*´¯`·.¸.·´¯`·.((( RAVDA.net ))).·´¯`·.¸ | SeVGiYe aÇILaN KaPI

	Anasayfa Yap
	Favoriye Ekle
	İrtibat

RAMAZAN Özel

Mukabele
(1-30 Cüz)

Ramazan
ve Oruç

Oruçu Bozan
Bozmayanlar

Oruç
Keffareti

Teravih
Namazı

Ramazan
Forumu

Kadir
Gecesi

Üye Girişi

Üye Ol

Home

F o r u m

E-Kart

Tavsiye Et

Sitede Arama


» Kapsamlı Arama

Google`de Ara

Tavsiye Linkler

Kuran Kursu Mezunları

Önemli Linkler

Statü / İstatistik

En Son Üyemiz:
Didem_

53683 Toplam Üyemiz var.

Online Üyeler:

Online: 559 Misafir
Admin | Moderator | Vip | Üye

Giriş Vaktiniz: Cuma, 19. Nisan 2024 - 18:13

Browseriniz:

IP Adresiniz: Hostname:

Toplam Forum: 69 *** Toplam Konu: 30100 *** Toplam Mesaj: 148193

Beni hatırla

Forum Anasayfa » DENEME TAHTASI » Sevgili Dost;

önceki konu diğer konu

3 okunmamış mesaj mevcut (Acik)

Sayfa (1): (1)

Gönderen

Mesaj

	KaLBeNuR

Sevgili Dost;

1686 Mesaj -

Sevgili Dost;

Bildiði þehirlerden, bilmediði þehirlere, bildiði yüzlerden bilmediði yüzlere sýðýnmayý aklýndan geçirmemiþ kaç insan vardýr? “Baþýmý alýp gitmek istiyorum” cümlesi kim bilir hayatýmýzýn kaç kilidini kurcalamýþ, açayým derken kaç yeni kapý örtmüþtür üstümüze. Arkaya bakmamayý baþarabilenler, acaba gittikleri yere baþlarýný götürmeyi baþarabilmiþ midir?

Sevgili Dost;

Dostluk gündüz görünmez; o, ateþböceði gibi yalnýz geceleyin parlar…

Sevgili Dost;

Kürersen kahkahayý, hüznü görebilirsin.

Sevgili Dost;

Kelimeler, karýnca yuvasý gibi kaynýyor zihnimde. Ýçlerinden biri kaðýda düþüyor; yedi harfli: DOSTLUK

Sevgili Dost;

Birileri tarafýndan sürekli izlenildiðini düþünmek bir delilik belirtisidir de, biri tarafýndan izlenildiðini düþünmemek neyin belirtisidir? Sevgili Dost,ALLAH HER ÞEYÝ BÝLÝR.

Sevgili Dost;
Seni gerçekten sevenleri, tatlý sözlerle seni onaylayanlarýn içinde deðil, arýlarýný sana gönderenlerin içinde ara.

Sevgili Dost;

Tahterevalliye tek baþýna binen, aþaðýda durmayý hak eder.

Sevgili Dost, GEL VE YÜKSEL!

Ali Ural

http://www.aliural.com

Gönderen: 20.09.2008 - 03:58

	Muhtazaf

Moderator

4254 Mesaj -

Kardesim

Kardesim

Ben Çilemden Öðrendim Herþeyi
« : 22 Ekim 2007, 15:43:16 »

Dertler, sýkýntýlar, ýzdýraplar. Hayatýn acý gerçekleridir. Söylerken bile insanýn içini karartan, ruhunu sýkan cümlecikler. Bir, iki harften oluþan ama anlatýla anlatýla bitmeyen nesneler. Eskiler ne güzel söylemiþ: “Halýnýn tozu, dertlinin sözü bitmez” diye. Bitmez dostlar gerçektende bitmez. Dünya bitesiye kadar dertlerde bitmeyecek. Bunu bizler deðil “Sizi denemek için hayatý ve ölümü yarattýk” buyuran Rabbimiz bildiriyor. Dünya bir imtihan olduðuna göre imtihanýn sýkýntýlarý da imtihan sonuna kadar devam eder öyle deðil mi? Ama bu dertlere hep görünün ön yüzünden deðil de üstünden, altýndan biraz da yan taraflarýndan bakalým. Her çirkinde bir güzellik yaratan Rabbim bu çekilmez, dayanýlamaz dediðimiz dertlerde de aslýnda büyük mutluluklar yaratmýþtýr. Karanlýk zindanlarýn arkasýnda krallýklar veren, ýzdýrap verici ayrýlýklardan doyumsuz vuslatlar yaþatan Rabbim; “Sizin hayýr bildiðinizde þer, þer bilðinizde hayýr vardýr” derken belki de þikayet etmememizi, rýza elbisesini kuþanmamýzý istiyor. Ne dersiniz?`

