Filistin (Siyonizm ve Osmanlý
Filistin e Emevîler, Abbâsîler, Fâtýmîler ve Selçuklular hakim oldular. 1099 da Haçlý Seferleri neticesi Kudüs te, Hýristiyan Krallýðý kuruldu. 1187 de Selâhaddin Eyyubî, Kudüs ü yeniden fethederek Hýristiyan zulmünden kurtardý. 1281 de Akka nýn fethiyle Memlûklar'a baðlanan bölge, 1516 senesinde Yavuz Sultan Selim Hanýn Mercidabýk Zaferi'yle Osmanlý topraklarýna katýldý. Tam 400 sene Filistin, Osmanlý Devleti'nin hâkimiyetinde kalmýþtýr. 8,5 sene içinde, Osmanlý Devletini iki misli büyülten Yavuz Sultan Selim Han, çok kuvvetli tarih, strateji, siyaset ve taktik bilgisine sahipti. Ýslâm ülkelerinin zayýf ve parçalanmýþ olmasýnýn tehlikesini gören, nadir bir devlet adamýydý. Bir gün Ýslâm ülkelerinin Hýristiyan veya Yahudilerin sömürgesi olmamasý için, o devirde en güçlü Ýslâm devleti olan Osmanlý Devleti etrafýnda topladý. Nitekim Osmanlý Devleti yýkýlýnca, bütün Ýslâm ülkeleri, Hýristiyan ülkelerin sömürgesi oldular. Osmanlý Devletinin en büyük hizmeti, Filistin de Yahudi Devleti (Ýsrail in) kurulmasýný 430 sene geciktirmiþ olmasýdýr. Ýsrâil yarým asýr önce kurulmuþ olsaydý, bugün bütün Arap ülkeleri Ýsrâil iþgalinde olacaktý. Bir asýr önce kurulsaydý, bütün Müslümanlar imha edilmiþ ve sapýk yollarla Ýslâmiyet'ten uzaklaþtýrýlmýþ olacaktý. Osmanlý Devleti, Yahudi'nin, Müslümanlarý ve Ýslâmiyet'i imha planýný engellemiþtir.
Osmanlý Devleti, Filistin i, Kudüs, Gazze ve Nablus olmak üzere Þam Eyaletine baðlý üç sancaða ayýrdý. Osmanlý Devleti zayýflamadan önce, Filistin halký bolluk, refah ve huzur içinde yaþadýlar. Osmanlý Devleti zayýflayýnca, Filistin deki sancaklar, eyalet sonra da baðýmsýz emirlikler hâline geldiler. 1799 yýlýnda Napolyon Bonapart, Mýsýr Seferinde, Filistin in Yafa ya kadar olan bir bölümünü ele geçirdi. Ancak Cezzâr Ahmed Paþa komutasýndaki Osmanlý ordusu, Akka önlerinde Napolyon u geri püskürttü. Napolyon un ilk hezimeti, Türkler karþýsýnda oldu ve bu topraklardan geri çekildi. Bölge bundan sonra 1840 yýlýna kadar, Mýsýr Valisi Mehmed Ali Paþa'nýn idaresi altýnda kaldý.

Ýngiltere, 19. asrýn baþlarýnda, Ortadoðu nun zenginliklerinden faydalanmak, dünya hâkimiyetini devam ettirebilmek ve Ýslâm ülkelerini bölmek için, Filistin de bir Yahudi devleti kurulmasý ve bunun için dünya Yahudilerini bir bayrak altýnda toplama fikrini otaya attý. Bu fikir, Avrupa, Amerika ve Rusya da hýzla yayýldý. Ýngiltere de Ýngiliz Hükümeti ve Yahudiler, Sir Herry Finch isimli bir avukata Calling of the Jews isimli bir kitap yazdýrdýlar. Bu kitapta, Filistin de bir Yahudi Devleti kurulmasý fikri savunularak kamuoyu meydana getirildi.

