Gramla mutluluk satan kuyumcularda rastlardım gözlerine

Cebim kadar yüreğimde yanardı.

İşporta tezgâhlarının ikinci el kitapları kadar

Yorgun ve değeri yitirilmiş yaşantımın arka bahçesinde yeşerirdi

Kuru dallarımın yaprakları

Gün batımlarının hiçbir işe yaramayan alın teri yorgunluğuyla

Cebimdeki meteliği sevdana biriktirirdim.

Hep yemekten sonralara sakladığım paketteki son sigaramı

Şimdi sensizliğin sonralarına saklıyorum.

Bu ateşi sönmüş hayatın ızdırap sokağında

Kuşların bile kırıntı bulamadığı bayat ekmek kuyruğunda,

Yarı aç bedenlerin sefilliğini unutmak için

Sevdalarını katık yapmaya çalıştığı saklı yakarışta olduğu gibi,

Bende sana aç kaldım.

Hiçbir yeterlilik yeteri kadar yeterli gelmiyor insanlara

Sadece sevmek yetmezmiş gibi

Sevdalara vasıf aranıyor.

Beyaz atları haciz edilmiş prensler

Yayan aşkların yavan hasretiyle

Kavuşamamanın bekâretini çaresizliğe bozdurdukça

Aklımı ilaha naklediyorum...

Oysa en zor zamanların tek tesellisiydi aşk.

Onu da bencilliğe kilitleyip,

Üzerine fesatlığı örttüğümüzden beri

Hep kuyumcular satıyor mutluluğu...