*´¯`·.¸.·´¯`·.((( RAVDA.net ))).·´¯`·.¸ | SeVGiYe aÇILaN KaPI

	Anasayfa Yap
	Favoriye Ekle
	İrtibat

Üye Girişi

Üye Ol

Home

F o r u m

E-Kart

Tavsiye Et

Sitede Arama


» Kapsamlı Arama

Google`de Ara

Tavsiye Linkler

Kuran Kursu Mezunları

Önemli Linkler

Statü / İstatistik

En Son Üyemiz:
Didem_

53683 Toplam Üyemiz var.

Online Üyeler:

Online: 827 Misafir
Admin | Moderator | Vip | Üye

Giriş Vaktiniz: Pazar, 26. Mayıs 2024 - 13:28

Browseriniz:

IP Adresiniz: Hostname:

Toplam Forum: 69 *** Toplam Konu: 30100 *** Toplam Mesaj: 148193

Beni hatırla

Forum Anasayfa » A I L E / E Ğ İ T İ M / S A Ğ L I K » KADIN & AiLE » *Ben Okumayacağım*

önceki konu diğer konu
10 okunmamış mesaj mevcut (Acik)

Gönderen

Mesaj

	.:Yakup023:.

*Ben Okumayacağım*

555 Mesaj -

Mart ayý gelmiþti ama kýzým hala okumaya geçmemiþti. Ödevlerini yapmamak için bir sürü bahane buluyordu. Elimden geldiðince ilgileniyor, çalýþma þevki kazanmasý için çabalýyordum. Ancak hiçbir geliþme yoktu.. Adeta inatla okuma-yazma öðrenmemeye çalýþýyor gibiydi. Öðretmenliðin kazandýrdýðý bütün deneyimlerimi kullanýyor, hiçbirinin iþe yaramadýðýný gördükçe paniðim artýyordu.

Kýzýmdan bir yaþ küçük oðlum ve henüz yedi aylýk bebeðim den çalabildiðim her dakikayý kýzýma ayýrýyor, ancak öðretmeniyle her konuþtuðumda büyük bir düþ kýrýklýðý ile eve dönüyordum. 'Kýzým acaba geri zekalý mý' diye düþündüðüm oluyor, bu düþünceler yüzünden beynimin zonklamasýný geçirmek için iki, üç tane aðrý kesici almak zorunda kalýyordum.

O soðuk mart akþamýnda, sönmeye yüz tutmuþ sobanýn yanýnda, kýzýma heceleri söktürebilmek için uðraþýrken, onun ilgisizliði kalan son sabrýmý da tüketti. Aylarýn birikimiyle kýzý mý omuzlarýndan tutup, silktim ve minicik yanaðýna hatýrladýkça utandýðým' bir tokat attým. Yanaðý kýpkýrmýzý oldu. Þaþkýn ama kýzgýn baktý. Aðlamamak için minik dudaklarýný sürekli büküyor, bakýþlarý kalbimin ötelerine doðru ok gibi ilerliyordu.

Sessizliði bozan ben oldum.

"Neden? Nazlýhan neden? Niçin okumayý öðrenmek için gayret göstermiyorsun? Sen aptal deðilsin. Neden kendine aptalmýþsýn gibi davranýlmasýna izin veriyorsun?"

Bir an durdu, sonra sesinin bütün yýrtýcýlýðý ve kiniyle, *"Çünkü ben okumak istemiyorum"* diye haykýrdý. Kulaklarýma inanamýyordum. Yüksek tahsil yapýp, iyi bir geleceði olacaðýný düþledim biricik kýzým, benim, ben öðretmen Emine Özgenç'in kýzý "Okumak istemiyorum" diye baðýrýyordu.

Hayal kýrýklýðý ve þaþkýnlýk içerisinde "Neden?" diye sorabildim.

"Çünkü ben senin gibi okuyup, öðretmen olup, çocuklarýmý evde yalnýz býrakýp iþe gitmeyeceðim, Çalýþmayacaðým, Ben sadece anne olacaðým."

Kýzým konuþmuyor, adeta beni tokatlýyordu. Baþým dönüyor, gözüm kararýyor, bu sözlerin gerçekten kýzýma mý ait olduðunu anlamaya çalýþýyordum. Evet bu sözleri bana yedi yaþýndaki kýzým söylüyordu. "Ýnsan þimdi bayýlmaz da ne zaman bayýlýr" di ye düþündüm. Sanki, birden, gözlerimin önünde bir sinema perdesi açýldý ve acý bir film oynamaya baþladý. Yozgat'ýn Nohutlu Tepesi'nde, o her çýkýþýmda hiç bitmeyeceðini düþündüðüm yokuþun baþýndaki bir türlü ýsýtamadýðým evi hatýrladým.