Musos Haim Montefiore isimli bir Ýtalyan Yahudisi, Londra da büyük bir servet edinmiþti. Filistin de Yahudi Devleti kurma fikrine uyarak, 1824 te Filistin e göç etti ve 1837 senesine kadar Filistin de kaldý. Bu tarihte Filistin de 8000 Yahudi bulunuyordu. Bu kadar az kiþi ile devlet kurulamayacaðýný anlayýnca, Londra ya döndü. 1837 tarihinde bastýrdýðý bir kitapla, Filistin in ziraata elveriþli olduðunu ve Yahudilerin Filistin e göçünü teþvik etti. Ýngiltere hükümeti, bir tamimle Filistin deki Ýngiliz konsolosluklarýný, Yahudileri himayeye memur etti. 1862 de Hess isimli bir Alman Yahudisi, Roma ve Kudüs isimli kitabýnda; Yahudi davasýnýn ortaya atýlacaðý ve emellerinin tahakkuk edeceði günün yaklaþtýðýný, her ne bahasýna olursa olsun Filistin de bir Yahudi devleti kurulacaðýný, Fransa nýn bu iþte yardýmcý olacaðýný, Fransýz ihtilâlinin bu maksatla yapýldýðýný yazdý.

Hess in eserine cevap veren Fransýz muharriri Ernest Laharn, kurulacak Yahudi devletinin sýnýrlarýnýn dar olmayacaðýný söyledi. 1878 de Rusya da Yahudi talebeler, muhtelif cemiyetler kurdular. Hayfa yakýnlarýnda iki bin dönüm arazi alýnarak, Mikfeh Ýsrael adýyla bir ziraat okulu kuruldu. Rusya da Siyonizm'i sevenler cemiyeti kuruldu. Filistin e Yahudilerin göçünü teþvik ettiler. Yine bu gayeyle kurulan Bilu ve Hovevei Ziyon gibi faal cemiyetler, 1881 de Çar Ýkinci Aleksandr öldürüldükten sonra, faaliyetlerini daha da arttýrdýlar. Filistin de birçok koloni kurdular.

1884 yýlýnda Silezya nýn Kattowitz þehrinde ilk Yahudi Millî Kongresi toplandý. Kongre baþkanlýðýný Rus Yahudisi Leon Pinsker yaptý. 1891 de Rusya dan Kudüs e gelen El-Leze Ben Yehuda, Yahudi lisanýnýn kaybolmamasý için, Ýbranice lügat neþretti. Alman Yahudisi Hýrsch, Yahudi devletinin Arjantin de kurulmasý fikrini ileri sürdü. Yahudi muharrir Shmaryahu Levin Youth in Revolt eseri ile Yahudi devletinin Arjantin de kurulmasý fikrinin, Yahudi davasýna ihanet olduðunu söyledi. 1896 da Avusturyalý gazeteci Yahudi Theodor Herzl, The Jewish State (Yahudi Devleti) isimli bir kitap yazdý. Bu kitap, Siyonizm'in kuruluþunu temin etti. 1897 de Dünya Siyonist Teþkilâtý kuruldu. 1897 ye kadar Yahudilerin, Filistin de toplanmasý ve Yahudi devleti kurulmasý bir fikir iken, 1897 de hedef oldu.

Siyonizm'in hedefini gerçekleþtirmek için, ticarî bir þirket kuruldu. Çok uluslu þirketler, böylece ortaya çýktý. 1897 de Ýsviçre de Basel þehrinde ilk Siyonist kongresi, Dr. Theodor Herzl baþkanlýðýnda 200 delege ile toplandý ve bu kongrede mühim kararlar alýndý. Ýkinci Siyonist kongre 1898 de yine Basel de toplandý. Ýki milyon sterlin sermayeli Karen Kaymet adlý bir vezne vasýtasýyla Filistin de, Yahudi kolonileri teþkiline karar verildi. Norman Bertwich isimli bir Yahudi, Ýsrâil Resurgent isimli kitabýnda, Filistin de Yahudi devletinin, Ýngilizlerin siyasî ve malî yardýmý ile inþa edildiðini itiraf etmektedir.

