Koca yürekli adam, babam
Korkusuzca girdiği kavgalardan
yara almadan çıkan.
Eşkıya, hain, çıyanları
heybetiyle kovan.
Çilenin ablukasından
alnı açık, başı dik çıkan.
Koca yürekli adam.

Kan ağlarken yüreği,
gözünde nem görmediğim.
Beş parasız günlerin sabahında,
kısmet tellallarına minnetini duymadığım.
Dünyanın kalleş şövalyelerine restini çeken,
Koca yürekli adam, babam.

Çelikten leblebiyi öğüten dişleriyle,
Avuçlarımla dağları denize dökerim,
diyen dilleriyle,
Yorulmak bilmeyen zırhlı bedeniyle,
Tırnaklarıyla hayatın kalbine tutunmuştu,
Koca yürekli adam.

Daha dün yaşadım dediği,
Yetmiş yıllık ömür.
Küsmüş hayatın fildişi kulelerine,
Tırnaklarını geçirmiş kendi yüreğine,
Kanattıkça yüzü gülüyor,
dili söylüyor.
Konuş, konuş, sakın ha susma,
Koca yürekli adam,

Derdini söylemeyen,
kimseye eyvallah etmeyen, minnetsiz adam,
yürüdüğünde yeri titreten, kıymet bilen,
kıymetini bilmediğim, derdimi söyleyemediğim,
koca yürekli adam,
canım babam...



Ahmet YENİLMEZ