Dale carnegie diyorki newyYork'un Central Parkýnda verilen bir ziyafete katýlmýþtým. Misafirler arasýnda kendisine miras kalan bir kadýn vardý ve bu kadýn toplantýya katýlanlar üzerinde iyi bir izlenim býrakmak istiyordu ki; incilerine, elmaslarýna çok para harcadýðý belliydi. Fakat yüzünü deðiþtirememiþti. Yüzünden sevimsizlik akýyordu. Bu kadýn, herkesin bildiði bir þeyi anlamamýþtý: Bir kadýnýn yüzünde taþýdýðý ifade, sýrtýnda taþýdýðý giysiden daha önemlidir.

Charles Schwab gülümsemenin bir milyon dolar deðerinde olduðunu söyler. O'nun sözleri apaçýk göze çarpýyor. Çünkü Schwab'ýn kendini sevdirmek kabiliyeti, onun en önemli baþarýsý olmuþtur. Ve O'nun en hoþa giden özelliklerinden birisi gülümsemesi idi.

Bir gün Moris Þövalyeyi ziyaret etmiþtim. Ve bu ziyaret oldukça hoþuma gitmiþti. Moris asýk suratlý, durgun ve umduðumdan bambaþka bir adamdý. Fakat gülümsediði zaman durumu deðiþti. Bulutlar arasýnda bir güneþ doðmuþ gibi oldu. Moris'in bu gülümsemesi olmasaydý, belki de babasý ve kardeþleri gibi Pariste ev eþyasý satan basit bir esnaf olarak kalýrdý. Ýnsanlarýn hareketleri, sözlerinden daha önemlidir. Ve bir gülümseme: "Ben sizi seviyorum. Beni mes'ut ediyorsunuz. Sizi görmekle bahtiyarým!" der.

Köpeklerimizin bize karþý gösterdikleri baðlýlýk bu yüzdendir. Onlar bizi gördükçe üzerimize atýlýrlar ve adetâ bize sarýlmak isterler. Biz de bu yüzden onlarý görmekten büyük bir zevk alýrýz. Sýrýtmayla gülümseme çok ayrý kavramlardýr. Sýrýtma ile gülümseme arasýndaki farký tanýmayacak ve hissedemeyecek kimse yoktur. Sýrýtmanýn yapmacýk bir hareket olduðunu hepimiz anlarýz ve ondan nefret ederiz. Biz gerçek gülümsemeden, kalbi ýsýndýran, insanýn içinden doðan ve deðeri olan gülümsemeden bahsediyoruz. Newyorkta büyük bir þirketin personel müdürü iþe alacaðý kýzlar arasýnda seçim yaparken, hiçbir okul bitirmemiþ, fakat gülümsemeyi bilen bir kýzý, asýk suratlý doktora yapmýþ bir üniversite mezununa tercih edeceðini söylemiþti.

ABD'nin en büyük lastik fabrikalarýndan birinin yöneticisi bana, yaptýðý iþten zevk almayan bir insanýn baþarýlý olamayacaðýný söylemiþti. Ona göre sadece çalýþmak her þeye çözüm deðildi. "Öyle insanlar tanýrým ki, çalýþarak baþarýya ulaþmýþlardý, fakat daha sonra enerjilerini tüketmiþler, iþlerini sýkýcý bulmuþlar ve sonunda baþarýsýz olmuþlardýr."

Ýnsanlarýn sizi iyi karþýlamalarýný istiyorsanýz sizin de onlarý iyi karþýlamanýz lazýmdýr.

Kursuma katýlan iþadamlarýna, saat baþý bir adamýn yüzüne gülmelerini ve hafta sonunda neticeleri sýnýfta açýklamalarýný söyledim. Newyork borsasýnda çalýþan Steinhart'dan aldýðým mektubu ele alalým.

"Onsekiz yýldýr, evliyim. Karýmýn yüzüne nadiren, gülümser, onunla çok az konuþurdum. Asýk suratlý bir insan olarak tanýnmýþtým. Sizin önerileriniz üzerine faaliyete geçtim. Ertesi gün saçlarýmý tararken aynada asýk yüzümü gördüm ve kendi kendime bu asýk suratlýlýðý terkedeceksin, gülümseyeceksin ve bunu hemen þimdi yapacaksýn!" dedim.

Sabah kahvaltýsý için sofraya oturduðumda eþime güler yüzle:

- Günaydýn! dedim.

Bunu eþimin hayretle karþýlayacaðýný daha önceden söylemiþtiniz, halbuki eþimin tepkisi tahmininizden fazla oldu. Karým þaþkýna dönmüþtü, sanki þok geçiriyordu. Ben de eþime bu davranýþýmý devamlý tekrarlayacaðýmý söyledim, iki aydýr bunu yapmaktayým. Bu iki ay içinde son bir yýl içinde olduðumuzdan daha mutluyuz, iþe giderken asansörcü çocuða tebessümle karýþýk günaydýn demeyi ihmal etmiyorum. Kapýcýyý gülümseyerek selamlýyorum. Para bozdurmam gerektiðinde sarrafa tebessüm ediyorum. Borsada bu zamana kadar bir defa gülümsediðimi görmeyenlere gülümsüyorum. Ve bu insanlar tebessümüme tebessümle karþýlýk veriyorlar. Bana þikayette bulunmaya gelenleri tebessümle karþýlýyorum ve görüyorum ki anlaþmak daha kolay oluyor.

