bir an önce büyümek istedim. Şimdi o günü, çocukluğumu özledim. Babamın sırtında, boynuna sıkıca sarılıp uyumayı... siyah önlüğüme bulaşan tebeşir tozunu... itiş kakış içinde, bahçesinde koştuğum ilkokulumu, kulağımı çeken öğretmenimi özledim...

Yüzüme gözüme bulaştırarak yediğim pamuk helvayı, yaptığımız çamurdan evleri, sonrasında üstümü kirlettiğim için annemin kızmasını... çocukluğumun masum aşkını özledim...

Uçup yükseldikçe yerinde duramadığım ve bir gün kaçıp giden kırmızı renkli uçurtmamı zledim...

Kolunda elma şekeri sepetiyle geçen o nur yüzlü, ak sakallı amcayı ve alamadığım elma şekerinin ardından dudak büküp ağlamayı özledim...

Her bayram kapı kapı dolaşmayı ve birlikte şeker topladığım arkadaşlarımı özledim...

Dokuz taşı, evcilikleri, rengarenk misketlerimi... tozlu sokaklarda taştan yaptığımız kalelere TANJU, TANJU VE GOOL diyerek attığımız golleri özledim.


İlk bisiklete binmeyi öğrenirken düşüp dizimi yaraladığım kaldırımı, mavi bisikletimi, kar yağdığında yaptığım kömür gözlü, havuç burunlu o adamı, özledim...

Tavan arasına kaldırılmış tozlu raflarda kalan fotoğraflardaki ,çocukluğumu özledim..

bu günleri de özleyeceğimi bile bile
ben o saf çocukluğumu özledim...