İki çocuklu bir aile hafta sonunu piknik yaparak geçirmeye karar vermişti. Piknik yerine vardıklarında, anne yemeği hazırlarken, baba çocuklarıyla birlikte kısa bir yürüyüşe çıktı. Yürüyüş uzun olmasa da çocuklardan küçük olanı yorulmuştu yalvaran gözlerle babasına bakıp:



-“Babacığım çok yoruldum, beni kucağında taşır mısın?” dedi. Baba;



-“Ben de yoruldum oğlum" der demez çocuk ağlamaya başladı.



Baba tek kelime etmeden etrafındaki ağaçlardan birinden kuru bir dal kesti. Dalı, çakısıyla biçimlendirip yonttu, sonrada oğluna verdi.



-"Al sana güzel bir at" dedi. Çocuk daldan yontulmuş ata sevinçle bindi ve " deeehh deehh " diye bağırarak annesinin sofra kurduğu düzlüğe doğru koşmaya başladı.



Küçük oğlunun birden yorgunluğunu unutup canlanışını gülerek seyreden baba, yanındaki kızına, eliyle küçük kardeşini göstererek



-"Hayat budur işte kızım. " dedi. Bazen kendini çok yorgun hissedersin. Öyle olduğunda kendine deynekten bir at bul ve yoluna devam et. Bu at da yerine göre bir arkadaş, bir şarkı, bir şiir, bir umut, bir çiçek, bir özlem, bir hayal ya da bir çocuğun tebessümü olabilir.