*´¯`·.¸.·´¯`·.((( RAVDA.net ))).·´¯`·.¸ | SeVGiYe aÇILaN KaPI - ben gidiyorum, ta ki BENDEN HAYIRLISI GELSiN

	Anasayfa Yap
	Favoriye Ekle
	İrtibat

Üye Girişi

Üye Ol

Home

F o r u m

E-Kart

Tavsiye Et

Sitede Arama


» Kapsamlı Arama

Google`de Ara

Tavsiye Linkler

Kuran Kursu Mezunları

Önemli Linkler

Statü / İstatistik

En Son Üyemiz:
Didem_

53683 Toplam Üyemiz var.

Online Üyeler:

Online: 1765 Misafir
Admin | Moderator | Vip | Üye

Giriş Vaktiniz: Cuma, 13. Aralık 2024 - 03:27

Browseriniz:

IP Adresiniz: Hostname:

Toplam Forum: 69 *** Toplam Konu: 30100 *** Toplam Mesaj: 148193

Beni hatırla

Forum Anasayfa » SERBEST KÜRSÜ » ben gidiyorum, ta ki BENDEN HAYIRLISI GELSiN

önceki konu diğer konu

3 okunmamış mesaj mevcut (Acik)

Sayfa (1): (1)

Gönderen

Mesaj

	sevdaa1

ben gidiyorum, ta ki BENDEN HAYIRLISI GELSiN

1090 Mesaj -

Yatsý ezanýna birkaç dakika vardý. Camiye gitmek üzere son hazýrlýklarýmý yapýyordum. O sýrada kapýnýn zili çaldý. Kapýyý açtým. Karþýmda uzun zamandýr görmediðim bir dostum. Beni ziyarete gelmiþ. Selamlaþýp, kucaklaþtýk. Buyur ettim. Çay eþliðinde uzun bir sohbet için salona geçtik.

Muhabbet gerçekten koyu idi. Nasýl geçtiðini anlayamadýðýmýz üç koca saatin ardýndan misafirim geç oldu, bana müsad diyerek noktayý koydu ve kalktý. Sokaðýn baþýna kadar eþlik etme teklifime, memnun olurum cevabýný verdi.

Birlikte çýktýk. Sokaðýn baþýna vardýðýmýzda Þimdi ayrýlýk vakti. Ben gidiyorum, ta ki benden hayýrlýsý gelsin inþALLAH diyerek elini uzattý. Kucaklaþýrken, dostumun ettiði duaya alýþkanlýkla amin dedim. Ve arkadaþým sokaðýn köþesini döndü gitti.

Eve dönerken, arkadaþýmýn veda sözleri takýldý aklýma. Ben gidiyorum ta ki benden hayýrlýsý gelsin. Düþündüm, düþündükçe ürperdim. Bu bir dua idi. Ýlk kez duyduðum yaman bir dua. Gayri ihtiyari birkaç kez tekrarladým. Sýcacýk duygularla doldum. Bir þey tarafýndan kuþatýlmýþtým. Bütün benliðimi dolduran güzel bir þey.

Ertesi gün ilk iþim arkadaþýmý telefonla aramak oldu. Nedir, nereden duydun diye sordum. Bu özlü duadan çok etkilendiðimi anlayan dostum,Hz. Ýsa Aleyhisselam ýn, Peygamber Efendimiz in geleceðini müjdelediði duaymýþ bu dedi. Ne güzel dua imiþ! Tuttum bu duayý dedim. Güldü ve o halde hiç býrakma. Ayrýca vesile ol, baþkalarý da tutsun diye cevap verdi ve bana bir hayýr kapýsý aralayarak telefonu kapattý.

Ben gidiyorum, ta ki benden hayýrlýsý gelsin inþALLAH.

Tutmuþtum bu duayý. Býrakmaya da niyetim yoktu.

