Emir Sultan hz. den iki kisa menkibe

Cok kisaltilmis bir Menkibe:

Buhara'da dünyaya tesrif eden ve Bursa'da türbesi bulunan Emir Sultan'i bilirsiniz. Emir Sultan'in asil adi Muhammed Semseddin idi ama Emir Sultan diye bilinir.
Emir sultan manevi bir isaretle Buhara'dan hacilar kervanina katilarak mukaddes belde Medine sehrine gider. Hacilar kafilesi mukaddes beldeye vardiginda hemem konakladilar. Herkez bir yer bulup yerlesmisti. Ne var ki, Emir Sultan ortada kaliverdi. Caresizlik icinde cirpinirken seyyidlere ait bir odayi bos görerek oraya dogru yürüdü. Biri hemen karsisinda duvar gibi durdu ve iceriye sadece seyyidlerin girebilecegini söyledi. Emir Sultan seyyidlerden oldugunu söylediysede adam inanmadi nitekim uzun sohbetden sonra Emir Sultan adamin "senin seyyidligini kim sehadet eder" sözü üzerine söyle dedi: Allah'in Resulü sehadet eder. Isterseniz yüksek huzuruna gidelim. Ve kendisine selam verelim. diye seslenelim. Hangimize: der ve selamimizi alirsa, o seyyidlerin seyyidi ve reisi olsun Kabul mü? der. Nitekim ravzaya gitmeden yüzlerini türbeye dogru cevirip seyyid oldugunu iddia edenlerim hepisi sirasi ile selam verdiler: "Esselamu aleyke ya ceddi!.." Ne var ki, mübarek türbeden hicbir nida yükselmiyordu. Sira Emir Sultan'a gelmisti. Büyük bir ask ve vecd icinde ayaga kalkti. Yumusak ve tatli bir sesle Kainatin Efendisine selam verdi: "..ESSELAMU ALEYKE YA CEDDi..!.." der demez mübarek türbeden bir nida nagme nagme yükselmeye basladi: "VE ALEYKESSELAM YA VELEDi, YA SEYYiD MUHAMMED BUHARi.." Birden oradaki herkesi bir hickiriktir tuttu. Gözler yaslarla doldu ve hep bir agizdan haykirdilar: -ESSALATU VESSELAMU ALEYKE YA RESULALLAH..!..Sonra Emir Sultan'in önünde boyun büktüler, eline etegine sarilip af dilediler. (ISTANBUL VE ANADOLU EVLIYALARI- MUSTAFA NECATi BURSALI- TUGRA NESRIYAT sayfa 273-275)

Kisaltilmis ikinci menkibe:

Ve Emir Sultan yine manevi bir isaretle Medine'den Bursa'ya gelir. Uzun yillar sonra ve aradan güzel hadiseler gectikten sonra nihayet Yildirim Beyazit Han Bursa'da ki Ulu Cami'nin 1399 yilinda bir Cuma Günü acilis hutbesinin Emir Sultan'in yapmasini ister ve söyle der: "Ey safanin engini, gönlümüz senin hutbe irad etmeni diler.." Emir Sultan ki o zamanlar cok bilinen büyük bir veli dergahi büyük müridleri cok. Ama Emir Sultan hic ses vermedi ve tam bir sessizlik icinde beklenirken birden Emir Sultan ayaga kalkti ve söyle dedi: "Gavs aramizda bulunmaktadir. O varken imamet ve vaizligin bize teklifi münasip degildir". Ve parmagi ile Samuncu Baba'yi göstererek: " Iste, dedi sanina layik isim alan caminin hutbesini okuyacak zat, o varken bize is düsmez!..
Osmanli Sultani'nin ricasi üzere Samuncu Baba ayaga kalkar ve Minbere dogru usul usul yürüdü. Emir Sultan'in önünde gecerken kulagina egilip fisildadi: "Ne ettin, beni nihayet ele verdin emirim!...
Samuncu Baba'nin hutbesi gönül topraklarina gaybi inciler halinde döküldü ve herkesi gözyaslarinin selinde birakti... Yirmi kubbeli muhtesem mabed hickirik sesleriyle damar damar titriyordu. (ISTANBUL VE ANADOLU EVLIYALARI cild2 - MUSTAFA NECATI BURSALI- TUGRA NESRIYAT sayfa 98-99)