*´¯`·.¸.·´¯`·.((( RAVDA.net ))).·´¯`·.¸ | SeVGiYe aÇILaN KaPI

	Anasayfa Yap
	Favoriye Ekle
	İrtibat

Üye Girişi

Üye Ol

Toplam Kategori: 69 *** Toplam Konu: 30100 *** Toplam Mesaj: 148193

Forum Anasayfa » ENGLISH / DEUTSCH / OTHER » INTERNATIONAL » een brief aan mijn familie

önceki konu sonraki konu

Bu konuda 2 mesaj mevcut

Sayfa (1): (1)

Ekleyen

Mesaj

	acizane

een brief aan mijn familie

20 Mesaj -

Kayıt Tarihi: 19.11.2003

En Son On: 04.07.2006 - 15:42

Cinsiyeti: Bayan

sonradan hak yolunu bulan Musluman olan cok sevdigimigimiz kardeslerimiz varya, onlarin ne kadar hayatinda degisiklik oldugunun farkinda degiliz.

buyurun bir de siz okuyun bir bacimizin ailesine yazdigi mektubu.

Bismi-llahi al Rahmani al Rahiem
(In de naam van God, de Erbarmer, de Meest Barmhartige)

Een brief aan mijn familie
Geschreven door Michelle al-Nasr (Australië)
Vertaald door Rabi'a Frank

Ik schrijf dit voor al mijn broeders en zusters die zich bekeerd hebben tot Islam (of hernieuwde moslims) en die de kracht hebben gehad, ondanks alle tegenslagen, om standvastig in hun geloof te blijven, tegen iedere prijs.
Ik wil mijn zorgen betuigen die ik deel met vele van mijn broeders en zusters in Islam, die afstand hebben moeten nemen van hun familie vanwege hun acceptatie van de religie van Islam.

Allereerst wil ik jullie zeggen: ik hou van jullie, jullie zijn mijn familie, ik ben jullie niet vergeten. Het breekt mijn hart dat jullie niet instemmen met mijn levenskeuze en dat jullie mij daarom afkeuren en verstoten hebben. Als je het niet met mij eens bent, respecteer dan op zijn minst mijn beslissing.
Als jullie maar wisten hoe moeilijk deze beslissing voor mij was, hoe moeilijk het is om een moslim te zijn. En zeker een moslimvrouw.
Heb je je wel eens proberen voor te stellen wat voor toewijding het kost om een moslim te zijn? Het is niet zo makkelijk als je misschien wel denkt. Ik wil mijn gedachten met jullie delen. Ik wil dat jullie door mijn ogen kijken om te weten, al is het maar een moment, hoe ik me voel, waar ik mee te maken heb gekregen en hoe het voor mij is.
Denk voor een minuut aan iets dat zo belangrijk voor je is, iets waar je sterke gevoelens voor hebt dat je bereid bent je hele familie en kennissenkring als zodanig er voor te verliezen. Te vervreemden van die mensen die je al je hele leven kent. Ineens ben jij het buitenbeentje, de verloren ziel die niet weet wat ze doet, iedereen vertelt je dat je je hele leven vergooit. Bedenk hoe overtuigd je moet zijn om die dingen te doen die je doet. Let wel, niet zomaar dingen, maar daden die oprechtheid en sterk geloof vereisen. Daden die niet licht opgevat kunnen worden. Daden met gevolgen: opoffering, verlies, vernedering, degradatie en racisme om er maar een paar te noemen.
Blijf denken aan datgene in je leven dat zo belangrijk voor je is. Ben je bereid je carrière ervoor op te offeren? Geld? Je nieuwe auto? Je huis? Zou het makkelijk voor je zijn om de plezierige dingen die het leven te bieden heeft op te geven?

