Ya Rab! Sana kul olmak büyük lütuf!
Kimileri kula kul olur, kimileri kullarý kendisine kul eder.

Kullarý kendisine kul edenler genelde daha baþka kullara kul olmaktan kurtulamazlar. Kimisi daha beter olur, eþyaya kul olur. Bir Allah'a kulluk etmez, gider kendi icat ettiði bin sahte tanrýya kulluk eder. Kendi elleriyle deðerini beþ paralýk eder.
Allah'ýn emanet ettiði ruhunu gider sahte tanrýlara satar ya da kiralar. Tutar ruhun satýþ bedeliyle Allah'a tafra satar, çevreye hava atar, bu ihaneti küstahlýðýna referans olarak gösterir. Ruhunu satan kendini satmýþtýr. Kendini satan karþýlýðýnda ne alýr? Ne alýrsa kâr eder?
Ya Rab! Seni bilmek ne büyük kerem!
Seni bilmeyenler neyi bilir? Senin kadr ü kýymetini bilmeyenler neyin kadr ü kýymetini bilir? Seni bilmeyenler kendini nasýl bilir? Kendini bilmeyenin kendini kaybetmekten baþka yolu yoktur. Kendini kaybeden neyi bulur? Diyelim ki buldu, bulduðu kimin olur?
Kendinin olmaz, çünkü "kendi" yok artýk, kendi kayýp. Kendini kaybedenin kazandýðý hiçbir þey olamaz. Kazanmaktan söz etmek için önce bir "kazananýn" olmasý þart.
Seni bilmeyen haddini bilmez. Haddini bilmeyen Allah karþýsýndaki yetersizliðini, küçüklüðünü, acziyetini bilmez. Sadece haddini deðil, kýymetini de bilmez. Eþya karþýsýndaki kýymetini, dünya karþýsýndaki deðerini, makam, mal, servet karþýsýndaki þerefini bilir.
Ya Rab! Seni anlamak ne büyük saadet!
Seni anlamak hayatýn anlam ve amacýný anlamaktýr. Seni anlamak ölümün hayatýn öbür yüzü olduðunu anlamaktýr. Seni anlamak cennet ve cehennemin "ilahi adaletin" tecellisi olduðunu anlamaktýr. Seni anlamak, var oluþun Rahmetin eseri olduðunu anlamaktýr. Seni anlamak, kulluðun en büyük þeref ve itibar olduðunu anlamaktýr. Seni anlayanýn tek iftiharý vardýr: Sana kul olmak. Seni anlayanýn tek izzet kaynaðý vardýr: Senin kendisine Rab olman. Seni anlayanýn bitmez tükenmez bir imkâný vardýr: Ýman. Seni anlayanýn nükleer bir güç merkezi vardýr: Kalp. Seni anlayanýn bitimsiz bir serveti vardýr: Kanaat.
Saadet bir ýrmak olsaydý, hiç þüphe yok ki o ýrmak senden çaðlardý. Mutluluk bir yaðmur olsaydý, kuþkusuz o senden yaðardý. Seni anlamayanlar yeri de anlamazlar, göðü de. Havayý da anlamazlar, suyu da. Güneþi de anlamazlar ayý da. Yazý da anlamazlar, kýþý da. Gözyaþýný da anlamazlar, tebessümü de.
Ya Rab! Sana sýðýnmak ne büyük emniyet!
Senden kaçmak mý? Kime? Nereye? Nasýl? Bu mümkün mü? Senden kaçanlar sonunda yakalanýp huzuruna getirilmeyecek mi? Seni asla atlamayacaklarýný unuttular mý? Þu alemde Senin olmadýðýn bir yer mi var?
Senden kaçmak imkânsýz. O halde akýl kârý olan Sana kaçmaktýr. Sana; yani kuluna bir annenin öz yavrusuna olan þefkatinden sonsuzca daha þefkatli olan Rabb'e. Rahmeti kendisine ilke edinene. Merhameti gazabýný geçene. Affý her þeyi kuþatana.
Senden kaçanlar da sonunda Sana gelirler, Sana kaçanlar da. Ne var ki, Senden kaçanlar "kaçak bir þaki" olarak gelirler, Sana kaçanlar "seven bir kul" olarak. Seni sevmek, sevgiye hakkýný vermektir. Seni sevmek, kalbin ibadetidir. Seni sevmek, en soylu þükürdür.
Senden kaçan kaçaklar, kaçýp kurtulacaklarýný sanmakla hayatlarýnýn yanlýþýný yaparlar. Aslýnda onlar kendilerinden kaçtýklarýnýn farkýnda bile deðiller; kendilerinden, hayattan, hakikatten, ölmekten ve olmaktan...
Onlar bunun mümkün olacaðýný düþünmekle daha baþtan kaybettiler. Seni sonsuz bir imkân olarak deðerlendiremedikleri için kaybettiler. Sen varsýn, fakat onlar Sen yokmuþ gibi davrandýklarý için kaybettiler. En büyük problemleri mi? Onu ey Allah'ým, sen söyledin kitabýnda:
"Allah'a hakkýyla takdir edemediler." (En'am, 91)