Ýþte giden gitmiþti. Hayýrlý bir insandý giden. Fakat, gelmesi için dua edilen daha hayýrlý kimdi ya da neydi? Bir insan? Bir haber? Yoksa yeni bir gün, yeni bir gece mi? Bir insan ise ya da bir haber, beklemeye deðer. Gündüz ya da geceyse hayýrlý olan, geri býrakmamaya, ihya etmeye deðerdi. Tutmuþtum bu duayý.

Günler günleri kovaladý, hayýrlar hayýrlarý. Dua halen zihnimi meþgul ediyor. Ben de dostumun tavsiyesine uyarak, iþitmeyenlere bu duayý duyurmakla vazifeli olduðumu hissediyor, fýrsat doðdukça vazifemi ifa ediyordum.

Kim bilir, daha ne kadar böyle duyulmamýþ sözler, dualar vardýr. Ve kim bilir ne kadar yitip giden.

Unutulmuþ sözler, dualar gibi yitip gitmemek için, giderken kendisinden daha hayýrlýsý için dua eden dostlara kulak vermekten baþka çare var mý? Ve hayýr dileyen bütün sözlere.

Her sabah namaz uykudan hayýrlýdýr diye seslenen müezzin hayra çaðýrýr. Yanlýþ bir adýmda kalbin derin bir yerinde uç veren sýzý hayra çaðýrýr. Hayýr her adýmdadýr. Can kulaðýný açýk tutana.

Ninelerimiz, evin çatýsýnda ötüp duran kargaya,hayrola karga, hayýr isen öt, þer isen git derler, karganýn aðzýndan hayrý çaðýrýrlardý. Dedelerimiz, ters giden, sarpa sarmýþ iþlerini hayýrlýsý olur inþALLAH der, bir çýrpýda aþýverirlerdi.

Þimdi hayra sarýlýp hayýr dileyenler ne kadar az. Daha hayýrlýsý onun için mi gelmiyor ne?
ve þimdi ben gidiyorum, ta ki BENDEN HAYIRLISI GELSiN .

ALINTI

Gönderen: 31.03.2009 - 15:29

	Muhtazaf

Moderator

4254 Mesaj -

Fazîlet Tablolarý

Ukbe bin Hâris -radýyallâhu anh- þöyle anlatýr:

Bir keresinde Medîne’de Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem-’in arkasýnda ikindi namazý kýlmýþtým. Allah Rasûlü selâm verip namazý bitirdi ve sür’atle yerinden kalktý. Saflarý yararak hanýmlarýndan birinin odasýna gitti. Cemaat, Peygamber -aleyhissalâtü vesselâm-’ýn bu telâþýndan endiþe ettiler. Fahr-i Kâinât Efendimiz kýsa bir süre sonra döndü. Bu acele davranýþý sebebiyle ashâbýnýn meraklanmýþ olduðunu gördü ve þöyle buyurdu:

“–Odamýzda birazcýk altýn -veya gümüþ- olduðunu hatýrladým. Beni hayýrda acele etmekten alýkoymasýn diye hemen daðýtýlmasýný emrettim.” (Buhârî, Ezân 158, el-Amel fi’s-Salât 18; Nesâî, Sehv 104)

Buhârî’nin bir baþka rivâyetinde bu ifâde þu þekildedir:

“–Odada, sadaka (olarak daðýtýlacak) bir miktar altýn -veya gümüþ- býrakmýþtým. Onun gece evde kalmasýný uygun görmedim.” (Buhârî, Zekât, 20)

Her hayrý nîmet bilip hemen îfâ etmek gerekir. Sonraya tehir edilen hayr u hasenât için çeþitli engeller ortaya çýkabilir. Zîrâ hayýrlý amelleri erteleyenler hakkýnda; “Yarýn yaparým diyenler helâk oldu.” buyrulmuþtur.

