ES SELAMU ALEYKUM

Mevcut dünyamızda yitirmiş olduğumuz, çok kıymet taşıyan bir özellikten bahsetmek istiyorum: Vefa Unuttuğumuz ya da unutturulduğumuz çok güzel bir haslettir vefa Çok yakın bir zamana kadar var olan ama günümüzde çok az rastladığımız bir özellik vefa Toplumu toplum yapan, cemaati cemaat yapan bir güzelliktir vefa Dostlar arasında, kardeşler arasında olmazsa olmaz bir haslettir vefa
Sözlükler, vefayı şöyle açıklıyor; Sözünde durmak, sevgi ve dostlukta sebat ve devam. Ödemek, yetişmek. İnsanların birbiriyle kaynaşıp bütünleşmesini temin eden, fertleri birbirine bağlayan yüce bir duygu, bir mıknatıstır âdeta. Yuva, vefa duygusu üzerine kurulmuş ise, devam eder ve canlı kalır. Millet, bu yüce duygu ile faziletlere erer. Devlet, kendi vatandaşına karşı ancak bu duygu ile itibarını korur.



Vefa, sevgide devamlılık demektir. Vefa demek, ihtiyaç hâlinde ona yardım etmektir. Arkadaş, öldükten sonra, onun çoluk çocuğunu, yakınlarını sevmek, onlarla ilgiyi kesmemek de vefadandır. Müslüman vefakâr olur. Vefa, dostlukta, bağlılıkta sebat etmektir. Arkadaşına yaptığı iyiliği az görüp, onun yaptığını çok bilmektir. Vefa demek, gerek hayatta iken ve gerekse öldükten sonra sevgi ve ilgiyi devam ettirmek demektir. Şair ne güzel söylemiş:
Vefalı çıkarır dostluğun tadını,
Vefasızlar alır dostunun âhını.
Eski zatlardan birinin oğluna vasiyeti şöyledir:
Oğlum, herkesle arkadaşlık edilmez. İhtiyaç içinde olduğun zaman senden uzaklaşan, genişlik zamanında malına göz diken ve yükseldiği vakit sana üstünlük taslayan kimse ile arkadaş olma!
Atalarımız, Bir fincan kahvenin kırk yıl hatırı vardır. derken vefanın ne kadar önem arz ettiğini ve yıllar öncesinde bu özelliğin nasıl yaşandığını bizlere anlatmışlardır. Ya şimdi? Bu güzellikten ne kadar da uzak yaşamaktayız. Bizi biz yapan değerler arasında olan vefadan ne kadar da uzaktayız.
Her sene bir çok kimselerle karşılaşmakta, tanışmaktayız. Bunlarla muhabbet eder, kimisinin manevi, kimisinin de maddi dertlerinin çözümü için gayret sarfederiz. Kimiyle bir yıl, kimiyle dört yıl beraber olur, beraber çalışır, beraber koşuştururuz. Yeri gelir bir çok sıkıntılarına göğüs gereriz. Yediğimizden yedirir, içiririz. Manen huzura kavuşmaları için, gerek dünya ve gerekse ukbada rahat etmeleri için elimizden geleni yaparız. Rabbim kabul buyursun.
Bunlardan kimi işi bitince bir daha aramaz sormaz. Menfaati bitmiş, bu yüzden de bizleri unutmuş, yaşanan güzellikleri eliyle bir kenara itmiş, insanın nankör olduğunu bir kez daha göstermiştir. Kimisiyle ise, çok güzel dostluklara yelken açarız elhamdülillah. Hem bu dünya için, hem de ahiret için dostluğa devam ederiz. O dostlar bir fincan kahvenin hatırınıdeğil kırk yıl, bir ömür boyu devam ettirirler. Hatta ahirette de
Kimiyle bir yemeklik kadar, birkaç sohbetlik kadar muhabbetimiz olur ama yıllar sonra görüştüğümüzde hemen hatırlar ve hakkınızı nasıl ödeyebiliriz diyerek gözyaşlarıyla kucaklaşırız. Böyleleri bize vefayı hatırlatır. O güzel hasletin ne kadar önemli olduğunu gösterir. Kimiyle ise yıllarca beraber olursunuz ama Hakkını helal etse de, etmese de benim için önemli değil, bu benim sorunum değil, kendi sorunu. diyerek vefasızlığı ortaya koyar, insanın nasıl nankör olabileceğini gösterir.
Elbetteki Rabbimiz bizi bizden iyi tanıyor ve bu özelliğimizi güzelce ortaya koyuyor:
Eğer bu çağrıya sırtlarını dönerlerse, hoş biz de seni üzerlerine bekçi göndermedik ya! Senin görevin sadece tebliğdir. Biz insana tarafımızdan bir nimet tattırırsak ferahlar, şımarır. Ama başlarına, yine kendi işledikleri hatalar sebebiyle bir sıkıntı gelirse insan hemen nankörleşir. (Şura, 48)
Vefa deyince akla hemen ahde vefa da gelir. Çünkü çok önemli bir özelliktir. Vefasızlık, münafıklık alametlerindendir. Böyle ahdini yerine getirmeyen vefasızlar, dünyada rezil olacağı gibi, kıyamette de teşhir edilerek rezil edilecektir. Bu konuda Efendimiz (s.a.v.) şöyle buyurmaktadır:
Kıyamet gününde her vefasız için bir sancak (dikilecek). Bu filanın vefasızlığıdır, denilecektir.
Ahde vefa müminin işidir. Vefasız olanlar, şahsiyetsiz, dönek tabiatlı kişilerdir. Böyle insanlarla değil bir çalışma yapmak, yola dahi çıkılmaz. Seni çok çabuk satar ve yolda bırakır. Hem de hiç acımadan, vicdanları sızlamadan.
bnu Abbâs (ra) şöyle der: Ahdine kim vefasızlık edip bozarsa, Allah mutlaka ona bir düşman musallat eder.
Rabbim bizleri ahdinde sadık olanlardan eylesin. Vefayı bilen ve canı pahasına da olsa vefakar olanlardan eylesin. Vefasızlardan uzak eylesin, onlarla karşılaştırmasın. Hakkı hukuku bilen ve ona göre hayatını devam ettirenlerden eylesin..Amimmmmm

SELAM VE DUA İLE