BÝR BÝLENE SORMUÞLAR...


Sormuþlar bir bilgine: HAYAT ne? Diye
Demiþ bilgin; iki yönlü bir yol
devam eder bilinmeze.
Sen görmemezlikten gelsen de
vardýr bir yoldaþ her köþesinde
Bazen çýkarsýn zorlukla dar bir yokuþtan
bazen de aþarsýn dertleri
sanki uçuyormuþ gibi inerek buradan.


Peki, SEVGÝ nedir? Demiþ biri
Kalbine sýðmayacak kadar geniþ
Dedikodusunu yapamayacaðýn kadar temiz,
kokusunu alamayacaðýn kadar uzak
hayal edemeyeceðin kadar yakýn...


Ya KORKU nedir? Diye atýlmýþ diðeri
Bir yaðmur damlasýndaki barut kokusu.
Belki de saklanýlan bir hayal yontusu
ya bir miniðin haykýrýrýþý,
ya da yüreði yaralý bir kuþun feryadý....



Peki ya UMUT nerededir? Diye atýlmýþ bir umut avcýsý.
Bilinmezde deðildir bilirim, demiþ yerini kaygýlý ve tasalý.
Aradýn boþuna heryeri ama unuttun en kolay yeri besbelli
bunu derken iþaret etti insanýn en derinden yaralanan yerini...



Peki DOST kimdir? Diye sormuþ biri.
Demiþ; paylaþtýn mý sevgini, korkunu, ümidini ve yenilgini,
verdin mi desteðini, sordun mu halini,
yolladýn mý yüreðini, aðladýn mý onun gibi.


Hissettin mi DOSTLUÐU? Demiþ diðeri.
Bilgin demiþ:
Karþýlýðý olmadan verilir mi hiç yürekteki sevgi?
Dostluk dediðin; tek bir ruhun, iki ayrý bedende dirilmesi...

YOLDA KARÞILAÞIR GÝBÝ

O yabancý gelse ne olacak ki?

Diyeceksin ki 'sen deðilsin!'

Pencere ardýnda beklemek bir yabancýyý beklemektir çünkü. Gelmeyecek olan bir yabancýyý.

O vakit ya camý kýracak, hayatýn ortasýna düþeceksin.

Ya da pencere ardýnda kalýp gelmeyecek olan bir ikinci yabancýyý bekleyeceksin.



Beklemek bir özge haldir ki farkýna vardýrmayandýr.

Sende sesten öte kâldir.

Sende senin bilmediðin yoldur.

...

Hayat dizlerimizi kanatýr. Yollarýnda yorar. Bilinmezlerinde ürkütür, çýkmazlarýnda aratýr, cevaplarýnda yanýltýr. Yorar, yorar, yorar...

Dostu bekliyorsun, beklediðini bilmeden.

Özlüyorsun, özlediðini bilmeden.

Arýyorsun.

Ýçinde can kuþun pýr pýr edip duruyor: "Ha geldi, ha gelecek!"

Yollardasýn. Yollarda yoruluyorsun.

Bir zamanlar dizlerini kanattýðýn sokaklarda, kâðýt gemilerini yüzdürdüðün su birikintilerinin kýyýsýnda, saklambaçlarda saklandýðýn aðaç arkalarýnda...

Bilmiyorsun. Yollarda yorulurken bekliyorsun.

Bir pencere ardýnda deðilsin, tam ortasýndasýn her þeyin.

Hâlâ düþüyorsun, dizlerin kanýyor. Burnun akýyor soðuklarda. Karþý kaldýrýma geçiyorsun, bir simitle öðün geçiriyorsun, banklarda oturup dinleniyorsun.

Bilmiyorsun, bekliyorsun.

Ceplerinde þekerler var, bozuk paralar var. Bir çocuða þeker veriyor, kuþ yemi alýyorsun, yavru bir kediye ekmek veriyorsun.

Yaðmurun yaðmadýðý yaz günlerinde kuþlar için su koyuyorsun yollardaki çukurlara. Dua ediyorsun, dua alýyorsun. Selamla çýkýyorsun evden ve selamla dönüyorsun evine. Yorulmuþsun. Artýk dinleniyorsun.

Bekliyorum demiyorsun, beklediðini bilmiyorsun.

Her akþam, "Gelmiyor. Bugün de gelmedi." diyerek perdeyi kapamýyorsun.

Ne yorucudur pencere ardýnda beklemek.

Oturur bekler, kalkar bekler, ileri geri yürür, odada bekler. Mutfaktan bir bardak su alýr. Bir yudum içer. Masanýn üstüne býrakýr bardaðý, su bekler bardakta. Su yorulur, masa yorulur, pencere yorulur.

Bilmez ki bekleyen gelmeyecek olaný bekliyor.

Bir yabancýyý bekliyor. Yaraný deðil yabaný bekliyor.

Gözleri uzaktan ýrak uzaklarda.

Bekliyorum diye diye, beklediðini bile bile beklenmez ki. Bilmiyor bekliyor.

Bir pencerenin ardýnda oturup beklerken yoruluyor. Akþam oluyor, perde kapanýyor yorgun, þehir yorgun, hayat yorgun.

Gelmiyor. Gelmiyor. Gelmedi.

O yabancý gelse ne olacak ki...

Onu hangi acýnýn gözyaþýnda buldun, hangi sevincinin tebessümünde? Düþtüðün yerde mi, kalktýðýn yerde mi? Uzaklarda olsa bile mesafelerden öte yakýnýnda oldu mu?

Beklemek ancak bir yabancýyý beklemektir.

Belki kýrýyor camý. Pencere ardý diye bir yer kalmýyor. Kurtuluyor sahte bekleyiþlerden, gelmeyeceklerden.

Hayatýn ortasýna düþüyor.

...

Dost bekletmez.

Geleceðim demez. Geliyorum demez. Gelir. Bulur seni. Geldiðini bilmezsin, bildirmez. Gelir. Yolda karþýlaþýr gibi gelir. Buldum seni der, arýyordum, buldum. Bekliyordum, erdim. Sevinirsin. Bilmezsin ki sen onu bekledin, sen ona erdin, sen onu buldun.

Dost bir pencere ardýnda bekletmez. Çýkmazlarda aratmaz. Sorularda kaybetmez seni. Cevaplarda yanýltmaz. Nerede olursan ol, bulur. Ne halde olursan ol, buyur der.

Nice sonra anlarsýn. Kaç kýþ, kaç bahar sonra. Onu beklemiþsin, beklemeden ermiþsin. Aramýþsýn, aramadan bulmuþsun. Seninleymiþ hep; öyle aþina, öyle bildik. Nereye varsan o varmýþ, hangi kapý açýlsa önüne o karþýlamýþ seni. Ýçinde can kuþun pýr pýr eder dururmuþ meðer, dost diye diye.

Bir istasyondasýn belki. Bir tren girecek istasyona. Senin için gelen kimse olmayacak.

Trenler gelip gidecek bir acý düdük sesi kalacak geriye. Sen, son trenin ardýndan el sallayacaksýn. Yol bitecek. Gelen bitecek, giden bitecek. Kalakalacaksýn bir baþýna. Dokunsalar aðlayacaksýn ya "kim dokunur ki" diyeceksin.

Bir el dokunacak omzuna. Dönüp bakmadan ardýna, bileceksin sýcaklýðýndan...