{

Ebû Mes’ûd el-Ensârî -radýyallâhu anh- anlatýyor:

Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem-’e bir zât geldi ve:

“–Binek hayvaným telef oldu, bana bir binek temin edebilir misiniz?” dedi. Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem-:

“–Sana verecek bir binek bulamýyorum, fakat falana git, umarým o sana yardýmcý olur.” buyurdu.

Sahâbî bahsedilen kimseye gitti, o da kendisine bir binek temin etti. Sahâbî tekrar Allah Rasûlü’ne gelerek durumu haber verdi. Bunun üzerine Fahr-i Kâinât Efendimiz:

“–Bir hayra delâlet eden, onu yapan kimse gibi sevap kazanýr.” buyurdu. (Ebû Dâvûd, Edeb, 114-115/5129)

{

Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem-’e bir adam geldi ve þöyle dedi:

“–Ey Allâh’ýn Elçisi! Hangi sadakanýn sevâbý daha büyüktür?”

Peygamber Efendimiz þöyle cevap verdi:

“–Güçlü-kuvvetliyken, sýhhatin yerindeyken, fakir düþmekten endiþe ederek cimriliðe meylettiðin bir zamanda ve daha çok zengin olmayý hayâl ederken verdiðin sadakanýn sevâbý daha büyüktür. Bu iþi can boðaza gelip de; «Falana þu kadar, filâna bu kadar.» demeye býrakma. Zaten o mal vârislerden þunun veya bunun olmuþtur.” (Buhârî, Zekât 11, Vasâyâ 17; Müslim, Zekât 92)

{

Cenâb-ý Hak, nihâyetsiz lutfunun bir eseri olarak kullarýna hayýr yapma yollarýný kolaylaþtýrmýþtýr. Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem- bunu hadîs-i þerîflerinde þöyle haber verir:

“Ýnsanlarýn her bir eklemi için her gün bir sadaka gerekir. Ýki kiþi arasýnda adâletle hükmetmen sadakadýr. Bineðine binmek isteyene yardým ederek bindirmen yahut yükünü bineðine yüklemen sadakadýr. Güzel söz sadakadýr. Namaz için mescide giderken attýðýn her adým bir sadakadýr. Gelip geçenlere eziyet veren þeyleri yoldan gidermen de sadakadýr.” (Buhârî, Sulh 11, Cihâd 72, 128; Müslim, Zekât 56)

“Müslüman bir kiþi bir aðaç diker de ondan insan, hayvan veya kuþ yerse, bu yenen þey, kýyâmet gününe kadar o müslüman için sadaka olur.” (Müslim, Müsâkât, 10)

{

Hayýr ve sevap kazanma husûsunda acele davranmak gerektiðini gösteren þu misâl ne kadar ibretlidir:

Câbir -radýyallâhu anh- nakleder:

Uhud Savaþý’nda bir adam Nebî -sallâllâhu aleyhi ve sellem-’e:

“–Eðer öldürülürsem, nerede olurum?” diye sordu. Peygamber Efendimiz de:

“–Cennette!” cevâbýný verdi.

Bunun üzerine adam, (yemekte olduðu) elindeki hurmalarý bir kenara býraktý; derhal harbe daldý ve þehid düþünceye kadar savaþtý. (Buhârî, Meðâzî, 17; Müslim, Ýmâre, 143; Nesâî, Cihâd, 31)

{

Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Hayber Savaþý’nda þöyle buyurdu:

“Bu sancaðý, Allâh’ý ve Rasûlü’nü seven, Allah ve Rasûlü’nün de kendisini sevdiði, Cenâb-ý Hakk’ýn fethi kendisine nasîb edeceði bir yiðide vereceðim.”

Ömer -radýyallâhu anh- der ki:

“Emirliði (lider olmayý göz kırpma

o günkü kadar hiçbir zaman arzu etmedim. Beni çaðýrýr ümidiyle Rasûlullâh’a kendimi göstermeye çalýþtým durdum. Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Ali bin Ebî Tâlib’i çaðýrdý, sancaðý ona teslim etti ve þöyle buyurdu:

«–Yürü, Allah fethi müyesser kýlýncaya kadar saða-sola bakýnma!»