Gülümsemenin bana maddi bakýmdan kazanç saðladýðýnýn da farkýna vardým. Büromda baþka bir komisyoncu ile birlikte çalýþýyoruz. Onun memurlarýndan birisi çok sevimlidir. Güleryüzden elde ettiðim sonuçlarý ona anlattým.

O da bana ben ilk yazýhaneye geldiðimde beni kötü bir insan olarak düþündüðünü, fakat son zamanlarda hakkýmdaki düþüncelerini deðiþtirdiðini ve gülümsediðim zaman daha cana yakýn bir insan olduðumu söyledi. Artýk insanlarý eleþtirme huyumdan da vazgeçtim. ' Baþkalarýnýn kötü yönlerini açýða çýkarmak yerine onlarýn iyi yönleri üzerinde durmaya çalýþýyorum, itiraf etmeliyim ki bütün bunlar yaþam tarzýmý deðiþtirdi. Þimdi daha mutluyum, daha çok dostum var ve daha zenginim."

Bu mektubu yazan kiþinin New York borsasýnda çalýþan ünlü bir iþadamý olduðunu hatýrlatýrým.

Ýçinizden gülümsemek gelmiyor mu? O halde yapýlacak iki þey var. Kendinizi gülümsemek için zorlayýn. Veya yalnýzsanýz þarký söyleyin. Kendinizi mesut hissediniz bu da sizi mesut eder. Profesör William James bunu þu þekilde açýklýyor.

"Hareketlerin duygularý takip ettiði görülür. Fakat gerçekte hareket ve duygular birliktedir, irademizin denetimi altýnda bulunan hareketlerimiz sonucunda irademizin denetimi altýnda bulunmayan duygularýmýz ortaya çýkar.

"Bundan dolayý neþemizin kaybolduðu zaman neþeli davranmak her þeyi halledecektir."

Dünyada herkes mutlu olmak ister ve mutluluk arar. Bunun bir tek yolu vardýr. O da düþüncelerimizi kontrol etmektir. Mutluluk dýþ etkenlere baðlý deðildir, iç dünyamýzla alakalýdýr.

Sizi mutlu eden þey ne olduðunuz, nerede bulunduðunuz veya ne iþ yaptýðýnýza baðlý deðildir. Sizin bunlar hakkýndaki düþüncelerinize baðlýdýr. Hemen hemen ayný þartlarda bulunan iki insandan birisi kendini mutlu, diðeri mutsuz hisseder. Neden? Çünkü bu iki insanýn düþünceleri farklýdýr.

Ben New York'un Park caddesinde gördüðüm mesut insanlar kadar Çin'in öldürücü sýcaðý altýnda çalýþan hamallar arasýnda da o kadar mesut insana rastladým.

Shakespeare: "Hiçbir þey iyi veya kötü deðildir, bir þeyi iyi veya kötü yapan düþüncedir" demiþti.

Abraham Lincoln "Ýnsanlarýn çoðunun mutluluðu, kendi düþüncelerine baðlýdýr." der. Ben buna þahit oldum. Bir gün New York'ta (Long Ýsland) istasyonunun merdivenlerinden çýkýyordum, tam önümde otuz veya kýrk tane özürlü çocuk bastonlara ve koltuk deðneklerine dayanarak güle oynaya merdivenlerden çýkmaya çalýþýyorlardý. Hatta çocuklardan bir tanesini sýrtta taþýyorlardý. Bu durumu görünce hayret ettim ve bunun nedenini çocuklara nezaret edenlerden birine sordum. O da bana dedi ki:

" Bir çocuk hayatý boyunca sakat kalacaðýný anlayýnca önce buna üzülür, fakat buna zamanla alýþýr; kaderine razý olur ve normal çocuklardan daha mutlu olur." dedi.

Bu çocuklarý þapkamý çýkararak selamladým. Onlar bana unutamayacaðým bir ders vermiþlerdi.

Mary Picford Douglas Fairbanks'tan boþanmaya hazýrlandýðý zaman yanýndaydým. Herkes onun mutsuz olduðunu zannediyordu. Fakat onu son derece mutlu gördüm. Neden mi? Kendisi bunu 35 sayfalýk bir kitapla açýklamýþtý. Okumaktan hoþlanacaðýnýz bir kitap.

Bugün Amerika'da baþarýlý sigortacýlardan birisi olan Franklin Bettger, bana güler yüzlü bir kimsenin hayatta baþarýlý olacaðýný söylemiþti. Kendisi bir yeri sigortalamak için gittiðinde hayatýn iyi yönlerini düþünür, gülümser ve gülümseme ifadesi yüzünden silinmeden içeriye girermiþ. Sigorta iþinde bu þekilde baþarýlý olmuþtu.

Gülümsemenin hiç masrafý yoktur ve insana birçok þey kazandýrabilir. Bir saniyede meydana gelir ve hafýzalarda uzun süre yaþayabilir.

Gülümseme parayla satýn veya ödünç alýnamaz. Ama öyle bir þeydir ki kullanýlmazsa kimseye fayda saðlamaz. Hýzla bir yere yetiþmek için giderken birisi size tebessüm edemeyecek kadar yorgunsa ona tebessüm ediniz. Çünkü gülümsemeye en çok muhtaç olan kiþi, baþkalarýna verecek tebessümü olmayan kimsedir.