Kýrlangýcýn biri, bir gün, bir adama aþýk olur. Günlerce penceresinde onu gözler. Derdini anlatmak, içini dökmek ister ama nedense bir türlü csaret edemez.

Günler günleri takip eder, sonbahar yaklaþýr. Zamanýnýn az kaldýðýný farkeden Kýrlangýç nihayet tüm cesaretini toplayarak gönül verdiði adama her þeyi anlatmaya karar verir.

Pencereyi açýp temiz havayý teneffüs etmek isteyen genç adam, güzel bir kuþun karþýdaki aðacýn bir dalýndan kendini izlediðini görür. Camýna doðru uçtuðunu farkederek irkilir. O ne! Hayret edilecek bir þey, kuþ hiç korkmamakta hatta, camýn pervazýný tutan ellerine kadar yaklaþmaktadýr. Kýsa bir sessizliðin ardýndan kuþ dile gelir ve

'Ey sevimli adam, ne zamandýr ben sana aþýðým. Ne olur beni içeri al, dost olalým' der. Fakat son derece ciddi olan adamýn bu kuþla uðraþacak vakti yoktur, kabaca kuþu iter ve

'Hadi git iþine. Ben senle uðraþamam' der.

Kýrgýn, küskün bir halde geri dönen Kýrlangýç sevilmeden sevebilecek kadar sadýk, herþeyi göze alabilecek kadar sevdalýymýþ adama. Bir kaç gün sonra tekrar gelir.

'Ne olur beni reddetme. Al beni içeriye. Sana arkadaþ olurum, bak sen de benim gibi yanlýzsýn.'

Fakat adam çok acýmasýzdýr. Bir türlü taþ kalbi yumuþamaz,

'Git iþne yahu. Sen ne biçim bir yaratýksýn. Ben seni içeri alýp da ne yapacaðým?'

Dertli Kýrlangýç tekrar uçar yanlýzlýk kokan yerlere. Çok üzüntülüdür. Kendi kendine bir süre daha bekleyeyim de son bir defa daha varayým yanýna. Belki bu defa kabul eder der.

Yaz neredeyse bitmek üzeredir. Esen rüzgarlar ile etrafa daðýlmaya baþlayan yapraklar güz'ün geldiðini acý acý hatýrlatýr masum kuþa. Bir ümit daha yeþerir içinde ve son bir kez daha sevdiðini görmeye gider.

'Bak, yaz bitiyor. Yakýnda sýcak ülkelere göç etmem gerekecek. Dýþarýsý soðuk. Çok üþüyorum. Ne olur beni al içeri. Seni eylendirir hoþ vakit geçirtirim sana. Senin hiç mi bir dosta ihtiyacýn yok. Arkadaþ olayým sana.'

Fakat ne mümkün bu defa da terslenen Kýrlangýç tüm ümitleri kýrýlmýþ, çaresiz tekrar uçar, gider. Hem de bir daha geri dönmemecesine. Sýcak ülkelere göç eder.

Uzun süre kuþun gelmediðini fark eden adam yavaþ, yavaþ fikrini deðiþtirmeye baþlar.

'Ben ne aptal bir adamýmým. Þuncacýk kuþun bana ne zararý olurdu ki bir türlü bu teklifi kabul etmedim. Hem ona iyilik yapmýþ olurdum, hem de can sýkýntýsýndan kurtulurdum' demeye baþlamýþ. Fakat kuþ bir daha geri gelmemiþ.

Kýþ bitmiþ, göçmen kuþlar dönmeye baþlamýþlar. Genç adam gözlerini pencereden ayýramýyormuþ. Fakat beklediði kuþ bir türlü dönmüyor, penceresine uðramýyormuþ.

Günler günleri kovalamýþ, yaz aylarýnýn ortalarýna gelinmiþ. Kuþun geri dönmesinden ümidini kesen genç adam, görmüþ geçirmiþ bir dostuna gitmiþ. O her þeyi bilirmiþ. Çünkü hayatý kitaplar arasýnda geçmiþ.

Derdini ona anlatýp akýl danýþmýþ. Yaþlý bilgin onu sabýrla dinlemiþ. Söyleyecek sözü kalmayan, piþmanlýðýný defalarca itiraf eden genç adama dömüþ ve aðýr, aðýr su sözler dökülmüþ dudaklarýndan.

'KIRLANGIÇLARIN ÖMRÜ SADECE ALTI AYDIR OÐUL.'

bir kýssada ben ekledim acizhane