Cahiliyye döneminde müþriklerin, Kâbe-i muazzamaya hürmet ettikleri, her yýl örtüsünü deðiþtirdikleri ve oraya ibadet niyetiyle gelenlere ikramda bulunduklarý malûmdur. (Geniþ bilgi için bkz., M. Ali Sabuni, Ahkâm Tefsiri, Ýstanbul 1984, c. II, sh.16 vd.) Ýbadeti ve duayý teþvik niyetiyle, birbirlerini alkýþladýklarý ve ýslýk çaldýklarý da nass ile sabittir. Nitekim Kur'ân-ý Kerîm'de: "Onlarýn (müþriklerin) Beytullahdaki dualarý ýslýk çalmaktan ve el çýrpmaktan (alkýþlamaktan) baþka birþey deðildir. (Ey müþrikler) devam ede geldiðiniz o küfrünüzden dolayý, artýk tadýn azabý!" (Enfal: 8/35) hükmü beyan buyurulmuþtur. Fahruddin-i Razi, bu ayet-i kerimenin tefsirinde: "Allahu Teâlâ (cc) kâfirler hakkýnda, "Onlar Beyt-i haramýn sahipleri deðildirler" buyurmuþ, daha sonrada müþriklerin dualarýnýn ancak el çýrpmak ve ýslýk çalmak olduðunu haber vermiþtir. Keþþaf sahibi þöyle demektedir: "Âyette geçen muka kelimesi, fûal vezninde bir kelime olup ýslýk çaldý manasýna gelir Tasdiye kelimesine gelince, bu el çýrpmak demektir." (Ýmam Fahruddin-i Râzî, Tefsir-i Kebir (Mefatihu'l-Gayh), c. XI, sh. 309.) diyerek meseleyi izah etmiþtir. Abdullah ibn-i Abbas'dan (r.a) gelen rivayette de Mekke müþriklerinin bu dua þekli üzerinde durulmuþtur. Hevâya tâbi olmak, her türlü felaketi beraberinde getirebilir. Resûl-i Ekrem'in (s.a.v): "Cennetin etrafý nefsin hoþuna gitmeyen þeylerle, cehennemin etrafý da þehevî arzularla (hoþa giden þeylerle) çevrilmiþtir" (Salýih-i Müslim, Ýstanbul 1401, K. Cennet: 1. Ayrýca Sünen-i Tirmizî, Ýstanbul 1401, K. Cennet: 21.) mealindeki mübarek ikazýný dikkate almak gerekir. Atalarýný bahane ederek hevâlarýna (nefs-i emmarelerine) uygun bir hayat yaþayanlarýn mantýðý ile günümüzdeki resmî ideolojinin dayandýðý mantýk arasýnda bir fark yoktur. Hesap gününe hazýrlanan müminlerin, atalar dininin mensuplarýna muhalefet etmeleri, alkýþtan ve ýslýk çalmaktan uzak durmalarý zaruridir. Zira alkýþ ve ýslýk çalma fiilleri, atalar dininin ibadet þekilleri ile ilgilidir. Heykeller önünde saygý duruþunda bulunmak, müþrik olan ehl-i kitabýn hastalýðýdýr. Atalar dinine mensup olan çaðdaþ zâlimlerin ve müþriklerin âdetlerini taklid etmek caiz deðildir. Resûl-i Ekrem in (s.a.v): "Kim bir kavme benzerse, o da onlardandýr." (Ýmam-ý Serahsî, e1-Mebsut, Beyrut ty., c X, sh. 5.) meâlindeki mübarek ikazýna uymakta zaruret vardýr. (Yusuf Kerimoðlu, Kelimeler ve Kavramlar, Ýnkýlap Yayýnlarý: 45-50)