Denk aan je familie. Hoe zou je er mee om gaan als je je hele familie zou verliezen door dit ene dat zo belangrijk voor je is. Men wil niet eens meer even met je praten uit angst dat je dit "iets" dat zo belangrijk voor jou is ter sprake zult brengen. Je noemt het, waarom? Omdat je je hele leven op dit iets baseert en er naar inricht.
Natuurlijk, als praten betekent dat je het hebt over dingen die belangrijk voor anderen zijn, dan zou je niet beledigd moeten zijn, je hoeft slechts te zwijgen en te luisteren. Het is tenslotte belangrijk voor hen. Misschien beginnen ze over iets dat ze op het nieuws gehoord hebben, dat "iets" waar jij je hele leven op richt, maar waag het niet het oneens met hen te zijn - vertel ze ook niet wat jij weet uit eigen onderzoek en ervaring - luister alleen, want de tv weet het het beste en zij dus ook.
Je moet je ook realiseren dat vanwege dit "iets" dat jij gekozen hebt, je niet langer het recht hebt zaken te bespreken of er commentaar op te hebben die betrekking hebben op de stad, de staat of het land waar je al je hele leven woont. Als je dat toch doet, word je verteld (in plaats van respect te hebben voor je intelligente opmerking) dat je het land zou moeten verlaten.

Bedenk je eens dat je naar de winkel gaat om brood te kopen. Als je in je auto stapt en de weg op rijdt, begint er plots iemand tegen je te schelden enkel bij jouw aanblik, die aangeeft waar je zo sterk in gelooft. Ze denken vast dat je ze niet begrijpt, maar dat doe je wel, beter dan zij denken. Wen er maar aan, het gebeurt vrij vaak. Vergeet ook niet dat je onderdrukt bent en daarom word je bekeken met medelijden en minachting; een onderdrukte vrouw zonder eigen mening. Dit alles, terwijl dit "iets" is waar je zelf voor gekozen hebt, wat je elke dag leeft - niet door dwang, maar omdat je gelooft dat dit goed is. Houdt dit goed in je achterhoofd als je in je auto rijdt.
Terwijl je in de winkel loopt, voel je dat alle blikken op jou gericht zijn. Plotseling hoor je gelach; je denkt bij jezelf: ze lachen toch niet om mij? Maar natuurlijk, je weet wel beter, want iedere keer dat je je huis verlaat, zijn er mensen die je uitlachen of je uitschelden, een van de twee. Alles vanwege dit "iets" waar je zo van houdt.

Wanneer je op de broodafdeling bent, merk je dat de beveiligingsman van de supermarkt je door iedere gang in de winkel volgt. Als je zijn kant opkijkt, kijkt hij discreet naar de kattenbakvulling in de aanbieding om zichzelf niet te verraden. Als je bij de kassa gaat staat om te betalen, merk je hoe aardig de caissière tegen de vrouw voor jou is. Laat dit geen hoop bij je wekken, geen vriendelijkheid voor jou wanneer het jouw beurt is. Het maakt ze echt niet uit hoe het met je gaat vandaag. Ze nemen je geld aan en staren naar je. Het maakt niet uit, je gaat toch naar huis.
In je auto merk je dat je benzinepeil laag is en je raakt een beetje in paniek; je benzine is bijna op en je moet tanken, maar ga niet nu tanken, stop niet, als je voor het tanken wilt betalen, zelfs als je al met geld staat te zwaaien, zullen ze zeker denken dat je ze wilt overvallen. Het is beter om rechtstreeks naar huis te gaan; thuis is veilig.

Als je thuis komt, hopende op ontspanning, zie je een groep kinderen rond je huis hangen. Je vraagt je af wat ze aan het doen zijn. Je gaat naar binnen en dan klopt er iemand aan je deur. Je doet open, maar er is niemand. Je loopt naar buiten om de post te halen en de kinderen rennen om de hoek van je huis, terwijl ze schreeuwen: 'Jij hoort hier niet!'. Een poosje later besluiten de pubers uit de buurt mee te doen met de lol en staan op je oprit terwijl ze je uitschelden en jij binnen naar ze luistert. En dit is slechts het begin van de dagen van je leven. Maar wacht, er is nog veel meer.

