eðlenir, birlikte gülerdik.

Bir gün -o günü yaþamamýþ olmayý hep istemiþimdir- evet, bir gün evlerinin önünde onu bekliyordum. Yanýmda baþka çocuklar da vardý. Kýsa bir süre sonra geldi. Çocuklar gibi konuþuyorduk.

Gözüm sýk sýk ceketine takýlýyordu. Yakalarýndaki yamalara, dirseklerinden sarkan ipliklere bakmaktan kendimi alamýyordum. Fakir bir ailenin oðluydu.

O, hiçbir þeyin farkýnda deðildi. Heyecanla bir þeyler anlatýyordu. Ýþte ne olduysa o zaman oldu. Aniden, yani düþünmeden, yani aptalca,

"Ceketin ne kadar da eski!" deyiverdim.

Donup kaldý. Hayretle bana bakýyordu. Bu kadarla da yetinmedim. Kuruyasýca dilim yuvasýndan çýkmýþtý bir kere, devam ettim:

"Bunu dilenciler bile giymez!"

Çocuklar güldüler. O, hep susuyordu. Biçare "Aðabey" ne söyleyebilirdi ki. Dudaklarý titriyordu. Baþýný önüne eðdi, eve doðru yürümeye baþladý.

Ýþte o zaman farkettim yaptýðým büyük hatayý. Allah affetsin!

Dostluðumuz bozuldu. Karþýlaþýnca yollarýmýzý deðiþtirir olduk. Artýk sabah kalkar kalkmaz birbirimizi aramýyorduk. Artýk ayrý aðlýyor, ayrý gülüyorduk.

O olay yol kavþaðý oldu, kendi yolumuzda yürümeye o gün baþladýk.

Dünya benim için sessiz bir dünya oldu. Yalnýzlýðý yaþadým. Ayrýlýðý yaþadým. Ayrýlýðý, kimsesizliði, unutulmuþluðu yaþadým.

Piþmanlýk hayatým oldu, günah hâtýram ve masumiyet hayâlim. O hâdiseyi binlerce kez hatýrladým, binlerce kez yaþadým ve binlerce kez acý çektim.

Yýllar yýllarý kovaladý. Artýk hiç görüþmüyorduk. Sonra ben uzak diyarlara gittim. Gurbet ülkesinde "kul hakký" mefhumunu öðrendim, "helâlleþmenin" lüzumuna inandým.

Sýlaya ilk dönüþümdü. Onu bulmak, gururu bir yana býrakýp, ellerine sarýlmak, af dilemek istiyordum.

Olmadý. Erken gelen ecel rüzgârý onu bu dünyadan alýp götürmüþtü. Ellerim yanýma düþtü. Yandým!..

Mezarý baþýnda döktüðüm gözyaþlarým da söndüremedi içimde yanan ateþi. Kendi kendime teselli vermek istiyordum. Bu bir hata, bir kabahat bir kusur, ama bilinen manada bir günah deðil, diyordum. Belki de deðildi, ama ne farkeder, ben onu yaþamýþtým bir kez.

Þimdi her hatýrlayýþta ruhuna fatihalar okuyorum.

Acýmý hafifletiyor.

Fakat yok edemiyor!

Ve tek günah bile bir ömrü acýlarla doldurmaya yetiyor!

Bembeyaz hayat sayfamda simsiyah görünen lekelerim...

Korkularým, çilelerim, kederlerim...

Günahlarým..!

Sizden kurtulmayý, bilseniz ne kadar isterim!


Ömer Sevincgül
Gönderen: 28.09.2008 - 02:05
Bu Mesaji Bildir   Muhtazaf üyenin diger mesajlarini ara Muhtazaf üyenin Profiline bak Muhtazaf üyeye özel mesaj gönder Muhtazaf üyeyi arkadas listeme ekle Yukari
Pozisyon - İmzalar göster
Sayfa (1): (1)
önceki konu   diğer konu

Lütfen Seçiniz:  
Şu an Yok üye ve 2117 Misafir online. En son üyemiz: Didem_
16977 üye ile 13.07.2024 - 11:50 tarihinde en fazla ziyaretçi online oldu.

[Admin | Moderator | Kıdemli Üye | Üye]
Dogum Gününüzü Tebrik Ederiz    Doğum gününüzü tebrik eder, sıhhat ve afiyet dolu ömür dileriz:
alaatalay (64), oemer36 (54), Harun_Yahya (39), By_ExCalibuR (39), beyzanur68 (41), ekemen (55), emstuh (38), Belamir (27), bilgen (43), hasretpamuk (42), murat tilki (45), hatýce02 (33), phonexx1 (38), islamin Gulu (33), sepultura (45), _-cigdem-_ (36), _Dua_ (36), sairadnan (46), zz0102 (52), nur.nurani (41), x_ebr@r_x (37), mumino (37), meryemcevahir (40), güldali (64), happyman (48), gencmcucahid (38), ak0571 (47), efrail (43), emel_hanim (48), Gülkurusu (48)
Son 24 saatin aktif konuları - Top Üyeler
0

Copyright © ((( RAVDA.net )))  *  İrtibat   *   RAVDA Reklam Servisi   *   Tüm hakları saklıdır, izinsiz alıntı yapılamaz.
Sitemizde yayınlanan imzalı yazıların içeriğinden yazarları, forum ve yorumlardan ekleyen şahıslar sorumlu olup, kesinlikle sitemiz sorumlu değildir.
© by ((( RAVDA.net )))

Sayfa 1.64653 saniyede açıldı   

Reklamlardan
RAVDA sitesi
hiçbir şekilde
sorumlu değildir.