*´¯`·.¸.·´¯`·.((( RAVDA.net ))).·´¯`·.¸

	Anasayfa Yap
	Favoriye Ekle
	İrtibat

Üye Girişi

Üye Ol

Home

F o r u m

E-Kart

Tavsiye Et

Sitede Arama


» Kapsamlı Arama

Google`de Ara

Tavsiye Linkler

Kuran Kursu Mezunları

Önemli Linkler

Statü / İstatistik

En Son Üyemiz:
Didem_

53683 Toplam Üyemiz var.

Online Üyeler:

Online: 1660 Misafir
Admin | Moderator | Vip | Üye

Giriş Vaktiniz: Perşembe, 14. Kasım 2024 - 11:44

Browseriniz:

IP Adresiniz: Hostname:

Toplam Forum: 69 *** Toplam Konu: 30100 *** Toplam Mesaj: 148193

Beni hatırla

Forum Anasayfa » EDEBİYAT / MAKALE / ŞİİR » YOLCU

önceki konu diğer konu

1 okunmamış mesaj mevcut (Acik)

Sayfa (1): (1)

Gönderen

Mesaj

	Fakiri

YOLCU

Misafir

YOLCU
Kuşluk vaktinin tılsımlarına bürünmüş olan istasyonun ön kapısından gireli sanki yıllar olmuştu. Girişteki gişeden biletini almış ve çıkış kapısına doğru ilerlemeye başlamıştı. Ne var ki aradaki bu dar koridor sanki hiç durmadan uzuyordu. Bir başına gidecek olmanın verdiği o garip hisle yıkanmıştı sanki üzerinde yürüdükçe ilerleyemediğini fark ettiği taşlar. Hissettiği her neyse kesinlikle bu dünyaya âit duygular literatüründe yer almıyordu. Az bulunan huzurlu bir vedânın insanı geri dönmeye zorlayan hüzünlü gel-gitlerine benziyordu bu duygu. Yalnızca benziyordu; yaşadığı hiç bir vedâ sahnesi bu denli kesif bir yalnızlığa yaslı değildi...
Bu istasyon, tanıdık bir yerdi aslında. Daha evvel verilmiş, fakat kendilerine meçhul bir kararla birdenbire çekip giden sevdiklerini hep buradan yolcu etmişti. Dumanlı gözlerle arkalarından el sallarken gidenlerin vefâsızlığına duyduğu sitem, yanaklarından damla damla süzülürdü her seferinde. "Şimdi sıra bende." diye düşündü.
Yalnızca olması gerektiği kadar ağır olan bavulu ve iki şakağının arasında taşıdıkları ve bir de göğsünde sakladıklarıyla treninin geleceği perona varmıştı yolcu. Koca istasyon ona tahsis edilmişti sanki. Çok yakınında bir yerlerde hummalı bir çalışma olduğunu hissediyor ama kimseyi göremiyordu.
Seher vakti sükûtunu cüretkârca bozan bir baykuşun nağmeleri gibi, uzaklardan, ama kararlıca yaklaşarak geliyordu trenin sesi. Etrâfında koşturup duran insanlarla hiç ilgilenmiyordu yolcu. Tüm dikkatini, beş, hatta altıncı hissini de kullanarak duyar gibi olduğu trenin sesine vermişti.
Ses gittikçe arttı, arttı, arttı.
Artık trenin takırtıları yolcunun kulağının içindeydi, ama tren inadına ve garipçe görünmüyordu. Belki de bu denli bir yalnızlık ağır gelmişti yolcuya.
Birden omzuna bir el dokundu. Yalnızlığını darmadağın eden bu dokunuş tüm vücudunu titretti. Arkasına döndüğünde nûr çehreli, gök tebessümlü, esrârengiz bir kimseyle göz göze geldi. Esrârengiz şahıs:
"- Evlâdım, haydi bin trene, hemen hareket edeceğiz!" dedi.
Yolcu rahatlamıştı. Baktı, az evvel göremediği tren şimdi tam önündeydi. Nur yüzlü zâtla beraber trenin basamaklarına yöneldi. O an daha önce hissetmediği garip bir his tüm vücûdunu sardı. Hayatında ilk defa böylesine bir an yaşıyordu. Bir el tüm enerjisini emiyor gibiydi.
Nihayet tren ağır ağır hareket etti.
Bir müddet sonra iki yolcu arasında tren yolculuklarına âit ama alabildiğine farklı bir muhabbet başladı. Birden nur yüzlü zât çok zor bir soru sordu yolcuya:
"- Nereden gelip, nereye gidiyorsun evlât?"
Bu cümlenin sıradan görünümünün altında taşıdığı azamet zangır zangır titretti yolcuyu. Bakışları bir müddet yaşlı zâtın yeşil gözlerine çakılı kaldı. Gayr-i ihtiyârî konuşmaya başladı. Tek cümlelik bir cevap vermesi gerektiğini biliyor fakat kuvvetli bir çekim alanına girmiş zerreler gibi kendini durduramıyordu. Bu hâlet içinde doğumundan beri geçen zamanın hatırlayabildiği her karesini anlattı. Mücâdelelerini, aşklarını, yenilgilerini, zaferlerini, sevgilerini, nefretlerini tüm detaylarıyla seriverdi nûr yüzlü zâtın zümrüt gözleri önüne.
Çok geçmeden tren değişik bir tünele girdi. Karanlıkla ışık karışımı bir atmosfer vardı tünelde. Trenin sesi de kesilmişti artık. Birdenbire bu esrarlı yoculuğun sır kapıları ardına kadar açıldı. Nûr yüzlü zâtın pencereye akseden sûreti hızla değişmeye başladı. Yüzü gençleşti, gençleşti… Bu dünyanın ölçüleriyle tarif edilemeyecek bir güzellik ve yüceliğe büründü. Yolcu, o kadar çok hayranlaştı ki yeni gördüğü çehre karşısında hiç korkmadı. Sonra o çehre, nûrânî çizgilerin içerisinde seçilemeyecek kadar büyüdü ve kaybolup giderken yolcunun her zerresine birden fısıldadı:
"Âlem-i berzaha hoş geldin yolcu!..."
***
Ertesi gün kuşluk vaktinde yanık yanık okunan bir selâ, yüz akıyla göçen bir gencin huzurlu ve güzel vefâtını îlân ediyordu. Öğle namazında da arkasından ağlayanların şahitliğiyle son yolculuğuna uğurlandı. Kabristana gidildi. Orada Yâsin-i Şerîf ve kısa sûreler okunup duâlar yapıldı.
Gencin mezarı başından ağlaşarak ayrılan kalabalık, bu ölümün çok erken geldiğini söyleyip duruyordu. Oysa tam vaktinde gelmişti; her zamanki gibi... Ancak bu sırrı bilmeyenler:
"Kanserde erken teşhis hayat kurtarır…" diyorlardı…

