EY NEFÝS! KIYAMET’i OKU!


Yemin olsun kýyamet gününe
Yemin olsun kendini kýnayan nefse
...
Ýnsan zanneder mi ki baþýboþ býrakýlacak
...
Bütün bunlarý yapan ölüleri yeniden diriltemez mi?
(Kýyamet: 1-2...36...40)

EY HER ÂNININ ölümüyle lezzetindeki elemi tattýðý halde hâlâ den’i olana hýrsla sarýlan nefsim!
Sanki dünya olmuþsun da ömrünün kýyamete kadar süreceðini vehmedip habire erteleyip duruyorsun.
Heyhat! Nice kýyametler kopmuþ baþýna da farkýnda deðil misin? Yakýn olan her geleceðin aslýnda gelmiþ olduðunu bilmiyor musun?

Ey nefis!
Geleceðin geçmiþ olsa da yaptýklarýn mazi olmaz. Hep hafa topraðýnde durmaz. Bilmez misim ki kara toprak altýnda tesettür eden tohum misali, kusurlarýn ahiret baharýnda dev aðaç büyüklüðünde yüzüne vurulur. Yoksa maziye gömüldü de kayboldu mu sanýrsýn?

Ne olacak küçük deyip de geçme. Kim bilecek deyip de aldanma. Topraðýn altýnda kimsenin bilmediði nice zerre misal tohumcuklarýn kalplerinde saklý olanlar dað büyüklüðünde aþikâr edilir.

Þaþarým sana !
Ölüm yokmuþçasýna geçmiþini helak ettiðin gibi geleceðini de facir yapýp FECÝR mi beklersin.

Ey aldanmýþ gafil!
Bütün yalancý ýþýklarýn tutulduðu an, gölgeyi yok eden güneþin aydýnlýðýnda nereye kaçacaksýn?
Rabbin mülkünün gayrýný mý gördün de gaflete daldýn.
Elindeki fenerin ýþýðý dünyana karabasanlar doldurmakta....
Daha ne kadar gözüne uyku bürümeyen RAKÝBinden kaçacaksýn.
Ama!... Deyiþlerin yok mu?... “Daha zamaný var” deyiþlerin....
Ele veriyor kendini sana.
Amalar þahittir AMAlarýna.
Deve kuþu misali görmüyorumlara sýðýnýp kendini maskara yapma.
GEL DÝNLE BENÝ DE VAHYE KULAK VER.
Çýkmamýþ candan ümüdi kesme. Meleðin, kalbine Kur’an’ý okuyor dinle.
Hýmm anladým deyip de acele etme.
Sabret!
“Bu, þu manaya gelir, bundan þunu çýkardým” deme.
Vahyin ýþýðýnda mücessem Kur’an olan kâinatý gözle.
Hele bir dinle! Hadisat üzerine yorum getirme hemen.
Býrak hadisat okutsun kendi yorumunu sana. Sen kalbine bildirileni söyle.
Rabbin bildirmekte acizmiþçesine: “Ben buldum, anladým.” deme.
Fakat sen.. “Bana keþfedildi.” demeyi “keþfettim” demeye hiç yeðlemezsin.

Aah! Dünyanýn fani yüzünün müstehzi ýþýklarýna aldanýp onunla kendi ahiret güneþini söndüren nefis!
Bilmez misin ki canýnýn arzusunu Canan’ýn rýzasý yaptýðýnda huzur bulursun.
Güneþe bakan bensiz reþhanýn ýþýl ýþýl parladýðýný nasýl da unutursun!
Bensiz ol ki din gününde senin de yüzün ýþýldasýn.
O gün ya gülen yüzler görürsün ya da asýk çehreler.

