Bedenin Ölümü !!!




(Dýþarýdan Görünen Ölüm)
Ölüm anýnda ruh, bu dünyadaki insanlarýn içinde yaþadýklarý boyuttan ayrýlýrken, geride cansýz bedenini býrakýr.
Deri deðiþtiren canlýlar gibi, bu dünyadaki bedenini geride býrakýr ve asýl hayatýna doðru ilerler.
Ancak geride kalan bedenin karþýlaþacaklarý da ibret vericidir.
Özellikle bu bedene hayattayken gereðinden fazla deðer verenler için.
Peki öldükten sonra bu bedenin baþýna neler geleceðini ayrýntýlý olarak düþündünüz mü hiç?
Bir gün öleceksiniz. Belki hiç beklenmedik bir þekilde. Ekmek almak için bakkala giderken yolda bir araba kazasý geçireceksiniz.
Ya da amansýz bir hastalýk hayatýnýza son verecek.
veya bir anda kalbiniz duracak.
Böylece ölümü tatmaya baþlayacaksýnýz.
Bu andan itibaren de, bedeninizle hiçbir iliþkiniz kalmayacak.
Hayat boyu “ben” dediðiniz ve sahiplendiðiniz o beden, sýradan bir et parçasý haline gelecek.
Ölümünüzle birlikte bedeninizi baþka insanlar taþýmaya baþlayacaklar.
Etrafta aðlayanlar, “daha dün buradaydý”, “dað gibi adamdý” diyenler olacak.
Sonra o bedeni alýp evin bir odasýna, belki de morga koyacaklar.
Orada bir gece bekleyecek. Ertesi gün gömme iþlemleri baþlayacak.
Cansýz bedeni alýp gasilhaneye götürecekler.
Görevli, kaskatý kesilmiþ olan bedeninizi soðuk suyla yýkayacak.
Ancak bu aþamada ölümün izleri de bedende aþikar hale gelecek.
Morarmalar baþlayacak.
Daha sonra bedeni beyaz bir bezle, kefenle saracaklar.
Sonra da tahta tabuta koyup üstüne yeþil bir örtü örtecekler.
Cenaze arabasý gelecek, tabutu devralacak. Araba mezarlýða doðru ilerlerken, yolda hayat devam edecek.
Bazý insanlar cenaze geçiyor diye saygý gösterecek, çoðu kendi iþine bakacak.
Sonra mezarlýða gelinecek.
Tabut, sizi sevenler ya da seviyor gibi görünenler tarafýndan ellerde taþýnacak.
Etrafta muhtemelenyine aðlayanlar, sýzlananlar olacak. Sonra o kaçýnýlmaz yere, mezara gelinecek.
Üstünde sizin isminiz yazýlý...
Bedeni tabuttan çýkarýp beyaz kefenle birlikte mezarýn içine atacaklar.
Ve sonra son iþ yapýlacak.
Ellerine kürek alanlar, beyaz kefenin içindeki bedenin üzerine toprak atmaya baþlayacaklar.
Kefenin aðzýný açýp içine de toprak atacaklar.
Aðzýnýza, burnunuza, boðazýnýza, gözlerinize topraklar dolacak.
Topraklar yavaþ yavaþ kefeni örtecek.
Biraz sonra iþleri bitecek ve gidecekler.
Mezarlýk her zamanki derin sessizliðine bürünecek.
Gidenler, kendi hayatlarýna geri dönecekler, ama gömülen beden için artýk hayatýn hiçbir anlamý kalmamýþ olacak.
Dünyadaki hiçbir güzellik, hiçbir güzel ev, güzel insan, güzel manzara artýk.
O beden içinÖldükten Sonra Ne Hale Geleceðinizi Hiç Düþündünüz mü?
Zaten gömülmenizle birlikte bedeniniz hem içten hem de dýþtan gelen etkilerle hýzlý bir parçalanma sürecine girecek.