Dert acýdýr, ama güzeldir dostlar, güzeldir. Dert adamý adam eder. Izdýraplar insaný günahlardan temizler. Çileler bizi özbenliðimizden uzaklaþtýran herþeyi ayýklar. Ruhumuzu zehirleyen hýrslardan, kalbimizi harabeden ihtiraslardan arýndýrýr. Huzurda ve rahatlýkta alamadýðýmýz tatlarý ve güzel kokularý çile çektikçe alýr, çile çektikçe yudumlarýz. Ýçimizdeki buz kütlelerinden oluþan gururumuzu çile kandiliyle yakar, eritir. Dünyanýn harâb ettiði ruhumuzu çile merhemiyle tedavi ederiz. Ve belkide sonunda “Seviyorum! Seviyorum! Karanlýk gecelerde sýrdaþým olan derdimi çok seviyorum. Mutluyum! Hemde Rabbimin tanýttýðý cennete dünyada girmiþcesine mutluyum. Çünkü bunlar; bana gül Nebimizi hatýrlatýyor. Küçük de olsa ona benziyorum. Benzedikçe O’nun kokusunu alýyorum. Sünneti, Sünnetullah’ý yaþýyorum. Dertlerim, yakaladýðým ve Aþýk olduðum Sevgili... Ayýrmayýn beni ondan!” diye haykýrmak isteriz.

Evet Dostlar! Söyleyin þimdi; Bedeninize kat kat duvar gibi çekilen servetlerle, sýcacýk yuvalarýnýzda mutlulukla, rahatýnýzla o Nebi’ye ümmet olduðumuzu O’na benzediðmizi söyleyebilir miyiz? O Aþýðý bulabilir, ruh kalelerimizi fethedebilir miyiz? Ýyi bilelim ki; yumuþacýk koltuklarda, mutluluktan attýðýmýz kahkahalar gerçekte saadet alâmeti deðildir, Aþksýz cesedimizin ýzdýrapsýz derinliklerinden çýkan kara bir dumandýr. Saray gibi evlerimizde, yemekli toplantýlarla, eðlenceli günlerle o Matlub bulunmaz, Sevgili aranmaz. Sevgili garib evlerde, fakir sofralarda, mahzun gönüllerde dolaþýr. Unutma ki; ciðerpâresi kýzýnýn evine bile dünyalýk bir örtüden dolayý girmemiþ “Benim dünyalýklarla iþim yok” diye kapýdan dönmüþtür. Büyük dost da yalnýzdýr. “Ben hiçbir yere sýðmam mü’min kulumun gönlüne sýðarým” diyen Mevlamýzý da yalnýzlýkla ve seherlerde bulmalýyýz.

Unutma ki Efendimiz (s.a.)’in gýpta ettiði model mü’minde; dünyada nasibi az olan namazdan pay sahibi ve cemiyette gizli kalmýþ mahzun þahsiyetlerdir. Bizler de dertlerimizle Meryem gibi sýkýlmalý, Nuh gibi titreyip “Bittim Ya Rabbi” demeli. Musa gibi “Aman ’ým” gönülden ve yanarak söylemeliyiz. Rabbimizi bulmak için Ýbrahim Ethem gibi herþeyleri serivermeliyiz yollarýna...`

Beden baltalanmadan Ruh denizine inmek mümkün olmaz dostlarým. Önce ýzdýraplara, çilelere gönlü açmalýsýnki vuslata giden sokaða girebilesin. Arkasýndaki büyük güzellikleri görerek Izdýrabý sevmelisin. Rabbinden gelene þikâyet etme. “Acýlardan usandým yeter” deme; Þunu bil ki Izdýrabý sevmeyenler bedbahtlardýr. Hazlarýnla bedenin huzurunu tamamlayayým dersen aþkýn yolunu týkamýþ olursun. Kalbin hiç kýrýlmadan öleyim dersen hiç yaþamamýþ olursun. Kalbin kýrýla kýrýla Rabbe yaklaþmalýsýn. Dikenlikten gül toplar gibi acýlar bahçesinden kendine acý aramalýsýn. Acýlarý tattýkça gafillerden sýyrýlýp salihlerin derecesine girmelisin ki; adým adým vuslata ermenin hazzýný yaþayabilesin. Sýk sýk ölmelisin ki dirilesin. Unutmaki gündüzler geceden, baharlar çetin kýþtan çýkar. Hem de düþman kýlýncýyla ölmek bir þey mi, ölümün bol lezzetini almak istiyorsan, aþýða gerçekten mecnuncasýna koþmak istiyorsan her gün dost eliyle, dost diliyle ölmelisin.

