*´¯`·.¸.·´¯`·.((( RAVDA.net ))).·´¯`·.¸ | SeVGiYe aÇILaN KaPI

	Anasayfa Yap
	Favoriye Ekle
	İrtibat

Üye Girişi

Üye Ol

Home

F o r u m

E-Kart

Tavsiye Et

Sitede Arama


» Kapsamlı Arama

Google`de Ara

Tavsiye Linkler

Kuran Kursu Mezunları

Önemli Linkler

Statü / İstatistik

En Son Üyemiz:
Didem_

53683 Toplam Üyemiz var.

Online Üyeler:

Online: 1868 Misafir
Admin | Moderator | Vip | Üye

Giriş Vaktiniz: Pazartesi, 23. Eylül 2024 - 08:31

Browseriniz:

IP Adresiniz: Hostname:

Toplam Forum: 69 *** Toplam Konu: 30100 *** Toplam Mesaj: 148193

Beni hatırla

Forum Anasayfa » SERBEST KÜRSÜ » PEYGAMBERİ SEVMEK

önceki konu diğer konu

1 okunmamış mesaj mevcut (Acik)

Sayfa (1): (1)

Gönderen

Mesaj

	Suayb

PEYGAMBERİ SEVMEK

154 Mesaj -

Büyük Yazý

Peygamberimizi Sevmek - 2

08 Haziran 2006
Hicretin 3., miladýn 625. yýlýdýr. Uhud’un yaralarý henüz tazedir. Medine civarýndaki kabilelerden biri, içlerinden yeni Müslüman olanlar için Ýslâm’ý öðretecek bir muallim kadrosu istemektedir. Allah Rasûlü, öz elleriyle yetiþtirdiði seçkin öðretmen kadrosu arasýndan 6 kiþilik bir ekibi gönderir. Kafile bir su baþýnda mola verince haince bir saldýrýya uðrar. Saldýran Huzeyl kabilesinin eþkýyasýdýr. Öldürmek için deðil, Kureyþ’e satýp para kazanmak için bu tuzaðý kurduklarýný söylerler. Buna raðmen kafileden üçü þehid oluncaya kadar çarpýþýr. Geri kalan üçünü esir edip Mekke’ye götürürler. Abdullah b. Tarýk, yolda eline baðlanan ipi keserek ellerinden kaçar. Geriye Zeyd b. Desinne ve Hubeyb kalmýþtýr.

Hain haramiler, Zeyd’i, Saffan b. Ümeyye’ye satarlar. O, Müslümanlar tarafýndan öldürülen babasý Ümeyye b. Halef’e karþýlýk olarak Zeyd’i öldürmek için satýn alýr. Zeyd asýlmaya götürülürken, yolda Ebu Süfyan karþý gelir ve ona sorar: “Þu anda senin yerinde onun (Hz. Peygamber) olup; asýlmasýný, senin de ailenin yanýnda olmaný ister miydin?” der. Zeyd’in cevabý açýktýr: “Deðil onun asýlmasý, ayaðýna diken batmasýna dahi gönlüm razý olmaz” der. Ebu Süfyan, bunun üzerine þu itirafta bulunacaktýr: “Vallahi böylesine bir baðlýlýk ve seygiyi dünyanýn hiçbir tarafýnda görmedim.”

Sýra Hubeyb b. Adiyy’e gelmiþtir. Yirmili yaþlarýnýn baþlarýnda, fidan gibi bir gençtir Hubeyb. Kendisinden sonrasýna muhteþem bir sünnet býrakmýþtýr: Ýdamdan önce kýlýnan iki rekat namaz. Bu namaz, imanýn ölüme meydan okumasýdýr. Bu namaz, tüm zalimlere “Hiçbir gerçek mümini ölümle korkutamazsýnýz!” mesajýdýr. Bu namaz, “Ölüme giderken dahi Rabbime karþý esas duruþumu bozmadým” mesajýdýr.
Ýþte bu, âyette emredilen “içinde yakýnlýk bulunan” sevgidir. Zira bedeli ödenmiþ, hesabý verilmiþ, lafta kalmamýþtýr.
Þöyle bir soru gelebilir: Allah Rasûlü vefat edip gitmiþtir. Þimdi biz ona sevgimizi bu þekilde ifade etmeye kalksak bile edemeyiz. O halde, bizim sevgimizin de “yakýn” vasfýný kazanmasý için ne yapmamýz gerek?

Bu sualde yanlýþ bir mantýk var. Sahabe-i kiram, durduk yerde sevgi edebiyatý yapmadý ki. Mesela; Zeyd ve Hubeyb, din öðretmek için Hz. Peygamber’in görevlendirmesiyle yola düþtü ve þehid edildi. O, “Asýlayým da sevgimi isbat edeyim” de demedi. Yaptýðý, Ýslâm’ý öðretmek için ölümü göze almaktý. O da onu yaptý.

Peki, þimdi dini öðretme görevi Müslümanlarýn omzundan kalktý mý? Elbette kalkmadý. O halde, Hz. Hubeyb’in sevgisinin çaðýmýzdaki karþýlýðý, ucunda ölüm dahi olsa, Ýslâm’ý öðretmek için hiçbir fedakârlýktan çekinmemektir. Bu, Hubeyb’in yolunu izlemektir. Bu, Rasûlullah’ý sevmenin bedelini ödemektir.