Vücutta oksijen kalmayacaðýndan, bir süre sonra mikroplar faaliyete geçerek bedene yayýlacaklar.
Karýnda toplanan gazlar cesedi þiþirecek ve bu þiþlik vücudun her tarafýna yayýlarak, bedeni tanýnmaz hale getirecek.
Bundan sonra gazýn diyaframa yaptýðý basýnçtan dolayý aðýzdan ve burundan kanlý köpükler gelmeye baþlayacak.
Çürüme ilerledikçe kýllar, týrnaklar, avuç içleri ve tabanlar yerlerinden ayrýlacaklar.
Bu dýþ deðiþmeyle beraber, iç organlarda da (akciðer, kalp ve karaciðerde) çürüme baþlayacak.
En korkunç olay ise bu noktada gerçekleþecek; karýn bölgesinde toplanan gazlar deriyi zayýf noktasýndan patlatacaklar
ve bedenden tahammül edilmez derecede pis kokular yayýlacak.
(Ölü insan kokusu, dünyanýn en iðrenç kokularýndandýr.)
Bu süre içinde kafadan baþlamak üzere, adaleler de yerlerinden ayrýlacak.
Cilt ve yumuþak kýsýmlar tamamen dökülecek ve iskelet gözükmeye baþlayacak.
“Ben” sandýðýnýz bedeniniz böylelikle korkunç ve iðrenç bir þekilde yok olacak.
Geride kalanlar sizden söz ederken, topraktaki tüm kurtlar, böcekler ve bakteriler sizin etlerinizi kemirecekler.
Eðer bir kaza sonucunda ölür de, gömülmezseniz, o zaman çok daha feci bir manzara ortaya çýkacak.
Bedeniniz, sýcak havada açýkta kalmýþ bir et gibi, kurtlanacak, birkaç gün içinde bir kurt yumaðý haline dönüþecek.
Kurtlar, son et parçasýný da yiyene kadar iskeletin kývrýmlarý arasýnda dolaþacaklar.
Böylece “en güzel bir biçimde” yaratýlmýþ olan insan hayatý, olabilecek en korkunç biçimde sona erecek.
Peki neden?
Ýnsan vücudunun öldükten sonra bu hale getirilmesi ALLAH’ýn dilemesiyledir.
Ve bunun çok büyük bir hikmeti vardýr.
Ýnsan, kendisinin aslýnda bedenden ibaret olmadýðýný, bedeninin yalnýzca kendisine giydirilmiþ geçici bir kýlýf olduðunu, bu korkunç
sonu görerek anlamalý, bedenin ötesinde bir varlýðý olduðunu hissetmelidir.
Ýnsan, sadece bedenden ibaret olamayacaðýný, bedenin ötesinde onu bir araç olarak kullanan ruhun var olduðunu anlamalýdýr.
ALLAH kendini “et ve kemikten” ibaret sanan insana, belki de bunun bir aldanýþ olduðunu kavratmak için böyle ibret verici bir son hazýrlamýþtýr.
Ýnsan, bedeninin ölümüne bakmalý, bu geçici dünyada adeta sonsuza kadar kalacakmýþ gibi sahiplendiði ve bütün arzularýna boyun eðdiði bedeninin akýbeti hakkýnda düþünmelidir.
O beden topraðýn altýnda çürüyecek, kurtlanacak ve iskelete dönüþecektir.
Beyin tamamen çürüyecek ve kil görünümünü alacak, kemikler baðlantýlarýndan ayrýlacak ve iskelet daðýlmaya baþlayacak...
Bu olay, ceset bir toprak ve kemik yýðýný haline gelene kadar böylece devam edecek.
Bir þey ifade etmeyecek.
Bedeniniz, hiçbir dostunuzla artýk görüþemeyecek.
Beden için var olan tek þey, artýk yalnýzca toprak ve onun içindeki bakteri ve kurtlar olacak.
(Ölüm, kýyamet, cehennem alýntý.)