Kaderim, alýn yazým. Kutsal çilem. Beni vuslata ulaþtýran o gizemli gecelerde beni bekleyen, hasretimle kavuþturan, o gönlümün derinliklerinden gelen yakarýþlarla yalvarttýran çilem. Bana o kadar çok þey öðrettin ki, kýrk gün deðil bir ömür kölen olsam yine de yetmez. Beni öyle güzel eðittin ki; çok uzak olduðum tatlarý buldurttun. Kuru bir ilimden aþka erdirdin.

Ben çilemden öðrendim herþeyi. Beni bazý gecelerde beyaz birata bindirip dünyalarý gezdirdi. Bazý günlerde bir kuþ olup, baþka alemlere ötelere yükseltti. Bazen de bir kýlýnç olup derin derin maden ocaklarýna indirdi. Neler gösterdi neler. Ehil bir üstad gibi ders verdi. Bir ahlak hocam olup terbiye etti. Beni bana tanýttý. Ah çilem Ah... Ne kadar soyut bir dünyada yaþýyormuþuz. Gerçek mutluluklardan uzak kokuþmuþ bir dünyada yaþýyormuþuz. Ve bu kýsýr döngünün içinde çalkalanýp duran insanlar...

O yüzden çok minnettarým. O yüzden çok seviyorum. Beni sadýk dostumla baþbaþa býrakýn. Beraberliðimizi boþ sözlerinizle zedelemeyin. Teselliye kalkýþmayýn. Rabbimle sohbetimizin penceresini kapamýþ, O Nur Efendimi seyreden gözlerimin perdesini indirmiþ olursunuz.

Ýþte dostlarým; iþte Sabrý tavsiyeye gelen kardeþlerim, asýl o zaman büyük kötülüðü yapmýþ olursunuz. Eðer zavallý görüp nasihat etmeye geldiðiniz bu dosttan nasihat almak isterseniz, bu vuslat sokaðýna nasýl dönmeli ve nereden baþlamalý diye sorarsýnýz; “Gözyaþlarýyla” derim. Gözyaþlarý rahmettir, günahlardan temizler. Gözyaþlarý ilhamdýr, ’tan haber verir. Okuyamadýðýný onunla okur, anlayamadýðýný onunla anlarsýn. Gözyaþlarý Rabbin lisanýdýr. Gözyaþlarýna bakan Rabbini herþeyde aþikar görür. Daima onunla beraber olur. Haz duyar. Gözyaþlarýyla çölleþmiþ ruhlarýmýzý yeþertmeli, bu çorak ve kuru dünyamýzdaki ümit aðacýnýn köklerini sulamalýyýz. Gönüllere ilham sunan ilahi tohumlarý bu gözyaþlarýyla atmalýyýz. Gözyaþlarý ummandýr. Seni fenadan kurtarýp Rahmet Ummanlarýnýn derinliklerine atar. O ummanlarda neler görürsün neler. Gördükçe aðlar, aðladýkça dahasýný istersin.

O an; iþte O an, Rahmetin saðnak saðnak yaðdýðý, gök kapýlarýnýn açýlýp, meleklerin saf saf indiði o an; Ýþte artýk Ganîyy olan Rab’den, acziyetini belirterek iste. Benlik denilen zincirleri kýrarak iste. Hýrslarýmýzý, sefil arzularýmýzý, kendimizi kandýrýrcasýna taþan ümitleri feda ederek iste. Rabbinle seherlerde buluþmanýn hazzýný yaþa. Kevserlere ulaþ. Yanmýþ yüreðini orada ferahlat. Hasret olduðun Sevdan’la orada söyleþ. Garip, dertli, yorgun gönlünü orada dinlendir. O kapýnýn eþiðinden hiç kalkma. Ta ki Rabbimin “Lebbeyk Kulum” dediðini duyuncaya dek...