12 Eylül sonrasý, eþimin (birçok insana yapýldýðý gibi) hiç anlayamadýðým bir tarzda ve sebepsizce tutuklanýp cezaevine götürülüþü. Aylarca tutuklu olduðu halde mahkemenin bir türlü baþlamayýþý. Yýllarca süren ve benim, eþimin neden tutuklandýðýný beraat ettikten sonra bile anlamadýðým mahkemeler. Bakamadýðým için dokuz aylýk oðlumu Samsun'a, anneme býrakmam.. Bakýcý ve anaokulu masraflarýný karþýlayamadýðým için, iki yaþýndaki kýzýmý her gün çalýþtýðým liseye götürüþüm. Yavrumun öðretmenler odasýnda koltuklarda uyuyuþu. Uykusunun en derin yerinde çalan teneffüs ziliyle yavrumun fýrlayýp koltuklara oturuþu. Sonra müdürün beni çaðýrýp, "Bak Emine Haným, biliyorum zor durumdasýn ama seni gören herkes çocuðunu okula getirmeye baþladý. Burasý çocuk yuvasý deðil ki. Bir daha kýzýný okula getirme" deyiþi. O günden sonra iki buçuk yaþýndaki kýzýmý o koskoca, o sopsoðuk evde, yalnýz baþýna býrakýp, dönene kadar kýzýmý korumasý için Allah'a yalvarýþlarým. Acýkýr ve susar diye etrafa býraktýðým su bardaklarý ve yiyecekler. Her akþam eve döndüðümde yavrumu bir köþede battaniyenin altýnda büzüþmüþ buluþum.

"Yavrum, iyi misin? Korktun mu?" diye sorunca, "Korktum, aðladým, aðladým, yoruldum, sustum, sonra yine aðladým" diyerek boynuma sarýlýþý. Bir film þeridi gibi geçiyordu gözlerimin önünden. Bir türlü filmin sonu gelmiyordu.

Nisan sonlarýna doðru bir öðle paydosunda eve gelmiþ ve zili çalmak zorunda kalmýþtým.

O sabah telaþla çýkarken anahtarý evde unutmuþtum. Ama çok dert etmemiþtim. Nasýlsa kýzým evdeydi. Kapýyý açardý. Ama açmadý. Açmadýðý gibi sesinin bütün gücüyle "Anne" diyerek aðlýyordu. "Kýzým, ben annenim, aç kapýyý" dedikçe o "Hayýr sen annem deðilsin. Sen kurtsun. Beni yiyeceksin" diye feryat ediyordu. Ne söyledimse inandýramadým. Dinlediði bir masaldan etkilenmiþti besbelli. Yavrum, minik yavrum korkuyor ve aðlýyordu. Yarým saat uðraþmýþ, ikna edememiþtim.

Yapacaðým tek þey vardý. Bir þekilde içeri girmek. Ama nasýl? Kapýyý kýracak gücüm yoktu. Nohutlu Tepesi'nde çilingir ne gezerdi. Ýçerde yavrum feryat figan aðlýyordu. Neden sonra alt kata inmeyi düþündüm. Kapýyý açan komþuma bir yandan olaylarý anlatýyor, bir yandan balkona doðru koþuyordum. Bir sandalye bulup balkona yerleþtirdim ve üst kattaki evimin balkonuna ulaþtým. Ben, 153 santimlik ufak tefek kadýn, bir sandalye yardýmýyla nasýl olup üç metrelik týrmanýþý gerçekleþtirerek, üçüncü kattaki evimin balkonuna ulaþtým. Hala anlamýþ deðilim. Sanki görünmeyen bir el beni yukarý çekti. Balkonun kapýsý pek saðlam olmadýðýndan, kilidi kolayca açýp içeri koþtum. Kýzým kapýnýn dibine oturmuþ, baþýný bacaklarýnýn arasýna sýkýþtýrmýþ aðlýyordu. Sarýldým, sarýldým, sarýldým... Göz yaþlarým onunkiyle karýþtý. Koynuma büzüldü. Sadece "Annem, anneciðim, kurt beni yiyecekti" diyebiliyordu. O gün öðleden sonraki ilk dersimi kaçýrdým. Müdürün ikazýna raðmen kýzýmý
sýnýfýma götürdüm. Önce müdür muavini, sonra müdür tarafýndan azarlandým ama hiç cevap vermedim.. Sadece göz pýnarlarýmda iki damla yaþ belirdi. Ve o yaþlar müdürün birden susup özür dilemesine sebep oldu.

Evet bu acý film bitecek gibi deðil. Kýzýmýn sesiyle irkildim.

"Ben okumayacaðým. Anne olacaðým diye feryat ediyordu. Feryat etmiyor sanki beni tokatlýyordu. Ona iyi bir anne olamadýðýmý ve bundan duyduðu rahatsýzlýðý bu sözlerle haykýrýyordu yüzüme. Hayatýmýn hiçbir anýnda böylesine bir acý yaþamamýþtým. Hiçbir söz yüreðimi ve belleðimi böylesine hýrpalamamýþtý.

Kýzýmýn kestane rengi saçlarýný okþadým. Tokadýmla kýzaran yanaðýný öptüm. Baþýný göðsüme bastýrdým. Onun hafýzasýnda yer eden bütün acýlarý silmek istiyordum. En doðru, en eðitici sözleri bulmalýydým. Ama nasýl?.. Bu allak bullak beyinle nasýl?