Sultan Ýkinci Abdülhamid Han, Siyonizm tehlikesini çok iyi gören bir devlet adamýdýr. Osmanlý tahtýna çýkýnca, ilk icraatý, Filistin in bütün topraklarýný, sarayýn (Osmanlý Hanedanýnýn) mülkü hâline getirmek olmuþtur. Böylece, Filistin de toprak satýþý, kesin olarak önlendi. Ayrýca, Filistin e, 33 senelik saltanatý esnasýnda tek bir Yahudi'nin girmesine izin vermedi. Siyonizm teþkilâtýnýn lideri Dr. Theodor Herzl birçok defa, saraya ve Bâbýâli ye mektup yazdý. Ýngiltere nin aracýlýðý ile Theodor Herzl ve Haham Moþe Levi, Sultan Abdülhamid Han ile görüþtüler. Dr. Theodor Herzl, Sultan Ýkinci Abdülhamid Hana þu teklifleri sundu. Filistin de altýn para karþýlýðý toprak sattýðý takdirde:

1. Yahudiler, Osmanlý Devletinin bütün borçlarýný ödeyecekler.

2. Osmanlý Devletine büyük malî yardýmda bulunacaklar.

3. Sultan Abdülhamid Hanýn siyasetini Avrupa’da destekleyecekler.

4. Yahudiler, Osmanlý Devletinde inþa edilecek savaþ üslerinin parasýný ödeyecekler.

5. Sultan Abdülhamid Han'a þahsý için büyük servet verecekler.

6. Filistin de kurulacak büyük üniversitede ayný zamanda Türk talebeleri de okuyacak. Tahsil için Avrupa ya gitmeye lüzum kalmayacak.

Tahsin Paþa'nýn hatýralarýna göre, Sultan Abdülhamid Han, bu teklifler karþýsýnda çok hiddetlendi ve yüksek sesle baðýrarak:
Dünyanýn bütün devletleri ayaðýma gelse ve bütün hazinelerini kucaðýma dökseler, size Siyonistlik adýna bir karýþ yer vermem. Ecdadýmýzýn ve milletimizin kanýyla elde edilen bir vatan, para ile satýlamaz. Derhal burayý terk edin. Defolun! demiþtir. Bu teþebbüsün arkasýnda, Ýngiltere ve meþhur banker Yahudi asýllý Roçide bulunuyordu. 1909 da Ýkinci Meþrutiyet döneminde teþkil olunan Osmanlý hükümetinde, üç Yahudi veya dönme bakan (maliye, ticaret ve ziraat ile nafia bakanlýklarý bulunuyordu. Ýttihat ve Terakki, azýnlýklarýn da toprak satýn alabileceðine dair kanun çýkarttý. Ýttihat ve Terakki nin ihanetlerinden biri de bu idi. Yahudiler, geniþ topraklar alarak üzerlerine tapuladýlar. Sultan Abdülhamid Hanýn þahsî (Hanedan) arazisi, kasten ve yok pahasýna Yahudilere satýldý. Birinci Dünya Harbi'nden önce Ýngiltere ve Fransa, Yahudilere teminat verdi. Osmanlý Devleti yýkýlacak ve Filistin de Yahudi Devleti kurulacaktý. Ýngiliz ve Fransýzlar arasýnda, Mayýs 1916 da imzalanan Sykes Picot gizli anlaþmasýna göre:

