Ýslam tarihinde Ýkrimenin de Müslüman olduðu Huneyn Savaþý sýrasýnda altý bin kiþi esir alýndý. Bu esirler arasýnda Hz.Þeyma;nýn bütün soyu da vardý. Hz.Þeyma bu esirler arasýna girip akrabalarýný gördüðü zaman, Ýkrime ona Sen Resulullah;ýn süt kardeþisin. Lütfen esirlerin içerisinde durma, onlarýn hesabý çok çetindirdedi. Çünkü Ýkrime çok kýzgýndý. Arabistanda hemen hemen herkes Ýslamiyeti seçmiþ ama bu yalýnayak üç beþ kiþi Ýslama kýlýç çekiyorlar diyerek oldukça asabiydi. Ýkrime ve arkadaþlarý her iþ bittikten sonra bu hýyanetten utanmadýnýz mý diyerek esirlere sert muamele ediyorlardý.

Hz. Þeymayý esirler arasýnda dolaþýrken gördüklerinde bu yüzden onu oradan uzaklaþtýrmak istedilersen baþýmýzýn tacýsýn,baþkasýn sen. Allah aþkýna býrak onlarý kendi haline dediler. Hz. Þeyma Bunu nasýl yaparým þu anda burada bulunanlar benim kavmim,akrabalarým,gidemem yanlarýndan.
Rasulullah ile konuþmam lazým, beni onunla görüþtüründedi. Yaklaþýk olarak yirmi yýldýr birbirlerini görmüyorlardý. O yirmi yýl boyunca asla iletiþimi kesmemiþlerdi, ama yüz yüze ilk kez karþýlaþacaklardý.

Çadýrdan içeri girip:

Ya Resulullah ben senin süt kardeþin Þeymayým dedi.

Rasul:
Delilin var mý diye sordu
Ben seni sýrtýmda taþýrken sen benim omzumu ýsýrmýþtýn dedi.
Hz. Peygamber onu tanýdý. Gözleri yaþardý. Hemen üzerindeki ridasýný çýkarýp serdi. Süt kardeþini onun üzerine oturttu. Bu, karþýdaki kiþiye sen çok özelsin demekti. Dedesi Abdulmuttalibden kalan bir adetti. Ýkram ve iltifatta bulundu. Ona þöyle dedi:
Ýstersen benim yanýmda kal. izzet,ikram ve sevgi gör. Ýstersen kavminin yanýna dön, mal vereyim istediðin kadar”
Hz.Þeyma Ona
Yanlarýna dönebileceðim bir kavmim yok. Hepsi þu an burada esir. Kimsem kalmadý benim. Lütfen, söyleyin onlara iyi muamele yapýlsýn; dediðinde
Resul;
Huneynde kaç esirimiz var diye Ýkrimeye sordu.
Altý bin civarýnda ya Resulullah cevabýný aldýðýnda þöyle söyledi:
Esirlerin altý binini de diyetsiz serbest býrakýn. Herkes dilediði yere gidebilirBu karar, o zamanda Orta Doðuda savaþ kurallarýna göre olmayacak bir þeydi. Zira esirler ya diyet ödemeli ya okuma yazma öðretmeli, ya da çalýþmalýydý. Baþka türlü esaretten ayrýlamazdý. Ama kaide bozuldu.
Ýkrime þaþkýn bakýþlar içerisinde,
Emredersiniz ya Resulullah diyerek, hemen emri yerine getirmek üzere hiç muhalefetsiz dýþarý çýktýðýnda Hz.Þeymanýn gözlerinden yaþlar boþandý. Efendimiz hüzünle sordu:
Memnun deðil misin Þeyma?Neden aðlýyorsun? Ýstediðin bu deðil miydi
Hz. Þeyma;
Baþlangýçta istediðim buydu. Ama þu an düþünüyorum ki, onlar aslýnda nefislerinin esiri. Esirlikten kurtulacaklar da ne olacak?Üç beþ gün sonra nefislerinin esaretinde ölüp gidecekler. Çünkü, onlar sana baþ kaldýracak kadar pervasýz davrandýlar;dediðinde Resulullah:
Ne yapayým? Söyle;dedi.
Hz. Þeyma:
Sen rahmet denizisin. Sen Allahýn niyazýný kýramayacaðý bir insansýn. Dua buyur, Allah bunlarý nefislerinin esaretinden kurtarsýn;dedi.
Resulullah:
Þeyma bu seni mutlumu edecek mi
diye sordu. Cevap müspet olunca da:
Ey Rabbim,onlarý nefislerinin esaretinden kurtar;diye dua etti.
Ayný anda iki metre ilerdeki altý bin esir ALLAHU EKBER
diye baðýrdýlar.
Çevrede olayý gören tüm Müslümanlar hayretler içerisinde olayý yorumlamak istediler, ama yorumlanacak bir tarafý yoktu.
Hz. Þeymanýn gönlündeki Muhammed sevgisinin rüzgârý ne kadar güçlü!..Sadece bir kiþi o duadan nasibini alamadý, o da Bigat... Kalbi mühürlü Bigat de altý ay sonra iman etti.
Bu olaydan sonra Hz.Þeyma Müslüman olmuþ kabilesi ve akrabalarýyla beraber,kendisine sunulan birçok deðerli hediye ile beraber memleketlerine döndüler.
Sevgiyi böylesine avuçlarýnýn arasýnda tutan, Ýlahi aþký bir sanat haline getiren insanlardandýr