SEHER AYDIN
Ben Çilemden Öðrendim Herþeyi
Dertler, sýkýntýlar, ýzdýraplar. Hayatýn acý gerçekleridir. Söylerken bile insanýn içini karartan, ruhunu sýkan cümlecikler. Bir, iki harften oluþan ama anlatýla anlatýla bitmeyen nesneler. Eskiler ne güzel söylemiþ: “Halýnýn tozu, dertlinin sözü bitmez” diye. Bitmez dostlar gerçektende bitmez. Dünya bitesiye kadar dertlerde bitmeyecek. Bunu bizler deðil “Sizi denemek için hayatý ve ölümü yarattýk” buyuran Rabbimiz bildiriyor. Dünya bir imtihan olduðuna göre imtihanýn sýkýntýlarý da imtihan sonuna kadar devam eder öyle deðil mi? Ama bu dertlere hep görünün ön yüzünden deðil de üstünden, altýndan biraz da yan taraflarýndan bakalým. Her çirkinde bir güzellik yaratan Rabbim bu çekilmez, dayanýlamaz dediðimiz dertlerde de aslýnda büyük mutluluklar yaratmýþtýr. Karanlýk zindanlarýn arkasýnda krallýklar veren, ýzdýrap verici ayrýlýklardan doyumsuz vuslatlar yaþatan Rabbim; “Sizin hayýr bildiðinizde þer, þer bilðinizde hayýr vardýr” derken belki de þikayet etmememizi, rýza elbisesini kuþanmamýzý istiyor. Ne dersiniz?`

Dert acýdýr, ama güzeldir dostlar, güzeldir. Dert adamý adam eder. Izdýraplar insaný günahlardan temizler. Çileler bizi özbenliðimizden uzaklaþtýran herþeyi ayýklar. Ruhumuzu zehirleyen hýrslardan, kalbimizi harabeden ihtiraslardan arýndýrýr. Huzurda ve rahatlýkta alamadýðýmýz tatlarý ve güzel kokularý çile çektikçe alýr, çile çektikçe yudumlarýz. Ýçimizdeki buz kütlelerinden oluþan gururumuzu çile kandiliyle yakar, eritir. Dünyanýn harâb ettiði ruhumuzu çile merhemiyle tedavi ederiz. Ve belkide sonunda “Seviyorum! Seviyorum! Karanlýk gecelerde sýrdaþým olan derdimi çok seviyorum. Mutluyum! Hemde Rabbimin tanýttýðý cennete dünyada girmiþcesine mutluyum. Çünkü bunlar; bana gül Nebimizi hatýrlatýyor. Küçük de olsa ona benziyorum. Benzedikçe O’nun kokusunu alýyorum. Sünneti, Sünnetullah’ý yaþýyorum. Dertlerim, yakaladýðým ve Aþýk olduðum Sevgili... Ayýrmayýn beni ondan!” diye haykýrmak isteriz.

Evet Dostlar! Söyleyin þimdi; Bedeninize kat kat duvar gibi çekilen servetlerle, sýcacýk yuvalarýnýzda mutlulukla, rahatýnýzla o Nebi’ye ümmet olduðumuzu O’na benzediðmizi söyleyebilir miyiz? O Aþýðý bulabilir, ruh kalelerimizi fethedebilir miyiz? Ýyi bilelim ki; yumuþacýk koltuklarda, mutluluktan attýðýmýz kahkahalar gerçekte saadet alâmeti deðildir, Aþksýz cesedimizin ýzdýrapsýz derinliklerinden çýkan kara bir dumandýr. Saray gibi evlerimizde, yemekli toplantýlarla, eðlenceli günlerle o Matlub bulunmaz, Sevgili aranmaz. Sevgili garib evlerde, fakir sofralarda, mahzun gönüllerde dolaþýr. Unutma ki; ciðerpâresi kýzýnýn evine bile dünyalýk bir örtüden dolayý girmemiþ “Benim dünyalýklarla iþim yok” diye kapýdan dönmüþtür. Büyük dost da yalnýzdýr. “Ben hiçbir yere sýðmam mü’min kulumun gönlüne sýðarým” diyen Mevlamýzý da yalnýzlýkla ve seherlerde bulmalýyýz.

