BÝR ÇÝÇEK ALDIM

Dün gece yine yalnizdim
Sokaga çiktim
Ve kendime bir çiçek aldim
Kendim almamis gibi yürüdüm sokaklarda
Ve yalniz degilmisim gibi düsündüm
Ama her gece gibi
Dün gece de yalnizdim
Ve kendime bir çiçek aldim
Bir saat geri alinmis saatler
Ben geri almadim
Ve bir saat daha yalniz kalmadim
Bir masaya oturdum
Iki çay ismarladim
Ben içtim
Sen soguttun
Sana söyleyecegim her seyi yuttum
Çok dert etmedim
Çünkü yoktun
Dün gece yine yalnizdim
Rahat agladim
Yoklugundan gizlemedim gözyaslarimi
Ve lambalari hiç karartmadim
Dün gece
Her gece gibi yalnizdim
Sokaga çiktim
Ve kendime bir çiçek aldim
Sen sandim
Koklamadim

Alıntı Orijýnalý NejdetBey Alıntı Orijýnalý rifat56 Kardeþ deyince akla ilk gelen kan baðýdýr. Ancak kan baðýndan da saðlam nice yakýnlýklar vardýr ki, onlar da bu kurbiyyet dolayýsýyla kardeþlik kategorisi içerisinde deðerlendirilir. Bilhassa din kardeþliði bunlarýn en baþýnda gelir. he he...rifat56 bey kardesim pardon din kardesim...MasaAllah sairmisizde haberimiz yok haa, su kurbiyyet dolayisiyla pardon bu kurbiyyet nedir ya? pardon cahillimize bagislarsin artik... bu efkarin sebebi ne yaaaa...sevgiler gözlerinden öpüyorum

Aramýza Hoþgeldin þeref verdin NejdetBey sizide burda görmek bizim için büyük Þereftir.
Bende ellerinden Öperim...
Sonsuz saygý ve sevgilerimle...
Kurbiyet yakýnlýk ve yakýn olmak...

Alıntı Orijýnalý LAZBAKKAL ne guzel siirler mubarekler

hakilsin cok güzel siirler senin adin gibi ne güzel abi laz bakkal

Unutulmuyor, bitmiyor, geçip gitmiyor...

Her gece olduðundan biraz daha muhtacým sana.Kýrgýným aslýnda, kýzgýným…Hayýr sana deðil; Seni kýrýp üzen þu aptallýðýma… Ne olursa olsun! Zamaným da mekaným da deðiþmiyor.
Hep her zaman ayný yere çýkýyor bütün yollar;
Sana!..

Uzun zaman oldu içimdeki maviler donalý. Kendim seçtim sevdayý tek baþýma yaþamayý. Yalnýzlýðýmýn sorumluluðunu taþýyacak kadar da yürekli olduðumu düþünür ve söylerdim herkese gururla. Geceler sancý olur iþlerdi içime ama yüreðimde yaþattýðým sevdamý düþündükçe, içime yayýlan sýcaklýk alýp götürürdü tüm sancýlarýmý...

Ne kadar zamandýr böyleyim, ne kadar zamandýr en yakýn dostum özlem, hatýrlamýyorum. Sanki zaman durdu. Evet özlüyorum ve özlemeyi de seviyorum.
Çünkü özlemin içinde aþkým, mutluluðum, umutlarým var. Gidenlerin ardýndan aðýt
yakmamayý öðreneli çok uzun zaman oldu ama sen bambaþkaydýn. Kimseyi senin kadar
sevmemiþtim ki. Seni birine anlatmaya kalksam sözcükler yetmiyor, kelimeler
acizleþiyor. Neye benzetsem, hep bir yanýn eksik kalýyor...

Gülemiyorum artýk? En iyi yapabildiðim þeyi kaybettim? Aslýnda önce seni ve senle birlikte herþeyimi kaybettim. Yanýmda yoksun. Olsan sarýlýrdým sana sýký sýký. Býrakmazdým, sýkýlýr, baðýrýr çaðýrýrdýn ama ben biraz daha fazla
sarýlýrdým sana. Biliyorum benden baðýmsýzdýn, hiç sahip olamadým sana. Olmakta istemedim aslýnda, çünkü hep yanýmda olacaktýn... Ya da ben öyle sandým...

Dinlediðim her þarkýda, her yaðmurda ýslanýþýmda, dalgalarýn kayalara çarpýþýnda, her nisanda ve her eylülde, sen yeniden gidiyorsun benden. Ben bu ayrýlýþlarýn acýsýný yaþarken, birgün gidebileceklerini düþünerek, kimsenin gelmesine izin vermiyorum…

Sana ilk satýrlarýmý yazdýðýmda, yine mum ýþýðý vardý odamda. Soðuk, beyaz bir
defterin her þeyi hayale dönüþtüren sayfalarýnda, ilk kez seni yaþamýþtým. Þimdi
uzun yaðmurlarýn ardýndan yine mum ýþýðýyla dolu odamda, yine ve hala sana yazýyorum. Çünkü ben her hayal kýrýklýðým, her duvara çarpýþýmdan sonra hala sana dönüyorum.

Ortasýndan kopartýldýðý için hiçbir zaman sonu gelmeyecek günlerimize dönüp, hala seni arýyorum. Çünkü hala seni ...