Hazret-i Ali -radýyallâhu anh- derhal harekete geçti; sonra durdu ve arkasýna dönmeden seslendi:

«–Ey Allâh’ýn elçisi, onlarla ne (yapmalarý göz kırpma

için savaþayým?»

Efendimiz -aleyhissalâtü vesselâm- þöyle buyurdu:

«–Onlar, Allah’tan baþka ilâh olmadýðýna ve Muhammed’in Allâh’ýn Rasûlü olduðuna þehâdet getirinceye kadar savaþ. Bunu yaptýklarý takdirde, -dînin yasaklarýný çiðnemedikçe- kanlarýný ve mallarýný senden korumuþ olurlar. Asýl hesaplarý agla

ný görmek ise) Allâh’a âittir.»” (Bkz. Müslim, Fedâilu’s-Sahâbe, 33; Buhârî, Ashâbu’n-Nebî, 9)

Hazret-i Ömer gibi bütün ashâb-ý kirâm, o gün sancaðý alabilmek için yarýþmýþlardýr. Fakat sancak sadece bir kiþiye nasîb olmuþtur. Diðerleri de kýrýlýp gücenmeden onun ardýnda Allah yolunda savaþmýþlardýr.

{

Esmâ bint-i Yezîd, Peygamber Efendimiz’e ilk bey’at eden Medîneli haným sahâbî idi. Çok fasih ve belið konuþurdu. Ýhtiyaç olduðunda Rasûl-i Ekrem Efendimiz’in huzûruna çýkar, kadýnlarýn sormaya çekindikleri mevzularý rahatlýkla sorardý. Allah Rasûlü -sallâllâhu aleyhi ve sellem- de Esmâ’yý takdir eder, hayâ hissinin dînlerini öðrenmeye mânî olmadýðýný söyleyerek Medîneli hanýmlarý medhederdi.

Birgün haným sahâbîler Hazret-i Esmâ’yý Allah Rasûlü’ne gönderdiler. Esmâ -radýyallâhu anhâ-, Rasûlullah Efendimiz’in huzûruna çýkýnca þunlarý söyledi:

“–Anam babam Sana fedâ olsun yâ Rasûlallah! Ben Sana kadýnlarýn elçisi olarak geldim. Allah Sen’i bütün erkek ve kadýnlara peygamber göndermiþtir. Biz Sana ve Sen’in Rabbine îmân ettik. Kadýn olduðumuz için evlerinizde kapanýp kalmýþ, sizin için huzur ve sükûnet kaynaðý olmuþ ve çocuklarýnýzý büyütüp terbiye etmiþizdir. Siz erkekler ise cuma namazý kýlmak, câmiye ve cemaate devâm etmek, hastalarý ziyâret etmek, cenâzelerde bulunmak, birden fazla hacca gitmek gibi hususlarda bize üstünlük saðlamýþ bulunuyorsunuz. Bütün bunlarýn en mühimi de Allah yolunda cihâd etmektir.

Fakat siz hac ve umre için veya düþmanla savaþmak üzere evinizden çýktýðýnýz zaman mallarýnýzý biz koruruz, iplik eðirip size elbise yaparýz, çocuklarýnýzý besleriz. Buna göre bizler, kazandýðýnýz hayýr ve sevaplarda size ortak olur muyuz?”

Hazret-i Esmâ’nýn bu sözleri Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Efendimiz’in çok hoþuna gitti. Ashâbýna dönerek:

“–Siz hiç dîn husûsunda soru soran bir kadýndan bundan daha güzel sözler iþittiniz mi?” diye sordu. Sonra da ona þunlarý söyledi.