Unutma ki Efendimiz (s.a.)’in gýpta ettiði model mü’minde; dünyada nasibi az olan namazdan pay sahibi ve cemiyette gizli kalmýþ mahzun þahsiyetlerdir. Bizler de dertlerimizle Meryem gibi sýkýlmalý, Nuh gibi titreyip “Bittim Ya Rabbi” demeli. Musa gibi “Aman ’ým” gönülden ve yanarak söylemeliyiz. Rabbimizi bulmak için Ýbrahim Ethem gibi herþeyleri serivermeliyiz yollarýna...`

Beden baltalanmadan Ruh denizine inmek mümkün olmaz dostlarým. Önce ýzdýraplara, çilelere gönlü açmalýsýnki vuslata giden sokaða girebilesin. Arkasýndaki büyük güzellikleri görerek Izdýrabý sevmelisin. Rabbinden gelene þikâyet etme. “Acýlardan usandým yeter” deme; Þunu bil ki Izdýrabý sevmeyenler bedbahtlardýr. Hazlarýnla bedenin huzurunu tamamlayayým dersen aþkýn yolunu týkamýþ olursun. Kalbin hiç kýrýlmadan öleyim dersen hiç yaþamamýþ olursun. Kalbin kýrýla kýrýla Rabbe yaklaþmalýsýn. Dikenlikten gül toplar gibi acýlar bahçesinden kendine acý aramalýsýn. Acýlarý tattýkça gafillerden sýyrýlýp salihlerin derecesine girmelisin ki; adým adým vuslata ermenin hazzýný yaþayabilesin. Sýk sýk ölmelisin ki dirilesin. Unutmaki gündüzler geceden, baharlar çetin kýþtan çýkar. Hem de düþman kýlýncýyla ölmek bir þey mi, ölümün bol lezzetini almak istiyorsan, aþýða gerçekten mecnuncasýna koþmak istiyorsan her gün dost eliyle, dost diliyle ölmelisin.

Kaderim, alýn yazým. Kutsal çilem. Beni vuslata ulaþtýran o gizemli gecelerde beni bekleyen, hasretimle kavuþturan, o gönlümün derinliklerinden gelen yakarýþlarla yalvarttýran çilem. Bana o kadar çok þey öðrettin ki, kýrk gün deðil bir ömür kölen olsam yine de yetmez. Beni öyle güzel eðittin ki; çok uzak olduðum tatlarý buldurttun. Kuru bir ilimden aþka erdirdin.

Ben çilemden öðrendim herþeyi. Beni bazý gecelerde beyaz birata bindirip dünyalarý gezdirdi. Bazý günlerde bir kuþ olup, baþka alemlere ötelere yükseltti. Bazen de bir kýlýnç olup derin derin maden ocaklarýna indirdi. Neler gösterdi neler. Ehil bir üstad gibi ders verdi. Bir ahlak hocam olup terbiye etti. Beni bana tanýttý. Ah çilem Ah... Ne kadar soyut bir dünyada yaþýyormuþuz. Gerçek mutluluklardan uzak kokuþmuþ bir dünyada yaþýyormuþuz. Ve bu kýsýr döngünün içinde çalkalanýp duran insanlar...

O yüzden çok minnettarým. O yüzden çok seviyorum. Beni sadýk dostumla baþbaþa býrakýn. Beraberliðimizi boþ sözlerinizle zedelemeyin. Teselliye kalkýþmayýn. Rabbimle sohbetimizin penceresini kapamýþ, O Nur Efendimi seyreden gözlerimin perdesini indirmiþ olursunuz.

Ýþte dostlarým; iþte Sabrý tavsiyeye gelen kardeþlerim, asýl o zaman büyük kötülüðü yapmýþ olursunuz. Eðer zavallý görüp nasihat etmeye geldiðiniz bu dosttan nasihat almak isterseniz, bu vuslat sokaðýna nasýl dönmeli ve nereden baþlamalý diye sorarsýnýz; “Gözyaþlarýyla” derim. Gözyaþlarý rahmettir, günahlardan temizler. Gözyaþlarý ilhamdýr, ’tan haber verir. Okuyamadýðýný onunla okur, anlayamadýðýný onunla anlarsýn. Gözyaþlarý Rabbin lisanýdýr. Gözyaþlarýna bakan Rabbini herþeyde aþikar görür. Daima onunla beraber olur. Haz duyar. Gözyaþlarýyla çölleþmiþ ruhlarýmýzý yeþertmeli, bu çorak ve kuru dünyamýzdaki ümit aðacýnýn köklerini sulamalýyýz. Gönüllere ilham sunan ilahi tohumlarý bu gözyaþlarýyla atmalýyýz. Gözyaþlarý ummandýr. Seni fenadan kurtarýp Rahmet Ummanlarýnýn derinliklerine atar. O ummanlarda neler görürsün neler. Gördükçe aðlar, aðladýkça dahasýný istersin.