Hatýrla! Ölümün soluðunu ensende hissettiðin, hiç ardýna bakmadan dakikalarca koþtuðun zamanlarý. Nasýl da yüreðin küt küt atýyordu! Unuttun mu içinde yaþadýðýn kâinat geniþliðinde kimsesizliðin, yapayalnýzlýðýn ýzdýrabýný. Nasýl da geceleri cesetler fýrlatýlýyordu üstüne. Uykudan karabasanlarla uyanýp yetimliðin ýzdýrabýyla hüngür hüngür aðladýðýn günleri anýmsa.
Sen caný boðazýna gelenleri de gördün. Onun etrafýndakiler nasýl da çaresizlik içinde ah vah ediyorlardý.
Döþekteki gidiþini anlayýnca nasýl da bacaklarý birbirine dolaþmýþtý.
Hani þu Allah’ý inkâr edeni hatýrla! Nasýl da ölüm döþeðinde günlece ýzdýrapla baðýrýp “Allah var, Allah var!” diye bütün köye iþittirircesine haykýrýyordu. Sahi neydi ona bunu söylettiren. O an nereye gideceðini görmüþtü elbet. Keþke iman edip namaz kýlmýþ olsaydý.
Hakk’a yüz çevirip yalanlayanlarýn halini asýl o gün göreceksin. Mü’minlerle alay edip de arkadan gülüþenlerin halleri nicedir o gün.
Ýnsan nasýl da kendi kendine tuzak kuruyor!
Ettiklerinden dolayý kendine hep açýk olan rahmete gözlerini yumuyor. Günahlarý piþmanlýðýna bir vesile iken
Rabbin rahmetine perde yapýyor onlarý.
Sonrada yüzleþmekten kaçarak temenni vari “Ölüp de dirilen kim var ki biz de dirilelim?” diyor. Ya da “Herkes ayný yolun yolcusu, bu kadar insan ne yaptýysa ben de onu yaptým.” deyip yaptýklarýnýn hesaba çekilmeyeceðini sanýr.

Ey nefis !
Sen de caným çekti, deyip durdun. Herkes gibi kalabalýða uydun. Korkmaz mýsýn canlarýn çekildiði günden.
Unutma!
Kalbini dünyaya baðlayan baðlar sökülüp çýkarýlýrken yaþayacaðýn o ýzdýrap anýnda kimse yanýnda olmayacak. Acýný kimse paylaþmayacak.
Heyhat ! Þaþarým sana!
Ýnsaný kâinat kýymetinde yaratan neyi gayesiz yapmýþ ki.
Gayesiz hareket eden bir zerre bulabilir misin bu âlemde.
Bir sinek bile baþýboþ býrakýlmazken, nasýl sen boþ kalabilirsin! Zerre kadar çekirdeði boþa çýkarmayan, nasýl senin yaptýklarýný boþa çýkarýr ya da görmezlikten gelir.

Sahi sen bir zamanlar görünmeyecek kadar küçük bir zerre diðil miydin? Sonra suyuna kan verilip, can verilmedi mi? Görünmez olan, aþikâr kýlýnmadý mý sana? O tek zerre içersinden erkek ve diþi her þey tefrik edilmedi mi? Kâinata bedel bir insan çýkmadý mý o zerrenin içinden?

Madem öyle zerre hükmündeki anlarýnýn kâinat geniþliðinde aþikâr edilmesinden korkmuyor musun?
Gel Rabbine dön ve nida et benimle!

Ey tohumu açan ve içinden hayatý yeþillendiren Rabbim.
Bizden tuba- i cennet olmayacak hiç bir tohum býrakma geriye.
Geceyi gündüze dönüþtürdüðün gibi cehennem zakkumlarýný netice verecek anlarýmýzý maðfiretinle cennet aðacýný netice veren tohumlar eyle.
Huzurunda yüzümüzü kýzartacak bir þey býrakma ki sana bakmaya yüzümüz olsun.

Mevlam cümle müslümanlarý "nefsinin" oyuncaðý maskarasý olmaktan muhafaza buyursun....Gayret kuvvet versin inþallahurahman.. Amin…