türkiye'de iki grubu son derece zararlı görüyorum.

abdulkadir geylani gibileri tekfir edenler

onları tekfir edenleri tekfir edenler...

ikisi de ALLAH'ın dininin cehennem kapıcılığına kendini şartlandırmış fikri sabit (anlayışı dar) insanlardan müteşekkil oluyor umumen.

ikisi de kendini ehli sünnet velcemaat olarak adlandırıyor.

ama iki fırkanın da ehli sünetin en temel kaidesine muhalefeti söz konusu; o da:

ehli kıble tekfir edilmez.

abdulkadir geylani veya benzerlerine din dışı gören kim adına bu tekfiri yapıyor?

din adına!

onları tekfir edenleri tekfir eden kim adına bunu yapıyor?

din adına!

halbuki din, müslümanlara sadece Allah'ı hakkıyla bilip, Ona kul olmaktan başka bir vazife vermemiştir.

Allah'a kul olmak ise 'bana iman'ı anlat, bana islam'ı anlat, bana ihsan'ı anlat' sorularına rasulu muhterem aleyhisselam'ın verdiği cevaplardan ibarettir.

dolayısıyla

bu iki zararlı akımın müslümanların kardeşliğinin önünde ciddi engel teşkil ettiğini farkediyorum.

seyyid kutub'a düşman olan ile abdulkadir geylani'ye düşman olanlar aynı yerden besleniyor.

şahıslarını tanrılaştırıyorlar! Rabb azze ve celle'ye değil, anlayışlarına tabi oluyorlar.

cennet ve cehennem fedailiği rolü üstleniyorlar.

halbuki bu ikisinin ve temsillerinin müslümanlığı hakkında milyonlarca ayrı ayrı şehadet mevcuttur.

öyleyse onlardan birini kafir gören, kendi arzularını dinleştirmiş ve Allah'ın dinine savaş açmıştır.

fikirleri konuşmak ayrıdır, şahısları tekfir etmek ayrıdır.

insan hatalı söz söyleyebilir Kur'an'ı yorumlarken.

nitekim aleyhisselam:

kim Kur'an'da kendi görüşü ile hüküm çıkarırsa gerçekte o hata etmiştir buyuruyor.

bu iki taifede kur'andan delil aldığını beyan ile birbirini ve şahıslarında fikirlerini gayrı islam görüyor.

seyyid kutub'u severim, o bir şehit...

abdulkadir geylani'yi daha fazla severim, o bir mürşid.

tam tersini de başka biri söyleyebilir der ki:

abdulkadir geylani'yi severim, o bir mürşid

seyyid kutub'u daha fazla severim, o bir şehit...

bu yaklaşımlarda zarar yok; ama

seyyid kutub'u sevmem, çünkü kafir; abdulkadir geylani'yi severim denilince veya tam tersi sorunlar çıkıyor.

bizi islam dairesine birbirimiz sokmadık. bizi birbirimiz o daireden çıkaramayız.

aynı yöne secde eden insanların ortak adı müslümandır.

bu cevapta endişeniz varsa gavura sorun, onun vereceği cevap doğru olacaktır.

kabe'ye yönelenlere ne diyorsunuz siz diye sorun gavura!

müslümanlar kardeştir.

müslüman birbirinin şerefini korur.

kim müslümanlardan herhangibirinin şerefini alçaltmaya çalışırsa Allah indinde şerefinden olabilir.

seyyid kutub'un hatalı sözleri vardır. hatalarını ifşa eder, doğrusunu izah ederiz. eyvallah

abdulkadir geylani'nin hatalı yönleri mi var, hatalarını söyleyin, doğruda buluşalım inşaallah...

ama birine olan sevginiz veya kızgıntınız dininizi bina etmesin.

ola ki sevdiğinize darılınca, onun hak sözleri size tesir etmez.

ola ki sevmediğinizle barışınca, onun batıl sözleri sizi sarabilir.

ölçü şahıslar değildir.

ölçü, ayet hadis icmadır....

havadis (dedi denildi) değil, ehadistir...

dolayısıyla kim fethullah gülen'i, abdulkadir geylani'yi, seyyid kutub'u, ibn teymiye'yi, imam rabbani'yi şahsiyet olarak direkt hedef alır, yanlış olan görüşü delili ile, ıslah için bildirmez ve şahısları hakkında asab bozucu abuk sabuk laf söylerse benim için aynı kategoridedir:

fitneci!

sözümüz ümmetin içinde ümmeti birbirine düşürerek bundan rant elde edenleredir. her böyle kişi üstüne alınabilir.

rant nedir?

-şöhret, şehvet, enaniyet tatmini-

seyyid kutub'un Rabbi ile Abdulkadir Geylani'nin Rabbi aynıdır.

onları Rabb'leri kulluğuna kabul etmiş iken, kim ne üstüne vazife o kulluktan onları aforoz etmek ister?

bunun adı nedir?

fitne en hafif tabirle...

birinin sözleri, sizi başka bir müslümandan nefret ettirmeye yönelik ise, ilgilenmeyin o sözlerle...

fitne zamanında en güzel şey, aç bir adamın ağacın kütüğünü ısırdığı gibi sünnete sarılmaktır.

bakacağız, peygamber aleyhisselam ve şerefli ashabı ne yapmış ise onu yapacağız.

aleyhisselamın şerefli ashabı birbiri ile savaşmıştır. birbirlerine taraf olmuşlardır; ama hiçbir yekdiğerinin şerefine müteceviz söz söylememiştir.

anlaşmazlık illa ki olacak!

ama

anlaşmazlık, şahısların birbirine buğz etmesine, kin beslemesine, şahısları lanetlemeye sevk ediyor ise

o anlaşmazlık din ilişikli değildir.

nefsidir.

nefsin oyunudur.

iş müslümandan nefrete sirayet etti mi yapılacak en güzel şey, nefret ettiğin müslümanın müslüman olduğunu ve onun müslümanlığının sahibinin ALLAH olduğunu hatırlamak ve müslüman kardeşine dua etmektir...

ta ki içindeki buğz dinene kadar...

bir tespitimiz de şu:

özellikle vefat eden ulemamızın eserlerindeki bazı ibareler siper edinilip, müslümanlardan bir kısım diğer bir kısmı vasıflar uyuyor kanaatiyle tekfir ediyor; ya da gözden düşürmeye çalışıyor.

vallahi o ulemamız böyle bir fitneye alet olacaklarını bilseler yazmazlardı.

ben bu yeminimde sabitim.

vallahi, eğer ulemamız samimi deva için yazılmış sözlerinin islam ümmetinde hastalığa, bozgunculuğa, fitneye vesile olduğunu görselerdi, o ibareleri tırnakları ile kazırlardı satırlardan.

peki ulemamız neden birbiri hakkında yazdı?

ilim ehli, münazara adabını bilen ve sözlerin maksadına vakıf olacaklara birbirlerini tanıtmış oldular.

eğer bir alim hakkında illa da bir nakil yapılacaksa

o alim hakkında söz söylemiş alimin sözü eğilip bükülmeden, kesilip kuşa çevrilmeden metin nerede geçiyorsa olduğu gibi konu aktarılarak bu nakil yapılmalı ve yorum yapılmamalı.

aksine davranışlar, görünen o ki nefslere malzeme olmaktan öte bir işe yaramıyor.

müslümanlar arasında nefret yaygınlaşıyor ve düşmanlıklar başlıyor.