Cam kırığı sevdaları yaşadık biz,
Üç kuruşluk satılmış dostluğuda kimi zaman...
Kimi zaman, ağladığımızda yanaklarımızda yaş!
Farkedilmeden dostca, kurudu tuzlu iziyle...

Biz geceler boyu, hasreti özledik...
Belkide, Satılmış dostluğuda kimi zaman...
Kimi zaman, sarhoş bir adamın koluna girmeyi..
Kimi zaman, şair olmak istedik,
Belki okunsun istedik, bizdeki bizi biz yapan duygunun..
Ama, bir okadarda, yalın ayak cam kırıklarında dolaştık..
Ne şiir olsun istedik, çünkü sığmadı dizelere..
bazen bir öykü olsun istedik sıkmadan insanlığı...
Bazen ülkemin köşesinde bir il istedik,
Hep gidip de tenha bir köşede,
Denize nazır bir kıyıda..
şöyle adam gibi yaşamayı da istedik..
Sizi bilmem öyle istedim ben...
Cam kırıklarında yürümeyi de istedim...
Zaten bilirsiniz her sevda,
Cam kırıklarında yürümeye benzer...
Siz kırmışsanız üzerinde yürüdüğünüz sevdayı..
İncitmişseniz birkez,
Cam kırıkları gibi batar ayağınıza,
Bir süre sonra, yürüyemezsiniz....
Nasırda tutmaz bilin...
Sonra,
İnançlarınız yıkılır belki...
Belki inançlarınız birden depreşir sevdaya...
Ve bir türkü söylersiniz Horasandan,
Bir türkü dillenir, Ağrı dağının eteklerinden...
Sonra, bir bir toprarsınız kırılan cam kırıklarını..
Ve her cam kırığında yüzleşirsiniz sevdanızla...



(...)