Bedeli ödenmeyen sevgi zehirlenir. Ýþte Hýristiyanlarýn Hz. Ýsa’ya olan sevgisi böyle bir sevgidir. Hýristiyanlar Hz. Ýsa’yý seviyorlar; bunu kim inkâr edebilir? Hem de o kadar çok seviyorlar ki, hâþâ onu “Allah’ýn oðlu” derecesine (!) yükseltiyorlar. Onun iyi bir insan olmasý, peygamber olmasý, Allah’tan vahiy almasý, hatta mucizevi bir doðumla dünyaya gelmesi ve kendisine karþý kurulan tuzaða karþý Allah’ýn özel yardýmýný almasý, onlarý tatmin etmiyor, onlarý kesmiyor. Sonunda “Allah’tan bir parça” sayma sapýklýðýna düþüyorlar.
Hz. Ýsa zehirli sevgi sonucu ilahlaþtýrýlýnca, Peygamber Ýsa buharlaþýyor. Teslisçi kilise, Ýsa’yý model gösteremiyor. Kendini takip edenlere, “Ýsa gibi olun” diyemiyor. Nasýl desin ki? Bunu demek, “Tanrý olun” demekle eþanlamlý. Bu sefer kilise uyanýklýk yapýp, Hz. Ýsa’dan boþalttýðý peygamberlik makamýna kendisi kuruluyor. Ýsa’yý Ýsa aþkýna öldüren kurucu baba Tarsus’lu Pavlus’un dilinde somutlaþýyor bu uyanýklýk: “Kilise kurtuluþtur.”

Sevgi iþte böyle zehirleniyor. Sevgiyi zehirleyenlerin bu iþi bir peygamber adýna yapmalarý hiçbir þeyi deðiþtirmiyor. Zehirledikleri sevgi de, dönüp kendisini zehirleyenleri zehirliyor. Onlarý Peygamber Ýsa’dan mahrum ediyor. Yerde yürüyen ve iz býrakan bir modelden mahrum ediyor. Kim bilir, belki de sevgiyi zehirleyenlerin derdi bu: Yerde yürüyen, ahlâken model alacaklarý “insan” bir peygamber istememek. Hýristiyanlýðýn þeriatsýz/hukuksuz olmasýnýn temelinde de bu zehirli sevgi yatar. Bugün Hýristiyan kilisenin kendi vataný olan Batý’da bile tükeniþe geçmesi, hayata müdahil olamamasý, modern çýlgýnlýk karþýsýnda alternatif bir model geliþtirememesinin sebebi de budur.

Ve emin olun ki; bizim modern cinnet karþýsýnda her þeye raðmen hâlâ direniyor oluþumuzun sebebi, “insan” bir peygambere inanýyor oluþumuzdur. Peygamberi ilahlaþtýrmayý küfür biliyor oluþumuzdur. Bu hassasiyet bize haddimizi öðretti. Zira biz Müslümanlar, Peygamber’e makam biçmenin, onu “terfi ettirmeye” kalkmanýn, onun zaten yüksek olan makamýný daha da yükseltmeye kalkýþmanýn haddimizi bilmemek olduðunu öðretti.

Biz Peygamberi terfi ettirecek “âmir” deðiliz, biz onun kadrini bilmeye “memur”uz.

Bunu bildiðimiz içindir ki; onun “insan” olduðunu, ama “insanlýðýn ufku” olduðunu biliriz. Onun insan olmasý, bize hep umut aþýlar. Melek peygamber isteyen sapýk kavimler gibi insan soyundan umut kesmemizi engeller. “O insansa” deriz, “Ýnsan olmak iyi bir þeydir.” Ve biz de insan olmaya çabalarýz. Kur’an’da ona nida siðasýyla sadece bir yerde “Yâ-sîn: Ey insan!” diye hitap ediliþinin sýrrýný, iþte bu sayede anlarýz. Allah’ýn onu neden “güzel örnek” olarak tanýttýðýný, bu sayede anlarýz. Bize kelime-i þahadeti öðretirken, neden kendisi için “O’nun kulu ve elçisi” dedirttiðini de…

Biz iþte bu yüzden ona kurban oluruz.

Mustafa Ýslamoðlu

Gönderen: 02.04.2007 - 17:48

Pozisyon - İmzalar göster

Sayfa (1): (1)

önceki konu diğer konu

Lütfen Seçiniz:

Şu an Yok üye ve 1868 Misafir online. En son üyemiz: Didem_
16977 üye ile 13.07.2024 - 12:50 tarihinde en fazla ziyaretçi online oldu.

[Admin | Moderator | Kıdemli Üye | Üye]

Doğum gününüzü tebrik eder, sıhhat ve afiyet dolu ömür dileriz:
gulistan26 (56), nuhsahin (55), turku147az (29), eliskan karayig.. (22), Nabi (51), sahil_ (42), AKINCILAR (62), ofluhayri (36), osman27m (46), cihan27 (45), nesim95 (59), bilgekaan (52), ayhankonya (52), maarvas (39), cihangir_18 (46), efsane_15 (35), yalnizkurt05 (52), hdurkut (45), plescome (37), ihsan uðuz (38), AmmarbinYasir (35), dilek1993 (31), mancabali (54), aliye (47), nizam-i alem (46), efsane240 (38), _YoZGaTLiM_ (37), mab2005 (51), sonerburak (43), nurravza (47), seydam- (47), Nese30 (50), du@cý (53), fatih74 (50)

Son 24 saatin aktif konuları - Top Üyeler

Copyright © ((( RAVDA.net ))) * İrtibat * RAVDA Reklam Servisi * Tüm hakları saklıdır, izinsiz alıntı yapılamaz.
Sitemizde yayınlanan imzalı yazıların içeriğinden yazarları, forum ve yorumlardan ekleyen şahıslar sorumlu olup, kesinlikle sitemiz sorumlu değildir.

Sayfa 1.79306 saniyede açıldı

Reklamlardan
RAVDA sitesi
hiçbir şekilde
sorumlu değildir.