Yazýyý Dikkatle Baþtan Sona Okuyun.Ben Okudum..Çok Güzel Bir Yazý ;


Yýllardan 84.
Günlerden Aðustos'un 15'i...
Saat 21.30 sularý...
Kavurucu sýcaklýk, ayaza dönmüþ... Gecenin karanlýðý örtmeye baþlamýþ ortalýðý, usul usul...
Tok vuruþlar yýrtýyor geceyi aniden, peþ peþe...
Kalleþ "Kaleþ" sesi duyuyor memleket, tarihinde ilk kez.
Eruh basýlýyor...

Bölücü örgütün ilk silahlý saldýrýsýdýr bu.
Milat...
"Kim yaptý?" desek, herkes PKK der...
Peki, "O saldýrýyý kim yönetti?" desek, pek bilen çýkmaz.

Soruyu þöyle soralým o halde:
"Mahsun Korkmaz kim?"
Bildiniz deðil mi...
Bilirsiniz...
Üzerinde "Mahsun Korkmaz Akademisi" yazan terör yuvasýnýn fotoðrafý o kadar çok yer almýþtýr ki basýnýmýzda, hemen herkes bilir...
15 Aðustos 84'te PKK'nýn yaptýðý ilk silahlý saldýrýnýn elebaþýdýr o...
Örgüt tarafýndan "onore" edilmiþ; Türk Basýný tarafýndan da maalesef "reklamý" yapýlmýþtýr defalarca...
Bu nedenle bilirsiniz...

Peki, "Süleyman Aydýn kim?" diye sorsak, kaç kiþi cevap verebilir?
Hiç mi? Hiç...
Süleyman Aydýn, Mahsun Korkmaz'ýn yaptýðý ilk PKK baskýnýnda þehit düþen evladýmýzýn ismidir.
Var mý onun adýna bir akademi? Yok...

Sen örgüt celladýnýn zýrt pýrt reklamýnýn yapýlmasýna izin veriyor, kendi þehidinin unutulup gitmesine göz yumuyorsan eðer... Ne hakla baðýrýyorsun ki, "Þehitler Ölmez" diye...

Dün izliyorum, Gümüþhane'den gelen görüntüleri atv Haber'deki arkadaþlarýmla birlikte...
Hepsi yýllarýn gazetecisi.
Neler gördü gözleri...
Doktorlar ölüme acýya alýþýr ya mecburen zamanla, onun gibi...
Ama bu gördüðümüz, yüreði nasýr tutmuþ gazeteciler için bile katlanmasý çok zor bir tablo...
Kimi dudaðýný ýsýrýyor çaresizce, kimi aðlýyor gizlemeden yüreklice...
Gencecik Nihal öðretmen, sadece 1.5 ay önce evlendiði dünya yakýþýklýsý teðmen eþi Tuna'nýn ay yýldýzlý cenazesini kucaklamaya çalýþýyor görüntülerde...
Damatlýkla göndermiþ, kefenle geri gelmiþ.
Sol kolunda yara bandý var; belli ki, sakinleþtirici verilmiþ talihsiz geline...
Ama ne çare.
Bir yumrukluyor tabutu sesini duyar belki diye, bir sürüyor ellerini, saçýný okþar gibi...
Ve hep ayný kelimeyi haykýrýyor tekrar tekrar:
"Koçum... Koçum..."

Gitti Nihal'in koçu...
O ömrü boyunca unutmayacak.
Peki ya biz?
"Unutmamalý, sevgiyle anmalý" cümlesi, sadece Tarkan'ý hatýrlatýyorsa bir millete.
Elden ne gelir ki...


(ALINTIDIR...)