Yatağa girip, gecenin sessizliği ile başbaşa kaldığımız­da, bütün bir gün boyunca düşünemediğimiz şeyleri düşünebilir ve belki o günün bir muhasebesini yapabilme imkânını bulabiliriz.

Bir sürü koşuşmayla geçen 24 saatin sonunda, ömrü­müz bir gün daha kısalmış ve kabir kapısına bir adım da­ha yaklaşılmıştır. Peki ama bu kaybımıza karşılık o gün­lük kazancımız ne olmuştur? Ömür binamızdan düşen bir taşın yerine, ebedî hayatımız için oraya ne konulmuştur?

Muhasebenin neticesi ister iyi, ister kötü olsun, içimiz­den yükselen birtakım sesler, ertesi günün o günden daha iyi olacağını söyleyebilir.

Bir ömür boyunca, her gün hayâl kırıklığına uğrasak dahi, yarınlara bağlanan ümitlerimiz bir türlü bitip tüken­meyecek ve böylece günler gelip geçecektir.

Yakın bir gelecek için projeler yapan, onlar için ıstırap duyan, uykularını kaçıran, kilo verip zayıflayan; kısacası istikbâl endişesi ile kıvranan insanoğlu, acaba gerçek is­tikbâl için neler düşünüyor ve neler yapıyor?

Ve acaba yazdan sonra gelecek olan kışı karşılamaya hazır olduğu gibi, şu kısa hayattan sonra gelecek olan ölümü de karşılamaya hazır mı?

Evet... İnsan madem fânidir. Ömrü l milyon sene de ol­sa, bir gün bitecektir. Ve l milyon sene yaşayan birini bu­larak ona hayattan ne anladığını sorsanız, büyük bir ihti­mâlle gülümseyecek ve anladığı şeyin, sizin anladığınız şeyden farklı olmadığını söyleyecektir.

O halde, kısa bir ömür ile uzun bir ömür arasındaki fark önemli değildir. Çünkü her ikisinin de, sonsuz bir ha­yatın yanında değeri yoktur.

20 yaşında vefat eden, fakat bu kısa seneler içinde Rabbinin kendisinden istediğini yerine getirdiği için, ebe­dî saadeti kazanan bir gencin ardından, "Hayattan nasibi ne kadar azmış" diyebilir misiniz?

Veya baştan sona gü­nahla dolu tövbesiz bir hayatın sonunda 120 yaşında ölen ve sonunda ebedî hayatını işkenceler ve azaplar içinde sürdürecek olan bir bedbaht için "şanslı" ve gerçekten uzun ömürlü olduğunu söyleyebilir misiniz? O'nun yolun­da saniyeler seneler gibi bereketleniyor; O'nun yolunda olmazsa yüz sene bile bir saniye kadar değersiz kalıyor. Üstelik yaşadığımız her anın hesabını vermekte var.



Selim Gündüzalp-ölüm son değildir adli kitabindan