TÖVBESİNDE DURAMAYANLAR NE YAPMALI?

Tövbe eden, günahından dolayı kendini kusurlu, suçlu görmemelidir. Günahının suçunu, kaderimi Allah böyle yazmış diyerek kadere ve Allah'a yüklemeye çalışmamalıdır. Adem Aleyhisselam, cennette yasaklanan meyveyi yiyince tövbe etti ve günahını nefsinden bildi. Allah da tövbesini kabul etti. Fakat şeytan kendi nefsini çok beğendiği için nefsinde bir suç görmedi. Suçunu kaderinin üzerine ve dolayısı ile Allah'a yüklemek istedi. Tövbesi kabul olunmadı, nefsini çok beğenmek, kusursuz görmek kibre ve ebedi lanete uğramasına sebeb oldu.

MÜRŞİTLERİN (Durumları Hakkında) Peygamberimiz (S.A.V.) in sünneti, Kur'an-ı Kerim buyurduklarını takip eden "Sufiyyun" yolu İslamiyetle beraber başlamıştır. Zamanımıza kadar devam etmiştir, Bu yol, Allah'a ibadetin korkudan değil de sevgiden yapılmasını prensip edilmiştir. Bu yolun ilk yolcuları, Ebu Bekir (R.A.), AH (R.A.) Sel-man-ı Fahrisi (R.A.) ve diğer bazı kıymetli sahabeler (Radiyallahu Anhum) dir. Bu kıymetli ve çok büyük sahabeyi Kiram Peygamberimizin çok kıymetli arkadaşları - koruyucuları bu yolun ilk talimatını bizzat Peygamberimiz (S.A.V.) den almışlardır. Bu talimat, bu yolu arzulayanlara nakledilmiş zamanımıza kadar böylece kalbden kalbe bu manevi yolun talimatı devam ede gelmiştir. Bu yolun yolcuları, dinde verilmiş müsadelerden ziyade en efdal (Allah katında en kıymetli olanı tercih ederler. Bütün dünya ve ahiret işlerinde hepsi "sünnet" dediğimiz, Peygamberimiz (S.A.V.) in hareketlerini adetlerini, ahlakını taklit ve tatbik etmişlerdir. Hepside evvela Kur'an-ı rehber edinmişler ve din ilimlerine çok büyük önem vermişlerdir. Bilinen bütün Mürşitler yetişme çağlarında başka bir mürşidin elini öpmüş ona imkan nisbeti bedenen ruhan hizmet etmişler ve zamanı gelipte manevi olgunluğa kavuşunca izin verilmiş kimselerdir. Bu izin, Mürşidin kendi arzusuna bağlı değildir. Allah tarafından verilen manevi bir işarettir. Zaten Allah tarafından verilmiş bir işaretle izin verilmeyen kimse Allah'ın memuru olamaz. Allah'ın izin vermediği kimsenin, başkalarına-da manevi bir faydası olamaz. Hakiki izin sahibinin yardımcıs» Allah olduğu için ondan istifade edilir. Allah ancak kendi izin verdiklerine yardım eder. Allah'ın memurlarıda yetişme, akıl, firaset, takva derecelerine göre değişik büyüklük ve selahiyette oldukları için, onların yanındaki istifade nisbeti değişir. Bazılarından çok fazla istifade edilir, bazılarından daha az...