Stop nu en denk na. Is er iets waar je zo veel van houdt? Je zou je kunnen afvragen: 'is het dit allemaal waard?'. Ik zal je zeggen, zonder enige twijfel: Ja, dat is het. Dit alles en meer. Want dit "iets", de islam, is mijn manier van leven, mijn liefde, mijn vredigheid en mijn hoop. Nu denk je misschien: dat klinkt niet erg vredig, lastiggevallen worden en zo. Toch is het zo. Niet het lastiggevallen worden, natuurlijk, maar het doel erachter. De redenen waarom ik me kleed zoals ik me kleed en ik leef op de manier die ik gekozen heb. En ik wil het nog eens zeggen: denk niet dat ik hier licht over denk. Ik geloof en weet dat dit leven goed en waar is. Als je niet blij voor mij kunt zijn, wees dan in ieder geval tevreden met de wetenschap dat je iemand hebt opgevoed die vierkant staat achter wat zij gelooft. Niet een blinde volger, niet de dertiende in het dozijn, niet iemand die makkelijk opgeeft. Als je me niet kunt steunen in mijn beslissing, neem er dan genoegen mee mij te respecteren voor mijn overtuiging, waarden en normen. Geen immoreel, vulgair en respectloos leven. Weet dat ik geloof in Islam, niet omdat het populair is om moslim te zijn, of omdat ik op die manier vrienden maak en invloedrijke mensen leer kennen. Realiseer je dat dit niet een fase is waar ik door heen moet en ik ben ook geen idiote fanatiekeling.
Ik streef ernaar de beste moslim te worden die ik kan worden. Dit is niet makkelijk, maar ik geloof dat dat me naar het Paradijs brengt, als ik genoeg mijn best doe en stevig vast blijf houden aan mijn geloof dat 'er geen god waardig is aanbeden te worden behalve Allah, zonder metgezellen'.

Waar was het ook al weer dat ik leerde ernaar te streven de beste te zijn die ik kon zijn en mijn best moest doen om standvastig te blijven in de dingen waarvan ik dacht dat ze waar en goed waren? He, waren jullie dat niet? Hebben jullie mij dat niet geleerd?

Ekleme Tarihi: 29.01.2004 - 09:55

	reyhani_kalemi

115 Mesaj -

Kayıt Tarihi: 13.11.2003

En Son On: 29.09.2006 - 11:25

Cinsiyeti: -----

Esselamu Aleykum ve Rahmetullahi ve Barekatuhu,

Rabbim razi olsun kardesim... Bazan dogdugumuz günden beri elimizde olanin degerini bilmiyoruz. Tipki bir insanin sagligini kaybettigi zaman degerini anladigi gibi birsey olsa gerek bu da herhalde... Rabbim bize elimizdekini asla kaybettirmesin... Elimizdeki güzelligin degerini vaktinde bilelim.. Vaktinde bilmeyi nasib etsin Yüze Rabbim insallah...

Allah razi olsun...

Hayirli günler...

Ekleme Tarihi: 01.02.2004 - 19:13

Pozisyon düzeni - imzaları göster

Sayfa (1): (1)

önceki konu sonraki konu

Kategori Seç:

Sitemizde şu an Yok üye ve 1459 Misafir mevcut. En son üyemiz: Didem_

[ Admin Moderator Vip Üye ]

Bu üyelerimizin doğum günlerini tebrik eder, sıhhat ve afiyet dolu bir ömür dileriz:
husameddin (47), halk yolcusu (37), Habibetti21 (37), aysani (50), kardelen__571 (35), hasan_el_benna (42), aslanþamil (44), caylak ali osma.. (51), vural (50), mero (), ByNet (54), enginbey (49), veleye5 (28), yazitura (45), betulonur (41), NiSA (47), aliavlamaz (37), adler42 (46), 0730sahin (43), ercan58 (41)

24 Saatin Aktif Konuları

Copyright © ((( RAVDA.net ))) * İrtibat * RAVDA Reklam Servisi * Tüm hakları saklıdır, izinsiz alıntı yapılamaz.
Sitemizde yayınlanan imzalı yazıların içeriğinden yazarları, forum ve yorumlardan ekleyen şahıslar sorumlu olup, kesinlikle sitemiz sorumlu değildir.

Sayfa 1.02649 saniyede açıldı