"Var"sın yok desinler..

VAR’A ‘yok’ demekle, nesi değişir ki ‘var’ın?

Varsın Allah’ım varsın! Diller yok diyorsa yalan,

kalplerde senin adın yazılı...

Canlar Seninle yaşıyor...

Eller, sen istersen tutabilir, dizler de öyle...

Alâim-i Semâ senin.

Gökkuşağında renkler Seni gösteriyor, ‘ressam’ yok dese dert midir?

Şarkılarda ismin geçmese ne gam? Sesler seni söylüyor.

Senin besteni şakıyor bülbüller!

Gül gülümsüyorsa senin güzelliğinden...

Rahmetinin katresidir yağmur, bahçeler hep senin.

En şefkatli sensin Allah’ım.

Çünkü sensin anneleri yaratan...

En kudretli sensin Allah’ım Çünkü sensin dağları dik tutan...

Çocukların pamukçacık ellerinde, çimenlerin yeşermelerinde, sevdâlıların sıcacık yüreklerinde

‘apaçık’ sen ‘saklısın’...

Sana ‘yok’ diyeni ‘yok’tan ‘var’ eden de sensin.

Bolluklar mükâfatın, kıtlıklar ikazın...

Ferahlıklar, sıkıntılarımıza teselli, üzüntüler seni hatırlamamız için...

O kadar varsın ki...

Varlığının heybeti karşısında başımız dönüyor, tıpkı dünya gibi...

Sensiz yaşanmıyor...

Milyonlarca yıldır, milyarlarca hayat ve her hayat sahibine her an taptaze nefesler veren nasıl ‘yok’ olur