“–Ey haným! Ýyi anla ve seni buraya gönderen hanýmlara da iyice anlat ki, bir kadýnýn kocasýyla güzel geçinip onun memnûniyetini kazanmasý, sevap bakýmýndan o saydýðýn üstünlüklerin hepsine denktir.”[118]

{

Hayýrda yarýþan haným sahâbîlerden biri de Ümmü Ri’le el-Kuþeyrî’dir. Birgün Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem-’in huzûruna çýktý. “es-Selâmu aleyküm ve rahmetullâhi ve berekâtüh.” deyip hürmet ve tâzîmini arz ettikten sonra büyük bir edeb ve nezâketle söze baþladý. Kadýnlarýn perde arkasýnda, haremde kaldýklarýndan, kocalarýna hizmet etmek, çocuk beslemek ve beþik düzeltmek gibi ev iþleri ile meþgul olduklarýndan bahsetti ve:

“–Bizim için gazâya gidip büyük ecirlere nâil olmak mümkün olamýyor. Bize öyle bir þey öðretiniz ki, onunla Allâh’a yaklaþabilelim!” dedi.

Allah Rasûlü -sallâllâhu aleyhi ve sellem- de ona:

“–Gece gündüz devamlý Allâh’ý zikrediniz, gözlerinizi yabancýya bakmaktan ve seslerinizi onlara iþittirmekten muhâfaza ediniz!” buyurdu. (Ýbn-i Hacer, el-Ýsâbe, VIII, 204)

{

Hadis âlimi Ýbn-i Avn þöyle der:

“Üç þey vardýr ki, ben onlarý hem kendim hem de kardeþlerim için istiyorum:

1. Sünneti öðrenip tatbikâtýna gayret etmek.

2. Kur’ân’ý anlamak, üzerinde tefekkür edip araþtýrmak.

3. Ýnsanlarý ancak hayýr üzere býrakmak, hayýrla muâmele etmek veya insanlarý yalnýzca hayra dâvet etmek.” (Buhârî, Ý’tisâm, 2)

{

Bir derviþ, Hasan-ý Basrî Hazretleri’nden bir þey istemiþti. O da hemen ayaða kalkýp gömleðini çýkardý ve derviþe verdi.

“–Ey Hasan, eve gidip oradan bir þeyler verseydin ya!” dediler.

Hasan-ý Basrî Hazretleri þöyle cevap verdi:

“–Bir defâsýnda bir muhtaç mescide geldi ve; «Karným aç!» dedi. Biz gaflet ettik, hemen yiyecek getirmedik. Onu mescitte býraktýk ve evlerimize gittik. Sabah namazýna geldiðimizde bir de baktýk ki, zavallý ölmüþ. Kefenleyip defnettik.

Ertesi gün, bir zuhûrat olarak, fakiri sardýðýmýz kefenin mihrapta durduðunu ve üzerinde; «Kefeninizi alýn, Allah kabûl etmedi!» yazdýðýný gördük.

O gün; «Bundan sonra bir ihtiyaç sâhibini gördüðümde onu bekletmeyeceðim, hemen ihtiyâcýný göreceðim.» diye yemin ettim.”[119]

Cenâb-ý Hak, bâzý sýrlý hakîkatleri velî kullarýna fevkalâde þekillerde ayân eder. Bu hadiselerin hikmeti, kullarýnýn gönlünde derin bir tesir husûle getirerek o hususta bir istikâmet vermektir. Fakat bu nevî hâdiseler, umum halk için bir ölçü ve hüküm ihtivâ etmezler. Onlar, yüksek takvâ sâhiplerine has, müstesnâ bir ilâhî îkaz tecellîsidir.