O an; iþte O an, Rahmetin saðnak saðnak yaðdýðý, gök kapýlarýnýn açýlýp, meleklerin saf saf indiði o an; Ýþte artýk Ganîyy olan Rab’den, acziyetini belirterek iste. Benlik denilen zincirleri kýrarak iste. Hýrslarýmýzý, sefil arzularýmýzý, kendimizi kandýrýrcasýna taþan ümitleri feda ederek iste. Rabbinle seherlerde buluþmanýn hazzýný yaþa. Kevserlere ulaþ. Yanmýþ yüreðini orada ferahlat. Hasret olduðun Sevdan’la orada söyleþ. Garip, dertli, yorgun gönlünü orada dinlendir. O kapýnýn eþiðinden hiç kalkma. Ta ki Rabbimin “Lebbeyk Kulum” dediðini duyuncaya dek...
SEHER AYDIN
Ben Çilemden Öðrendim Herþeyi
« : 22 Ekim 2007, 15:43:16 »

Dertler, sýkýntýlar, ýzdýraplar. Hayatýn acý gerçekleridir. Söylerken bile insanýn içini karartan, ruhunu sýkan cümlecikler. Bir, iki harften oluþan ama anlatýla anlatýla bitmeyen nesneler. Eskiler ne güzel söylemiþ: “Halýnýn tozu, dertlinin sözü bitmez” diye. Bitmez dostlar gerçektende bitmez. Dünya bitesiye kadar dertlerde bitmeyecek. Bunu bizler deðil “Sizi denemek için hayatý ve ölümü yarattýk” buyuran Rabbimiz bildiriyor. Dünya bir imtihan olduðuna göre imtihanýn sýkýntýlarý da imtihan sonuna kadar devam eder öyle deðil mi? Ama bu dertlere hep görünün ön yüzünden deðil de üstünden, altýndan biraz da yan taraflarýndan bakalým. Her çirkinde bir güzellik yaratan Rabbim bu çekilmez, dayanýlamaz dediðimiz dertlerde de aslýnda büyük mutluluklar yaratmýþtýr. Karanlýk zindanlarýn arkasýnda krallýklar veren, ýzdýrap verici ayrýlýklardan doyumsuz vuslatlar yaþatan Rabbim; “Sizin hayýr bildiðinizde þer, þer bilðinizde hayýr vardýr” derken belki de þikayet etmememizi, rýza elbisesini kuþanmamýzý istiyor. Ne dersiniz?`

Dert acýdýr, ama güzeldir dostlar, güzeldir. Dert adamý adam eder. Izdýraplar insaný günahlardan temizler. Çileler bizi özbenliðimizden uzaklaþtýran herþeyi ayýklar. Ruhumuzu zehirleyen hýrslardan, kalbimizi harabeden ihtiraslardan arýndýrýr. Huzurda ve rahatlýkta alamadýðýmýz tatlarý ve güzel kokularý çile çektikçe alýr, çile çektikçe yudumlarýz. Ýçimizdeki buz kütlelerinden oluþan gururumuzu çile kandiliyle yakar, eritir. Dünyanýn harâb ettiði ruhumuzu çile merhemiyle tedavi ederiz. Ve belkide sonunda “Seviyorum! Seviyorum! Karanlýk gecelerde sýrdaþým olan derdimi çok seviyorum. Mutluyum! Hemde Rabbimin tanýttýðý cennete dünyada girmiþcesine mutluyum. Çünkü bunlar; bana gül Nebimizi hatýrlatýyor. Küçük de olsa ona benziyorum. Benzedikçe O’nun kokusunu alýyorum. Sünneti, Sünnetullah’ý yaþýyorum. Dertlerim, yakaladýðým ve Aþýk olduðum Sevgili... Ayýrmayýn beni ondan!” diye haykýrmak isteriz.

