Süryani manastýrlarýnýn birinde bir rahip, odasýna kapanmýþ, dinî bir kitap okuyordu. Okurken þöyle bir cümle ile karþýlaþtý: "Allah'ýn yanýnda bin yýl bir yýl kadardýr.Bizim için çok uzun olan zamanlar Allah nezdinde çok kýsadýr."

Rahip durdu, kitabý býraktý ve düþünmeye baþladý. Bu cümle aklýna yatmadý. Bin yýllýk bir zaman nasýl bir yýl kadar olabilirdi. Þüpheye düþtü. Kalktý, kitabý kapadý, odasýndan çýktý ve manastýrýn avlusuna geldi.

Güneþli bir yaz günüydü. Rahip bu konuyu düþünmek için manastýrýn bahçesine doðru yürüdü. Bahçede çok güzel gül aðaçlarý vardý, birinin altýna oturdu ve düþünmeye baþladý.

Birden bülbülün çok güzel sesle ötmeye baþladýðýný duydu. Bülbül o kadar güzel bir sesle ötüyordu ki, rahip kendinden geçti. Zihnindeki düþünceler silindi ve gül aðacýnýn yanýna uzandý. Sonra tatlý bir uykuya daldý.

Rahip, uyandýðýnda güneþ batmak üzereydi. Telaþla kalkan Rahip, manastýrdakilerin kendisini merak edeceklerinden endiþelenerek hemen manastýra doðru koþmaya baþladý. Rahip, kapýnýn önüne geldi ama kapý kapanmýþtý. Kapýyý çaldý bir müddet sonra bir görevli geldi ve kapýyý açmadan "Sen kimsin" diye seslendi.

Rahip sinirlendi: "Yahu kim olacaðým? Aç þu kapýyý, hem sen de kimsin? Ben seni tanýmýyorum" dedi. Görevli, bu Rahib'i tanýmýyordu gitti baþka bir Rahip çaðýrdý. Gelen Rahip de kapýnýn önünde duran rahibi tanýmýyordu. Ve gelen rahip sordu: "Siz de kimsiniz?"

Bizim Rahip daha da sinirlendi: "Kardeþim ben bu kilisenin rahibiyim. Bahçede uyuya kalmýþým. Döndüðümde kapýyý kapanmýþ buldum. Ve beni tanýmayan sizlerle karþýlaþtým. Burada neler oluyor.? Sizler de kimsiniz?" diye haykýrdý.

Bu baðýrtýlara raðmen kapýyý yine de açmadýlar ve gidip durumu manastýr'ýn Baþ Rahibine anlattýlar: "Bir Rahip gelmiþ, manastýrýn Baþ Rahibiyim diyor, kapýyý açmamýzý istiyor" dediler.

Baþ Rahip geldi yukarýdan baktý: " Kimsin sen?" diye sordu.

Rahip, bu sefer sakin ve umutsuz bir þekilde ayný þeyleri manastýr'ýn Baþ Rahibi'ne tekrar anlattý:

-Odamda kitap okuyordum. Kitapta "Rabb'in yanýnda bin yýl, bir yýl gibidir" diye yazýyordu. Bu nasýl olur diye düþünmek için öðleyin bahçeye çýktým. Bir bülbülün ötüþüyle uyumuþum. Uyandýðýmda akþam olmuþtu. Ben de manastýra geri döndüm. Ve karþýma çýkan sizleri de tanýmýyorum. Burada neler oldu?

Arkadaþlarým nereye gitti? dedi.

Manastýrýn Baþ Rahibi durumu anlamýþtý ve kapýyý açmalarýný emir verdi.

Kapý açýldý. Manastýrýn Baþ Rahibi ve bizim Rahip beraberce Baþ Rahib'in odasýna çýktýlar. Baþ Rahip, manastýr'ýn kütüðünü istedi.

Az sonra manastýr'ýn kütüðünü getirdiler. Ve Rahipler kütüðü geriye doðru incelemeye baþladýlar. Bir þey arýyorlardý.

Nihayet dört yüzyýl öncesinde aradýklarýný buldular.

Þöyle yazýyordu:

"Manastýrýmýzýn Rahiplerin'den falan Rahip filan zaman da öðleyin manastýrdan ayrýldý ve bir daha geri dönmedi, kayboldu,"

Manastýrýn Baþ Rahibi, Rahib'e döndü: "Sen, o kitapta ki sözden þüphe ettiðin için bu olay baþýna gelmiþ. Aradan dört yüzyýl geçmiþ. Allah'ýn iþine akýl sýr ermez. Sen bir daha imanýndan þüphe etme."

Rahip, öðlenden akþama kadar uyumasýnýn dört yüzyýl sürdüðünü anladý. Ona bir oda verdiler ve yaþamýna dört yüzyýl aradan sonra devam etti. Bir daha Allah'ýn iþleri üzerinde þüphe etmedi.