BİR BABA(VEYA ANNE)NİN DÜŞÜNDÜKLERİ (VEYA PİŞMANLIKLARI DA DİYEBİLİRİZ )

Çocuğumu yeniden yetiştirmem mümkün olsaydı.
Ona işaret parmağımı kaldırıp yasaklar koymak yerine,parmaklarıya resim yapmayı öğretirdim.
Hatalarını daha az düzeltir.Onunla daha çok yakınlık kurmaya çalışırdım.
Onu sadece gözlerimle izler,Ona saat kısıtlamaları koymazdım.
DAha bilgili olmaya çalışır,Ona daha çok şefkat gösterirdim.
Onunla daha çok yürüyüşlere çıkar ,uçurtmalar uçururdum.
Ona karşı ciddi bir tavır içinde olmak yerine,Onunla oyunlar oynardım.
Onunla kırlarda koşar,yıldızlar ıseyrederdim.
Onu daha sık kucaklar,daha az hırpalardım .
Ona karşı katı davranmaz,Onu daha çok yüreklendirirdim.
Önce benlik saygısı kazanmasını sağlar,bir ev sahibi olmayı daha sonra düşünürdüm.
Ona güce karşı sevgi duymak yerine,SEVGİNİN gücünü öğretirdim.


BİR ÇOCUĞUN TEŞEKKÜRÜ

Doğruyu yanlıştan ayırt etmeyi öğrettiğin ve
düşlerimi gerçekleştirmem için beni yüreklendirdiğin için.
Önüme çıkan engelleri aşmamı söylediğin için.Ve çatık kaşlarımı gülümsemeye çevirdiğin için.
Beni sevdiğini söylediğin için
Ve sevginin nasıl çok özel bir şey olduğunu öğrettiğin için.
Üzüntülü olduğum zamanlarda gözyaşlarımı sidiğin için.
Ve öfkelendiğim zaman beni sakinleştidrdiğin için.
Yaptığın iyiliklerle başkalarına yardım ettiğin için.
Ve bana da başkalarına yardım etmeyi öğrettiğin için.
MOralim bozuk olduğunda bana sarıldığın için.
Ve kulağıma '' Seni seviyorum '' diye fısıldadığın için.
Teşekkür ederim.
Teşekkür ederim Ailem sana tüm yaptıkların için....


Dünya barışı anne babanın ya da onların yerini tutan herhangi birinin dizleri dibinde öğrenilir.

SAnırım bütün hikayeler birbirini tamamlıyor .....