Peygamberimiz (a.s.) şöyle buyuruyor:

“Müslümana sövmek fısktır. Onunla çarpışmak ise küfürdür.” (Müslim 1/325)

Bir müslümana haksız yere sövüp saymak bil-icma haramdır. Bu işi yapan fasıktır, cezası tedip olunmaktır. Çünkü Allah, müslümanları kardeş yapmış, dargınların arasını bulmayı emretmiştir.

Haksız yere müslümanla kavga ve çarpışma yapan ise ehli hak müslümanlara göre dinden çıkmak manasına küfretmiş olmaz. Ancak müslümanla harbetmenin helal olduğuna inanırsa o zaman dinden çıkar

Mü’minler hiçbir zaman ilahi ölçüyü hayatlarından uzak tutmamalı, iyi kötü, hayır, şer, haram, helal, mü’min, kafir, münafık, müşrik gibi bu kavramları Kur’an ve sünnetteki yeri ne ise ona göre isimlendirmelidir. Aksi halde herkes kendi görüşüne, hissiyatına göre hüküm verecek olursa toplumda güven, huzur kalmaz. Mü’mini kamil olan herkese yakışan kişideki yanlışları kınamak yolu ile değil, ilahi ölçü dahilinde güzel bir üslupla kişileri yanlışlardan uzaklaştırmak daha güzeli olanıdır. Belki de insanlar yaptıkları yanlışları güzel diye beğenerek yapıyorlar. İşte kişilere yanlışlarla doğruyu farkettirmek mü’minin şiarıdır.

Allah (c.c.), buna şöyle işaret ediyor:

“Biz böyle her ümmete amelini zinetlemişizdir.” (En’am/108)

“Nefsel emirde hayır olsun, şer olsun, küfür olsun, iman olsun, taat olsun, masiyet olsun hepsi yaptıklarını beğenerek, güzel telakki ederek yaparlar ve sevdiklerini müdafaa için heyecanlara düşerler.” (Elmalılı, 3/2023)

İnsan nefsine düşer veya şeytanın vesvesesine kapılırsa neyi sevip sevmemede gaflete düşer. Allah’a ve ahirete imanı olanlar düşünürler, bir işten Allah razı ise yaparlar ve severler. Allah ve Rasulünün sevmediği, razı olmadığı hiçbir şeyi yapmazlar ve sevmezler. Bilirler ki ölünce Allah’a hesap verecekler, Allah’ın azabı ise pek şiddetlidir. Zevkine düşkün olan, kendi kıymetini bilen cennetlik amel işlesin, her işi rızayı bari için olsun.