{

Hâsýlý, hayýrda yarýþmak ve hayýr iþlerinde acele etmek, sayýlý dünya günlerini deðerlendirmenin en güzel yoludur. Sâlih ameller yapan ve hayýr iþleyen kiþi, ancak kendi faydasýna çalýþmýþ olur.[120] Zîrâ Cenâb-ý Hak þu vaatte bulunur:

“Zerre kadar hayýr iþleyen, onun karþýlýðýný (mutlaka) görür.” (ez-Zilzâl, 7)

“…Hayýr olarak ne yaparsanýz Allah onu muhakkak bilir.” (el-Bakara, 273)

Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem- de þöyle buyurur:

“Ömrü ancak birr (her çeþit hayýrlar, iyilikler, ihsanlar) uzatýr; kaderi de ancak duâ geri çevirir. Kiþi, iþlediði günah sebebiyle rýzkýndan mahrum býrakýlýr!” (Ýbn-i Mâce, Mukaddime, 10)

Amel defterini hayýrlarla doldurarak cennette yüksek bir makâma nâil olmak isteyen mü’min, acele etmeli ve vaktini iyi deðerlendirmelidir. Ýmkâný nisbetinde gücünün yettiði her hayrý iþlemeye gayret etmelidir. Ancak hayýrda yarýþýrken sâlih amelleri aceleye getirerek kusurlu ve noksan yapmamalýdýr. Nitekim meþhur âlim Aliyyu’l-Kârî, bu hususta þu açýklamayý yapar:

“Allâh’ýn emirleri olan taatleri yapma husûsunda acele edip hayra koþmak ile onlarý yerine getirirken acele etmek arasýnda büyük fark vardýr. Bunlardan birincisi güzel ve medhedilmiþ, ikincisi ise zemmedilmiþtir.”

Yâni ibâdet ve hayýrlarý tam vaktinde yapmak için acele etmek lâzýmdýr. Lâkin bunlarý alelacele îfâ ederek hemen bitirmeye çalýþmak doðru deðildir. Zîrâ Cenâb-ý Hak, yapýlan iþlerin düzgün ve saðlam olmasýndan râzý olur.

Velhâsýl bir mü’min, son duraðý cennet oluncaya kadar hiçbir hayra doymaz. Zîrâ Hicr Sûresi’nde:

“Sana yakîn (ölüm) gelinceye kadar Rabbine ibâdet et!” (el-Hicr, 99) buyrulmaktadýr.
Te$ekkürler

Kardesim

Gönderen: 31.03.2009 - 22:15

	keskinmetal

655 Mesaj -

paylaþýmýn içn saðol kardeþ inþaallah bizlerde demeye çalýþýrýz gül

Gönderen: 31.03.2009 - 22:25

keskinmetal üyenin diger mesajlarini ara

Pozisyon - İmzalar göster

Sayfa (1): (1)

önceki konu diğer konu

Lütfen Seçiniz:

Şu an Yok üye ve 1765 Misafir online. En son üyemiz: Didem_
16977 üye ile 13.07.2024 - 11:50 tarihinde en fazla ziyaretçi online oldu.

[Admin | Moderator | Kıdemli Üye | Üye]

Doğum gününüzü tebrik eder, sıhhat ve afiyet dolu ömür dileriz:
selaattin (63), didabra (41), cem_80 (44), nadim (57), Ramazanoglu (55), hilal_celik (36), fehmi84 (40), Feyza (40), maleman (43), _berzah_ (39), Süley (44), tevatur (53), fendülüs (49), bilal1 (52), Suvarîi (55), enes8386 (42), NUHYILDIZ (49), Esra_01 (41)

Son 24 saatin aktif konuları - Top Üyeler

Copyright © ((( RAVDA.net ))) * İrtibat * RAVDA Reklam Servisi * Tüm hakları saklıdır, izinsiz alıntı yapılamaz.
Sitemizde yayınlanan imzalı yazıların içeriğinden yazarları, forum ve yorumlardan ekleyen şahıslar sorumlu olup, kesinlikle sitemiz sorumlu değildir.

Sayfa 0.82803 saniyede açıldı

Reklamlardan
RAVDA sitesi
hiçbir şekilde
sorumlu değildir.