Bahtiyar Yolcu/Sözola

Gönderen: 04.08.2003 - 13:18

Pozisyon - İmzalar göster

Sayfa (1): (1)

önceki konu diğer konu

Lütfen Seçiniz:

Şu an Yok üye ve 1660 Misafir online. En son üyemiz: Didem_
16977 üye ile 13.07.2024 - 11:50 tarihinde en fazla ziyaretçi online oldu.

[Admin | Moderator | Kıdemli Üye | Üye]

Doğum gününüzü tebrik eder, sıhhat ve afiyet dolu ömür dileriz:
33mya (63), turkishdanger (36), LeeNa (56), avara (34), @KIN (43), Sedat KAYHAN (61), burcuburcu (49), emelim (52), yahia (49), huzur (52), nazarboncuð.. (44), fettah (42), asafusta (41), Selim54 (35), excelleron (53), SeHZaDeM (34), sofiumit (41), remzi82 (54), iskender_1 (44), Ibrahim_Kerim (43), ÝSU (31), sadozaydin (38)

Son 24 saatin aktif konuları - Top Üyeler

Copyright © ((( RAVDA.net ))) * İrtibat * RAVDA Reklam Servisi * Tüm hakları saklıdır, izinsiz alıntı yapılamaz.
Sitemizde yayınlanan imzalı yazıların içeriğinden yazarları, forum ve yorumlardan ekleyen şahıslar sorumlu olup, kesinlikle sitemiz sorumlu değildir.

Sayfa 0.65917 saniyede açıldı

Reklamlardan
RAVDA sitesi
hiçbir şekilde
sorumlu değildir.