Evet Dostlar! Söyleyin þimdi; Bedeninize kat kat duvar gibi çekilen servetlerle, sýcacýk yuvalarýnýzda mutlulukla, rahatýnýzla o Nebi’ye ümmet olduðumuzu O’na benzediðmizi söyleyebilir miyiz? O Aþýðý bulabilir, ruh kalelerimizi fethedebilir miyiz? Ýyi bilelim ki; yumuþacýk koltuklarda, mutluluktan attýðýmýz kahkahalar gerçekte saadet alâmeti deðildir, Aþksýz cesedimizin ýzdýrapsýz derinliklerinden çýkan kara bir dumandýr. Saray gibi evlerimizde, yemekli toplantýlarla, eðlenceli günlerle o Matlub bulunmaz, Sevgili aranmaz. Sevgili garib evlerde, fakir sofralarda, mahzun gönüllerde dolaþýr. Unutma ki; ciðerpâresi kýzýnýn evine bile dünyalýk bir örtüden dolayý girmemiþ “Benim dünyalýklarla iþim yok” diye kapýdan dönmüþtür. Büyük dost da yalnýzdýr. “Ben hiçbir yere sýðmam mü’min kulumun gönlüne sýðarým” diyen Mevlamýzý da yalnýzlýkla ve seherlerde bulmalýyýz.

Unutma ki Efendimiz (s.a.)’in gýpta ettiði model mü’minde; dünyada nasibi az olan namazdan pay sahibi ve cemiyette gizli kalmýþ mahzun þahsiyetlerdir. Bizler de dertlerimizle Meryem gibi sýkýlmalý, Nuh gibi titreyip “Bittim Ya Rabbi” demeli. Musa gibi “Aman ’ým” gönülden ve yanarak söylemeliyiz. Rabbimizi bulmak için Ýbrahim Ethem gibi herþeyleri serivermeliyiz yollarýna...`

Beden baltalanmadan Ruh denizine inmek mümkün olmaz dostlarým. Önce ýzdýraplara, çilelere gönlü açmalýsýnki vuslata giden sokaða girebilesin. Arkasýndaki büyük güzellikleri görerek Izdýrabý sevmelisin. Rabbinden gelene þikâyet etme. “Acýlardan usandým yeter” deme; Þunu bil ki Izdýrabý sevmeyenler bedbahtlardýr. Hazlarýnla bedenin huzurunu tamamlayayým dersen aþkýn yolunu týkamýþ olursun. Kalbin hiç kýrýlmadan öleyim dersen hiç yaþamamýþ olursun. Kalbin kýrýla kýrýla Rabbe yaklaþmalýsýn. Dikenlikten gül toplar gibi acýlar bahçesinden kendine acý aramalýsýn. Acýlarý tattýkça gafillerden sýyrýlýp salihlerin derecesine girmelisin ki; adým adým vuslata ermenin hazzýný yaþayabilesin. Sýk sýk ölmelisin ki dirilesin. Unutmaki gündüzler geceden, baharlar çetin kýþtan çýkar. Hem de düþman kýlýncýyla ölmek bir þey mi, ölümün bol lezzetini almak istiyorsan, aþýða gerçekten mecnuncasýna koþmak istiyorsan her gün dost eliyle, dost diliyle ölmelisin.

Kaderim, alýn yazým. Kutsal çilem. Beni vuslata ulaþtýran o gizemli gecelerde beni bekleyen, hasretimle kavuþturan, o gönlümün derinliklerinden gelen yakarýþlarla yalvarttýran çilem. Bana o kadar çok þey öðrettin ki, kýrk gün deðil bir ömür kölen olsam yine de yetmez. Beni öyle güzel eðittin ki; çok uzak olduðum tatlarý buldurttun. Kuru bir ilimden aþka erdirdin.

Ben çilemden öðrendim herþeyi. Beni bazý gecelerde beyaz birata bindirip dünyalarý gezdirdi. Bazý günlerde bir kuþ olup, baþka alemlere ötelere yükseltti. Bazen de bir kýlýnç olup derin derin maden ocaklarýna indirdi. Neler gösterdi neler. Ehil bir üstad gibi ders verdi. Bir ahlak hocam olup terbiye etti. Beni bana tanýttý. Ah çilem Ah... Ne kadar soyut bir dünyada yaþýyormuþuz. Gerçek mutluluklardan uzak kokuþmuþ bir dünyada yaþýyormuþuz. Ve bu kýsýr döngünün içinde çalkalanýp duran insanlar...

O yüzden çok minnettarým. O yüzden çok seviyorum. Beni sadýk dostumla baþbaþa býrakýn. Beraberliðimizi boþ sözlerinizle zedelemeyin. Teselliye kalkýþmayýn. Rabbimle sohbetimizin penceresini kapamýþ, O Nur Efendimi seyreden gözlerimin perdesini indirmiþ olursunuz.