Öðlece ne kadar kaldýk bilemiyorum. Bir ara konuþacak gücü bulabildim.

"Kýzým, her okuyan kadýn çalýþmak zorunda deðildir. Sen iyi bir anne olmak istiyorsun. Ben de iyi bir anne olmaný istiyorum. Ancak, okursan, bilgili olursan, iyi bir anne olabilirsin. Çalýþmak zorunda deðilsin ki. Sen de evde çocuklarýna bakar, onlara okuma yazma öðretirsin" diye devam eden birçok cümle sýraladým peþ peþe. Kýzým ikna olmuþ görünüyordu. Ertesi gün okuldan geldiðinde onu masanýn baþýnda Cin Ali kitabýný okurken buldum. Kýzým, okuyup yazmayý aylar önce öðrenmiþ fakat ýsrarla herkesten saklamýþtý.

Öðretmeni þaþkýndý. "Nasýl olur da bir çocuk, bir günde bu kadar ilerleme kaydedebilir?" diye soruyordu. Bu sorunun cevabý öyle uzun ve anlaþýlmasý öyle güçtü ki... O an susmak, en güzel cevaptý çünkü bu sorunun cevabýný ancak ben ve Nazlýhan anlayabilirdik.

Þimdi kýzým, Gazi Üniversitesi'nde iþletme okuyor. Anadilini çok iyi okuyup, yazdýðý gibi iyi derecede Ýngilizce de biliyor. En önemlisi bir kadýnýn hangi þartlarda olursa olsun çalýþmasý ve ekonomik özgürlüðünü elde etmesi gerektiðine inanýyor. En güzeli de her fýrsatta "Caným annem diye sarýlýp yanaklarýmdan öpüyor. Ben de onun, daha önce "o utandýðým tokatla" kýzart týðým yanaðýndan öpmeye özen gösteriyorum.

Mesaj 1 kez düzenlendi. En son {{.:Yalanyarim:.}} tarafından, 11.09.2006 - 23:03 tarihinde.

Gönderen: 11.09.2006 - 23:00

.:Yakup023:. üyenin diger mesajlarini ara

Pozisyon - İmzalar göster

önceki konu diğer konu

Mesajlar

Gönderen

Tarih

*Ben Okumayacağım*

.:Yakup023:.

11.09.2006 - 23:00

*Ben Okumayacağım*

Nazligul

11.09.2006 - 23:11

*Ben Okumayacağım*

Begum

12.09.2006 - 16:36

*Ben Okumayacağım*

herdem

12.09.2006 - 16:51

*Ben Okumayacağım*

^^NuR^^

12.09.2006 - 18:40

*Ben Okumayacağım*

.:Yakup023:.

12.09.2006 - 20:43

*Ben Okumayacağım*

Emirdag

13.09.2006 - 00:23

*Ben Okumayacağım*

YeSiLKuBBeM

13.09.2006 - 01:42

*Ben Okumayacağım*

akarsu

13.09.2006 - 06:16

aglamamak elde degil

cihan.pz

25.11.2006 - 13:45

Lütfen Seçiniz:

Şu an Yok üye ve 827 Misafir online. En son üyemiz: Didem_
2243 üye ile 29.03.2024 - 11:40 tarihinde en fazla ziyaretçi online oldu.

[Admin | Moderator | Kıdemli Üye | Üye]

Doğum gününüzü tebrik eder, sıhhat ve afiyet dolu ömür dileriz:
ziyacesur (39), antepligim (51), turktiger (55), gönülfa (53), Dilek2006 (36), hüzün çiçe&#240.. (39), cicikagan (50), kamuranuyar (39), burakcan_17 (35), NuR_TaN (52), kufe004 (44), nilufer I.H.L.l.. (32), ozlemnur79 (45), mbesir (68), Dostadogru (47), hüsem (64), gulnaz (42), ismail kizilirm.. (55), seryilmaz325 (39), MeVLaNa (32), saliha (39), Ramazan66 (39), cihateri (42), djdusman (39), irsad (38), ARI7 (39), senesra (31), irface (53), yamanhan (43), halil_58 (55), recepozturk (34), Mechulum (45), MiNE__ (35), erdemirr (41), celalettin (49), AZRA NUR (57), Rainbow (49), MECHUL28 (45)

Son 24 saatin aktif konuları - Top Üyeler

Copyright © ((( RAVDA.net ))) * İrtibat * RAVDA Reklam Servisi * Tüm hakları saklıdır, izinsiz alıntı yapılamaz.
Sitemizde yayınlanan imzalı yazıların içeriğinden yazarları, forum ve yorumlardan ekleyen şahıslar sorumlu olup, kesinlikle sitemiz sorumlu değildir.

Sayfa 0.60178 saniyede açıldı

Reklamlardan
RAVDA sitesi
hiçbir şekilde
sorumlu değildir.