*´¯`·.¸.·´¯`·.((( RAVDA.net ))).·´¯`·.¸ | SeVGiYe aÇILaN KaPI

	Anasayfa Yap
	Favoriye Ekle
	İrtibat

Üye Girişi

Üye Ol

Toplam Kategori: 69 *** Toplam Konu: 30100 *** Toplam Mesaj: 148193

Forum Anasayfa » ENGLISH / DEUTSCH / OTHER » INTERNATIONAL » de kamer van de waarheid

önceki konu sonraki konu

Bu konuda 1 mesaj mevcut

Sayfa (1): (1)

Ekleyen

Mesaj

	Merdiyye

de kamer van de waarheid

1158 Mesaj -

Kayıt Tarihi: 12.01.2003

En Son On: 03.04.2005 - 00:56

Cinsiyeti: Bayan

In de korte periode tussen ontwaken en dromen bevond ik me in een kamer. Er
was niets bijzonders te zien, behalve die ene muur... Daar stond een enorme
archiefkast, zo één als je in bibliotheken wel ziet met van die lades met
kleine indexkaartjes erin, waar de auteurs en titels of onderwerpen
alfabetisch zijn gerangschikt.

Maar dit archief, dat zich uitstrekte vanaf de grond tot aan het plafond en
in iedere richting oneindig leek, bevatte iets heel anders. Terwijl ik de
kast naderde, was het eerste dat mijn aandacht trok, een laatje waarop
stond: "Mensen die ik aardig vond". Ik opende het laatje en bladerde snel
door de kaartjes heen. Snel sloot ik het weer -geschokt als ik was- toen ik
alle namen die op de kaartjes stonden, herkende... Op dat moment, zonder dat
iemand het me had verteld, wist ik precies waar ik was.

Deze levenloze kamer vol met zijn kleine laatjes was als een catalogus van
mijn eigen leven. Hier waren al mijn daden van ieder moment, groot of klein,
opgeslagen, zó gedetailleerd, dat mijn geheugen het niet kon evenaren. Een
gevoel van verwondering en afgrijzen begon in me te borrelen, terwijl ik in
het wilde weg laden opentrok en hun inhoud bekeek. Sommige laden brachten
vreugde en zoete herinneringen, andere een gevoel van schaamte en spijt, zo
intens, dat ik over mijn schouder wilde kijken of er niemand stond mee te
kijken.

Een la met de titel "Vrienden" was naast een la met de naam "Vrienden die ik
heb verraden". De titels varieerden van alledaagse dingen tot aan het
bizarre. "Boeken die ik heb gelezen", "Leugens die ik heb verteld", "Troost
die ik heb gegeven", "Grappen waar ik om heb gelachen". Sommige titels waren
bijna overdreven in exactheid: "Dingen die ik naar mijn broers heb
geroepen". Andere waren niet om te lachen: "Dingen die ik woede heb gedaan",
"Dingen die ik naar mijn ouders heb gemompeld". Ik bleef me verbazen over de
inhoud. Vaak waren er meer kaartjes dan ik had verwacht, soms minder dan ik
had gehoopt.

Ik was overdonderd door het enorme volume van het leven dat ik tot nu toe
had geleefd. Zou het mogelijk zijn dat ik tijdens de dertig jaar van mijn
leven tijd had gehad om al deze duizenden of zelfs miljoenen kaartjes te
schrijven? Tóch leek het erop dat elk kaartje dit bevestigde! Want elk
kaartje was geschreven in mijn eigen handschrift en alles was door mij
persoonlijk ondertekend.

Bij het openen van het laatje met "Liedjes waar ik naar luisterde",
realiseerde ik me dat de laatjes groter werden, naarmate de inhoud meer
ruimte in beslag nam. De kaartjes waren strak samengepakt, en zelfs na twee
of drie meter, had ik het einde van het laatje nog niet bereikt. Ik sloot
het snel, niet zo zeer beschaamd over de kwaliteit van de muziek, maar meer
over de enorme hoeveelheid tijd die ik aan het luisteren besteed had..

Aangekomen bij een laatje waarop stond "Onlustgevoelens", voelde ik een
huivering door mijn lichaam gaan. Ik trok het bakje maar een klein stukje
uit de kast, niet bereid de omvang van de la te zien, en ik trok er een
kaartje uit. Ik rilde door de nauwkeurigheid van de tekst. Ik voelde me ziek
worden bij de gedachte dat zo'n moment op deze manier was vastgelegd.

Een bijna dierlijke woede borrelde in me op ... Eén gedachte domineerde:
"Niemand mag ooit deze kamer ontdekken!" In een moment van razernij, trok ik
de complete la uit de kast. De afmeting ervan deed er opeens niet meer toe.
Ik móest het leeg maken en de kaarten verbranden ...!

... Maar toen ik probeerde de kaartjes los te halen uit de la, lukte dit
niet. Ik bonkte de la op de vloer, probeerde àlles om de kaartjes los te
krijgen, maar alles was tevergeefs. In enorme wanhoop moest ik constateren
dat de kaartjes zo sterk waren als staal. Verslagen en hopeloos plaatste ik
uiteindelijk de lade terug. Met mijn hoofd tegen de kast gedrukt slaakte ik
een enorme zucht vol zelfmedelijden.

En dan opeens zag ik het. Een lade waarvan het handvat meer glimmend was dan
dat van alle andere, en waarop stond "Momenten dat ik aan Allah dacht". Het
handvat zag er nieuwer uit, bijna als ongebruikt. Ik trok aan het handvat en
er opende zich een klein laatje van maar een paar centimeter diep. De
kaartjes erin waren te tellen op de vingers van één hand.

Daarop volgden de tranen, ik begon te snikken. Het huilen kwam van zo diep
dat het me pijn deed in mijn maag en een overweldigend verdriet maakte zich
van mij meester. Ik viel op mijn knieën en bleef huilen. Ik huilde uit
schaamte, uit de enorme schaamte die ik voelde over alles dat ik even
daarvoor had ervaren. De rijen van kaartjes en laatjes dwarrelden voor mijn
met tranen gevulde ogen. Niemand mocht ooit weten van het bestaan van deze
kamer.....

(e-mail)

Ekleme Tarihi: 24.01.2004 - 21:51

Pozisyon düzeni - imzaları göster

Sayfa (1): (1)

önceki konu sonraki konu

Kategori Seç:

Sitemizde şu an Yok üye ve 1302 Misafir mevcut. En son üyemiz: Didem_

[ Admin Moderator Vip Üye ]

Bu üyelerimizin doğum günlerini tebrik eder, sıhhat ve afiyet dolu bir ömür dileriz:
husameddin (47), halk yolcusu (37), Habibetti21 (37), aysani (50), kardelen__571 (35), hasan_el_benna (42), aslanþamil (44), caylak ali osma.. (51), vural (50), mero (), ByNet (54), enginbey (49), veleye5 (28), yazitura (45), betulonur (41), NiSA (47), aliavlamaz (37), adler42 (46), 0730sahin (43), ercan58 (41)

24 Saatin Aktif Konuları

Copyright © ((( RAVDA.net ))) * İrtibat * RAVDA Reklam Servisi * Tüm hakları saklıdır, izinsiz alıntı yapılamaz.
Sitemizde yayınlanan imzalı yazıların içeriğinden yazarları, forum ve yorumlardan ekleyen şahıslar sorumlu olup, kesinlikle sitemiz sorumlu değildir.

Sayfa 0.75983 saniyede açıldı