Ýþte dostlarým; iþte Sabrý tavsiyeye gelen kardeþlerim, asýl o zaman büyük kötülüðü yapmýþ olursunuz. Eðer zavallý görüp nasihat etmeye geldiðiniz bu dosttan nasihat almak isterseniz, bu vuslat sokaðýna nasýl dönmeli ve nereden baþlamalý diye sorarsýnýz; “Gözyaþlarýyla” derim. Gözyaþlarý rahmettir, günahlardan temizler. Gözyaþlarý ilhamdýr, ’tan haber verir. Okuyamadýðýný onunla okur, anlayamadýðýný onunla anlarsýn. Gözyaþlarý Rabbin lisanýdýr. Gözyaþlarýna bakan Rabbini herþeyde aþikar görür. Daima onunla beraber olur. Haz duyar. Gözyaþlarýyla çölleþmiþ ruhlarýmýzý yeþertmeli, bu çorak ve kuru dünyamýzdaki ümit aðacýnýn köklerini sulamalýyýz. Gönüllere ilham sunan ilahi tohumlarý bu gözyaþlarýyla atmalýyýz. Gözyaþlarý ummandýr. Seni fenadan kurtarýp Rahmet Ummanlarýnýn derinliklerine atar. O ummanlarda neler görürsün neler. Gördükçe aðlar, aðladýkça dahasýný istersin.

O an; iþte O an, Rahmetin saðnak saðnak yaðdýðý, gök kapýlarýnýn açýlýp, meleklerin saf saf indiði o an; Ýþte artýk Ganîyy olan Rab’den, acziyetini belirterek iste. Benlik denilen zincirleri kýrarak iste. Hýrslarýmýzý, sefil arzularýmýzý, kendimizi kandýrýrcasýna taþan ümitleri feda ederek iste. Rabbinle seherlerde buluþmanýn hazzýný yaþa. Kevserlere ulaþ. Yanmýþ yüreðini orada ferahlat. Hasret olduðun Sevdan’la orada söyleþ. Garip, dertli, yorgun gönlünü orada dinlendir. O kapýnýn eþiðinden hiç kalkma. Ta ki Rabbimin “Lebbeyk Kulum” dediðini duyuncaya dek...
SEHER AYDIN
http://www.minare.net/forum/makale-ve-guzel-yazilar/ben-cilemden-ogrendim-herseyi-t5199.0.html;msg44919

Gönderen: 28.09.2008 - 02:51

	rifat56

5108 Mesaj -

Gel ve yüksel sevgili dost,
Eyvallah...

Gönderen: 17.11.2016 - 12:55

Pozisyon - İmzalar göster

Sayfa (1): (1)

önceki konu diğer konu

Lütfen Seçiniz:

Şu an Yok üye ve 559 Misafir online. En son üyemiz: Didem_
2243 üye ile 29.03.2024 - 11:40 tarihinde en fazla ziyaretçi online oldu.

[Admin | Moderator | Kıdemli Üye | Üye]

Doğum gününüzü tebrik eder, sıhhat ve afiyet dolu ömür dileriz:
ayhan demirhan (42), milli (55), Faruk85 (39), buyukdere (50), akgulhassan (56), resulkol (42), aldirma_reis (45), cengiz__11 (45), musabbinumeyr (46), _rAbia_ (35), HACIBUBA (38), ergunoynamaz (67), emisya (43), cavittacir (47), arslanmurat1 (46), Ben_Neyim (45), hatipoglu (45), PinarKecik (46), Ugur_K (44), hami_74 (37), ust_mimar (41), Muhlise (43), lifos (49), osmanli (41), @tuba@ (39), oguzada (47), tolga67 (49), zoris (45), aydinhasan (45), ilkay turan (53), Muhammedbilal (35), burhann1 (41), esmafeyzaunal (43), havzanur (36)

Son 24 saatin aktif konuları - Top Üyeler

Copyright © ((( RAVDA.net ))) * İrtibat * RAVDA Reklam Servisi * Tüm hakları saklıdır, izinsiz alıntı yapılamaz.
Sitemizde yayınlanan imzalı yazıların içeriğinden yazarları, forum ve yorumlardan ekleyen şahıslar sorumlu olup, kesinlikle sitemiz sorumlu değildir.

Sayfa 0.57910 saniyede açıldı

Reklamlardan
RAVDA sitesi
hiçbir şekilde
sorumlu değildir.