1. Irak ve Þark ül-Ürdün Ýngiltere ye býrakýlacak.

2. Suriye ve Lübnan Fransa ya býrakýlacak.

3. Filistin de önce beynelmilel bir idare, bilâhare Yahudi devleti kurulacak.

4. Hayfa, Ýngiltere'ye; Ýskenderun Fransa ya ait birer serbest liman olarak kalacak.

2 Kasým 1917 de Ýngiliz bakanlarýndan Lord Belfour, bir beyanname neþretti. Bu beyannameyle Yahudi devleti kurulmasý vaad edildi. Vaad þöyledir: Kral hazretlerinin hükümeti, Filistin de Yahudilere millî bir vatan tesisine muhakkak nazariyle bakýyor. Bu gayenin tahakkuku için, büyük bir potansiyel harcayacaktýr. Belfour vaadi, kanunî dayanaktan mahrum olup, devletler hukuku kaidelerine aykýrýydý. Tarih boyunca buna benzer bir vaka olmamýþtýr. Ýttihat ve Terakki liderlerinin bir emrivakisi ile Osmanlý Devleti, 1914 te Birinci Dünya Harbi'ne katýldý. Osmanlý Devletinin Birinci Dünya Harbi'ne katýlmasý ile, bu bölgede Sina Cephesi açýldý. Osmanlý topraklarý ve Ortadoðu da emelleri bulunan Ýngilizler, Mýsýr ý iþgal edip, üs olarak kullandýlar. Osmanlý ordusunun 160 000 kiþilik bir kýsmý Alman General Liman Von Sanders komutasýnda, Kanal Harekâtý ile 1915 Þubatýnda taarruz etti. Fakat baþarýlý olunamadý. El-Ariþ e çekildiler. 1916 Aðustosundaki ikinci taarruz da sonuç vermeyince Ýngilizler, Filistin ve Suriye yi iþgal için harekâtý hýzlandýrdýlar. Ýngilizler, 6 Ekim 1917 de Gazze yi, 10 Aralýk 1917 de Kudüs ü iþgal ettiler. 30 Eylül 1918 de Ýngilizler Þam a, Fransýzlar Beyrut a girdiler. 29 Ekim 1918 de ateþkes anlaþmasý imzalandý ve Mezopotamya daki Türk cephesi düþtü. Yahudiler, Belfour vaadi ile sanki müstakil bir devletmiþler gibi, hemen Siyon ordusu kurdular. 11 Aralýk 1917 de Kudüs e giren Ýngiliz kuvvetleri komutaný Allenby, beraberinde Yahudi (Siyon) kuvvetlerini de Kudüs e soktu. 1920 San Remo toplantýsýnda Ýngiltere, Fransa ve Ýtalya delegeleri; Filistin, Suriye, Irak ve Lübnan ýn Ýngiltere ve Fransa arasýnda paylaþýlmasýna ve buralarda manda idaresi kurulmasýna karar verdiler.

Tarih kitaplarýnda Birinci Dünya Harbi'nin hakiki ve zahiri sebepleri olarak çok þeyler söylenmiþtir. Fakat gerçek sebep, Osmanlý Devleti'ni yýkmak ve Yahudi devleti kurmaktýr. Filistin i iþgal eden Ýngilizler, derhal askerî idare ilan ettiler. Belfour vaadini ve planýný tatbike koyuldular:

1. Filistin e Yahudi muhacereti (göçü teþvik edildi.

2. Yahudilerin toprak sahibi olmalarý saðlandý.

3. Yahudilerin silah taþýmalarýna müsaade edildi.

4. Yahudilerin kültür teþkilatlarý adý altýnda topluluklar kurulmasý saðlandý.

5. Sivil idare için, 30 Haziran 1920 de Herbert Samuel isminde aþýrý bir Siyonist'i komiser tayin ettiler.

6. 6 Temmuz 1921 de Ýngiltere nin Filistin'deki hâkimiyetinin devamlý olacaðý ilan edildi.

7. 24 Temmuz 1922 de Cemiyeti Akvam, bu kararý tasdik etti.

8. 24 Temmuz 1922 de Londra da; Ýngiltere, Fransa ve Ýtalya, Filistin deki manda þartlarý ile Yahudi devletinin kurulma hazýrlýklarýný tespit ettiler. Yahudi devleti (Ýsrâil in) temeli bu anlaþmayla atýldý.

9. Filistin, Suriye den ayrýldý.

10. Yahudilerin sayýsý artmaya baþladý.

1919 da Filistin de, Araplarýn sayýsý, Yahudilerin 16 misliydi. 1922 de 600 000 Araba karþýlýk 80 000 Yahudi bulunuyordu. 1947 de ise Yahudi sayýsý ile Arap sayýsý eþit duruma geldi. Filistinli Müslümanlar tehlikeyi geç de olsa anladýlar. Filistin de Yahudi devleti kurulmakta olduðunu görebildiler. 1929 da Kudüs te, Araplar ile Yahudiler arasýnda 15 gün süren kanlý çarpýþmalar oldu. Yahudilerden 135 kiþi öldü. Ýngilizler, Filistin e Yahudi göçünü hýzlandýrýrken, bu arada Yahudileri silahlandýrdýlar. Yahudi göçü, 1932 den sonra hýzlandý ve Hitler in Almanya da iktidara geliþi ve Yahudi aleyhtarý politika takibiyle, Yahudilerin Filistin e göçleri aþýrý derecede arttý.